Uw reacties op: Kind maakt vader los in veertigplusser
GRIJS
MAAR WIJS
Heel verschillend waren uw reacties deze week naar
aanleiding van onze oproep 'Mogen mannen op leeftijd
nog vader worden?'. Vooral de vrouwen van oudere vaders
vinden duidelijk dat er geen enkel bezwaar is tegen
een papa van 50 als kindlief zelf de luiers nog niet
is ontgroeid, terwijl de betreffende kinderen eenmaal
volwassen een stuk minder blij blijken met hun vut-gerechtigde
pa.
Om van de eerste vrouwen van deze
mannen maar niet te spreken. Zij doopten hun pennen
in giftige inkt om hun van woede doordrenkte mails
en brieven te schrijven. Zoals Anoli bijvoorbeeld:
"Oudere mannen, die reeds 'vader' zijn en voor de
tweede of derde keer een gezin willen stichten en
hun andere kinderen daarvoor voor de deur zetten om
bij een of ander goedkoop geval dit te doen als een
soort wraakactie, moeten verplicht gesteriliseerd
worden om te voorkomen dat ze dit soort wraakkinderen
verwekken. Het moet verboden worden dat kerels die
hun kinderen in de steek hebben gelaten weer kinderen
mogen verwekken, zij hebben hun rechten op alles wat
met kind te maken heeft verspeeld", schreef zij.
Haar stelling staat haaks op die
van Kyra Mollema wier man Henk een zoon heeft van
38 uit zijn eerste huwelijk en, inmiddels 61, drie
kleine kinderen uit zijn tweede: "Henk maakt altijd
tijd om een stuk te gaan fietsen met de kinderen,
te ravotten en stoeien. Hij is een stoere gevoelige
man die zich gelukkig niet gedraagt naar de mening
van de maatschappij hoe je je op zijn leeftijd zou
moeten gedragen en dus ook nooit aangesproken wordt
als de opa van zijn kinderen.
Inleven
Op de vraag of oudere vaders zich
nog wel kunnen inleven, denk ik: ja juist! Ze houden
je jong en vitaal. De kinderen zijn gek op hem, en
natuurlijk heb je het niet voor het zeggen, maar Henk
en zijn oudste dochter van 6 hebben afgesproken dat
hij wel 100 jaar wordt."
De moderne vader, al dan niet op
leeftijd, gaat gelukkig anders om met zijn kinderen
dan de vaders uit vroeger tijden. R. de Ruijter bijvoorbeeld
was niet bepaald blij met haar oude ouders en met
reden vinden wij als wij haar relaas lezen: "Ook ik
ben een kind van oude ouders. Ik scheel 16 jaar met
mijn oudste zuster. Mijn vader was een lieve man maar
deed nooit iets leuks met mij. Mijn moeder trouwens
ook niet. Om van me af te zijn, op zondagmiddag als
ze aan het kaarten waren met familie, zeiden ze dat
er een kar met snoep was omgevallen in de stad. Wij
woonden in de polder dus 2 km heen en 2 km teruglopen.
Zo waren ze mij lekker een tijdje kwijt. Want ik was
lastig natuurlijk omdat ik te jong voor hen was."
Loflied
Diverse andere schrijfsters melden
echter weer hoe blij ze met hun begripvolle wijze
doch grijze vader zijn. Niki Kruishaar (14) schreef
een waar loflied op haar papa van 61: "Ik heb er zelf
geen problemen mee dat mijn vader ouder is dan de
meeste vaders van kinderen van mijn leeftijd. Mede
doordat mijn ouders al 21 jaar samen zijn terwijl
van de meeste kinderen van mijn leeftijd met jongere
vaders de ouders gescheiden zijn. Er zijn klasgenoten
die zeggen dat mijn vader dement is en met een rollator
loopt, maar ik vind dat mijn vader het goed doet;
voor zo'n oude man zoals de meeste mensen zeggen!
Mijn vader neemt mij samen met mijn moeder mee naar
de disco. Er zijn vriendinnen van mij die mijn vader
'kicks' en 'cool' vinden, weer andere vrienden willen
graag dat mijn vader (en mijn moeder natuurlijk) meegaat
als we ergens naar toegaan." Ze eindigt haar brief
als volgt: "Ik ben gewoon gelukkig met mijn vader".
En laten we wel wezen; daar draait
het uiteindelijk natuurlijk toch om. Oud of jong,
zoals mevrouw Wijnands-Hekker het verwoordt: "Het
gaat om de inzet en de liefde voor het kind."
De
uitgebreide reacties vindt u hieronder
VADERLIEFDE
Toen mijn vader 4 jaar
geleden overleed was hij bijna 76. Ik was op dat moment
22... Ik moet zeggen dat ik me geen betere & leukere
vader had kunnen indenken... Omdat hij al gepensioneerd
was heb ik in mijn jeugd veel tijd met hem doorgebracht.
Samen spelen, naar de kinderboerderij en vriendjes
konden altijd komen spelen... Mijn vader was echt
een knuffelbeer, had bijna nooit boze buien en was
zeker geen norse oude man... Mijn moeder werkte parttime
en is 16 jaar jonger dan m'n vader. Ik & mijn zus
(die 5 1/2 jaar ouder is) hebben een hele vrije opvoeding
gehad en juist helemaal niet stijf en streng, zoals
vaak word gedacht. Ik had zeker geen opa als vader,
daar was hij naar mijn idee zelfs veel te jong voor!!!
