&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="RIGHT" ALT="">

zaterdag 12 december 1998

Recordregen in Sheffield door Luuk Blijboom - SHEFFIELD, zaterdag Nu is het mijn beurt om voor een verrassing te zorgen, dacht Sheffields burgemeester Frank White gistermiddag en met een grijns stopte hij de met stomheid geslagen Inge de Bruijn een metersgrote cheque in haar handen. Tienduizend Duitse Mark gaf de balans na de eerste dag van de Europese kampioenschappen kortebaan aan credit-zijde aan, maar meer nog dan van de financiële opsteker genoot de Barendrechtse zwemster van haar twee Europese records op de 50 meter vlinderslag. "Ik wist niet eens dat hier prijzengeld te verdienen was", bekende De Bruijn. "Dit is lekker meegenomen, daar niet van. Maar het weegt niet op tegen de tijden die ik hier gezwommen heb." De ouverture van de zwemdriedaagse in Sheffield begon gisterochtend al veelbelovend. In de series verbeterde De Bruijn voor de eerste maal haar eigen Europese record op de 50 meter vlinderslag. In het Italiaanse Imperia kwam de 25-jarige Barendrechtse in maart van dit jaar tijdens de Wereldbekerwedstrijd al tot 26,61, in het Ponds Forge International Sports Centre knabbelde ze daar zeven-honderdste seconde van af: 26,54. Een indrukwekkende tijd, goed voor een levensgrote cheque ter waarde van 5000 Duitse Mark, maar op dat moment nog een flink eind verwijderd van de mondiale toptijd, die sinds de laatste Wereldbekerwedstrijd in College Station (Texas) door de Amerikaanse Jenny Thompson op 26,05 is bepaald. Een kleine zeven uur na dat eerste wapenfeit leek De Bruijn de stap richting wereldrecord eindelijk te maken. De Barendrechtse tikte zowel bij het eerste keerpunt als bij het startblok als eerste aan, maar kwam met haar laatste slag niet helemaal uit en bleef daardoor 0,05 seconden verwijderd van de tijd die goed was geweest om Thompson eindelijk van haar troon te kunnen stoten. "Jammer, want voor het overige was het een perfecte race", blikte De Bruijn na afloop terug op haar finale-race. Treuren om het missen van het wereldrecord was er evenwel niet bij. "In de series liep het vanochtend al heel erg soepel. Ik had daarom mijn zinnen op het Europees record gezet. Voor mijn gevoel moest ik namelijk een tijd van 26,4 kunnen zwemmen, maar dat het zó hard zou gaan, had ik nooit durven bevroeden. Dit is een droomtijd, echt abnormaal." De credits voor de tweede tijd ooit op de 50 meter vlinder gezwommen gingen naar haar Amerikaanse coach Paul Bergen. De afgelopen drie maanden trainde De Bruijn slechts vier weken in de Verenigde Staten de overige twee maanden was ze in Eindhoven bij haar club PSV te vinden maar per fax en e-mail hield ze wekelijks contact met de man in wie ze een heilig geloof heeft. De Barendrechtse bezit alle kenmerken van een topper grillig, ongrijpbaar, eigenzinnig maar geen haar op haar hoofd die er aan denkt de trainer van het vermaarde Solotar Swim Team tegen te spreken. Als een van zijn weinige pupillen is De Bruijn haar coach na zijn vertrek uit Fairfax City trouw gebleven en hem gevolgd naar Oregon, ondanks het feit dat hij tijdens iedere training duidelijk maakt waarom zijn niet al te vleiende bijnaam 'The Drill Instructor' luidt. "Het was wel weer even wennen toen ik na vier weken trainen bij PSV weer met hem aan de slag moest. Hij is kei- en keihard, maar ik heb zo iemand nodig. Zijn aanpak werkt perfect bij mij. Vroeger was ik echt lui, maar dat is er niet meer bij. Ik moet regelmatig op mijn tanden bijten, maar de voldoening die ik na trainingen en wedstrijden heb maakt duidelijk dat dit de enige juiste weg is. Complimentjes maken is er bijvoorbeeld nauwelijks bij, ik geloof dat ik er het afgelopen jaar welgeteld twee heb gehad. Maar ik heb liever één schouderklopje per jaar, dan tien in de week." De bikkelharde trainingsarbeid legt De Bruijn geen windeieren, want niet alleen sportief, maar ook financieel gezien gaat het haar meer dan ooit voor de wind. Om haar zakelijke belangen te behartigen is ze onlangs een overeenkomst aangegaan met het sportmarketingbureau Go!, dezelfde organisatie die ook het populaire schaatsduo Jan Bos/Erben Wennemars begeleidt. Bovendien is ze door haar nimmer aflatende strijdlust uitgegroeid tot een graag geziene gaste in het internationale circuit. De Bruijn is overigens niet de enige exponent van de Nederlandse zwemploeg voor wie records er louter lijken te zijn om te verbreken. In de schaduw van De Bruijns indrukwekkende krachtsexplosies en de wereldrecords van de Duitsers Mark Warnecke op de 50 meter schoolslag (26,70) en Thomas Rupprath op de 50 meter rugslag (24,13) tekenden Stefan Aartsen, Pieter van den Hoogenband en de estafetteploeg bij de vrouwen voor Nederlandse