Wij gebruiken het liefst geen Engelse termen, onze eigen taal is mooi genoeg. Maar voor de 'feel-good-movie' konden wij echt geen Nederlands alternatief bedenken (ideeën kunt u mailen naar het bekende adres). En toch was dat waar uw mails en brieven het meest aan deden denken. De ware liefde bracht het mooiste in u boven. Bijna poëtisch werd u af en toe: "Daar stond ze (we hadden een blind date), net in de twintig, net één meter vijftig, en in de tram naar haar huis toe, plaagde ze me met mijn onhandigheid in het gebruik van een strippenkaart. Het was een kwestie van 'de zielen proeven elkaar', en heel zacht viel er op wonderlijke wijze iets op z'n plek, waarvoor ik nog altijd geen woorden heb", schreef bijvoorbeeld Ada Pel.

Er waren ook mensen met een nuchtere kijk op de liefde. T. Kesteloot: "Ik geloof absoluut in ware liefde, er moet ergens iemand rondlopen die samen met mij een eenheid vormt. Ik besef echter ook dat het wachten op die liefde leidt tot grote frustratie en dat het kan zijn dat je die persoon nooit tegenkomt. Daarom neemt bijna iedereen in zijn leven genoegen met 'minder', mezelf incluis. Dat wil niet zeggen dat je met die persoon niet gelukkig kunt zijn, maar je blijft toch altijd het gevoel houden dat je zoektocht zal voortduren", schreef deze inzender.

Feminin weet waar hij of zij het over heeft. Zij blijft dromen van de man die al getrouwd is, maar voor wie hij haar en zij zijn ware liefde is: "Ik heb nog steeds contact met hem en zie hem af en toe. En hoop dat hij ooit voor zichzelf kiest, ik kan het maar niet begrijpen dat als je je grote liefde tegenkomt, dat je dan niet voor jezelf kiest maar dat je jezelf geweld aandoet."

En dan was er de brief van Mabel, die wij bij deze sterk ingekort publiceren omdat haar liefdesverhaal bijna verfilming verdient. Wat er voorafging: Mabel komt haar grote liefde tegen in een marinierscafé. Hun relatie loopt echter stuk als hij wordt uitgezonden naar de Antillen. Beiden trouwen met een ander, maar als Mabels huwelijk strandt, komen haar dromen over haar vroegere geliefde terug: "Waar had ik dat gevoel van dat innige geluk verloren? Zou het nog bestaan? Hoe zou het met Hem zijn?

Als je thuis op je stoel blijft zitten dan weet je zeker dat er niks gebeurt. Dus stap in je auto en ga erheen, kijk hoe het is. Als hij gelukkig getrouwd is, dan kan ik alleen maar blij voor hem zijn. Maar ga erheen en ondervind het, ga! En daar ben je dan in het oude bekende dorp. Eigenlijk is er niet zo veel veranderd. ik zie eigenlijk een hoop bekenden rondlopen, kennen ze mij nog wel? Hoor ik hier nog wel, is Hij er nog? Jemig, het was spannender dan ik eigenlijk verwacht had. En ja hoor, daar staat Hij, z'n haar is kort, ziet hij mij ook? Wat moet ik doen, ik ben er nu, Hij is er nu, als ik niks doe, doet hij ook niks. Ik ben er nu toch, stap dan maar op hem af, ik heb toch niks te verliezen."

"Met knikkende knieën: 'Hallo, hoe is het met jou?' Ik voel weer een gevoel vanuit mijn tenen mij bekruipen, lieve hemel, sta mij bij, want dit overleef ik niet."

Het gesprek tussen Mabel en haar oude liefde is van korte duur, maar van een vriendin hoort ze dat hij ook weer vrijgezel is. "Geheel overrompeld stap ik weer in de auto en rij terug naar huis. Hoe ik gereden ben, weet ik niet meer, maar ik heb weer 'olifanten vlinders' in mijn buik. Ik ben helemaal van slag. Het is zo'n 8 jaar geleden en toch heb ik dat gevoel weer. Ik zit thuis mezelf van alles af te vragen: Waar gaan we wonen, komt hij bij mij of wij bij hem? Is zijn huis wel groot genoeg? Wanneer kunnen we bij hem wonen? Voor mijn 35e wil ik toch wel een tweede. Vond hij mij eigenlijk ook wel leuk? Wat voor werk doet hij eigenlijk? Kan hij ons wel onderhouden? En nog duizend-en-één van die onbenullige vragen." Mabel gaat opnieuw naar haar geboortedorp: "Ik loop naar hem toe en zeg dat ik even met hem wil praten. Ik leg hem uit wat ik allemaal gevoeld heb, deze laatste dagen, wat ik dacht, hoe ik erover dacht, ik leg mijn hele ziel bloot. Nadat ik mijn hele zegje gedaan heb, kijkt hij me met zijn blauwe ogen aan en zegt: 'Dat dacht, voelde en ervoer ik ook zo.'"

Ze zijn alweer jaren samen gelukkig getrouwd. Zucht.

Uw reacties:

ONZIN

Zielcontact en aantrekkingskracht bestaan. Maar alleen wanneer het je overkomt, dan geloof je er pas in. Ook ik was nuchter in dit soort dingen en vond het onzin. Totdat het me dus gewoon "overkwam". Daar doe je helemaal niets aan, hoe sterk je principes ook zijn. Het gaat dan alleen nog om het feit hoe je ermee om gaat.

ANONIEM

ZWARTE BLADZIJDE

Ik geloof niet meer in de liefde, mijn liefde heb ik leren kennen in de zomer 2000, de ontmoeting daar en die volgden waren voor mij als een trotse moeder die jaren verlangde naar een kind. Gedurende relatie heb ik veel mogen meemaken, ten eerste word je bedolven met praatjes, lieve woordjes en later wordt je beloond met leugens, bedrog en onzekerheid, je vraagt je af wat je verkeerd hebt gedaan. Onzekerheid neemt de overhand. Dagen/weken vlogen voorbij, net zoals mijn gewicht. Na 2,5 jaar zoektocht komt de waarheid aan het licht, mijn ware woont al 4 jaar met een ander, ja een zwarte bladzijde in mijn leven. En het erge van alles, is dat zijn familie dat alijd voor mij hebben verzwegen. Heb ik zoiets verdiend? Nee, ik ben altijd eerlijk geweest, en eerlijkheid zal zegevieren. Maar een ding weet ik zeker, liefde bestond toen mensen nog armoede kende, nu vind ik liefde net als materialisme, niets is puur meer...

ANONIEM

SULTANA

Zwijmelfilms, love-songs, liefdesromans; ik vond het altijd maar wat soft en niet iets waar ik me in herkende. Totdat ik, getrouwd en wel, compleet onverwacht mijn ware liefde tegen het lijf liep. Totaal niet mijn type, veel ouder, compleet andere levensstijl en bovendien nog eens mijn baas. Ondanks het feit dat ik mijzelf nooit heb opengesteld voor een relatie (dat kon niet en kan eigenlijk nog steeds niet), heb ik een heftige relatie met hem: De Ware. Ja, dat bestaat dus. Zwijmelfilms bevatten opeens pijnlijk herkenbare situaties, van love-songs weet ik nu waarover ze eigenlijk gaan en liefdesromans raken me in het diepst van mijn hart. En ik weet: er is een enige echte ware. En ik weet dat iedereen die dat weet dat met me eens is. En dat iedereen die dat weet, weet dat dat ook voor altijd is; en overal; en met alles wat je bent en wat je voelt.

