&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 18 januari 1999

Van Gaal op tilt door Gerrit-Jan Hoek - BARCELONA, maandag Terwijl de aankomst in Barcelona van Ronald en Frank de Boer in een compleet gekkenhuis op het vliegveld ontaardde, sloot hun trainer Louis van Gaal zich daarbij aan door tijdens een persconferentie te ontploffen als in zijn donkerste Ajax-tijden. Hij liet zich weer eens van zijn minder flexibele zijde zien en weigerde ook maar commentaar te geven op de komst van zijn twee oogappels. Bij de eerste de beste vraag op de wekelijkse persbijeenkomst reageerde Van Gaal nors en geprikkeld en bokte dat hij alleen over het komend duel van Barcelona wilde praten. Diverse Spaanse journalisten gaven zich niet gewonnen en probeerden Van Gaal toch een uitspraakje te ontlokken. Bij de vierde vraag of hij niet vond dat de aanwezigheid van acht Nederlanders een gevaar betekenden voor de club, zoals Patrick Kluivert daags daarvoor had gesignaleerd, raakte van Gaal op tilt. "Dit is de laatste keer dat ik zeg dat ik niet over deze spelers wil praten. Als jullie nog een keer een dergelijke vraag stellen en niet over de wedstrijd, maak ik een eind aan de persconferentie!" De spanning in de perszaal was te snijden en een journalist stapte boos op. "Ik zie wel dat je niet geïnteresseerd ben ik de wedstrijd tegen Betis", snauwde Van Gaal hem na. Ook tegenover het legertje Nederlandse journalisten weigerde hij botweg te reageren. "Als ik tegenover de Spaanse pers geen mededelingen doe, doe ik dat ook niet tegenover jullie", was de korte maar krachtige reactie. Om er bij enig aandringen van de koppige journalist bits aan toe te voegen: "Ben je soms doof?" De oude Louis van Gaal is weer opgestaan. Nu de grote successen nog. Daarvoor zijn de gebroeders aangetrokken, die zaterdagmorgen na een zestien uur lange vlucht via Johannesburg en Madrid op het vliegveld Prat van Barcelona arriveerden. Opgewacht door een kleine honderd journalisten en een twintigtal cameraploegen moesten de kersverse aanwinsten van Barcelona zich een uitweg bevechten naar de uitgang. "Ik was al een beetje voorbereid door de andere Nederlanders wat ons te wachten zou staan bij aankomst", verzuchtte Ronald de Boer terwijl hij met zachte drang van een Barça-functionaris naar de klaar staande limousine werd geleid. Na de uitgebreide medische keuring van bijna vier uur in de kliniek van Asepeyo in Sant Cugat, waarbij vooral de linkerknie van Ronald extra onder de loep werd genomen, speelden zich dezelfde hectische taferelen af. Met ellebogenwerk en microfoons als strijdwapen probeerde het journaille een gunstige positie te bevechten om de gebroeders een enkel woordje in het Engels te ontlokken. "We are very happy", bracht Frank uit, terwijl het duo in draf naar de uitgang stevende. Terwijl de automatische schuifdeuren nog maar nauwelijks gesloten waren, werden de gebroeders door het Barça-gevolg al weer in de auto geduwd. De irritatie bij de pers nam met de minuut toe. Niet Ronald en Frank maar vooral de club moest het ontgelden in krachttermen. Immers, de club had de gebroeders het uitdrukkelijke maar weinig intelligente consigne gegeven om geen verklaringen aan de pers te geven. Zelfs het verzoek om een obligaat fotootje met de tweeling met de tribunes van het Camp Nou als decor stuitte op een botte afwijzing van de goed geïnstrueerde Barça-employés. Alle plichtplegingen moesten wijken voor de officiële presentatie die vanmiddag zal plaatsvinden. Na ondertekening van de contracten in de intimiteit van de Barça-burelen, uiteraard zonder de aanwezigheid van een enkele journalist, was er toch een rustpunt. In de hal van het gerenoveerde hotel Princesa Sofia stonden Ronald en Frank de Nederlandse pers te woord, terwijl de Spaanse collega's tandenknarsend op afstand moesten blijven toekijken. "De overgang naar Barcelona is voor ons net zo'n climax als het winnen van de Europacup", stelde Ronald de Boer vast. "Alleen bij een grote club kan je erkenning afdwingen en komt je naam op de landkaart." "Ik heb vluchtig het lijstje van de beste spelers van Europa bekeken maar mijn naam kwam niet bij de eerste tien voor", vulde Frank aan. "Bij de Europese top kom je alleen als je bij een grote club speelt." Van de wedstrijden van Barça hebben de gebroeders er bijna geen enkele gemist. Voor Frank de Boer is er een duidelijke opgaande lijn te bespeuren. "De laatste twee of drie wedstrijden zie je dat er veel sneller flankenspel wordt gespeeld. De buitenspelers gaan niet meer tot de achterlijn door maar leveren de voorzet al halverwege af. En dat levert veel doelpunten op."

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.