(als kind kijk je daar toch anders tegenaan...) Als
ik terugkijk op mijn leven, merk ik dat ik toch een
papakindje was, mijn vader was mijn alles, mijn grote
held... Toen hij overleed aan kanker was ik er gelukkig
bij. Ik heb afscheid genomen van mijn lieve papa,
maar ook van een stukje jeugd, omdat er iemand uit
mijn leven was weggenomen die er altijd voor me was,
maar die er echt nooit meer zou zijn. Ik heb ontzettend
veel van hem geleerd en zou nu nog zoveel aan hem
willen vragen over vroeger... Ik zal hem ooit weer
tegenkomen in de hemel of ergens anders, daar geloof
ik echt in. Dat is iets wat hij me ook heeft geleerd...
En als dat zo gebeurd, dan spring ik hem in z'n armen
en laat hem nooit meer los!! Want mijn vader blijft
mijn vader, wat anderen er ook van zeggen & denken.
Hoe oud hij ook mag zijn... Vaderliefde heeft niets
te maken met leeftijd. Er bestaat een heel mooi gezegde
: Wie innig liefheeft, wordt nooit oud. Hij sterft
misschien van ouderdom, maar hij sterft jong. Hopelijk
zegt dat genoeg...
MAAIKE
BEZINT EER GE BEGINT
Ik ben zelf kind van
een oude vader en een 25 jaar jongere moeder. Mijn
vader was 63 toen ik geboren ben en ik heb ook nog
2 zusjes die resp. 2 en 4 jaar jonger zijn. Hoewel
je nooit weet hoe het leven anders geworden zou zijn,
wil ik toch wel stellen dat ik het liever anders had
gehad. Je schaamde je vroeger als men dacht dat je
met je opa op pad was. Familie, vrienden en kennissen:
iedereen was oud. Mijn moeder was ook nog een nakomertje.
Hoewel mijn vader niet echt oud was voor zijn leeftijd
( hij voetbalde nog wel mee) heb ik toch het idee
dat we wat gemist hebben. Om de lieve vrede te bewaren,
zijn we de discussie met moeder maar nooit aangegaan,
hoewel ik wel eens de behoefte heb als ze weer eens
zegt: Ik zit de hele dag alleen; te zeggen : dan had
je maar niet zo'n oude man moeten trouwen. Ze is nu
93 en was waarschijnlijk nu toch weduwe geweest. Mijn
vader werd dement toen hij 85 jaar oud was. Dan sta
je op de wereld rond de 20 met een demente vader.
Mensen, bezint eer ge begint.
ANONIEM
OUDE MANNENHART
Ik zit aan de rand van
haar ziekenhuisbed en ze ziet er doodmoe uit. Zweet
parelt op haar voorhoofd, ik veeg een streng plakkerig
haar uit haar ogen. Mijn grote mannenhand dat haar
fragiele gezichtje streelt. Groot contrast. Ze begint
te huilen. Dikke tranen wellen op in haar ogen. Ik
buig me over haar heen en geef haar een zoen op haar
natte voorhoofd. Ze pakt mijn hand. Een glimlach breekt
door op haar gezicht. "Hé, ouwe man. Wat hou ik van
jou." Ze maakt ons favoriete grapje. "Dat hadden we
toch niet durven dromen? Zo denk je dat je geen kinderen
kunt krijgen en kijk nu eens..." Twee zusters komen
binnen met ieder een bundeltje deken, zo lijkt het.
Een jongen en een meisje. Als ik zie hoe ze bij mijn
vrouw in haar armen worden gelegd is mijn oude mannenhart
ineens een groot vaderhart. Dat ik dít nog mag meemaken.
BARBARA KOLB
PAPPA IS MOE
Ik heb ook een oudere
partner en een zoon van 16 jaar. Hij heeft nooit eens
leuke dingen met zijn vader ondernomen, nooit eens
voetballen of stoeipartijtjes, het resultaat is wel
dat onze zoon met alles naar mij komt want papa is
altijd moe, en papa is doof en papa heeft nooit zin
.30-40 en ook 50 is nog te doen maar zodra ze ouder
worden sta je er al helemaal alleen voor. Weet waar
je aan begint met een oudere partner als je verliefd
bent is alles veel mooier, maar het echte leven is
anders.