ANONIEM

SOLDAAT

Op uw vraag of 'ik zielsveel van je houd', moet ik zeggen: 'nee'. Ik heb mijn man in Engeland ontmoet oktober/november 1940. Ik leerde hem kennen als een man in uniform, in het donker, bij een bushalte. Op een avond was hij eerst met mijn vriendin meegelopen, maar dat was eenmaal, vervolgens mocht hij haar niet zo. De volgende keer zag ik hem weer bij de bushalte. Na de zoveelste ontmoeting liep hij een keer met mij mee naar huis, zo'n drie kwartier lopen buiten de stad. Wat de jongen had, ik weet het niet, maar het gevoel was 'compleet', het was of hij er gewoon bij hoorde. Ik weet niet wat dat was op dat moment, maar nu, achteraf is het of hij erbij hoorde. Na weken heeft hij mijn familie ontmoet en toen hoorde hij 'gewoon' bij de familie. Hij deed net of hij thuis was en voelde ook dat hij erbij hoorde. Na een jaar zijn we getrouwd, wat de chemie was tussen ons, weet ik niet, maar het was 'magic'. Hij zei zo vaak: je bent als een magneet voor mij, en hij was voor mij de andere zelve van mij zelve. Wij waren niet zo van 'ik houd van jou'; het was 'all' gezegd. We waren praktisch een paar dat bij elkaar hoorde. Het is bijna niet te verklaren dat wij bij elkaar pasten. Menigeen vroeg hoe het kon dat wij getrouwd waren. Mijn man was Gelderlander (wat stug) en ik een Engelse wildebras, maar ik had zijn zekerheid nodig en hij had mijn vrolijkheid. Het was een huwelijk van bijna 50 jaar en als ik het over moest doen, deed ik het weer. Het was niet gemakkelijk (aanpassen), maar wel de moeite waard. Ik hieldzeer veel van die man. Ik ben nu 80 jaar en het breekt mij steeds op dat hij niet meer is. Hij was een soldaat van Oranje en goed voor mij.

J. SMIT-DAVENPORT

WARE LIEFDE

Romantische zielen, vooral vrouwen, denken dat de ware liefde (in) een persoon (te vinden) is! Daarom worden ze keer op keer teleurgesteld. Verliefdheid, vlinders in je buik, geniet met volle teugen, maar het is geen LIEFDE. Seks ook niet, al noemen veel mannen het nog steeds zo. Wat ware liefde is? Ik weet het (maar dat kan niet in een paar zinnen)...

H. van de Liefde

VERLIEFD

Ben een man van achter in de veertig, getrouwd, stel kinderen, baan. Heb begin november via mijn werk een vrouw ontmoet. Vond haar leuker (of anders) dan andere collega's. Contact was eenmalig. Daarna, eind december, een half uurtje gepraat op oudejaarsborrel. Toen ik haar voor de derde maal zag, wist ik dat dit gevoelsmatig voor mij het einde was. Totaal niet mijn type (wat is iemands type), dus groter, forser en ook nog zeer aantrekkelijk. Ik weet niet of er mannen op uw afdeling werken, maar als u ze vraagt hoe het is om je eigen kinderen geboren zien worden of het gevoel van niet-vaders bij Marco van Basten 1988 te omschrijven, dan valt dat in het niet bij wat ik nu voel. Totale wanorde in mijn hoofd, golfslagbad (warm) gevoel in mijn buik, slapeloosheid bij het wakker worden, niet nadenkend over de consequenties als die er al zijn. Totaal van de wereld. Hopend hierbij aan uw oproep om te reageren te hebben voldaan.

ANONIEM

Al 43 jaar de ware

Gelooft u in de ware liefde? Ja! Op 20 maart 1960 zag ik mijn vrouw voor het eerst. Het was op de dansvloer. Ze kwam binnen met haar broer. Ze had zo'n lieve uitstraling dat ik gelijk wist, die is het! Het klikte dan ook van beide kanten gelijk. In augustus van datzelfde jaar zijn we verloofd, 19 oktober van dat jaar getrouwd. We hebben drie kinderen gekregen, 2 jongens en 1 meisje. Die zijn ook weer gelukkig getrouwd. We hebben 4 kleinkinderen. Mijn vrouw is een engel, haar ogen stralen nog steeds liefde uit. Wij zijn nog steeds gek op elkaar, ook op zielsniveau. Wij weten wat de ander voelt en denkt. Nu zijn wij al 43 jaar bij elkaar en hopen nog vele jaren samen te zijn. Verveeld hebben we ons nooit één dag! Klinkt gek voor deze tijd, maar we zijn zeker een apart geval. Mijn vrouw wordt dit jaar 65 en ik word dit jaar 70 jaar.

Liefde

Samen lachen
Samen huilen
samen spelen dat is fijn
Met z'n tweeën alles delen
wat het ook maar moge zijn
Samen wonen
Samen slapen
Fijn omstrengelen elkaar
Vrijen, zoenen, innig kussen
Onze liefde is nooit te blussen
Is oneindig en zo groot
Dat die nooit is te verbreken
Zelfs niet na de dood

LEO RIKSMA

GETROUWD

"Ik hou zielsveel van je." Ja, dat dit soort dingen bestaan, dat kan, want dit heb ik zelf ondervonden, en ook nog even toevallig de man van de benzinepomp. Hij getrouwd en ik getrouwd, ja, hoe is dit mogelijk maar het is al 8 jaar aan de gang en we kunnen elkaar niet loslaten, wel met horten en stoten soms wel eens ruzie, maar kunnen elkaar niet de kop toedraaien. Ik ben inmiddels gescheiden, mijn huwelijk zat al niet meer goed totdat ik het ware gevoel leerde kennen, inderdaad de man aan de benzinepomp en kon toen wel de keuze maken omdat ik plotseling het ware gevoel leerde kennen, het bestaat! Daarom wilde ik hierop reageren.

JOSÉ TOL

GELUKKIG GESCHEIDEN

Ik geloof wel degelijk in het bestaan van een soulmate, ik vond de mijne toen ik in 1981 uit een trein op Rotterdam Lombardijen stapte. Daar stond ze (we hadden een blind date), net in de twintig, net éen meter vijftig, en in de tram naar haar huis toe plaagde ze me met mijn onhandigheid in het gebruik van een strippenkaart.'T was een kwestie van 'de zielen proeven elkaar', en heel zacht viel er op wonderlijke wijze iets op z'n plek waarvoor ik nog altijd geen woorden heb. We hebben negentien jaar als stel samengeleefd, en die relatie was er geen die over rozen ging. Sinds we 'gelukkig gescheiden' zijn (en dat vieren we jaarlijks met een etentje) is de liefde alleen maar gegroeid. Zij denkt - ik zeg, of net andersom. We confronteren elkaar, sparen elkaar niet, blijven elkaar inspireren en verwonderen. We blijven groeien en in elkaar investeren, ook al ontwikkelen we ons ieder op totaal verschillende wijze. Ze ruikt lekkerder dan wie dan ook, is me dierbaarder dan wie dan ook, ze is degene voor wie ik pure liefde en zeker diep respect voel,'de ziel van mijn ziel' zijn we van elkaar, en spreken dat soms ook gewoon uit. Maar als partners werden we dol van elkaar, kwam het zover dat we stonden te bekvechten boven de andijvie in de supermarkt, en werden oorlogen gevoerd om de plaats van lepeltjes in de besteklade.

ADA PEL

MINDER

Ik geloof absoluut in ware liefde, er moet ergens iemand rondlopen die samen met mij een eenheid vormt. Ik besef echter ook dat het wachten op die liefde leidt tot grote frustratie en dat het kan zijn dat je die persoon nooit tegenkomt. Daarom neemt bijna iedereen in zijn leven genoegen met "minder", mezelf incluis. Dat wil niet zeggen dat je met die persoon niet gelukkig kunt zijn, maar je blijft toch altijd het gevoel houden dat je zoektocht zal voortduren...

