Leven in een glazen kooi valt zwaar

volgende

"Ik was een beetje naïef, geloof ik"

Foto: Benelux Press

Het leven in een glazen kooi viel prins Claus de jaren na het huwelijk niet mee. Hij had moeite met zijn ingeperkte rol. Toch kweet hij zich met grote plichtsbetrachting van zijn taak als steun en toeverlaat van eerst prinses en daarna koningin Beatrix.

Zelf formuleerde hij het op een gegeven moment aldus: „Ik wist eigenlijk niet goed wat mij in Nederland te wachten stond toen ik trouwde. Ik was een beetje naïef geloof ik. Ik had geen idee wat de monarchie inhield. Ik heb een tijdlang zelfs gedacht: misschien kan ik een post op een Nederlandse ambassade krijgen. En dan gaan wij ergens in Afrika, Zuid-Amerika of Azië wonen. Wat het betekent om de hele tijd in een glazen huis te zitten, dat gevoel kun je ook niet inschatten. Het is veel moeilijker dan ik had gedacht dat het zou zijn."

Een welkom van rookbommen

De start in Nederland was niet makkelijk. Tijdens hun huwelijk in maart 1966 werd Claus met rookbommen verwelkomd. Het kan echter verkeren. Door hard te werken en altijd zichzelf te blijven werkte hij zich op tot het meest geziene lid van het Koninklijk Huis.

Met name de laatste jaren was hij mateloos populair. Enerzijds omdat zijn voorkomen vertedering opriep, anderzijds omdat hij in toespraken geen blad voor de mond nam. Claus was consequent zichzelf. Toch bleef hij altijd loyaal aan zijn vrouw, en kende hij de beperkingen van de ministeriële verantwoordelijkheid.