EEN VEERTIGER
KUNDIGER
Hallo ik ben een vader
van 4 kinderen en 46 jaar oud. De kinderen variëren
in leeftijd van 22 ...18....8 en 3 jaar oud. Het feit
dat het er 4 zijn geworden is behalve vrije keus,
ook gekomen door het aangaan van een nieuwe relatie
na een breuk. De eerste 2 kinderen zijn uit een eerste
huwelijk en waren zonder meer gepland. Maar als jonge
onervaren vader heb ik er zoals velen toentertijd
niet half de tijd aan gegeven als wat ik de twee latere
kinderen heb gedaan. Mijn ervaring bij de derde (ik
was toen 38) dat ik er veel meer plezier in had en
meer tijd aan het kind besteedde dan ik ooit eerder
had gedaan. Bij de geboorte van de laatste baby 1999
was de komst van mijn dochtertje ronduit makkelijk
voor mijzelf. Als een hopelijk "wijzer" man met de
nodige ervaring in het leven heb ik veel lasten en
angsten bij mijn vrouw weg kunnen nemen, puur gebaseerd
op mijn langere ervaring met de andere kinderen. Ik
voel mijzelf door mijn leeftijd absoluut niet gehinderd
bij de opvoeding en de omgang met mijn kinderen. Ik
voel mij zelfs zeer vastberaden en kundiger dan ooit
tevoren. Het willen nemen en krijgen van kinderen
is tegenwoordig helaas een kwestie van financiën en
welvaart geworden. Het bekende eerst leven en alles
gedaan hebben staat nog op de eerste plaats. Natuurlijk
speelt in de eerste plaats het feit dat toch al bijna
de helft van alle eerste huwelijken tegenwoordig op
de klippen loopt en daar door vaker mannen met een
soms wat jongere tweede partner het leven voortzetten.Veelal
wordt er in zo een tweede derde en ......relatie vaak
nog voor een kindje gekozen.De leeftijd van de ouders
mag vind ik hier geen rol spelen. Zolang we als ouders
onze verantwoording nemen en altijd voor onze kinderen
blijven zorgen heeft de leeftijd waarbij dat gebeurd
geen negatieve invloed op de liefde die dat kind zal
ontvangen.Het tegenovergestelde is eerder het geval,
en zullen oudere ouders hier beter mee overweg kunnen.
Ik zelf word alleen gehinderd door mijn reuma maar
mijn kinderen zijn mij geen last, ik ben alleen maar
bang voor de wereld waarin ik ze volwassen moet laten
worden. Mijn liefs voor Lesley-Ann Michael Savannah
en muisje Milla. FRED EN VERONICA HANIA KINDERWENS
leuk om te kunnen reageren. zelf ben ik een tweemaal
gescheiden man van 56. uit mijn eerste huwelijk heb
ik een dochter van 26. uit het tweede huwelijk een
dochter van 11 en een zoon van 10. Natuurlijk ken
ik de reacties van anderen over 'opa', In eerste instantie
reageer je een beetje verongelijkt, maar het begrip
voor zo'n reactie heb ik wel. Na zes jaar alleen geweest
te zijn, is mijn pad gekruist door een hele lieve
vrouw. We delen sinds een maand of twee lief en leed
en het gevoel weer te kunnen houden van een vrouw,
wat ik eigenlijk al voor onmogelijk had gehouden,
geeft mij vleugels. Mijn liefde in kwestie is wel
veel jonger dan ikzelf ben, en wel 27 jaar. Hoe ik
ook beweer, dat dit een situatie is waar menigeen
zijn wenkbrauwen bij fronst, is haar verweer alleen
maar liefde geven in de breedste zin van het woord.
Van haar kant zal er te zijner tijd ook wel weer een
kinderwens komen, waar ik niet tegenop zie en het
zelf toejuich.
SANDOR HUPKENS
NORMEN
Al is het biologisch
haalbaar; het is in onze maatschappij geaccepteerd
omdat door de eeuwen heen de mannen bepaalden dat
dit normaal was. Al eeuwen is een oude man die kinderen
verwekt een normaal verschijnsel gewoon omdat de man
de macht had, dus denken we er niet meer bij na maar
het is voor een kind zelfs erger omdat de gemiddelde
leeftijd van mannen lager is dan die van vrouwen dus
pappie gaat meestal eerder dood dan mammie. Ouder
zijn geeft bij beide problemen.
M. GRIFFIOEN
VITAAL
Zolang een man op oudere
leeftijd nog vitaal en fit is, waarom niet Alleen
verkijken een heleboel zich er toch op. Vooral de
gebroken nachten. Maar ja we leven in vrij Nederland
waarom niet. En ouders zijn nu ouder op het moment
Ze beginnen later met het nestelen.
MARION NOORDHOF
BEZINT
Ikzelf (nu 57) ben ook
een kind van een vader welke 56 was toen ik werd geboren,
m'n moeder was 23 jaar jonger. Ik had een lieve vader,
maar ja, voetballen o.i.d. was er niet bij, later
kwamen the Beatles, dan was het: uit die rotherrie
en er was nog veel meer. Ik zou dit een kind niet
aan willen doen, ik heb achteraf toch wel veel gemist
(ik ben er wel groot van geworden) maar alleen al
een opa of oma heb ik nooit gekend, ik was 19 toen
pa overleed, dat zijn dingen die je vroeg moest missen.
Ik zou tegen eenieder willen zeggen: denk niet alleen
aan het pleziertje, maar bezint eer gij begint. Ik
kreeg later een schoonvader welke zelfs een vriend
en vader voor me is geweest.
JAAP BOL
ONZIN
Wat een onzin toch dat
mensen alles maar op leeftijd gooien. Mijn tweede
man was ouder dan ik en ik kreeg een zoon na 11 jaar
toen hij 53 was. Natuurlijk was het onze bedoeling
het kind eerder te krijgen, helaas heb je het zelf
niet voor het zeggen: 'de mens wikt, God beschikt'.