T. KESTELOOT

TWEELINGZIEL

Heel verbaasd was ik naar aanleiding van het artikel 'Ik hou zielsveel van je'.

Twee uitersten stonden lijnrecht tegenover elkaar. Het artikel ging over de speciale liefde, tussen zielsverwanten, maar later in hetzelfde artikel stond dat de persoon niet in tweelingzielen geloofde die uit dezelfde kern kwamen.

Is het deze mevrouw niet bekend dat je in een leven zeker veel herkenningen kan hebben en absoluut je 'geestelijke' nieuwe familie tegenkomt?

Maar als een mens na vele incarnaties aan de laatste stukjes leven toekomt, dan wordt EENIEDER verbonden met de daarbij behorende tweelingziel.

Allen die groeien in een zwaar bewustwordingsproces komen hierop uit.

Voor mij is dit niet eens een vraag, maar een diep innerlijk weten met voldoende bewijzen. Al geruime tijd kreeg ik spontaan 'boodschappen' van vrienden uit de sferen.

Deze hebben zo'n mooie tekst doorgegeven in de categorie tweelingziel. Dit staat nu op internet. Gaarne wil ik deze mevrouw Maja Jeffkins en tevens de redactie uitnodigen te kijken op www.skyletters.net

Met vriendelijke groeten,

RIA VERDURMEN

SPROOKJE

Het is een prachtige voorstelling, die evengoed, omdat in alles een tegenhang bestaat, ook heel lelijk kan uitwerken. Hoewel er van alles bijgehaald wordt aan alsen en maren, let op dit en let op dat, is het niet meer dan haar eigen wereldbeeld die ze schetst. Prima voor haar, maar daarmee is het niet dé waarheid.Er is ook nog zoiets als naar elkaar toegroeien. Leren om te gaan met jezelf en die ander. Daarbij speelt de hele verdere buitenwacht ook nog een rol mee. Zo eenvoudig als zij het schets als een mooi sprookje, leest voor velen wellicht wel leuk, maar er wordt, vind ik, het een en ander overgeslagen.

We zijn allen gelijk, al zien we er niet gelijk uit. Allen mensen onder de mensen. Wat beleeft de een en wat beleeft een ander. Hoe wordt het beleeft. Deze zaken hebben er evengoed mee te maken. Het is niet zozeer de zielsverwantschap, want die is naar ieder gelijk, maar hoe leeft en beleeft die ander, kan ik daar mee uit de voeten, voegt het voor mij toe, kan ik in deze relatie doorgroeien, etc.

We leven immers met ons allen op deze aarde, in een grote energiebron, waarin we met elkaar leven en beleven. Er zijn geen verschillen anders dan in beoordeling van ons zelf.

Wanneer je werkelijk kunt/duft/wilt kijken naar het goede in de mens, dan pas kom je tot besef, er is geen goed of slecht, geen waarheid of onwaarheid, etc. anders dan in eigen persoonlijke beleving. En dan is het plots ook helder dat er geen zielsverwantschap is, alleen maar voor die en/of die, maar een saamhorigheid van alle mensen tesamen.

Het kan zelfs zo zijn, dat het oppervlakkige deel van een bepaalde persoon je zodanig aantrekt, dat je met die persoon graag wilt leven. Omdat er zo heel veel meerwaarde in zit voor je. Tewijl als je iemand gevonden hebt waarmee je op zogenaamd ander niveau heel goed kunt samenzijn, juist andere dingen niet meer opbouwt. We willen graag leren immers? En met iemand waar je een heel makkelijk contact hebt, ligt dat anders. Er zijn mensen die graag uitdagingen aangaan. Anderen liever niet. Er is voor elk wat wils. Alles is mogelijk.

Zijn wij niet allen, ieder voor zich, de enige echte ware???
Met vertrouwen in jezelf, bereik je wat je wilt.

Vertrouwen
Wat is vertrouwen
Anders dan.......
Je eigen fundament
Waar je op kunt bouwen
Meer en meer jij bent
Waar is vertrouwen
Anders dan........
In je eigen geest
Hoe meer je kunt uitbouwen
Hoe groter het levensfeest
Hoe kun je vertrouwen
Anders dan...........
Door liefdevol te zijn
Met slechts aanschouwen
Evaar je 't leven fijn
Wie kun je vertrouwen
Anders dan...........
Door jouw de kans te geven
Van jezelf te houden
Dan zul je 't beleven

MIRJAM HAKVOORT

NIET MET EN NIET ZONDER

Ik heb er nooit in geloofd, maar vorige zomer tijdens de nacht van Steenwijk heb ik het zelf ondervonden. Ik voelde iemand naar mij kijken en draaide mij om en vanaf dat moment waren wij een stel. Het voelde zo vertrouwd voor beiden alleen Andre kan zich niet aan zijn verplichtingen onttrekken. Zijn vriendin is zwanger en kan elk moment bevallen van haar eerste kind. Hij vindt dat hij bij haar moet blijven en ik blijf hopen dat wij bij elkaar komen want wij weten van elkaar dat we niet meer zonder elkaar kunnen.

LIANE

DUBBELLEVEN

Ja ik geloof in ware liefde en zielsverwanten. Helaas wonen wij niet samen, hij woont bij zijn gezin. Wij kennen elkaar bijna 7 jaar en we houden zielsveel van elkaar.wij hebben elkaar via ons werk ontmoet na 1,5 jaar zakelijk telefonisch contact hebben gehad. Het was liefde op het eerste gezicht, een wederzijdse aantrekkingskracht zo groot dat we alleen elkaar zagen. We zouden zo samen hebben kunnen wonen. Maar.................hij is getrouwd weliswaar niet gelukkig maar niet ontevreden. Kon zijn gezin (1 kind en vrouw) niet verlaten door verantwoordelijkheidsgevoel en verplichting. Afgelopen jaren heeft hij een dubbel leven geleid hij kent mijn werkgever (personeelsfeestjes) en mijn familie. Hij kan (wilt) geen keuze maken. Hij is letterlijk en figuurlijk er onder doorgegaan. Hij heeft bij mij gewoond en teerde weg (werd elke dag gebeld door kind) en ging terug. Al met al, ik hou zielsveel van hem en hij van mij. Met mij gaat het na een zware tijd weer goed en ik weet nu dat!

"het" bestaat en heb het een plek kunnen geven in mijn hart. Ik heb nog steeds contact met hem en zie hem af en toe. En hoop dat hij ooit voor zichzelf kiest, ik kan het maar niet begrijpen dat als je je grote liefde tegenkomt dat je dan niet voor jezelf kiest maar dat je jezelf geweld aan doet. Dit even in het kort jullie begrijpen dat ik er onderhand een boek over kan schrijven....................

FEMININ

22 JAAR VERSCHIL

Ja ik geloof absoluut in de ware liefde,ik zit al 3 jaar op een sportvereniging, en was eigenlijk helemaal er niet op uit om verliefd op iemand te worden.De persoon om wie het gaat,en ik zeiden elkaar in de wandelgangen altijd gedag,2jaar lang eigenlijk niets bijzonders,en opeens kwamen we een keer echt in gesprek met elkaar,en sloeg letterlijk de vonk over!Ik zei ,tegen mezelf,dat is de man waar ik mijn leven mee wil delen,we hadden ook alle twee het gevoel of we elkaar al jaren kende!We schelen 22jr,in leeftijd hij is 60jr,en ik ben 38jr.Maar ik hou zielsveel van hem,en hij van mij,en dan is leeftijdsverschil,ook tijdloos!!!!!!!!

