Spijkerhard

Minister Korthals (Justitie) heeft naar aanleiding van het drama in Gorinchem waarbij twee meisjes zijn doodgeschoten, gezegd dat er in uitgaansgebieden camera's moeten komen en dat er harde maatregelen komen om het vuurwapenbezit terug te dringen.

Bij dat laatste denkt hij onder meer aan preventief fouilleren door de politie.

Het is goed om te horen dat de bewindsman van Justitie maatregelen wil nemen.

Alleen: hoe vaak is onderhand hetzelfde al niet gezegd?

Hoe lang moet het nog duren voordat diverse beloofde wetsverscherpingen die betere maatregelen mogelijk maken werkelijk op tafel liggen, door het parlement gaan en van kracht worden?

De mening van elke redelijk denkende burger is al lang dat de politie meer controlebevoegdheden moet hebben en ook de camera's vormen geen punt van discussie meer.

Verder is het zonneklaar, dat de straffen voor het in bezit hebben van vuurwapens (en trouwens ook van alle andere wapens) drastisch verhoogd moeten worden, ter afschrikking.

Elke keer dat een bewindsman, Korthals of wie dan ook, naar aanleiding van weer een afschuwelijke uiting van straatgeweld bezorgde dingen zegt zonder dat de aanpak van dat geweld echt spijkerhard is geworden, wordt de woede in de gemeenschap groter.

Artikel 3 der Statuten

Water

Staatssecretaris Vermeend (Belastingen) heeft zichzelf behoorlijk verkeken op het voorstel drinkwater onder het hoge btw-tarief te brengen. Water is een eerste levensbehoefte en hoort daarom in het lage tarief.

Terecht heeft de Tweede Kamer bezwaar gemaakt. Maar de oplossing van het parlement sloeg helemaal nergens op.

De eerste zestig gulden van de waterrekening zou tegen laag tarief worden afgerekend, de rest tegen het hoge btw-tarief.

Een typisch voorbeeld dat politieke compromissen soms wanproducten opleveren.

Gelukkig komt er uit Brussel niet alleen maar negatief nieuws. Volgens Europese regelgeving mag er op één goed geen twee tarieven worden losgelaten. Weg dus met het compromis van de Tweede Kamer.

De staatssecretaris heeft al laten doorschemeren dat hij drinkwater tegen één btw-tarief zal afrekenen. Dat kan als hij het eerste deel van het waterverbruik helemaal niet belast en de rest tegen 17,5 procent.

Dat is natuurlijk woordenspel. Ook een nul-tarief is een tarief.

De belangrijkste eis blijft dat drinkwater niet duurder moet worden om daarmee een vaag milieu-effect te bereiken. En ook niet om via een terugsluizen van de hogere btw-opbrengst een deel van de beloofde belastingverlaging te kunnen bekostigen.