De vier bejaarde heren zijn niemand minder dan The Jordanaires, de legendarische
zanggroep die vijftien jaar lang de wereldhits van Elvis begeleidde. "Het
is nog steeds alleen Elvis wat de klok slaat", grijnst bandleider Gordon
Stoker. "We proberen al jaren met pensioen te gaan, maar dat lukt domweg
niet."
"Waar is waar," bromt Neal Matthews, de zwijgzaamste Jordanaire, "de periode
met Elvis wàs de leukste van onze carrière, daar zijn we het over eens.
Wij worden tot op de dag van vandaag door uitgeverijen bestookt om ook een
boek over Elvis te schrijven. Dat doen we pertinent niet. Bovendien zou
het nauwelijks verkopen, want dan komt de waarheid aan het licht. Die veroorzaakt
bij de lezer geen rode oortjes. Sterker: die is eerder saai."
Ray Walker: "Elvis was een aardige vent en goudeerlijk. Soms te eerlijk.
Ik heb die man nooit op één leugen betrapt. Elvis wilde gewoon een goede
zanger zijn. En dat was-ie, al vond hij zelf van niet. Hij betitelde zichzelf
als middelmatig. Caruso was een goede zanger, zei hij altijd. Meer nog dan
zingen ging zijn hart uit naar acteren. Hij had een geweldige acteur kunnen
worden."
"Elvis zei eens: "Jongens, eerlijk is eerlijk, zonder jullie was ik nooit
zo ver gekomen," vertelt Neal Matthews. "Het was een complimentje, heel
vriendelijk, maar het sloeg nergens op. Elk ander achtergrondkoortje had
hem kunnen begeleiden. Nee, het was voor òns een hele grote eer met zo'n
fenomenaal artiest te hebben gewerkt."
|