ANONIEM

NIET PERFECT

Om te beginnen wil ik zeggen dat geen mens volmaakt of perfect is.

Maar de ware te vinden lijkt soms een hele opgave .

Dat komt mijn inziens omdat u ,wij , zij , vele anderen en ikzelf het veel te ver van ons zelf zoeken .

Het allerbelangrijkste is dat ,ieder mens zichzelf gelukkig maakt .De enige waar een mens zijn leven lang mee op gezadeld zit is zichzelf .Dan open staan voor anderen . Dan is het mogelijk om de ware te vinden .

Ook zijn de verwachtingen van veel mensen te hoog en zeker daar waar het om de ander gaat .

Ik zou zeggen neem de tijd om iemand heel goed te leren kennen . Ook de meest onmogelijke zaken horen bij een mens. Een mens bestaat uit veel onderdelen.

En ieder mens heeft meer dan een gezicht .

Veel zelf onderzoek leert een mens veel over zichzelf , maat tegelijkertijd ook veel over zijn of haar partner, en anderen . Het hoeft allemaal niet te passen en het mag ook best eens helemaal niet leuk zijn .En dan het ongeduld dat velen aan de dag leggen .

Iedereen is goed zoals hij of zij is . Nu over mijzelf ik heb de ware gevonden . Wij zijn elkaars beste vrienden . Ik ben dan ook van mening dat een mens eerst geestelijk moet groeien om te kunnen zien , datgene wat de ander in zich heeft .

En om het fijn te houden is het belangrijk dat men elkaar waardeert ook wanneer men het niet met elkaar eens is .Ieder mens heeft zo zijn beperkingen en het kan heel fijn zijn om dat elkaar te tonen en er mee om te leren gaan . Het is ook fijn om eens te kunnen en mogen zeggen , ik ben hier niet zo goed in dat kan jij beter dan ik wil jij het doen ?.

Ik zou nog lang kunnen doorgaan , maar hier laat ik het bij .

LEGIJEM

OLIFANTENVLINDERS

In 1987 werkte ik in een bar van de marine.

In die tijd was het nog een mannen wereld en ik had het voor het uitkiezen.

Hoe meer ze gedronken hadden hoe mooier je werd en er zat altijd wel iemand aan de bar die dacht dat hij je kon versieren.

Ik had samen met een collega (vriendin) de afspraak dat we niet wat zouden beginnen met een van die gasten aan de bar. (Marine, in ieder stadje een ander schatje?) Maar toen kwam er een hele gezellige groep binnen die altijd wel wat verzonnen om een feestje te bouwen. Dat gebeurde wel vaker, maar dat was toch wel een hele gezellige groep jong, oud, rangen en standen alles bij elkaar.

Ze kwamen van een kleine boot en dat was toch ander volk. Mannen die voor elkaar opkwamen en het maakt niet uit hoe je eruit zag. Op een van die jongens was toch wel mijn oog gevallen. Een jongen van 2 meter lang met een uitstraling die niet te beschrijven valt, rustig, een warme stem en op een gezellige manier een gangmaker. Zodra hij wat bestelde of wat vroeg dan brak het zweet me aan alle kanten uit. Dit had ik nog nooit meegemaakt.

De vonk zat er echt wel bij ons allebei maar geen van beide durfde er aan toe te geven. De rest van de bemanning had het allang gezien, maar wij durfde nog niet. Om een heel lang verhaal kort te maken, het duurde ruim 1 jaar voor we eindelijk wat met elkaar kregen. Het eerste weekend dat ik met Hem mee ging was.......... Te mooi om waar te wezen het klopte gewoon allemaal. Het was of we elkaar al jaren kenden. Een half woord was genoeg om te begrijpen wat de ander bedoelde.

Een gevoel van geluk dat je bekruipt vanuit je tenen en dan heel langzaam naar boven voelt gloeien. Het gevoel van innig geluk dat zo diep in je zit dat je het niet kan aanwijzen, want eigenlijk zit het overal.

Ruim een jaar hebben we samen van dit overweldigde geluk kunnen genieten.

En dan komen de "stoor zenders" Je bent jong en hebt andere prioriteiten Hij werd uitgezonden voor 9 mnd. naar Curaçao en we hadden alleen contact door brieven schrijven. Bij mij kwam "jaloezie"om de hoek kijken en hij had de reis van zijn leven en genoot er voor de volle 200% van. Die 9 mnd. hebben we samen niet vol kunnen maken en door misverstanden is onze relatie stuk gelopen.

Ieder onze eigen weg, Hij was een meisje tegen gekomen en ging samen wonen.

Ik was een jongen tegen gekomen en ook gaan samen wonen en kreeg een prachtig mooie en gezonde zoon. We woonde niet bij elkaar in de buurt Hij woonde in Santpoort en in Den Helder dus hadden elkaar nooit meer gezien. Mijn relatie liep niet goed en ging steeds vaker terug denken aan het gevoel van innig geluk. Ik wist hoe het voelde en kon dat ook zo oproepen. Het was er ik wist het, ik voelde het, het bestond ik had het immers al eens ervaren. Maar waar en hoe?

Mijn relatie liep helaas stuk, en daar zat ik met een kind. Ach ik had er zelf voor gekozen want met mijn ex zag ik geen toekomst. Ik had voor mezelf besloten dat ik ook alleen en gelukkig oud kon worden met mijn zoon.

En dan komt weer dat gevoel van dat innige geluk naar boven, waar was ik dat verloren? Zou het nog bestaan? Hoe zou het met Hem zijn? Hoe?, Wat? .......

Als je thuis op je stoel blijft zitten dan weet je zeker dat er niks gebeurt. Dus stap in je auto en ga er heen kijk hoe het is. Als Hij gelukkig getrouwd is dan kan ik alleen maar blij voor hem zijn. Maar ga er heen en ondervindt het, ga!!!

En daar ben je dan in het oude bekende dorp. Eigenlijk is er niet zoveel verandert, ik zie eigenlijk een hoop bekende rond lopen, kennen ze mij nog wel? Hoor ik hier nog wel, is Hij er nog? Jemig het was spannender als ik eigenlijk verwacht had. En ja hoor daar staat Hij, z'n haar is kort, ziet hij mij ook?

Wat moet ik doen, ik ben er nu, Hij is er nu, als ik niks doe doet hij ook niks. Ik ben er nu toch stap dan maar op hem af, ik heb toch niks te verliezen.

Met knikkende knieën stap ik op hem af. "Hallo, hoe is het met jou?"

Ik voel weer een gevoel vanuit mijn tenen mij bekruipen, lieve hemel sta mij bij want dit overleef ik niet.

Alles gaat goed met Hem en vraagt me hoe ik zo in het dorp verzeilt ben geraakt. Na een kort gesprek word ik door verwezen na een toenmalige vriendin. Zij doet me alles van Hem uit de doeken, HIJ IS WEER VRIJ. Het heeft zo moeten wezen. Ik loop nog even naar Hem toe en vertel Hem dat ik van de week nog wel even langs kom. Geheel overrompelt stap ik weer in de auto en rij terug naar huis.

Hoe ik gereden ben weet ik niet meer maar ik heb weer "olifanten vlinders" in mijn buik. Ik ben helemaal van slag. Het is zo'n 8 jaar geleden en toch heb ik dat gevoel weer. Ik zit thuis mezelf van alles af te vragen.

Waar gaan we wonen, komt hij bij mij of wij bij hem?
Is zijn huis wel groot genoeg?
Wanneer kunnen we bij hem wonen?
Voor mijn 35ste wil ik toch wel een tweede.
Vond hij mij eigenlijk ook wel leuk?
Wat voor werk doet hij eigenlijk?
Kan hij ons wel onderhouden?
En nog duizend en één van die onbenullige vragen.