Ik kreeg eerst drie miskramen rond de vier maanden
en we waren dolgelukkig met onze zoon en hebben er
totaal geen spijt van. Ook wij hebben meegemaakt dat
de mensen zeiden 'ga maar naar je opa' toen onze zoon
3 jaar was. Maar dan zei hij heel verontwaardigd,
trots, maar heel beslist 'dat is mijn papa' en verder
was dat ook helemaal geen punt voor hem of ons. Ik
ken ook geen andere vader die zo'n intense band met
zijn zoon had. Het waren twee handen op één buik.
Mijn man had en nam alle tijd voor hem, voetballen,
naar school, boodschappen doen. Hij was er altijd
voor hem, geweldig! Ik ken wel jongere vaders die
geen zin hadden achter hun kind aan te rennen of dingen
mee te doen. Dus ik vind gewoon dat leeftijd er niks
toe doet, het gaat om de inzet en de liefde voor het
kind. Oudere mensen relativeren veel meer, hebben
meer geduld en nemen verstandigere beslissingen en
doen niet zo moeilijk. De sfeer is dan ook ontspannen,
ook hij vond dat hij nog nooit zo van een kind had
genoten als van deze omdat hij er zo bewust mee bezig
was. Ook voor mij was die ervaring zo, we scheelden
15 jaar, maar zijn liefde voor mij was evenwichtig
en sterk en ik voelde mij goed en veilig. Mijn zoon
heeft dit hetzelfde ervaren. Helaas is zijn vader
overleden toen hij 15 was, niet van ouderdom maar
door kanker terwijl hij nooit ziek was en wij altijd
zeiden dat hij wel 120 zou worden, zo sterk als hij
was in alle opzichten. Ik zou zelf geen kinderen meer
willen hebben op oudere leeftijd, omdat ik dit lichamelijk
niet aan zou kunnen, maar dat is mijn beslissing en
gevoelsmatig moet er altijd een ouder overblijven
om het kind te begeleiden en er te zijn als hij zich
ontplooit en de toekomst ingaat. Ook dood heeft niets
met leeftijd te maken. We gaan helaas in alle leeftijdsgroepen
en niemand kan uitmaken hoe lang je blijft leven.
Dat is dus geen optie om wel of geen kind te krijgen.
Iedereen moet zelf weten wat hij of zij aankan en
beslissen en de rest moet zich er gewoon niet mee
bemoeien of er moeilijk over doen. Er zijn belangrijkere
dingen in het leven waar je je druk om kunt maken.
M.B. WIJNANDS-HEKKER
GEWOON GELUKKIG
Ik heb zelf een vader
die 61 is en een moeder van 42. Dat is 19 jaar verschil,
zelf ben ik 14 jaar. Ik heb er zelf geen problemen
mee dat mijn vader ouder is dan de meeste vaders van
kinderen van mijn leeftijd. Mede doordat mijn ouders
nou al 21 jaar samen zijn, terwijl van de meeste kinderen
van mijn leeftijd met jongere vaders de ouders gescheiden
zijn. Er zijn klasgenoten die zeggen dat mijn vader
dement is en met een rollator loopt, maar ik vind
dat mijn vader het goed doet (voor zo'n oude man zoals
de meeste mensen zeggen). Mijn vader neemt mij samen
met mijn moeder mee naar de disco. Er zijn vriendinnen
van mij die mijn vader 'kicks' en 'cool' vinden, weer
andere vrienden willen graag dat mijn vader (en mijn
moeder natuurlijk) meegaat als we ergens naar toegaan.
Er zijn mensen die denken dat kinderen met een oudere
vader het slecht hebben omdat hij misschien minder
kan dan een vader van rond de 40, maar als een man
van rond de 60 naar de disco kan gaan, dan kan hij
toch ook andere dingen zoals voetballen of andere
sporten of dingen doen. Ik ben eigenlijk heel blij
dat ik geen vader van rond de 40 heb, maar een van
rond de 60. Alhoewel het natuurlijk nooit leuk is
om van je klasgenoten te horen dat je vader zo van
zijn stokje valt omdat hij oud is en dood kan gaan,
maar mannen van rond de 40 kunnen toch ook ziek worden
en dood gaan? Er zijn mensen die 80 of 90 worden en
nog leven, maar er zijn ook mensen die rond de 40
zijn en dood gaan. Er zijn natuurlijk mensen die denken
hoe kan een man van rond de 60 voor een kind van 14
zorgen. Maar mijn vader werkt hard genoeg om voor
mij (en voor mijn moeder) te zorgen. Ik ben trots
dat mijn vader 61 is en ik schaam me absoluut niet
als iemand vraagt hoe oud mijn ouders zijn. Dan zeg
ik het gewoon en als ze dan vragen 'vind je het niet
erg dat je ouders zo veel verschillen en dat je een
oude vader hebt?', dan zeg ik gewoon 'nee' Ik denk
trouwens dat mijn vader fanatiek is en misschien nog
wel fanatieker dan iemand van 40 want die willen als
ze 's avonds van hun werk komen rust hebben, maar
als mijn vader in het weekend terug komt van zijn
werk, dan gaat hij ook dingen doen met mij en mijn
moeder. Dat wil niet zeggen dat hij dan niet moe is,
maar hij doet het toch en hij zou nooit zeggen dat
hij moe of ziek is, daar laat hij dan gewoon niks
van merken. Wat ik ook vind is waarom zou een man
van 40 of ouder geen kinderen meer kunnen krijgen,
het is niet zo dat je als kind daardoor dingen mist.
