Bijltjesdag in Warmond
door Bert Dijkstra - WARMOND, zaterdag
Na jarenlang getob met een pijnlijke schouder ging Stephanie Rottier
als ex-tennisprof op vakantie naar India. De ellende die ze daar zag,
bezorgde haar met terugwerkende kracht een schuldgevoel: waarom treuren
vanwege een verloren potje, een slepende blessure of andersoortig te
verwaarlozen leed als op tien uurtjes vliegen mensen sterven in de
goot? Met die instelling stapte ze gisteren tijdens de Masters in
Warmond de baan op tegen de als nummer één geplaatste
Miriam Oremans, om er een kleine twee uur later als winnares weer af te
stappen: 3-6, 6-3, 6-4.
Martijn Belgraver staat te boek als een vrolijke gravelhapper die z'n
beperkingen kent en al dolblij zou zijn als hij een keertje mee mocht
doen op Wimbledon. Hij noemt zichzelf tamelijk onconventioneel en dat
vinden de kenners eigenlijk ook. Met die instelling stapte hij gisteren
in de hal van Dekker Tennis de baan op tegen de als nummer
één geplaatste Sjeng Schalken om er ruim een uur later
als winnaar weer af te stappen: 7-6, 6-2.
Niets blijft de sympathieke organisatie van het toernooi dezer dagen
zogezegd bespaard. Haarhuis al naar huis, Van Scheppingen gewipt,
Wessels af door de zijdeur en nog voor het finaleweekeinde dus ook al
Oremans en Schalken met gestrekte oortjes. Schrale troost voor de
Warmondse gastheren: Brabantse Oremans en Limburgse Schalken baalden
oprecht van hun uitschakeling in de kwartfinales en gaven daarmee
tenminste nog de indruk dat ze de Masters serieus hadden genomen.
Beiden konden zich gedeeltelijk verschuilen achter zojuist genoten
vakanties, die een ideale voorbereiding in de weg hadden gestaan.
Schalken had twaalf dagen met vriendin op het strand van Aruba
gelegen en was drie dagen in training. "Tegen een Belgraver in
deze vorm heb je aan twee weken trainen niet genoeg", zei hij.
"Zeker op deze snelle baan. De bal stuit nauwelijks op en daar kan
ik niet tegen. Ik werd gedwongen om serve-volley te spelen en dat ligt
me niet." Een wonderlijke uitleg eigenlijk, want tegenstander
Belgraver heeft als gravelspecialist van nature een nog grotere afkeer
van snelle banen. De Hagenaar had niettemin een pluspunt ontdekt: de
ballen werden tijdens de wedstrijd (ter compensatie) steeds hariger en
daardoor trager.
Aan dat soort details heeft de nieuwe Stephanie Rottier geen boodschap.
Als talent van zeventien stond de Zeeuwse al op de Australian Open en
niet veel later was ze de nummer dertig van de wereld plus de beste van
Nederland. Daarna tuimelde ze in een diep gat. Ze moest zelfs
noodgedwongen een paar maanden bij haar ouders in Zeeland gaan wonen,
omdat ze zichzelf niet meer kon verzorgen. Een operatie mocht niet
baten, zodat ze in mei op Roland Garros voor het laatst actief was.
Tegen Oremans wilde ze eigenlijk alleen maar een leuke middag beleven,
maar toen de Brabantse in de tweede set steeds meer verbijsterende
fouten ging maken, besefte ze dat ze met haar sterkste wapen (de
return) kansen zou krijgen. In de beslissende set kwam Rottier zelfs
met 4-0 voor. Een plotselinge opleving van Oremans bracht haar alsnog
aan het wankelen (4-4), maar de nummer één schrok daar
zelf kennelijk zo van dat ze onmiddellijk weer haar opslag inleverde.
In de avonduren maakte John van Lottum geen fout tegen Eddy Bank
(6-2, 6-1). De eigenzinnige Eindhovenaar komt vandaag als laatste der
publiekstrekkers opnieuw in actie. Toch nog iets van gerechtigheid dus
voor de geplaagde regelneven van Warmond.
Warmond. KNLTB-Masters, 110.000 gulden. Vrouwen, kwartfinales: Rottier
(8) - Oremans (1) 3-6 6-3 6-4, Hopmans (4) - Van Aalderen 6-0 6-2.
Mannen, kwartfinales: Belgraver - Schalken (1) 7-6 6-2, Van
Lottum (3) - Bank 6-1 6-2. Prgramma zaterdag, vanaf 11 uur: Noorlander
(3) - Rottier, Standaart - Van Lottum, Hopmans - Sentis (7), Belgraver
- Sluiter.
|