Veel eerbetonen aan evenzoveel moeders mochten wij ontvangen deze week. Natuurlijk zaten er wat wanklanken bij, vooral van kinderen die geen contact meer hebben met hun moeder en van een enkele moeder die met smart ieder jaar moederdag uitzit omdat haar kinderen zich niets meer aan haar gelegen laten liggen. Maar de meeste reacties op onze oproep van vorige week waren positief.

"Vroeger hadden we niet echt goed contact en veel strubbelingen, maar de laatste jaren, nu ik samenwoon met mijn vriend, zijn we beste vriendinnen", schrijft Tamara ter Wee bijvoorbeeld. "Ik geniet nu van elke keer dat ik haar zie en denk eraan dat ik geluk heb dat ik haar nog elke dag kan vertellen hoeveel ik van haar hou. Ze is een geweldige oma voor mijn zoontje, en nu ik zelf moeder ben, weet ik dat ze alles wat ze deed alleen maar uit liefde deed. Ze is de meest geweldige moeder van de wereld!"

Misschien dat daardoor echter de minder blije brieven deze week des te schrijnender aandeden. Die van Maria bijvoorbeeld, waaruit verbittering spreekt over een mislukte jeugd. "Moeders zijn niet heilig maar hebben wel een verplichting op zich genomen. Laten ze daar eens heel goed bij nadenken als ze kinderen nemen. Ikzelf had geen moeder en ook geen goede opvangouders. Maar gelukkig heb ik mijn kinderen met liefde en verantwoording grootgebracht. Of ze respect voor me hebben, dat is onbelangrijk. Wat ik wel weet is dat ze van me houden!"

En die van Lisa, die in plaats van haar biologische moeder haar pleegmoeder in het zonnetje zet: "Helaas moet ik vertellen dat ik sinds twee jaar geen contact meer met mijn moeder heb. Sinds anderhalf jaar heb ik nu een schat van een pleegmoeder die ik dan maar verwen, en zeker op moederdag! Dat wilde ik even vertellen, ik ben blij dat de meeste moeders wel verwend worden op moederdag! En gun het hun ook!"

Het meest geraakt echter werden wij door een gedichtje dat wij van iemand die zich Krummeltje noemt ontvingen. Omdat er zoveel machteloosheid uit spreekt, zoveel hunkering naar moederliefde. Vandaar dat wij dat deze week integraal meenemen:

"Mama, kijk eens wat ik kan! Mama....? Ja schat... zeg je. Maar ik voel de leegte in jouw woorden. En een kilte in mijn lijf. Mama, mag ik je wat vragen? Ja hoor, zeg je. Maar ontwijkt mijn blik. Je houding stijf. Zo zonder warmte. Jij, gevangen in een roes. Van drank en pillen. Om zo te vluchten voor wat anderen van je willen. Maar vlucht je niet voor iets in jou? Ik, wanhopig zoekend naar erkenning... Naar wat liefde...

Mama, mag ik zeggen dat ik van je hou? Mama... Luister je wel?"

UW REACTIES

RAAD

Net als bij de meesten onder ons is mijn moeder ook de liefste van de wereld. Maar zij is voor mij ook de allerbeste vriendin, aan wie ik alles kan vertellen wat mij bedrukt of mij zorgen baart. Zo goed als ze kan, helpt zij mij dan en geeft goede raad. Mijn moeder is voor mij het grote voorbeeld en dit probeer ik wederom voor mijn kinderen te zijn.

BIRGIT BAER

KLIKKEN

Mijn moeder is mijn alles: bijvoorbeeld vriendin, vertrouwenspersoon. Ze is in feite altijd paraat, staat dag en nacht voor je klaar! Zij is degene die altijd aan je denkt. Zij komt altijd met dingen aan waar je iets aan hebt! Natuurlijk kun je het ook minder goed treffen! Het botst of het klikt!

