Zodra hij langs komt, beginnen de meiden te gillen. De kuif, de bril, de vlassige bakkebaarden, het hemd met de hoge kraag, hij heeft zelfs zo'n brede jumpsuit-riem om. Joe Kent, 35 jaar, uit Memphis is Elvis-imitator en rent van interview naar optreden.

Imitator wil Elvis niet te veel nadoen
"Mijn show is een eerbetoon!"

Vergenoegd wrijft Joe Kent zich in de rijkelijk met knotsen van 'Elvis'-ringen voorziene handen. Het is bloedheet, het zweet druipt van zijn gezicht, maar hij blijft geduldig handtekeningen uitdelen en zwaaien. Af en toe schuift hij zijn iets te grote Elvis-zonnebril terug op z'n neus.

Zijn moeder kwam wel eens op feestjes op Graceland. Hijzelf ontmoette als 10-jarig knaapje The King in januari 1972, mocht diens nieuwe auto zien, de allereerste Stutz Blackhawk Coupe. "Sinatra had ook z'n zinnen op de eerste van dit nieuwe model gezet, maar Elvis was hem voor," vertelt Kent. "Frank kocht de nummer twee die uit de fabriek rolde."

Zo is de liefde begonnen. Joe treedt op als Elvis samen met de 'Memphis All Stars', z'n band. Hij zegt: "Ik doe het dan wel in Elvis-outfit, verf mijn haar ook zwart, maar ik leg er ook een heleboel van mezelf in. Ik wil hem niet teveel nadoen. Voor je 't weet ben je meer bezig met de bewegingen en de mimiek dan waar het echt om gaat: de muziek."

"Veel mensen die mijn show zien, zijn in het begin nogal sceptisch. Ze komen binnen als Elvis-haters en gaan eruit als Joe Kent-fans! Echt waar. Mijn show is meer een eerbetoon dan een imitatie. Nummers als 'Suspicious Minds' en 'Burnin' Love' vind ik 't lekkerst; die nummers rocken, man. Krijg je zoveel energie van. Waar ik me wel echt op concentreer is de stem, want dat is toch het belangrijkst. Mensen denken vaak dat ik playback, maar alles is live. Trouwens: als je helemaal identiek aan Elvis bent, kun je net zo goed 'That's the way it is' of een ander filmpje opzetten!"

Kent pakt niet zomaar alles aan. Als het zonder respect voor The King moet, dan past hij ervoor, zegt hij. "Ooit werd ik eens gevraagd om een commercial te doen. Toen ik op de set kwam en de requisieten zag, wist ik het al. Er lag er een doos met vette kip en een krat bier. Ze wilden dat ik met een vette bek een 'dikke Elvis' nadeed, met een kussen onder m'n hemd. Ik ben meteen weggelopen. Taking care of business, weet je!"

'Hé mafkees! &%$&%&&% op!' slingert een automobilist Joe naar het hoofd. "Ach", zegt hij relativerend, "echte Memphians zijn misschien een beetje uitgekeken op het hele Elvis-gebeuren. Zij vinden het in januari en augustus oké, maar voor de rest van het jaar kan het ze net zo goed gestolen worden."

Dan steekt hij de razend drukke Elvis Presley Boulevard over. Eén handgebaar is genoeg om het verkeer te laten stoppen.