Ik stel een plan samen met die oude vriendin uit het dorp zodat ik een back-up heb als het fout loopt. En ga voor mijn tweede missie.

Als ik dan weer in het dorp kom zie ik hem staan hij heeft een b.b.q. afspraak maar zie hem later. Ik ga hopeloos naar mijn vriendin en leg het verhaal uit. En zij en haar vriend nemen mij even onder hun hoede tot Hij weer terug is.

Ik laat de spanning nog even oplopen, want Hij is nu terug maar ik laat Hem nu even wachten. En dan als ik dan eindelijk naar Hem toe loop, dan zeg ik dat ik even met hem wil praten. En leg hem uit wat ik allemaal gevoeld heb deze laatste dagen, wat ik dacht, hoe ik er over dacht, ik legde mijn hele ziel bloot.

Na dat ik mijn hele zegje gedaan heb kijkt Hij me met zijn blauwe ogen aan en zegt......... Dat dacht, voelde en ervaarde ik ook zo.

Het ijs was gebroken en we hebben honderd uit zitten praten. Over van alles.

Na de nodige biertjes te hebben genuttigd gooit Hij zijn laatste biertje weg en zegt: "kom we gaan naar huis". Oké ik weet het, het zit goed.

Na een nacht lang gesproken te hebben, samen in één bed geslapen, was het gevoel er weer. Hij mijn ware liefde. Liefde die je bekruipt vanuit je tenen, zo diep van binnen dat je het niet kan aanwijzen.

We zijn nu 6 jaar verder en nog steeds samen Hij is nog steeds mijn maatje.

Een half woord is genoeg. Ik kan nog steeds zijn gedachte lezen. Zijn ongemak voelen. Ik ben nog steeds blij als hij 's avonds thuis komt. We hebben nog steeds veel lol samen. En het is een hele goede vader voor mijn zoon. En ik heb nog regelmatig "olifanten vlinders" in mijn buik. Soms gewoon als Hij even na mij kijkt. En ik hou van hem, zo diep van binnen dat je het niet kan aan wijzen. Het bestaat echt ware liefde ik heb hem weer terug. Het "lot" heeft ons weer samen gebracht. Of was ik nou naar het lot toegegaan?

Dit is heel kort samengevat mijn ervaring over ware liefde,
Ik zou er dagen over kunnen vertellen.
Vriendelijke groet,

MABEL POETOEHENA

TE LAAT

Ik heb mijn ware liefde gevonden. Alleen kwam ik er te laat achter. Na een jaar vol liefde, genegenheid, aantrekkingskracht, stress, jalouzie heeft hij me verteld niet verder met me te willen. Dit is een typisch geval van "je weet pas wat je mist als het er niet meer is". Ik houd nog zielsveel van hem en had graag oud met hem geworden. Hij is de ware liefde voor mij en als we voor elkaar bestemd zijn, zal het lot ons weer samen brengen. Ik zou er alles voor over hebben om dit te laten gebeuren.

DESIREE DEKKER

SUPER

Ik ben met mijn vrouw nu 54 jaar getrouwd

en we kennen elkaar ruim 55jaar.We zijn beiden nog steeds erg gelukkig met elkaar en hopen dat wij nog vele jaren samen mogen door brengen.We hebben samen 4 meisjes groot gebracht waarvan de oudste nu ook Oma

wordt, en wij dus super opa en oma.Ware liefde is verliefd verloofd getrouwd en dan door dik en dun samen doen wat je als vader en als moeder hebt te doen. Zo simpel is dat.

HAY VAN GROENENDAAL

FEEST

Na een mislukt huwelijk van ruim 25 jaar, met regelmatig hoogoplopende ruzies om werkelijk niets en een misplaatste ziekelijke jaloezie die je leven kan verwoesten, zowel privé als zakelijk, ben ik de vrouw van mijn leven 3 ½ jaar geleden tegen gekomen en er al bijna 3 jaar gelukkig mee getrouwd. Andere taal, andere cultuur, andere gewoontes, maar iedere dag, ieder uur is voor haar en mij een feest. Ik ben helemaal opnieuw begonnen, bijna alles verloren wat ik had, zowel emotioneel als financieel, mijn 2 kinderen niet meer gezien, maar ondanks dat verdriet toch intens gelukkig met mijn huidige vrouw waarbij alles klopt tussen ons. Respect, vertrouwen, genegenheid en liefde. Ook regelmatig pittige discussies, maar nooit ruzie. Ik wens dit iedereen toe en het staat ook los van materiële rijkdom, alhoewel dit een leven kan veraangenamen, zijn het juist de hele kleine triviale zaken waar het echte levensgeluk uit voortkomt. Soulmates, dat is de kern van ons intens geluk!

GEORGE

VOOR ALTIJD

Ja, de ware bestaat. Ik was 28 toen ik mijn man leerde kennen. Hij was toen 21. Na 3 weken wisten wij dat dit voor altijd was. Binnen 1 jaar waren wij getrouwd en zwanger van ons eerste kindje. Nu 15 jaar later hebben wij 5 kinderen gekregen, wonen wij in een oud huis op het platteland dat wij samen aan het opknappen zijn en hebben 27 dieren. Samen kunnen wij bergen verzetten. Wij zijn elkaars maatjes, minnaars en dikste vrienden.

Zelfs onze kinderen zullen nooit tussen ons in staan.

TERRY JANSEN

ENGELTJE

Ik ben ervan overtuigd dat de enige echte ware echt bestaat! Vorig jaar heb ik het aan den lijve ondervonden. Ik had een bekende van mij een gedichtje geschreven omdat ik de momenten van samenzijn altijd zo waardeerde. Nou dit gedicht heeft wat teweeg gebracht! We begonnen te praten, en te praten en groeiden langzaam naar elkaar toe. Nou had ik haar al direct gezegt dat ik hoopte op een heel goede vriendschap met haar, maar niet méér. We hadden nl beiden al een jarenlange relatie. En ik wou haar geluk absoluut niet verstoren. We werden goede vrienden, en op een gegeven moment kwamen er steeds meer gevoelens in het spel. Ik dacht dag en nacht aan haar. Al mijn passies waren uit mijn leven verdwenen, ik leefde alleen nog maar voor haar. Precies de dingen zoals omschreven werden zo erg van toepassing van mij; ik voelde me bij haar zo thuis, zou haar nooit durven kwetsen, en ik was zo mezelf. Dit waren dingen die ik haar ook vaak verteld of geschreven (gedichten..) heb. Het klikte!

ongelooflijk. Ik heb bijna drie kwart jaar dag in dag uit gehuild. Tranen van geluk omdat ik zoiets bijzonders in mijn leven had gekregen. Er waren zoveel momenten dat ik niet uit mijn woorden kon komen van intens geluk, en nog steeds kan ik van slechts een gebaar in tranen uitbarsten. Zij kent mij inmiddels beter dan mijn eigen vrouw... Ondanks dat alles wat we deden altijd weloverwogen was kon deze verliefdheid natuurlijk niet goed blijven gaan. We hebben beiden onze eigen levens, en alles wat daarbij hoort. Ik moet nu een heel grote stap terugdoen, maar besef dat ik alleen met vriendschap met haar al eindeloos gelukkig kan zijn. Daar streven we nu dan ook naar. Ze zal voor altijd de ware blijven, hoewel ik mijn leven wellicht nooit met haar zal kunnen delen. Ze zal altijd mijn "Engeltje" zijn!