En ik vind ook niet dat kinderen die een oudere vader
hebben daar op aangekeken worden, maar het juist zo
moeten bekijken dat die oudere mensen die nog kinderen
nemen nog hartstikke jong van geest zijn. Ik kan met
mijn vader over alles praten, of het nu over school
of over seks gaat, wat jongere vaders misschien niet
doen of er misschien niet over durven te beginnen
en het zo moeilijk vinden als hun eigen kinderen erover
beginnen. Ik ben gewoon gelukkig met mijn vader.
NIKI KRUISHAAR
NOOIT OPA EN OMA
Ik vind dat zowel mannen
als vrouwen niet te laat aan het ouderschap moeten
beginnen. Voor de kinderen is het jammer dat ze in
de puberteit 'senioren' als ouders hebben, maar zeker
daarna is het belangrijk samen met je ouders een band
op te bouwen buiten het verpleegtehuis. Ook zal de
kloof aardig groot zijn, die de relatie kan belemmeren.
Een bijkomstigheid kan zijn dat de ouders wellicht
nooit opa en oma zullen worden, waardoor de kleinkinderen
opgroeien zonder hen. Ik ben voor het jonge ouderschap,
voor mannen ligt de grens wel iets hoger dan bij de
vrouwen. Ik ben ouderwets ingesteld. Ik vind dat de
man hoofdkostwinner moet zijn en dat de vrouw parttime,
dan wel niet dient te werken. MAAIKE HIJ WORDT 100!
Mijn man is 61 jaar en ik 34 jaar, hij heeft een zoon
uit zijn eerste huwelijk van 38, wiens vrouw bij de
bevalling was van onze jongste telg. Samen hebben
wij drie kinderen. Twee meisjes van 6 en 2 en een
zoontje van 2 maanden. Maar zoals Henk, heb ik niet
veel mannen ontmoet. Hij doet andere dingen, dan de
mannen van zijn leeftijd, zonder dat dit geforceerd
is. Zo zijn wij samen vier jaar geleden een nieuw
bedrijf begonnen, een eigen tennispark helemaal van
de grond af opgebouwd in Almere. Het heet Joymere
en is vernoemd naar onze oudste dochter Joya. Henk
is erg sportief en heeft altijd naast zijn werk als
tennisleraar ook nog marathons gelopen meer dan 170
waarvan ook nog verscheidene op klompen voor het goede
doel. Gezondheid speelt een grote rol in zijn leven,
dus niet roken en drinken (heeft hij ook nog nooit
gedaan), veel bewegen, gezond eten en veel liefde
en genegenheid geven. Doordat wij op het tennispark
wonen zijn onze kinderen nooit naar een opvang in
welke vorm dan ook geweest, dat wilden wij echt niet.
Hij steunt mij als vrouw om onze gezamenlijke ideeën
over opvoeding te kunnen uitvoeren. Zoals lang borstvoeding
geven, de watergeboorte van onze kinderen gezamenlijk
in bad, het samen slapen ook nu nog (we hebben een
megabed), het lang dragen in een draagdoek. De meeste
oudere vaders hebben meer tijd om aan hun kinderen
te besteden, door het tennisbedrijf wordt er wel erg
veel beslag op onze tijd gelegd, maar Henk maakt altijd
tijd om een stuk te gaan fietsen met de kinderen,
te ravotten en stoeien. Hij is een stoere gevoelige
man die zich gelukkig niet gedraagt naar de mening
van de maatschappij hoe je je op zijn leeftijd zou
moeten gedragen en dus ook nooit aangesproken wordt
als de opa van zijn kinderen. Op de vraag of oudere
vaders zich nog wel kunnen inleven, denk ik ja juist!
Ze houden je jong en vitaal. De kinderen zijn gek
op hem, en natuurlijk heb je het niet voor het zeggen,
maar Henk en zijn oudste dochter van 6 hebben afgesproken
dat hij wel 100 jaar wordt.
KYRA MOLLEMA
VERPLICHT STERILISEREN
Oudere mannen die voor
het eerst een relatie hebben (tussen de 40 en 45)
moeten de kans krijgen om vader te worden, mits ze
vitaal genoeg zijn om een kind te helpen opvoeden
en er ook mee te kunnen spelen en er op uit kunnen
gaan. Oudere mannen, die reeds 'vader' zijn en voor
de 2de of 3de keer een gezin willen stichten en hun
andere kinderen daarvoor voor de deur zetten om bij
een of ander goedkoop geval dit te doen als een soort
wraakactie, moeten verplicht gesteriliseerd worden
om te voorkomen dat ze dit soort wraakkinderen verwekken.
Daarnaast moet het verboden worden dat kerels die
hun kinderen in de steek hebben gelaten weer kinderen
mogen verwekken, zij hebben hun rechten op alles wat
met kind te maken heeft verspeeld.
