Waardig

Nederland, Gorinchem voorop, heeft zaterdagavond op een waardige wijze de moord herdacht op de twee Gorkumse meisjes Fraukje en Marianne. Er was sprake van een breed gedragen uiting van walging over het verlies van het leven van deze twee jonge meisjes.

Deze moorden waren de zoveelste in een rij van gewelddadige aanslagen waaraan geen enkele reden ten grondslag ligt. Net als in die andere gevallen waren beide meisjes toevallige slachtoffers. In feite had iedereen slachtoffer van deze bloedige daden kunnen zijn. Dat verklaart naast het medeleven ook de boosheid van zo velen.

Bij deze uiting van woede kan het echter niet blijven. De geweldsspiraal moet worden doorbroken. Het politiek en maatschappelijk debat over hoe dat te bereiken, dient dan ook intensief te worden voortgezet en moet concrete gevolgen hebben.

De aanpak moet van vele kanten komen. Van de overheid mag worden geëist dat zij haar primaire taak, het beschermen van de burgers tegen geweld en onrecht, naar behoren vervult. Zonder dat ons land tot een politiestaat uitgroeit, zijn er nog genoeg maatregelen voor handen om dit geweld de kop in te drukken. De burgers moeten op hun overheid kunnen vertrouwen.

Maar ook die burgers zelf en de maatschappelijke groeperingen waarin zij verenigd zijn, moeten zich weren. Meer dan tot nu toe moet geweldbestrijding deel uitmaken van de opvoeding, thuis en op school. De burgers moeten elkaar ook meer ter verantwoording roepen voor zinloos gedrag en in de eigen kring uitdragen dat dit niet langer geaccepteerd wordt.

Alleen gezamenlijk is het mogelijk het zinloze en anonieme geweld de kop in te drukken. De stille tocht in Gorinchem was daar een goed voorbeeld van.

Artikel 3 der Statuten