F

HEILIGSTE EIS

Ik heb veel liefde gekend, maar ware liefde vond ik, door als heiligste eis van ons samenzijn te stellen: ik zal altijd, metéén zonder te dralen, alles, maar dan ook echt álles, vertellen wat onze relatie op welke manier dan ook beïnvloedt. En de smart die ik zal voelen wanneer je iets gedaan hebt dat mij hard en pijnlijk raakt, die zal ik laten, laten zijn, laten branden en laten huilen, om mijn heiligste eis in te willigen.

Maar dit inzicht verkreeg ik pas laat in mijn leven. Ik paste het 6 jaar geleden toe bij het begin van mijn laatste -hoewel niet enige- ware liefde. Mijn geliefde vrouw-vriendin-moeder

W. Tura G. Gerards

LIEFDE IN JEZELF

Echte liefde zit hem in de daad. Het doen.

Een welgemeende lach, woord en hulp. Zonder er iets voor terug willen hebben of verwachten.

Het spijt me erg dit te moeten melden, maar tegenwoordig (en waarschijnlijk ook tig eeuwen geleden) draait alles maar op sex, vallen op zijn of haar kleding, auto, vriendenkring en mooie praatjes. Het willen hebben van een maatschappelijke status, door een relatie aan te gaan met degene waarvan men denkt, zijn,haar maatschappelijke positie te kunnen versterken. Al zal men dit hard lopen ontkennen bij zichzelve en bij anderen.

En vaak genoeg na het intrekken bijelkaar of getrouwd te zijn of zelf NA de eerste daad, men uitgekeken raakt op de ander.

Het onderhouden van de relatie wordt een verplichting, een sleur.Men heeft zich laten verleiden door het uiterlijke, de mooie praatjes en de vele kadoos. Men heeft zich letterlijk laten inpakken in kado papier. Vaak genoeg stort men zich in avontuurtjes. Met de ogen dicht. En dan vindt men daarna dat de wereld om zich heen aan het verharden is.???

Ik geloof niet in echte liefde, maar in liefde. Alleen die zal je eerst moeten ontdekken in jezelf....

D. DE JONG

ONVERKLAARBAAR

Ik geloof zeker in ware liefde maar ben er wel achter gekomen dat dat niet hoeft te zijn in de vorm van een liefdesrelatie. Hiermee bedoelend samenwonend of verkering hebbend.

Ik ben zelf 39 jaar en alleen wonend met mijn 2 kinderen.

Ongeveer 7 jaar geleden kocht ik een mobiele telefoon en kreeg de verkoper er gratis bij.

Hij woonde net samen en ik was alleen maar we kregen een heel bijzonder contact met smsjes sturen tot we elkaar af en toe gingen ontmoeten.

We konden en kunnen erg goed met elkaar overweg ondanks het leeftijdverschil van 13 jaar. Er is iets heel bijzonders, onverklaarbaars tussen ons, echt.

Ik kreeg een relatie die helemaal niet goed voor mij was en het gekke was dat elke keer als ik me rot voelde, Ricardo mij een berichtje stuurde altijd positief en heel lief.

Het viel me eerst niet op maar toen ik erop ging letten werd het me heel duidelijk dat dit contact wel heel speciaal is.

Terwijl ik hem nooit vertelde van mijn verdriet voelde hij dat op de een of andere manier altijd aan.

Ik sprak hem namelijk nooit als ik me zo voelde.

Hij kon dat gewoon niet weten.

Het was voor mij wel heel duidelijk dat ik hem nooit meer wil missen! Hij is een heel speciale vriend en er is dus veel meer tussen ons dan we zelf vermoeden en dan denk ik aan een soort ware liefde in deze vorm. Zielemaatjes?!

Hij heeft nu zelf problemen en ik voelde dat aan voordat hij me dat ging vertellen.

Ik ben zelf heel erg toe aan een echte liefdesrelatie maar dit contact met Ricardo wil ik nooit meer kwijt, gewoon omdat het een soort onvoorwaardelijke liefde is, zo mooi. Zo puur.

Als ik straks een nieuwe relatie heb zal ik ik altijd contact met Ricardo houden. Ik hou van hem. Dit is dus ware liefde maar op een andere manier. Dat maakt mijn bestaan heel aangenaam.

LOUISA PEEREBOOM

GELOOF

Ik geloof er zeker in, ben diegene alleen nog niet tegengekomen.

ANITA

BELANGRIJK

ja ik geloof dit zeker
de ware liefde van je leven bestaat
teneerste het gevoel dat je samen hebt
ook andere dingen doen moet fyn zyn
dus ook met de kinderensamen eruit komen
is ook belangrijk
en ook als je met z.n tweeen bent
om dan samen je te vermaken
is ook belangrijk en als je dat lukt is dat ook fijn en zo nog meer dingetjes
als je mekaar aankijkt dat je mekaar begrijpt en dat amper wat hoeft te zeggen

T. NEDERMEYER

HET WARE GELUK

Ik ben Miranda (pseudoniem) en ik ben 31 jaar. Afgelopen jaar, in oktober, heb ik "hem" ontmoet! Nu geloof ik wel in de ware liefde, want ik ben hem - na vele - vaak naar afgelopen relaties + een moeilijke jeugd etc. - gevonden!

"Mijn" paragnoste, waar ik vaak goede gesprekken mee had, voorspelde mij dit al, en toen lachte ik haar hard uit (met excuses aan haar), en ik vroeg haar ook voorheen, of er wel zoiets als "de ware" bestaat, zij zei, jazeker! Ik dacht dat ze me wat op de mouw wou spelden om me een beetje te troosten ofzo. Ik had me ingeschreven bij een "datingsite" op Internet, na 5 jaar vrijgezel geweest te zijn, omdat ik gewoon geen relatie meer aandurfde na alle nare ervaringen, en ik tegen mezelf zei: "Ik moet me nu eens proberen open te stellen voor een nieuwe relatie, anders durf ik het straks helemaal niet meer".

Vele afspraakjes volgden en ik vond het allemaal "niets". Juist op het moment dat ik me realiseerde dat ik er niet meer zo geobsedeerd mee bezig moest zijn en ik me voornam, gewoon "van het leven te genieten" omdat al die "mislukte" afspraakjes me een "kater"-gevoel gaven, was "hij" daar.

Vanaf het eerste moment klikte het heel goed en we zijn heel gelukkig (ondanks dat we soms weleens probleempjes/ruzie hebben; maar ik geloof erin dat de manier waarop je er beiden mee omgaat o.a. de kwaliteit van je relatie bepaalt, en niet de "hoeveelheid" conflicten een graadmeter is voor je relatie). Wij denken en voelen bijna alles hetzelfde, dezelfde smaak, voorkeuren/hobby's etc. En dan is hij ook nog eens een dag na mij jarig!

Hij is 15 jaar ouder dan ik, maar dat vind ik geen enkel bezwaar (wij merken niets van het leeftijdsverschil). De omgeving lijkt er veel meer problemen mee te hebben en ook met het feit, dat het momenteel nog niet helemaal lekker gaat met hem (financieel en qua baan) Maar die problemen hebben we al bijna opgelost. Voor het eerst in mijn leven heb ik nu eens voor mezelf en ons geluk gekozen en probeer ik me niets aan te trekken van de starende blikken van andere mensen als wij op straat lopen en het feit, dat sommige mensen (waaronder mijn moeder, die altijd overal commentaar op heeft) het er niet mee eens zijn.

Nu ik het ware geluk gevonden heb, laat ik het nooit meer los! Wij knokken voor onze relatie, ondanks alle tegenslag en de mening van een ander!