ANOLI
DE ZIELIGSTE VAN HET
STEL
Ik vind een tweede leg
zielig voor alle partijen. Pa roept meestal dat hij
het deze keer echt anders gaat doen dan bij zijn eerste
leg en daar heeft de eerste leg het mee te doen. Ma
1 lacht zich rot omdat zij wel ziet aankomen dat pa
het net zo gaat doen als bij leg 1 en baalt intussen
stiekem dat pa niet zoveel tijd en geld in haar kinderen
heeft geïnvesteerd. Ma 2 schaamt zich rot omdat zij
als enige in het gezelschap van andere ouders een
man heeft die zich veel te kinds voor een man gedraagt.
En leg 2 heeft een ouwe pa. En pa is de zieligste
van het stel
ANONIEM
STABIELER
Ik vind het helemaal
niet zo gek dat vaders op oudere leeftijd nog kinderen
verwekken, ze zijn volwassener en kijken met hun levenservaring
heel anders tegen het leven aan dan een jonger iemand.
En in mijn ogen staan ze veel stabieler in het leven
en hoeven ze zich niet meer te bewijzen en vaak zijn
ze financieel veel beter af en hebben minder zorgen.
Wat het kind dan weer ten goede komt.
H. HAGENDOORN
TWEE MATEN
Moeilijk geval dit....haha!
Ik ben niet voor (hele) oude moeders, maar (iets)
oudere vaders vind ik niet zo erg. Of meet ik nu met
twee maten? Ik ben van mening dat mannen naarmate
ze ouder worden, meer volwassen zijn (dat duurt meestal
wat langer..sorry heren) en dus ook meer rust hebben
en misschien daardoor wel betere vaders zijn. Misschien
ook wel betere en lievere mannen voor hun vrouwen...
Maar inderdaad, voor een kind is het natuurlijk het
leukste als papa nog genoeg energie heeft om leuke
dingen met ze te doen. Die opmerking van Will Smith
vind ik trouwens helemaal geweldig!
ANONIEM
OORDEEL NIET TE SNEL
Ik ben zelf moeder (28)
van een zoontje van 2. Mijn vriend is 42. Ik vind
het raar dat mensen zo reageren. Als je een kind krijgt,
is dat een wonder, ook al ben je een stuk ouder dan
de gemiddelde papa's of mama's. Ik vind dat ze niet
gelijk moeten denken als je 40 bent dat je opa of
oma bent. De mensen oordelen te snel. Je kan nooit
weten waarom deze mensen op een latere leeftijd een
kindje krijgen. Denk daarom eerst even na of vraag
het, als je wilt weten waarom.
OLIE A.G.
NIET MEER GEWEND
Onze kinderen (nu 21+23)
hebben heel verschillende maar lieve en echte opa's
en oma's gehad. De opa's zijn er nu niet meer; de
ene oma van 76 wacht al jaren op het verlossende moment
.., de andere 80, kan nog altijd klaar staan met koffiepot,
lekkers en een luisterend oor. Alle vier hebben op
hun eigen manier volop genoten van de kleinkinderen.
We woonden niet in de buurt, maar kwamen vaak de weekenden
logeren. Telkens een totale omschakeling in hun leventje
van twee. En even vaak als we met tranen in de ogen
uitgezwaaid werden, zeiden of dachten ze: "'t Is zo
heerlijk jullie hier, maar we zijn ook altijd weer
blij dat we weer samen zijn. Zo'n leven met kids zijn
we niet meer gewend :-)" Dat was eerlijk en goed om
te weten voor ons allemaal. Zo leren de kinderen van
jongs af ook aan al wat 'rekening houden met' betekent.
ANONIEM
MAAR ÉÉN LEVEN
Ik denk te zien dat
in het enthousiasme van een nieuwe relatie en de bijbehorende
(meestal tijdelijke) verjonging van de mannelijke
helft, het moeilijk is om een realistische langetermijnplanning
te maken. Daarvoor moet je echt al je emoties uitbannen
en met beide benen op de koude Hollandse grond blijven.
Gaat er ooit een oudere man bewust bij zijn vrouw
en gezin weg om naar een jongere vriendin te gaan
zoeken om met haar weer aan kleine kinderen te beginnen;
aan zijn (brandende?) verlangen toe te geven nog eenmaal
kids een centrale plaats in je leven in te laten gaan
nemen, de pubertijd van eigen kinderen mee te mogen
maken? Zou het niet vaak zo zijn dat als de oudere
man pertinent 'nee' zou zeggen, (en wie kan dat in
de armen van een jonge blom, als de herinneringen
aan je jonge vadertijd met je eerste vrouw niet angstaanjagend
zijn) de jongere vrouw (onbewust) de relatie negatief
gaat beïnvloeden? Hoeveel mannen zijn daar tegenop
gewassen? Stel dat hij in de steek gelaten wordt daardoor...?
Naar huis met hangende pootjes? Alleen op een kamer?
Alleen in een huis als de financiën dat toelaten?