INA WESTERINK

JUFFERS

Bij m'n biologische moeder werd ik door de kinderpolitie weggehaald. Ik was zes jaar en het was het begin van de Tweede Wereldoorlog, 1940. Moeder was niet erg stabiel en haar belangstelling ging meer uit naar de mannen. Ik werd ondergebracht in het noorden, bij mensen met een boerderij. Een jaar later moest ik naar een kindertehuis in Middelburg, veel juffers (geen moeders), zeer streng. Na ongeveer twee jaar: oproep aan de boeren in Zeeland, om een kind te verzorgen voor zes weken. Dat was te begrijpen. Het duurde negen jaar. Te lang voor de oude mensen, dus weer een ander pleeggezin. Op z'n zachtst gezegd niet leuk en ik werd tiener. Ik trouwde tegen ieders wil in, maar zo kon ik het dorp verlaten... naar mijn inmiddels gepensioneerde vader (die was gescheiden en hertrouwd), die wel aardig was, maar zeer hardhorend en jaloers. Zij was kinderloos. We konden inwonen. Na al deze ervaringen heb ik vele 'moeders' gehad, maar nee, niet de liefsten... Heb nu een lieve man en zie mijn kinderen weer.

P. VAN WILLUGENBURG

ALLES

Mijn mama is alles voor mij: mijn brood, mijn zout, mijn water, alles! Zonder haar kan ik me geen leven voorstellen. En dat geldt voor mijn papa natuurlijk ook: de allerliefsten van de wereld!

AYSE

VERSCHILLEND

Mijn moeder ligt mij niet erg. We verschillen totaal. Ik ben gemakkelijk in de meeste dingen, mijn moeder niet. Ze heeft haast nooit een eigen mening, dat irriteert mij. Ze luistert ook niet goed naar mij als ik iets vertel. Dat vind ik niet leuk, mijn vader kan wel goed luisteren, dus daarom praat ik meestal met hem als ik met een probleem zit. Af en toe schaam ik mijzelf ook voor mijn moeder. Dan doet ze bijvoorbeeld raar of probeert ze grappig te zijn waar mijn vriendje bij is. Ik schaam me dan erg. Maar ze is mijn moeder en natuurlijk hou ik van haar. Het is niet zo dat ze nooit iets goed doet. Ze heeft genoeg voor mij over. Ik kon vroeger slecht leren, ik dacht dat het allemaal vanzelf ging. Mijn moeder heeft iemand opgezocht die kinderen helpt met huiswerk maken en van die mevrouw heb ik veel geleerd. Ze doet veel goede dingen voor me. En natuurlijk bedank ik haar en vind ik het erg lief van haar. Soms wil ik haar zomaar eventjes knuffelen, maar dat wil ze nooit (niet zomaar in ieder geval), dat vind ik erg jammer. Ik kan ook niet veel met mijn moeder lachen. Met mijn vader wel. Maar de moeder-dochterband, die veel vriendinnen van mij hebben, mis ik wel. Ik probeer deze wel te maken, maar we liggen elkaar niet. Maar ik haat haar niet. We zijn gewoon te verschillend. Misschien dat dat ooit nog wel eens goed komt. Ik ben ook nog maar 17, misschien komt het daar wel door.

ANONIEM

SIMPEL

Pas toen ik zelf moeder werd, besefte ik wat mijn moeder voor mij betekent. Ik kan (en wil dat ook niet) me geen leven voorstellen zonder haar. Niet dat ik haar dagelijks zie of spreek, maar als ik haar nodig heb, dan is ze er gewoon voor me. Dat kan iets simpels zijn, zoals voordoen hoe je vis schoonmaakt, maar ook voor emotionele problemen geeft ze raad en daad.

WILLEMSE

VRIENDINNEN

Mijn moeder. Wat kan ik zeggen over mijn moeder? Ze is ziek, ongeneeslijk, maar ze is er altijd voor me. Ze heeft altijd gedaan voor me wat ze kon en als ik haar nodig heb, dan kan ik haar bellen. Vroeger hadden we niet echt goed contact en strubbelingen, maar de laatste jaren nu ik samenwoon met mijn vriend, zijn we beste vriendinnen. Ik geniet nu van elke keer dat ik haar zie en denk eraan dat ik geluk heb dat ik haar nog elke dag kan vertellen hoeveel ik van haar hou. Ze is een geweldige oma voor mijn zoontje, en nu ik zelf moeder ben, weet ik dat ze alles wat ze deed alleen maar uit liefde deed. Ze is de meest geweldige moeder van de wereld!