Met andere woorden; ik geloof dus WEL in de ware, maar je moet ook samen aan je relatie werken, want (heb ik door ervaring geleerd) het gaat niet vanzelf, je moet samen proberen een goede communicatie te creeeren (om evt verschillen tussen man/vrouw, zoals in jullie voorgaande artikelen genoemd) te kunnen overbruggen en een compromis o.i.d. te kunnen vinden.

De sleutelwoorden van onze relatie zijn dan ook: liefde, vertrouwen en respect. Ik wil hierbij dan ook iedereen graag een hart onder de riem steken en zeggen, dat "op ieder potje een dekseltje past"

MIRANDA

VERKOCHT

Wat drijft mij op een zaterdagavond u te schrijven? Ik hoor op z'n minst in z'n armen liggen of naast hem naar de buis te kijken. Nee, geduld is in deze geboden, want 3 april 2000 sloeg mijn hart op tilt: nooit gedacht kreeg ik een telefoontje van de grote liefde die al twintig jaar door mijn hoofd spookt. Hij had me opgespoord via mijn website en gezien dat ik zonder man naar Japan was gereisd met mijn twee zoons, die ik nota bene naar hem vernoemd had. Sindsdien ontmoet ik hem schoorvoetend elke week. Helaas kan dat van zijn kant niet meer, omdat hij moeite heeft met het ontmoeten van mijn zoons en hij ook niet wil dat ik zijn dochter ontmoet. Ik vind dat hij te weinig voor me openstaat, maar toch, als hij belt, zit ik al in de auto. En toch, als ik hem zie, ben ik verkocht. De hele dag is hij in mijn gedachten en ik weet dat hij nog niet over zijn scheiding heen is. Daarom luister ik naar zijn verhalen en toon geduld.

Het is mijn grote liefde... Dit in het kort de situatie nu, die al vanaf mijn zeventiende mijn leven sterk beïnvloed.

ANONIEM

PRINS

Ja, ik ben ervan overtuigd dat ik mijn échte ware liefde zal vinden en mogen beleven, ondanks dat ik 57 ben, na een heel ongelukkige 'zilveren' bruid te zijn geweest (hierna ben ik gescheiden, gelukkig). Op een hele harde wijze is mij de illusie ontnomen: je kunt alles wel met de mantel der liefde bedekken!!! Dat bestaat niet, daarom dit gedicht.

Verliefdheid verzandt je verstand
Gebruik eerst je verstand
dan komt De Liefde naderhand.
Door middel van De Liefde die gaat bloeien
kan een partnerschap groeien.
Heb jij het Ultieme Geluk gevonden
'geneest' het diepe wonden.

De kikker (illusie) heeft genoeg 'gekwaakt' daarom wil Doornroosje eindelijk wel eens wakker gekust worden door die witharige prins (± 64 jaar, hbo-niveau) met een zwart (andere kleur mag ook) stalen paard (pk) en nog héél lang en gelukkig leven op hun mooie kasteel (my home is my castle). Enne, roken en zuipen, dat doet alleen het stalen paard, c.g. 'de heilige koe'.

RIA HUISKENS

SLIKKEN

Mijn vriend had eerst problemen in het begin van onze relatie om te zeggen: 'ik hou van je'. Na drie maanden had hij het niet gezegd en vond min of meer dat onze relatie niet verder kon gaan. Na een week elkaar niet gezien te hebben, vatte hij dit op als gemis. Ik hield op met denken, wanneer zou hij het eindelijk zeggen? Een maand later, vertelde hij het spontaan op de bank en huilde daarbij. Het was een ontroerend gezicht, maar hij niet alleen: 'ik hou van je maar ik hou zielsveel van je'. Daar heb ik van moeten slikken. We schelen zeven jaar van elkaar, hij is namelijk 26 en ik ben 19. Ik ben van mening dat ware liefde bestaat, het is naar elkaar toegroeien en van elkaar samen genieten. Samen iets opbouwen waar je graag naar terug kijkt. Dat is voor mij pas ware liefde.

J. KLOK

STRAALVERLIEFD

Voor mijn idee bestaat het begrip tweelingziel wel degelijk. Een herkenning, een ervaring die zijn weerga niet kent. Moeilijk uit te leggen aan iedereen en daardoor ook veel onbegrip rondom dit onderwerp. Zeker als die tweelingziel niet direct zichtbaar als jouw partner door het leven gaat. Ik kan nu leven met het speciale gevoel dat het mij geeft. Diegene en niemand anders meer is tot nu toe dan ook mijn slogan. Dat wil toch genoeg zeggen ? En zeker, als je door die herkenning/ervaring, een relatie achter je laat waarbij je alles hebt wat je hartje begeert maar net dat ene mist. Mede ook door het feit dat je niet eerlijk meer kan zijn in desbetreffende relatie en straalverliefd rondloopt met gevoelens voor een ander die je in al 10 jaar niet meer gezien hebt !!!!!

Toen was het een hevige verliefdheid die heel erg diep zat. Ooit vergeten maar nooit geweten dat het zo diep zat en ik dit zou meemaken. Knap toch dat het iemand "lukt" mij voor de tweede keer "uit een vaste relatie" te krijgen ! Dat zegt toch ook genoeg ?

Heb ook verder geen haast erbij. Voel mij nu prettig gelukkig. Af en toe het gemis maar dat hoort er bij. Ga er vanuit dat het ooit goedkomt, al duurt dat misschien voor de omgeving veel te lang.

Ik wens liever anoniem te blijven. Dus svp mijn naam niet vermelden in de krant.Bij voorbaat dank.

Ik vind het wel leuk dat dit onderwerp nu eens ter sprake komt. De meeste mensen kijken er raar van op en geloven er niet in. Het boek van Patricia Joudry is een verademing als je zoiets hebt meegemaakt.

Waarschijnlijk komt het nu ook vaker voor doordat mensen bewuster worden van het leven en vooral van zichzelf. Het is niet voor niets dat veel relaties tegenwoordig geen lang leven hebben en men steeds op zoek gaat naar iets "nieuws".

ANONIEM

TEGENSTRIJDIGHEDEN

Ik geloof het niet alleen, ik weet inmiddels dat de ware bestaat, dat ware liefde bestaat. Ruim een jaar geleden werd ik (40, getrouwd, 3 dochters) verliefd, tot over mijn oren verliefd op een vrouwelijke collega (ook getrouwd, 1 zoon).

Getwijfeld wat te doen. Opgevoed met 'verstandig' zijn maar toch besloot ik mijn gevoel te volgen en ik ben ontzettend gelukkig dat ik dat heb gedaan. De verliefdheid bleek wederzijds en samen hebben we al zoveel bijzondere momenten meegemaakt. Het ervaren van gevoelens en emoties waarvan ik niet eens wist dat ik ze had, allemaal onbeschrijflijk. Die unieke momenten dat we elkaar in de ogen kijken en dan samen even helemaal één zijn. En ware liefde overwint ook alle 'moeilijkheden' en tegenstellingen. Onze liefde lijkt zich te kenmerken door tegenstrijdigheden, soms lijken die nog wel groter dan die van Najib en Julia in de gelijknamige serie. Tegenstrijdigheden door verschillend geloof en opvoeding. Mijn ultieme liefde voor haar zorgt ervoor dat ik in staat ben om mijn grenzen te verleggen en hetzelfde geldt voor haar. En iedere keer komen we nog dichter bij elkaar, weet ik nog definitiever dat we bij elkaar horen. Allebei hebben we nog onze huiselijke situatie en proberen te!

leven bij de dag. Genieten van de momenten en tijd die we samen hebben ondanks dat die tijd altijd te kort is. Eén ding weten we allebei zeker; alles komt goed ofwel we komen er wel......