Niet echt een aantrekkelijk vooruitzicht toch? Ze
veroordelen zich zo vaak tot elkaar ... Zo jammer
!!! Je hebt maar één leven! Als je echt van elkaar
houdt, dan heb je het beste voor met elkaar, met de
ander. Ik kan maar geen reden verzinnen waarom je
dan je man op latere leeftijd nog met kids samen wil
laat leven. Laat hem de vruchten plukken van zijn
werkzame leven en dat leven indelen zoals hem/jullie
dat leuk lijkt op dat moment. Niet zijn leven in laten
delen binnen wat kan met kids! Die kinderdrang bij
vrouwen is meestal tot hun 40ste. Willen zij liever
niet later nog met kleine kinderen zitten ??!! Dus
als je als stel ( hij >50, zij < 40 ), ZELF kan beslissen
of je kids krijgt .... Is het dan niet erg egoïstisch
om die te nemen als je weet dat zo'n kind toch wel
een heleboel moet missen dat een jonge vader kan geven
en een oudere niet?!
ANONIEM
IN ZIJN NOPJES
Mijn schoonzoon is 12
jaar ouder dan mijn dochter en maar 8 jaar jonger
dan ik en hij wilde geen kinderen. Voor hij mijn dochter
leerde kennen had hij diverse relaties gehad, maar
was nooit getrouwd geweest Mijn dochter vond de twee
honden kennelijk geen compensatie voor haar moederlijke
gevoelens, stopte met de pil en werd inderdaad zwanger.
Ze was in haar nopjes en haar man geschokt. Hij is
Canadees, kleine zelfstandige en heeft het individualisme
hoog in het vaandel staan en vreesde voor zijn vrijheid
en nachtrust Maar hij legde zich erbij neer, was aanvankelijk
wat terughoudend. Hij stelde zich als midden veertiger
echter beslist niet aan en was in het verwisselen
van luiers al gauw even handig als mama en de oma's.
Want ik mocht de laatste drie weken van de zwangerschap
van mijn dochter en de eerste twee maanden van mijn
eerste kleinkind Duncan in het verre Canada meemaken.
Zo kwam het, dat ik in die tijd een keer naar Vancouver
naar de kapper ging om mijn haar te laten bijknippen.
De Canadezen hebben altijd gauw door dat men in ieder
geval geen plaatselijke autochtoon is en vragen dan
waar men vandaan komt en de reden van het verblijf
aldaar. Pure beleefdheid en belangstelling is dat
van die mensen. Ze vertellen dan ook van zichzelf
en de jonge kapster vertelde mij dat haar vader voor
de tweede keer getrouwd was en dat ze een 20 jaar
jonger broertje had gekregen wat ze heel leuk vond
en dat ze er heel blij en gelukkig mee was. Omdat
mijn schoonzoon een eigen bedrijfje heeft en die tijd
kan indelen, brengt en haalt hij Duncan naar en van
het kinderdagverblijf en geeft hij hem ook avondeten.
Hij is de schok helemaal te boven en erg in zijn nopjes
met zijn zoon. Toen de kleine bijna 2 jaar oud was,
bracht ik een maand door bij het jonge gezin. Duncan
was erg eenkennig tegenover mij en ik vreesde vele
gehuil toen ik een middag met mijn dochter ging winkelen
en hij achterbleef bij papa. Maar hij zwaaide ons
uitbundig uit en kraaide aldoor by-by-by, by-by-by!
Een hele geruststelling voor de jonge moeder, het
was de eerste keer sinds de geboorte dat ze onbezwaard
een hele middag zonder man en kind uitging. Ook de
andere grootouders zijn blij en trots dat hun tweede
zoon toch nog vader is geworden en naast het huwelijk
met mijn dochter nog een doel in zijn leven heeft
gevonden.
H. NIJHOF-MÜHLEMAN
NOOIT LEUK
Ook ik ben een kind
van oude ouders. Ik scheel 16 jaar net mijn oudste
zuster. Mijn vader was een lieve man maar deed nooit
iets leuks met mij. Mijn moeder trouwens ook niet.
Om van me af te zijn (op zondagmiddag als ze aan het
kaarten waren met familie), zeiden ze dat er een kar
met snoep was omgevallen in de stad. Wij woonden in
de polder dus 2 km heen en 2 km teruglopen. Zo waren
ze mij lekker een tijdje kwijt. Want ik was lastig
natuurlijk omdat ik te jong voor hen was. Nu kan ik
er wel om lachen, maar eigenlijk is het een triest
verhaal. Ik voelde een soort eenzaamheid. We gingen
nooit samen met vakantie . Mijn ouders deden dat wel,
maar waar ik toen was, weet ik niet meer. Maar het
allerergste vond ik dat ze mij altijd minderwaardig
behandelden. Ik ging mezelf 'leuk' voordoen, als ze
maar om me konden lachen had ik het gevoel dat ze
me toch aardig vonden. Als jongste heb ik heel veel
voor mijn ouders gedaan; in de huishouding gewerkt,
wassen, strijken, mijn ouders overal naar toe brengen
en vooral van mijn moeder veel commentaar gehad. Het
was nooit goed (toen was ik al getrouwd). Nee, oude
ouders is helemaal niet leuk.
R. DE RUIJTER
DIRTY OLD MAN
Vaderdag 2002, mijn
inziens vervagen waarden en normen, niet alleen in
Nederland maar over de hele wereld. Vaders worden
opa's, opa's worden vaders. Maak mij asjeblieft niet
wijs dat het geluk van het kind voorop staat. Tweede-legvaders
zijn (in mijn ogen) 'dirty old men', hun eigen jongeheer
moet zich nodig nog eens bewijzen. Dat er een kind
van komt... hoera! Het zij zo. Waardeloze vaders.
