&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="RIGHT" ALT="">

vrijdag 4 december 1998

Peter Elverding opvolger DSM-topman Simon de Bree door Adriaan Janszen - HEERLEN, vrijdag Het chemieconcern DSM heeft een nieuwe topman benoemd. Mr. Peter Elverding volgt per 1 juli komend jaar ir. Simon de Bree als voorzitter van de raad van bestuur op. De 62-jarige De Bree gaat met pensioen. Een commissariaat bij DSM zit er overigens als ex-bestuurder dan niet voor hem in: dergelijke benoemingen zijn bij de onderneming ongebruikelijk. Ir. Jan Dopper, nu nog directeur van de business group DSM Resins (harsen) treedt op dezelfde datum toe tot de raad van bestuur. Elverding werkt sinds 1985 bij DSM. Hij vervulde diverse directiefuncties, onder andere bij DSM Resins en DSM Research. Voordat hij in oktober 1995 in de raad van bestuur kwam, was hij directeur concernstaf Personeel en Organisatie. Buiten DSM is Elverding onder andere lid van het dagelijks bestuur van werkgeversorganisatie VNO-NCW. Met het vertrek van Simon de Bree verdwijnt een bekend figuur uit de chemische wereld, zowel nationaal als internationaal. In zijn meer dan 32-jarige carrière bij DSM heeft hij tal van belangrijke functies bekleed. Zo was hij gedurende een aantal jaren vice-president van APME (Association of Plastics Manufactures in Europes, oftewel de club van Europese kunststoffenfabrikanten), gevolgd door het presidentschap van APPE (Association of Petrochemicals Produceers in Europe, dus de afdeling van de petrochemie) en het voorzitterschap van CEFIC (Conseil Européen de l'Industrie Chimique, de Europese chemische industrie). De in Zeeland (Koudekerke) geboren De Bree kwam na zijn studie scheikunde aan de Technische Universiteit Delft en enkele vakken economie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam in '66 in dienst van de toenmalige Staatsmijnen. Aanvankelijk op de afdeling research, maar al snel verruilde hij die plaats in voor een op de commerciële afdeling. Verkoop van technologie lag hem beter, zo vond hij, te meer daar hij in zo'n functie zijn reislust kon botvieren. Daar kon hij zijn haast tomeloze energie kwijt (De Bree is nog steeds een fanatiek sporter: naast het fietsen is dat schaatsten; niet veel topmanagers kunnen zich er op beroemen drie maal de Elfstedentocht te hebben uitgereden). De in die tijd gelegde contacten kwamen hem later uitstekend van pas als lid van de raad van bestuur, een functie die hij vanaf '86 bekleedde. Door deze contacten kon hij het van oorsprong staatsbedrijf uitbouwen tot een wereldwijd opererend chemieconcern van allure. Geen gigant tussen collegaconcerns als Dupont, Exxon, ICI en Shell, maar toch kunnen bogend op wereldmarktleiderschap met een aantal producten. Want speler nummer één zijn met je product was hetgeen De Bree voor ogen stond. Door die specialisatie werd het concern steeds minder afhankelijk van bulkchemie, een sector die sterk beïnvloed wordt door conjunctuurschommelingen. De Bree hield dan ook zijn aandeelhouders regelmatig graag voor dat zijn concern lang niet zo conjunctuurgevoelig meer was als velen nog deden voorkomen. Een belangrijke stap in dit verband was ook begin dit jaar het (succesvolle) bod op de aandelen van de Koninklijke Gist-Brocades. Een combinatie waarvan je volgens De Bree 'alleen maar van kon dromen'. Daardoor ontstond een onderneming met een jaaromzet van bijna ƒ15 miljard, waarvan ƒ3,7 miljard wordt gerealiseerd in de farma-, voedingsmiddelen- en veevoederingrediënten op basis van fijnchemie en biotechnologie. De doorbraak voor DSM betekende eigenlijk de privatisering. Want was de ombouw van mijnbouwonderneming (de laatste steenkolenmijn Emma ging op last de regering Den Uyl in '73 dicht) tot chemiebedrijf al een uitdagende klus, de mooiste kansen kondigden zich voor de bestuurstop aan toen de staat besloot DSM naar de beurs te brengen en het concern daarmee te privatiseren. Dat betekende wel een hardere en meer commerciële instelling van de concerntop. Dat mondde uit in het project Concern 2000, een beleidsplan dat moest aangeven in welke vorm en met welke producten de markten moesten worden bewerkt. Dit plan betekende een forse reductie van het personeelsbestand: van de 28.000 personeelsleden die het concern in '88 nog telde waren er eind vorig jaar nog maar 18.000 over. "Dat was moeilijk, maar nodig om het concern weer op de rails te krijgen", verklaarde de Zeeuwse Limburger De Bree na afronding van het project in '95. Aan zijn opvolger Elverding nu dus de taak deze trein op het goede spoor te houden.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1998, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.