ANOMIEM

OP ZOEK

Ik heb hem nog niet gevonden! Ik raad ook elke vrouw aan blijf doorzoeken totdat je hem wel gevonden hebt. Ga zeker uit met andere mannen zo kan je voor jezelf heel duidelijk kan stellen dit wil ik wel en dit zeker niet. Ga ook zeker niet de geëmancipeerde vrouw uithangen, maar laat je lekker in de watten leggen door zogenaamd het sterke geslacht!

De ware bestaat maar wanneer kom je hem tegen, en ben je dan ook zijn ware?

INGRID COONEN

PASSEN

"Op ieder potje past een deksel" is een bekende uitspraak. Mijn overtuiging is dat er meerdere dekseltjes op meerdere potjes passen. Ik geloof dus niet in die enige echte ware. Het ontmoeten van een passend dekseltje (of potje) is dus een toevalligheid van omstandigheden dat niet impliceert dat er op een ander moment op een andere plaats niet net zo'n passend dekseltje gevonden zou kunnen worden. Voor mij is dit een zeer geruststellende gedachte, want dan zou het vinden van een nieuwe liefde en/of hertrouwen geen optie meer zijn in het leven

.CHRISTA

WACHTEN

Gelooft u in de ware liefde? Mijn antwoord is ja!!! Het klikte al toen hij dat klusje aan mijn auto deed! Na 'n kwartier moest ik weer weg en was HET gebeurd, terwijl we vooral verschillend zijn! Dit gebeurde ongeveer 1 jaar geleden.

HIJ - ZIJ

- 45 j./beetje dik/1.73 m. - 48 j./slank/1.74 m.

- erg grijs voor leeftijd - ziet er jonger uit

- 2x getrouwd, 4 kids - div. mislukte relaties, no kids

- nare problemen, vooral - veel problemen,

n.a.v. 2e huwelijk i.v.m. gezondheid

- harde werker, hele leven - al 20 jaar thuis, wao

- oorspronkelijk begonnen als - industrieel vormgeefster

metselaar nu vertegenwoordiger - (+HEAO Spaans etc.)

- niet echt sportief - sportief geweest (nu wao!)

- einzelgänger - verenigingsmens

- weinig vrienden - veel soc. contacten

We hebben het 10,5 mnd. fántastisch gehad, totdat hij 't onlangs (in tranen van verdriet) uitmaakte! Waarschijnlijk omdat hij de vele problemen rond zijn 2e ex zélf wil opknappen. Naast de verschillen waren we samen vooral ook:

Lief = hand in hand

knus= eerder gevend dan vragend

zorgzaam = trots op elkaar

voorzichtig

kwetsbaar

en vooral HEEL SAMEN! vanaf dag 1 gewoon 'eigen.

En nu? Ik wacht op hem, zolang als moet.

MARIEJON

DE WARE

Hij is de ware liefde voor mij en als we voor elkaar bestemd zijn, zal het lot ons weer samen brengen. Ik zou er alles voor over hebben om dit te laten gebeuren.

DESIREE DEKKER

HOOP

Ik ben een man van net boven de veertig al twee keer gescheiden ik geloof niet meer in de ware liefde.

hoe kan ik nou de ware liefde vinden ik ben gewoon bang om weer die misstap te maken.

is er nog hoop.

ROLAND

ÉÉN

De enige echte ware liefde; als haar zien je altijd weer beroert tot het diepste van je menszijn. Dat je vertwijfeld voor je uit kunt kijken, je hoofd alleen maar kunt schudden omdat woorden tekort schieten om zoiets liefs, zoiets beschermends, zoiets heerlijks met die dagelijkse aanrakingen, omhelzingen, leuke dingen met elkaar doen, elkaar perfect begrijpen zonder woorden en de heerlijke altijd weer nieuwe intimiteit met je echte liefde. Ze is alleen van jou en jij bent alleen van haar. Zo is het hoe je het beiden wilt en voelt. Je bent een.

ROB KLUIVERS

BESTE VRIEND

Ik geloof niet zozeer dat er maar één ware liefde is. Het kan wel zijn dat je er maar een tegenkomt in je leven. Of zelfs geeneen. Wat mijzelf betreft, ik mag mezelf gelukkig prijzen. Mijn ware liefde ben ik op mijn vijftiende al tegengekomen, op school. Niet dat ik toen al wist dat hij de ware was hoor. Nu, vijf jaar later, ben ik daar pas achter. En al die tijd was hij gewoon m'n beste vriend, iemand met wie het gewoon klikt. Hij is nog steeds mijn beste vriend, maar hij is tegelijk dat andere.

En daar schuilt ware liefde in, denk ik. Iemand die zowel je hart als je ziel heeft gestolen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit zoveel van iemand anders kan houden.

PAULIEN

LEKKER

ja ik geloof zeker in liefde op het eerste gezicht.waarom? omdat het mij zelf is overkomen.ik geloofde ook nooit in die onzin tot dat het mij overkwam.ik zag hem en kreeg gelijk het gevoel (dit is hem) hier heb ik al die tijd opgewacht.en wie ik ben? ik ben een vrouw van 53 jaar dus ook op deze leeftijd gebeurt het nog.en ik moet zeggen het is een lekker gevoel

JEANNE

FEMENIN

Graag wil ik nog een toelichting geven op mijn reactie van afgelopen maandag. Mijn naam is femenin.

Ik heb mijn ware gevonden alleen hij is niet bij mij. Wij communiceren zowel mentaal als fysiek geweldig, voelen elkaar heel goed aan.Wij zijn onze alter ego's en zielsverwanten. We houden van heel veel dezelfde dingen en muziek. We vullen ons uitstekend aan. Gelijkwaardige partners, de ene keer hij een brede schouder en de andere keer ik. We konden al na 5 min al trouwen, zo'n gevoel bracht het met zich mee.Innmiddels kennen we elkaar 7 jaar, maar woont nog bij zijn gezin.

En ik ga mijn eigen weg na zoveel jaar met onzettend verdrietgaat het nu beter. Met hem wat minder. Want..........hij houdt van mij!!!

Hij heeft mij beloofd in een volgend leven gelijk voor mijn deur te staan.

Misschien willen jullie ons een keer beiden interviewen het zo triest. Ik hoor graag van jullie, en alvast bedankt.

BEWIJS

Echte ware liefde bestaat, zeker weten!! Mijn partner en ik hebben nl. die ware liefde. Toen ik hem 20 jaar geleden voor het eerst ontmoette wist ik meteen dat hij de ware liefde voor mij was. 1 Probleem: ik was pas 16 en hij 30 en getrouwd. En je gaat niet achter een getrouwde man aan. Dus bleef ik in stilte verliefd, tot 3 jaar geleden de spanning niet meer de dragen was en we het contact onvermijdelijk was. Inmiddels wonen we samen en zijn we intens gelukkig. Ons geluk wordt wel overschaduwd met het feit dat na 2 maanden samenwonen er bij mij vastgesteld werd dat ik een hersentumor heeft en inmiddels een 2e erbij.

De vooruitzichten zijn niet goed voor de toekomst, maar we blijven optimistisch en genieten volop van de tijd die ons nog gegeven wordt. Beter maar 2 jaar met elkaar, dan helemaal niets! Maar ECHTE WARE LIEFDE bestaat dus echt wel!!! Wij zijn het bewijs ervan.

MONICA DE KWAASTENIET

IDENTITEIT

ik geloof er niet in omdat er nergens een vast indentiteit bestaat ik geloof er wel in als je erzelf klaar voor ben dus ik geloof er alleen in als jezelf weet voorjezelf wie je bent wat je wilt dus alsjezelf een vast indenteit heb en klaar ben metjezelf dan geloof in ware liefde dan bestaat ware liefde groetjes melanie

MELANIE