Het
is half negen in de ochtend. Nog ongeveer drie uur
te gaan voordat Emanuel Ungaro zijn haute couture
collectie herfst/winter 2002 zal tonen. Deze keer
heeft hij Le Carreau du Temple in het Parijse Marais
district als locatie gekozen. In de 'tempel', die
eigenlijk een grote overdekte markthal is uit la
Belle Epoque, heerst nog een serene rust.
De
make-up artiesten van M.A.C., verantwoordelijk
voor de uitvoering van de ´look´van
de show, komen één voor één
de binnen. Backstage is een ruimte vrijgemaakt
voor de visagisten, kappers en manicuren. Zij
moeten ervoor zorgen dat meisjes die je op straat
zo voorbij zou lopen, worden veranderd in oogverblindende
supermodellen waarbij je nek als vanzelf 90
graden meedraait.
Er
wordt gezoend, er worden complimenten gemaakt en bij
de catering wordt koffie gehaald. In totaal heeft
de staf twintig ruime tafels met grote spiegels tot
zijn beschikking en een half uur later liggen die
vol met ontelbare kwasten, dozen Kleenex, tubes met
concealer, tubes met corrector, foundation, wattenbollen,
flacons met gel cleanser, tubes strobe cream, doosjes
en tubetjes met blusher, mascara, wenkbrauwpotloden
en vele, vele doosjes met oogschaduw.
