Hier volgt de letterlijke tekst van de toespraak Graaf Spencer, Diana's broer, tijdens de de dienst voor prinses Diana in Westminster Abbey:

,,Ik sta vandaag voor u, als vertegenwoordiger van een familie in diepe rouw, in een land in rouw, voor een geschokte wereld.

We zijn allen verenigd, niet alleen in onze wil Diana onze eer te betuigen, maar vooral doordat we de noodzaak ertoe voelen, omdat haar buitengewone aantrekkingskracht tientallen miljoenen mensen, die via televisie en radio over de hele wereld deelgenoot zijn van deze dienst en die haar nooit hebben ontmoet, voelen dat zij in de vroege uren van zondagmorgen iemand verloren hebben die hen heel na stond. Het is een opmerkelijker eerbewijs aan Diana dan ik ooit kan hopen haar vandaag te brengen.

Diana was het toonbeeld van medeleven, van plichtsbesef, van stijl, van schoonheid. Overal ter wereld was zij het symbool van onzelfzuchtige menselijkheid. Een vaste steunpilaar voor de werkelijk onderdrukten. Een erg Brits meisje dat haar nationaliteit ontsteeg. Iemand met een natuurlijke adeldom die boven de klassen uitsteeg en die het afgelopen jaar heeft bewezen dat zijn geen koninklijke titel nodig had om haar bijzondere betovering te blijven uitstralen.

Vandaag hebben de kans je te bedanken voor de manier waarop je onze levens hebt opgefleurd, ook al heeft God je maar een half leven gegund. We zullen ons allemaal altijd bedrogen blijven voelen dat jij zo jong van ons bent weggenomen en toch moeten we leren er dankbaar voor te zijn dat je hier bent geweest.

Pas nu je bent heengegaan waarderen we echt wat we moeten missen en we willen je laten weten het leven zonder jou erg, erg moeilijk is. We zijn de afgelopen week allemaal wanhopig geweest over het verlies dat we hebben geleden en alleen de kracht van de boodschap van grootmoedigheid die je ons door de jaren heen gegeven hebt, heeft ons de kracht gegeven verder te gaan.

We kunnen in de verleiding komen om je snel heilig te verklaren. Dat is niet nodig. Je staat als mens met unieke eigenschappen hoog genoeg en hoeft niet als een heilige te worden beschouwd.

Jou heilig te verklaren zou voorbijgaan aan de essentie van je wezen -je schitterende speelse gevoel voor humor met een lach die je dubbel deed slaan, je levenslust die oversloeg waar je je lach ook mee naar toe nam en de twinkeling in die overgetelijke ogen, je grenzeloze energie die je nauwelijks kon beheersen.

Maar je grootste gave was je intuïtie en het was een gave die je op een verstandige manier gebruikte. Dit ondersteunde al je andere schitterende eigenschappen. En als we proberen te analyseren wat het nu precies was in jou dat iedereen zo aansprak dan vinden we dat in jouw intuïtieve gevoel voor wat nu echt belangrijk was in ons leven.

Zonder jouw van God gegeven gevoeligheid zouden wij veel minder weten over het lijden van Aids- en HIV-patiënten, de positie van daklozen, de geïsoleerdheid van lepra-lijders, de willekeurige aanpak van het landmijnenprobleem.

Diana legde mij ooit uit dat haar diepste gevoelens van lijden het haar mogelijk maakten om aansluiting te vinden bij haar achtergestelde achterban. En dit brengt ons op een andere waarheid over haar. Ondanks alle status, de glamour, het applaus, bleef Diana in haar hart toch een onzekere persoon, bijna kinderlijk in haar verlangen om goed te doen voor anderen zodat ze zichzelf kon bevrijden van een diep gevoel van minderwaardigheid waarvan haar eetproblemen alleen maar een symptoom waren. De wereld voelde deze kant van haar karakter aan en koesterde haar kwetsbaarheid.

