NOORDWIJK - Achter de twaalfde 'tee' in een donker bosje krijsen jonge haviken vanaf de nestrand je concentratie volledig naar de knoppen. Verleden jaar zaten pa en ma havik nog op het scorebord toe te kijken, wellicht bij het zien van het enigszins saaie finaleverloop. Ze kwamen toen op het idee om maar eens de natuur zijn beloop te laten, want die is hier op de Noordwijkse golfbaan in volle glorie aanwezig.

Wie dacht dat golfers geen natuurliefhebbers zouden zijn, heeft het volledig mis. Kijk alleen al naar het golfjargon: 'birdie', 'albatros', 'green', 'rough'. En dan de topspelers, die hebben ook namen als Woods, Westwood, Harrington, Green, Palmer, etc.

Dat golf veel meer is dan een pokkelig balletje, na gemiddeld twintig jaar, vierduizend 'oefenrondes', vijfentwintighonderd drivingrangemandjes, duizend zware krachttermen, twee echtscheidingen, drie herniajaren in de handicart, dertien kaarten in de buffer, eindelijk eens op een normale manier in een plastic cupje te laten tokken, dat willen wij u nu eens aan de hand van de prachtige natuur en alles wat hier groeit en bloeit en steeds weer boeit, duidelijk maken.

Met name tijdens het TNT Open krijgt u de unieke kans om misschien kennis te nemen van de wel zeer bijzondere flora en fauna die deze baan zo rijk maken. Sterker nog, het lijkt wel alsof de leden zich zo vereenzelvigd hebben met deze fenomenen dat ook zij soms volledig opgaan in de sport enerzijds en het spel der natuur anderzijds. Dat golfers dan net als vissers worden en de Latijnse taal machtig blijken, is te verwachten want de meest exotische verhalen doen hier de ronde.

Het schijnt dat clubprofessional Tom O'Mahony, na een diepe depressie in 'triple bogey' toestand zijn putter bij de green van de zesde in een treurwilg hing en daar achterliet. Anderdaags op de damesochtend riep een der oudere dames bij dezelfde green: "Het putten gaat vandaag helemaal niet!" En gooit vervolgens, inclusief krachtterm, haar putter in haar golftas. Op dat moment scheert op een haar na de 'Lourdes-putter' van O'Mahony langs haar hoofd. De dames zijn er nog niet helemaal over heen. De putter huilt in ieder geval niet!

Dus let op, kijk vooral ook naar boven als u naar Noordwijk gaat. Want hier zweeft ook de zogenaamde 'Callawaymeeuw': een super grote titaniumgrijze kopmeeuw en het schijnt dat deze geen 'fore' roept als hij zijn 'balletje' laat vallen. Er schijnt ook een uil te nestelen, langs één van de bosholes, die ballen spaart. Of het hier de 'Ruigpootuil' of de gewone 'Oehoe' betreft is niet zeker. De uil heeft het met name gemunt op 'Pro Tour Balata' en 'Maxfli MD'.

Dat er hier ook, vanuit de bosjes, een oudere heer af en toe 'Oehoe' roept, is wel zeker. Het is de beruchte bramen- en ballenzoeker Dirk van Beelen, die met name voor 'golfing ladies' aantrekkelijke aanbiedingen schijnt te hebben. Samen met de 'Swinhoes Boszanger', 'Bergfluiter' en 'Zanglijster' wordt het nog een muzikaal Open. Er is zelfs een kansje dat u stuit op de 'Roodborsttapuit'. Vier paartjes zijn dit voorjaar nog gesignaleerd, waarvan een paar volgens mij in kittige zwarte rokjes staat te bedienen achter de bar in het clubhuis.

Bij 'zuidoosterstorm' is het opletten geblazen bij de holes langs de zeereep, hier wil nog wel eens een verdwaalde Saksische Roggelkwal in uw nek waaien. Geen angst, de EHBO schijnt er een speciaal middeltje voor te hebben.

Het schijnt dat hoofdgreenkeeper Rob Spruit (weer zo'n naam die op zijn plaats is) een kweektuintje heeft waar hij niet alleen grassoorten bestudeert maar ook een aantal 'Graspiepers' tijdelijk in een volière houdt, om ze trainen op het oppikken van het woekerende 'Straatjesgras' op de greens. Over greens gesproken, als u er niet te snel overheen kijkt, kunt u wellicht ook nog de dakloze 'Noordwiekse Spoorslak' tegen komen. U gelooft het niet maar deze vindt vaak zijn tijdelijk huis in een halve kapotte golfbal. Van tijd tot tijd zet de chef-kok nog wel eens een maaltje van deze spoorslakken op de kaart. De volgende dag weten de leden dan al precies, als je er achter opkomend steeds moet wachten, dat die spelers voor je weer slakken hebben gegeten.

De 'Groene Duinhagedis' leeft hier ook en is een stuk groter dan in de rest van de kuststreken. Bij het vergrote meertje langs de tweede hole heeft ooit een herenlid, tijdens het borreluur, er één met een staart van een meter gezien. Dat kan best kloppen want wie krijgt er nou af en toe niet een staart van het golfen.

En dan is er natuurlijk het grote mysterie wat nu al jarenlang de gemoederen hier bezig houdt: 'De vrouw met het oranje jurkje'. Van tijd tot tijd kwam het verhaal binnen dat er ergens op de baan een vrouw was gezien in een kort oranje jurkje. Soms verscheen ze in de verte op een green, dan weer lag ze in een duinpan of zag je haar zitten bij het meertje, om plotseling weer op te gaan in de natuur, al ware het een fata morgana. Tja, het zijn tenslotte 'geestgronden' hier. Men beweerde dat het de geest was van de vrouw van de roofridder van Teylingen, die hier in de Middeleeuwen een kasteel bewoonde.

Op deze dag is het zo'n 40 graden Celsius en zijn alle vogels die eerder werden genoemd al drie keer van het clubhuisdak gevallen. In de baan lopen er echter nog vier rond, de ijzeren vlaggenstokken zijn zo heet dat er niet 'bewaakt' geput kan worden. Volgens mij ben je echt een vreemde vogel om bij deze hitte nog te gaan golfen.

Het deert de eerbiedwaardige leden Menger, Meijers, Ten Wolde en Goemans echter niet. Sterker nog, zij vertellen mij ook het verhaal dat ze een paar keer 'die vrouw in het oranje jurkje' hebben gezien. "Het leek wel of het jurkje steeds korter werd", roept Bert Meijers.

Voor de meeste leden is het niet zo schokkend. Eindelijk hebben ze het bewijs dat vreemde vogels hier echt voorkomen. Als bezoeker van het TNT Open is er genoeg om naar uit te kijken, dacht u niet?

di 24 jul 2001