"Lagere wao-uitkering
is weinig effectief"
door Rob Sebes - DEN HAAG, zaterdag
Minder wao'ers in
detailhandel
Een ingreep in hoogte en duur van de wao-uitkeringen
en het verscherpen van herkeuringen zetten geen zoden aan de dijk. Het
enige dat echt helpt om de wao-instroom terug te dringen, is een veel
betere begeleiding van het ziekteverzuim in het bedrijfsleven.
Dat zegt Robin Linschoten, kroonlid van de
Sociaal-Economische Raad (SER). "Vanaf dag één van
het ziekteverzuim moet er een plan van aanpak worden gemaakt om de
werknemer zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen. Daarbij moeten
de werkgever, de arbo-dienst, de verzekeraar, clubs als het GAK en een
personeelsdeskundige de handen ineen slaan", aldus Linschoten.
De voormalige staatssecretaris van Sociale Zaken en
Werkgelegenheid hield gisteren tijdens de SER-vergadering, waarin
FNV-voorzitter Lodewijk de Waal en VNO-NCW-voorman Hans Blankert elkaar
in de haren vlogen, zijn mond. De kroonleden van de SER hadden
afgesproken zich niet in de strijd tussen de sociale partners te mengen.
De Waal, gesteund door zijn collega's Doekle Terpstra
(CNV) en Ad Verhoeven (MHP), toonde zich zwaar teleurgesteld in de
"provocaties, afgevuurd uit een repeteergeweer" van Blankert.
De oproepen van VNO-NCW om de loonstijging tot 2 procent te beperken,
de wao-uitkeringen eventueel te verlagen en het ziekenfonds ingrijpend
te veranderen, zijn volgens De Waal fundamentele wijzigingen in de
houding van de werkgevers.
Linschoten, die onder meer werkt voor verzekeraar
Interpolis, vindt dat werkgevers bereid moeten zijn meer geld uit te
trekken voor de begeleiding van zieke werknemers. Uit diverse
onderzoeken blijkt dat 95 procent van de werknemers die langer dan drie
maanden ziek zijn, in de wao belandt. "Beter nu wat meer betalen,
dan later met forse premiestijgingen te worden geconfronteerd. Nu al
zie je dat de werkgeverspremies voor het herverzekeren van de
loondoorbetaling in het eerste jaar van de ziekte enorm groeien. Over
een paar jaar zullen ook de wao-premies voor bedrijven uit de hand gaan
lopen."
Met dit laatste doelt Linschoten op de wet Pemba, die
sinds 1 januari 1998 bestaat. Op grond van deze wet betalen werkgevers
een basispremie en een 'gedifferentieerde premie' voor de wao. Deze
gedifferentieerde premie is afhankelijk van het aantal werknemers van
een bedrijf dat arbeidsongeschikt raakt. Volgens Linschoten worden de
effecten hiervan pas over een paar jaar zichtbaar. "Werkgevers
denken nu dat het wel meevalt, omdat de gedifferentieerde premie
relatief laag is. Maar als de wao-instroom blijft groeien, is het
onvermijdelijk dat de premie omhoog gaat."
Voor een bedrijf met vijf werknemers en een loonsom van
300.000 kan een wao-geval flink in de papieren lopen. "Dan
praten we al gauw over een extra kostenpost van 40.000 per
jaar", rekent Linschoten voor. "Daarom is het goed nu al te
investeren in een betere aanpak van het ziekteverzuim. Bekijk
gezamenlijk wat de beste remedie is voor een zieke werknemer. Als er
echte medische problemen zijn, haal dan alles uit de kast voor een
juiste behandeling. Is er ruzie op de werkvloer, schakel dan een
bemiddelaar in. Kan iemand niet meer meekomen in het arbeidsproces,
zorg dan voor om- of bijscholing."
De sociale partners zijn in 'hun' Stichting van de
Arbeid bezig oplossingen te vinden voor de problemen in het eerste
ziektejaar, maar voorlopig zijn daar geen concrete stappen van te
verwachten. Ook is nog niet duidelijk of het aantal wao'ers het
afgelopen jaar is gegroeid in verhouding tot de beroepsbevolking. Met
andere woorden, hoe 'erg' is de toename van het aantal wao-uitkeringen
eigenlijk? CBS, CPB en LISV hebben hier geen nieuwe cijfers van.
Van 1994 tot en met 1997 daalde het 'wao-percentage',
dat deze verhouding uitdrukt, van 10,8 naar 9,7. De PvdA heeft de
afgelopen week meermalen gezegd dat de daling zich, ondanks de
wao-toename, heeft doorgezet, omdat de beroepsbevolking sterk is
gegroeid.
Het CNV heeft berekend dat in 1998 het wao-percentage
9,8 bedroeg. Dat zou betekenen dat de verhouding met 0,1 procentpunt is
gestegen en dat het met de wao zowel in absolute aantallen als in
relatieve gegevens de verkeerde kant opgaat. Blankert: "Dat
wao-percentage zegt mij niets. Het is gewoon onacceptabel dat ons land
900.000 wao'ers heeft."
|