overzicht politieke gastenboeken
Jaap de Hoop Scheffer, 23 april 1998:
Eigenlijk weet niemand dat meer. Je krijgt soms het gevoel dat er een groot toneelstuk wordt opgevoerd, terwijl achter de coulissen allang de zaken zijn gedaan. Paars is inderdaad anders. Je krijgt er geen vat op. Kok en Bolkestein praten krachtig. Maar bijna elke beslissing van een beetje gewicht werd uitgesteld. Je hoort ze nooit spreken over wat ze hebben gedaan, maar vooral over wat ze straks gaan doen. En daarover wordt dus fiks ruzie gemaakt.
Ja ja. Die ruzies zijn dus niet echt. Het is de mensen wijs maken dat er binnen paars wat te kiezen valt. Maar in feite is het één pot nat. Dat wil zeggen: als je Kok stemt krijg je dus ook Bolkestein. En een stem op Bolkestein betekent ook Kok. Onvermijdelijk. Ze kleven aan elkaar.
Wat moet je daar nu mee? Het is in ieder geval niet spannend. Wie er ook wint van die twee, je krijgt ze allebei. Zou het uitmaken als de een veel groter wordt dan de ander? Ook niet echt. Als het erop aan kwam hebben ze steeds braaf hetzelfde gedaan. Kok zegt sterk en sociaal te zijn.
Uitgekleed
Want loonmatiging gold voor iedereen, behalve voor de top van het
bedrijfsleven. Daar waren salarisverhogingen van 10, 15 procent niet van de
lucht. Om nog niet te spreken over de voor Nederlandse begrippen extreme
verrijking via opties. Verzilvering van de opties over alleen vorig jaar
levert de achtkoppige ING-top al samen 25 miljoen extra op. Leuke
gratificatie. De 1997-opties van de zes bestuurders van Philips zijn nu
samen 21 miljoen waard. Logisch dat de werkgevers Kok niet kwijt willen.
VNO/NCW zijn een uitgebreide reclame-campagne begonnen ter ondersteuning
van wat wordt genoemd 'het succesvolle beleid'. De kleur van de affiches
is rood. Kok als held van de werkgevers. Sterk en sociaal.
Bolkestein had ook zo zijn eigen stijl van werken. Meestal kwam dit erop
neer dat hij ergens in het land krachtig op de trom sloeg. Bijvoorbeeld
over vreemdelingen, over recht en orde, over de Euro. Maar als het er in
de Kamer op aankwam, stemden hij en zijn VVD toch maar braaf met het kabinet
mee. Zo werd mevrouw Sorgdrager steeds de hand boven het hoofd gehouden.
De VVD bleef onverkort het ruime gedoogbeleid van drugs steunen,
accepteerde de slappe afhandeling van de IRT en liet het afweten bij de
beloofde uitbreiding van de politie. Waarna Bolkestein weer het land in
trok om ons allemaal streng toe te spreken over het volgende onderwerp.
Tja.
Kiezen
De PvdA lijkt wel wat te gaan winnen, maar blijft ondanks een populaire
minister-president toch nog duidelijk onder het niveau van vier jaar
geleden. Kok krijgt steeds meer jeuk aan zijn linkerkuit, waar de mug
Rosenmöller aan het steken is. De VVD dwarrelt al maandenlang langzaam
maar gestaag naar beneden. En het CDA is terug. Zo vanzelfsprekend is Paars
niet meer.
Saamhorigheid
Het CDA wil een land waarin meer zorg aan elkaar wordt besteed. Waar we
belangstelling voor elkaar hebben. Waar de lach het wint van het cynisme.
Waar kinderen er bij horen, net zoals ouderen. Waar zieken en gehandicapten
zich geen sluitpost voelen en er meer hulpvaardige handen aan het bed zijn.
Waar er tijd is voor elkaar. We hebben een uitstekend programma en prima
kandidaten. Het CDA heeft goed naar Paars gekeken de afgelopen jaren. We
doen het anders. Er valt inderdaad weer wat te kiezen.
Jaap de Hoop Scheffer
overzicht politieke gastenboeken
" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALT="">
De afgelopen vier jaar is dat niet gebleken. De sociale zekerheid werd
uitgekleed. De kinderbijslag ging sterk omlaag. Op weduwen, weduwnaars en
wezen werd zo onfatsoenlijk bezuinigd dat de gehele en verenigde oppositie
nodig was om de ergste schade te herstellen. De economie bloeide uitbundig,
maar de koopkracht van de modale werknemer steeg gemiddeld met nog geen
procent per jaar.
Toch is er wat te kiezen op 6 mei. Paars is eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend. De onderlinge ruzies zijn dan misschien schijn, maar hoe zit het met bijvoorbeeld de zetels? De uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen gaf het al aan. De peilingen sindsdien bevestigen het. PvdA en VVD staan er eigenlijk helemaal niet zo goed voor. Niemand had het verwacht, maar het CDA was de grootste bij de verkiezingen in maart. En sindsdien wijzen de peilingen helemaal niet op sterke steun voor de paarse partijen. D66, de brug tussen PvdA en VVD, staat op zwaar verlies.
Tegelijk ben ik over het CDA eigenlijk best tevreden. In 1994 hebben wij de
verkiezingen flink verloren. Zo'n klap komt hard aan, en dreunt natuurlijk
ook nog lang na. Maar het gaat weer goed. Er valt toch weer wat te kiezen.
Tegenover de nadruk op het individualisme van Paars stellen wij saamhorigheid.
"Samenleven doe je niet alleen", hebben we als motto gekozen. Het drukt
precies uit waar we voor staan.