De laatste keer dat ik Diana heb gezien was op 1 juli, haar verjaardag, in Londen, waar ze op een voor haar typerende wijze geen tijd nam om die bijzondere dag te vieren met vrienden, maar eregast was op een avond waar geld werd ingezameld voor een goed doel. Ze straalde, natuurlijk. Maar ik herinner me liever de dagen die ik in maart met haar doorbracht toen ze mij en mijn kinderen kwam opzoeken in ons huis in Zuid-Afrika.

Ik ben er trots op dat we, behalve toen ze in het openbaar president Mandela ontmoette, erin geslaagd zijn de alomaanwezige paparazzi te verhinderen ook maar één foto van haar te nemen. Dat betekende heel veel voor haar. Deze dagen zal ik altijd koesteren. Het was alsof we teruggingen naar onze jeugd waarin we zo enorm veel tijd samen doorbrachten als de twee jongsten van de familie.

In essentie was ze nog steeds dezelfde als de grote zus die mij als baby bemoederde, ruzie met mij maakte op school, die die lange reizen tussen de huizen van onze ouders in weekends verdroeg.

Het getuigt van haar evenwichtigheid en kracht dat ze ondanks het bizarre leven na haar jeugd ongeschonden is gebleven, eerlijk tegenover zichzelf. Het is duidelijk dat ze op dit punt in haar leven een nieuwe richting zocht. Ze had het er steeds over om Engeland te verlaten, vooral vanwege de manier waarop ze werd behandeld door de kranten.

Ik denk niet dat ze ooit heeft begrepen waarom haar oprecht goede bedoelingen werden bespot door de media, waarom ze er constant op uit leken te zijn haar zwart te maken. Het is verbijsterend. De enige verklaring die ik heb is dat echte goedheid bedreigend is voor de mensen aan het andere eind van het morele spectrum.

Van alle ironie rond Diana is het volgende wel het opmerkelijkst: dat een meisje dat de naam heeft gekregen van de klassieke godin van de jacht, uiteindelijk de meest opgejaagde persoon van de moderne tijd was.

Ze zou gewild hebben dat wij vandaag de gelofte deden om haar geliefde jongens, William en Harry, te behoeden voor eenzelfde lot, en dat doe ik hierbij, Diana, uit jouw naam. Wij zullen niet toestaan dat zij dezelfde kwellingen moeten doormaken die jou regelmatig tot tranen dreven. En daarnaast beloof ik, namens jouw moeder en zusters, dat wij, jouw bloedeigen familie, alles zullen doen wat in onze macht is om de fantasierijke en liefhebbende manier waarop jij deze twee uitzonderlijke jonge mannen stuurde, voort te zetten, zodat hun zielen niet alleen opgaan in plicht en traditie maar vrijuit kunnen zingen zoals jij voor ogen had.

Wij hebben het volste respect voor de erfenis waarmee zij beiden geboren zijn en wij zullen hen altijd respecteren en aanmoedigen in hun koninklijke rol. Maar net als jij erkennen wij de noodzaak dat zij het leven op zoveel mogelijk manieren meemaken om hen spiritueel en emotioneel te wapenen voor de jaren die voor hen liggen. Ik weet dat jij niets minder van ons verwacht zou hebben.

William en Harry, we hebben vandaag allemaal ongelofelijk met jullie te doen. We zijn allemaal kapot van verdriet over het verlies van een vrouw die niet eens onze moeder was. Wat jullie doormaken kunnen wij ons zelfs niet voorstellen.

Tot besluit wil ik God danken voor de kleine zegeningen die hij ons heeft gegeven in deze afschuwelijke tijd, namelijk dat Hij Diana op haar mooist en stralendst heeft genomen, op een moment dat ze plezier had in haar persoonlijke leven. Boven alles zijn wij dankbaar voor het leven van een vrouw die ik tot mijn trots mijn zuster mag noemen - de unieke, gecompliceerde, buitengewone en onvervangbare Diana wier schoonheid, zowel innerlijk als uiterlijk, nooit uit onze geest zal verdwijnen.''