Hun 'eerdere' kinderen hebben ze verwaarloosd. Nu
krijgen ze een tweede kans. Van die kinderen houden
ze opeens héél erg veel??!! Zielige mannen. Zielige
(arme) kinderen. Wanneer worden mannen volwassen?
EEN GEFRUSTREERD KIND
VAN DE EERSTE LEG
OVERBEZORGD
Ik had in mijn jonge
jaren een vriendin op de middelbare school die een
vader had van dik in de 60.Mijn vader was net 41 toen.
Mijn ouders zijn 'piep' wat dat betreft. Mijn vriendin
heeft vaak geklaagd over dat haar vader 'overbezorgd'
was en meer 'gevaren' zag dan mijn ouders bijvoorbeeld.
In hoeverre je dat kan bewijzen op die leeftijd weet
ik niet. Ik weet alleen dat ik blij was dat mijn ouders
jonger waren. En nog. Ik ben over de 50 en mijn ouders
heb ik nog. Het is mooi om dat mee te maken. Je weet
van te voren als je vader dik in de 60 is, als je
jong bent, dat je dat zeker niet meemaakt en dat is
jammer. Natuurlijk krijgt niemand garanties in het
leven. Het is en blijft een eigen keuze, een moeilijke
lijkt me.
YVONNE
LOL
Is het nou zo belangrijk
de leeftijd? Het is eigenlijk een logische verschuiving
gezien de vergrijzing in nederland. Of je vader nou
25 is of 40, het is je vader en daar staat geen leeftijd
voor. Zelf hebben we twee kinderen vier en 1 jaar
oud. Onze leeftijd? Mama is 29 en papa 39. Leeftijd
is niet belangrijk, de hoeveelheid lol daartegen wel.
En die hebben we, reken maar van yes!
SASKIA AARTS
50 PLUS IS EEN PRÉ
Het is juist voor mij
als 33 jarige vrouw erg aantrekkelijk om een kind
te krijgen van een man op leeftijd, ( 50 plus is juist
een pré ). Ikzelf heb namelijk nooit een lieve vader
gehad, en ik verlang nu zo naar een man, waar ik me
veilig genoeg bij voel om een kind mee te hebben.
Eigelijk een beetje een lieve vader, die ik gemist
heb, voor mij, en een lieve en betrouwbare vader voor
mijn kindje.
ANONIEM
TEN KOSTE VAN
Het is voor de man dan
leuk om opnieuw te beginnen, maar dit gaat vaak ten
koste van de kinderen uit zijn eerste huwelijk. Dat
is in ieder geval mijn ervaring. Een tweede gezin
kost veel geld, doordat pa verliefd is, wordt het
werk vaak in die tijd verwaarloosd. Dan komen er ook
nog kinderen. Handen vol met geld kost die tweede
relatie, dus geld voor alimentatie is er niet. Van
de zes jaar die mijn ex-echtgenoot moest betalen is
er nog geen twee jaar betaald. Mijn kinderen zijn
nu 19 en 23 jaar oud, studeren en komen al zeven jaar
volledig voor mijn rekening. Bij de scheiding wenste
hij mij een arbeidzaam leven toe. Omdat hij zonodig
een tweede gezin wilde, heb ik dit nu. Jullie schrijven
alleen maar hoe leuk de oudere vader het met zijn
kinderen uit een andere relatie heeft, maar niet hoe
het met de kinderen uit de vorige relatie gaat.
COBY HOLLA
MAMMIE GAAT LANGER
MEE
Al eeuwen is het geaccepteerd
dat oudere mannen kinderen kregen, biologisch kan
het en we zijn er aan gewend dus vinden we dat normaler
dan andersom. De gemiddelde leeftijd van mammie is
hoger dan die van pappie, dus pappie gaat meestal
eerder dood! Mammie gaat vaak wat langer mee dus wat
dat betreft kan zij beter op oudere leeftijd een kind
krijgen.
GEMIS GROTE !!!
vraag van mij:
Hoe ervaren volwassen
geworden kinderen van oudere ouders hun kinderjaren,
maar vooral de puberjaren en daarna. Ik ken niet veel
van zulke kinderen, maar die ik ken en die objectief
konden reageren en vergelijken, hadden toch de mening
dat de hoge leeftijd van vader altijd een (onbewust)
belangrijke rol speelde. En dan niet een die als positief
beoordeeld kan worden. En nog een vraag: "Lijkt het
zo of zijn het meestal de 'welgestelden' die aan een
'2e leg' beginnen ?" Ik heb bewust niet gesproken
over de gezondheidsrisico's van alle betrokkenen...
Ik ben absoluut niet medisch onderlegd, heb enkel
mijn ogen goed open. En voor het zien van dingen waar
echt niemand op zit te wachten, hoef je erg genoeg
niet ver te kijken... Je kent vast ook de advertenties
waarin om een opa en oma gevraagd worden. Is dat omdat
er geen eigen opa en oma in de buurt zijn of omdat
ze er helemaal niet meer zijn? Een gemis dus?!
M.