records. Eerstgenoemde liet op de 200 meter vlinderslag tijdens de series na ruim tien jaar de naam van Frank Drost uit de geschiedenisboeken schrappen. In februari 1988 kwam Drost in Emmen tot 1.57,82, Van Aartsen (wiens PR voor het EK op 1.58,11 stond) finishte eerst in 1.57,46, daarna in 1.56,19. "Hier heb ik nou jaren op lopen azen", aldus de 23-jarige Rotterdammer. Voor een andere primeur zorgden Van den Hoogenband en Marc Veens. Nooit eerder stonden twee Nederlandse zwemmers op de 100 meter vrije slag op het erepodium. Van den Hoogenbands tijd, 47,68, was een verbetering van zijn eigen Nederlandse record van 48,01, maar bleek niet voldoende om de Zweed Lars Frolander voor te blijven. Hij eindigde voor Veens, die eveneens onder de oude nationale toptijd dook (47,97, een verbetering van zijn PR met ruim een seconde), maar daar 'slechts' brons voor kreeg. De tijd die Angela Postma, Nienke Valen, Wilma van Hofwegen en Inge de Bruijn op de klokken zetten bleek eveneens goed voor de medaillespiegel. Het kwartet dook met 1.40,05 onder het Europees record dat met 1.40,63 in handen was van Duitsland, maar had de pech het Duitse viertal (1.39,56) en de Zweedse vrouwen dat ook deden. De Scandinavische vrouwen werden door de onverbiddelijke jury echter uit de uitslag geschrapt na een foute wissel, waardoor Nederland het zilver in de schoot geworpen kreeg. Dissonanten op de oranje getinte openingsdag waren Kirsten Vlieghuis en Marcel Wouda. Vlieghuis, de gedoodverfde favoriet voor het goud op de 800 meter vrije slag, werd na 475 meter onwel, kreeg zwarte vlekken voor haar ogen en moest de strijd staken. Wouda baarde op de 100 meter wisselslag alleen opzien baarde door in twee futuristische badpakken op het startblok te verschijnen. In de series was het een outfit met korte pijpen, in de finale reikte de stof tot aan zijn enkels, maar in beide races bracht het hem weinig voordeel. De wereldkampioen op de 400 meter wisselslag was naar Sheffield afgereisd om de drie Europese kortebaantitels die hij twee jaar geleden in het Duitse Rostock vergaarde te verdedigen, maar werd in dat streven gedwarsboomd door Jani Sievinen. De Finse wereldrecordhouder, in Het Wereldje beter bekend als Koning Keerpunt, was de voorzichtig startende Wouda in de series al te vlug af: 54,19 om 54,38, een tijd waarmee de Eindhovenaar overigens slechts 0,2 seconden verwijderd bleef van zijn eigen Nederlands record. In de finale kwam Sievinen tot 53,64 en was Wouda exact één seconde langzamer, waarmee hij niet verder kwam dan de vierde plaats. Eigen schuld dikke bult, stak de Eindhovenaar de hand in eigen boezem. "Ik ben enorm in vorm, maar ik ben weer eens veel te gehaast te werk gegaan. De opdracht was om er vol in te gaan en hoewel ik wist dat het risico's in hield omdat ik mogelijk te slordig zou zwemmen, heb ik het toch geprobeerd. Mijn grootste probleem waren de keerpunten, daar heb ik het op verspeeld. Nee, aan het pak heeft het niet gelegen. Ik heb het weliswaar pas drie weken in huis en ik heb er nog niet zo veel mee gezwommen, maar ik ben er van overtuigd dat het wel degelijk helpt. Al heb ik vandaag bepaald geen reclame gemaakt." Vrouwen 100 vrij: 1. Rolph (GBr) 53,84, 2. Moravcova (Slw) 53,93, 3. Johncke (Zwe) 53,97, 11. Hofwegen 56,15, De Bruijn 7e in serie (26,97) niet gestart in finale. 800 vrij: 1. Rigamonti (Zwi) 8.27,85, 2. Geurts (Ned) 8.29,20, 3. Collings (GBr) 8.33,70; Vlieghuis opgegeven. 50 vlinder: 1. De Bruijn (Ned) 26,09 (ER), 2. Kammerling (Zwe) 26,30, 3. Sjöberg (Zwe) 26,76 ; Postma 27,75. 200 rug: 1. Buschschulte (Dui) 2.07,31, 2. Don-Duncan (GBr) 2.09,83, 3. Fomenko (Rus) 2.10,38. 100 school: 1. Becue (Bel) en Peczak (Pol) 1.07,71, 3. Bondarenko (Oek) 31,96, 7. Baans (Ned) 1.09,35; 13. Nienke Valen 1.10,70. 400 wissel: 1. Cerna (Tsj) 4.36,03, 2. Hetzer (Dui) 4.36,37, 3. Becerra (Spa) 4.39,56. 4x50 vrij: 1. Duitsland 1.39,56 (BWP), 2. Nederland (Postma, Nienke Valen, Van Hofwegen, De Bruijn) 1.40,05 (NR), 3. Groot-Brittannië 1.40,11. Mannen 100 vrij: 1. Frolander (Zwe) 47,54, 2. Van den Hoogenband (Ned) 47,68 (NR), 3. Veens (Ned) 47,97. 400 vrij: 1. Brembilla (Ita) 3.40,58 (ER), 2. Rosolino (Ita) 3.42,87, 3. Carstensen (Den) 3.44,56. 50 rug: 1. Rupprath (Dui) 24,13 (WR), 2. Theloke (Dui) 24,66, 3. Carlsson (Zwe) 24,67. 50 school: 1. Warnecke (Dui) 26,70 (WR), 2. Isaksson (Zwe) 27,21, 3. Schmollinger (Oos) 27,60, Kuipers 28,29. 200 vlinder: 1. Hickman (GBr) 1.52,96, 2. Silantjev (Oek) 1.54,13, 3. Rupprath 1.54,99, 6. Aartsen (Ned) 1.56,19 (NR). 100 wissel: 1. Sievinen (Fin) 53,64, 2. Kruppa (Dui) 54,00, 3. Hickman (GBr) 54,45, 4. Wouda (Ned) 54,64.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1998, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.