door Hans Woudstra

EINDHOVEN - Hij noemt het TNT Open één van de absolute hoogtepunten van het jaar, ofschoon hij normaliter liever op de Hilversumsche dan op de Noordwijkse speelt. Twee jaar geleden kreeg hij met een schitterende vijfde plaats op de bosbaan het respect dat hij verdiende, maar vorig jaar miste hij op de Noordwijkse jammerlijk de cut. Maarten Lafeber (26), het grootste golftalent van ons land, heeft dit keer grote verwachtingen en hoopt die straks dubbel en dwars waar te maken.

Zijn beperkingen kent hij evenwel ook. Vandaar dat hij niet om startgeld vraagt ("Ik zou me er niet lekker bij voelen en vind dat ik daar absoluut nog geen recht op heb") en alleen maar hoopt dat hij het Nederlandse publiek niet teleur zal stellen.

Maarten Lafeber leert nog steeds op de loodzware Europese Tour. Na een uitstekende seizoensopening nam hij vijf weken rust, maar achteraf is hem dat bepaald niet goed bevallen.

Zegt: "Ik stond op een gegeven moment na zeven toernooien 25e op de Order of Merit en dacht: nu stop ik er even mee om nieuwe energie op te doen. Maar dat pakte faliekant anders uit, want na vijf weken was ik mijn ritme helemaal kwijt. Ik haalde zeven toernooien op rij de cut niet en begon hevig aan mezelf te twijfelen. Ik ging van clubs wisselen en van caddie. Ik maakte het mezelf moeilijk en zat niet lekker in mijn vel. Ik heb de laatste maanden keihard gewerkt met mijn coach Leif Nyholm. Hij is een echte Deen, die zelf een uitstekende golfer was en Thomas Björn naar de top heeft gebracht. Ook is mijn Europese Tour-caddie Pop weer bij me terug en dat geeft rust. Wij voelen elkaar op de baan prima aan en het voordeel van hem ten opzichte van een Nederlandse caddie is zijn ervaring op de Tour. Ze kennen hem allemaal en daardoor kom je sneller in contact met de andere spelers. Ik zit tijdens het toernooi dan ook nooit alleen aan het avondeten en trek veel met de Deense spelers op en met de Duitser Sven Strüver. Voor het mentale gedeelte staat de Belg Jos van Stiphout tot mijn beschikking. Hij stelt je vooral op je gemak. Vraagt hoe je je voelt, hoe je speelplan is en of je relaxed bent. En ja, dan is er nog Michiel Floris, mijn manager. Naast mijn ouders en mijn vriendin Kim is hij de belangrijkste man. Hij weet precies wat goed voor me is en ik vertrouw hem dan ook volkomen. Bovenal is hij een echte vriend. Geldproblemen ken ik niet en ik heb dan ook niks te klagen. Ik heb momenteel een heel positief gevoel. Ik weet dat ik heel veel talent heb meegekregen en wil er met keihard werken alles uithalen. Daar komt geduld bij kijken, want de concurrentie op de Tour wordt alleen maar groter. Veel oudere toppers raken hun kaart de laatste jaren kwijt en jongere spelers komen er onstuimig aan. Iedere keer weer zie je nieuwe zogenaamde first-time winners. Lundberg, Stenson, Adam Scott, ze komen lijkt wel uit het niets vandaan..."

"Het is nu mijn derde jaar op de Tour en ik voel dat ik steeds meer ervaring krijg. Bang om mijn kaart te verliezen ben ik dan ook niet. Vorig jaar eindigde ik als 85e en rond die plaats zit ik nu ook. De Top-115 houdt zijn kaart maar eerlijk gezegd ben ik daar niet zo mee bezig. Ik maak me er geen zorgen over. Er komen nog toernooien genoeg tot eind oktober en mijn prijzengeld bedraagt dit jaar halverwege het seizoen al 300.000 gulden. Mijn doel is nu om bij de top-50 te finishen en dan zien we volgend jaar wel weer verder."

Lafeber, 1.92 m lang en 80 kilo zwaar ("Er zou nog een kilootje of vier bij mogen") ziet op korte termijn geen talenten meer in ons land doorbreken.

"Het moet allemaal veel professioneler in Nederland en de amateurs en professionals moeten veel dichter bij elkaar gebracht worden. Ik denk dat het grote talent momenteel uit de groep van 12 tot 15 jaar moet komen. Het probleem in Nederland is dat je snel al heel goed bent omdat de top bij ons ten opzichte van andere landen dun is gezaaid. Hier kan je snel heel goed zijn, maar ook heel slecht. Ik vind het niet erg als mensen zeggen dat je geen deuk in een pak boter slaat. Maar ze oordelen wel snel en beseffen vaak niet dat je week in week uit met de absolute wereldtop als concurrent speelt en voortdurend op zoek bent naar de grote vorm en het vertrouwen. Voor een Nederlander is de stap naar de Europese Tour dan ook een hele grote. De Spanjaard Garcia, die ik als amateur in de finale van het Spaanse Open nog eens heb verslagen, had een enorme steun aan zijn landgenoten Ballesteros en Olazabal, met wie hij veel optrok. Hij leerde op jonge leeftijd enorm veel van die wereldtoppers en dat was ontegenzeggelijk een voordeel."

di 24 jul 2001