TAMARA TER WEE

GEDICHT

MAMA LUISTER JE?
Mama, kijk eens wat ik kan!!!
Mama....??
Ja schat... zeg je
Maar ik voel de leegte in jou woorden
En een kilte in mijn lijf
Mama, mag ik je wat vragen?
Ja hoor, zeg je
Maar ontwijkt mijn blik
Je houding stijf
Zo zonder warmte.
Jij, gevangen in een roes
Van drank en pillen
Om zo te vluchten voor wat anderen van je willen
Maar vlucht je niet voor iets in jou...?
Ik, wanhopig zoekend naar erkenning...
Naar wat liefde...
Mama, mag ik zeggen dat ik van je hou??
Mama...
Luister je wel?

KRUMMELTJE

MOEDERDAG

Mijn moeder is helaas al vijf jaren niet meer! Daarom ga ik vandaag naar het kerkhof.

Met kerst zet ik ook altijd een kerstboompje bij het graf. Van mijn moeder heb ik veel meegekregen. Ik ben nu 52 jaar, heb vijf kinderen en vier kleinkinderen. En toch mis ik mijn moeder nog iedere dag! Ik kwam wel eens weken niet bij haar, maar moederdag sloeg ik echt nooit over!

JOS

MINDER LEUK

Mijn moeder was de liefste moeder van de wereld. Maar ook lieve moeders komen te overlijden. En dat maakt moederdag voor mij persoonlijk een minder leuke dag.

Ik wens anderen wel een leuke dag toe.

A.T.M.

SPIJT

Mijn moeder is overleden, 25 mei alweer acht jaar geleden. Ze was alles wat ik had. Ze is al vroeg ziek geworden. Ik kan nog steeds niet begrijpen hoe zij daarmee is omgegaan. Totaal afhankelijk van een ander. De laatste jaren waren voor mij echt te zwaar. Ik heb spijt. Maar je was altijd in mijn gedachten, waar ik ook naartoe gegaan ben. Kan nu geen mooie spulletjes meer voor je kopen. Ik hoop dat je trots op me bent. Alles wat ik nu nog voor je kan doen is mijn eigen leven opbouwen. En dat gaat met vallen en opstaan.

VAN OSCH

EREN

Het is uiteraard een prachtig initiatief geweest, de aanzet om de vrouw in haar volle aanzien en waarde aan de wereld te tonen (moederdag). Iedere dag in mijn hart is het voor mij moederdag. Iedere dag in mijn hart is het Kerst. En niet speciaal en alleen op 9 mei en 25/26 december. Leuk, dat bedachte commerciële circus omheen. Maar daar doe ik niet aan mee. Eer uw vader en uw moeder, dan heb ik al genoeg gezegd, dacht ik zo. Ongeacht je jeugdervaringen, je huidige levensomstandigheden.

CLEO P.

LACHEN EN HUILEN

Naar mijn mening is God overal! Daarom zijn er moeders en vaders, zodat er kinderen komen die kunnen zeggen: 'Mam, wat hou ik van jou!' Ik woon zelf in Spanje, maar heb een heel vriendschappelijk contact met mijn moeder. Als we samen zijn, kunnen we serieus zijn, maar we kunnen láchen... dan moet ik echt naar de wc, anders gaat het fout. Kortom, we kunnen samen huilen en lachen!

JANNEKE MARCUS

POSITIEF

Ik ben een vrouw van 49 jaar en mijn moeder is 77. Heeft haar man (mijn vader) al jaren geleden na een ziekbed verloren. Heeft hem jarenlang verzorgd en vertroeteld. Twee maanden geleden kreeg zij, ondanks een gezond en sportief leven, een hartinfarct. Zij is geopereerd en heeft vijf omleidingen naar haar hart gekregen. De doktoren geloofde niet dat zij voordien zo'n actief leven had. Ook wilden zij niet geloven dat zij 77 jaar is. De aandacht die zij kreeg van een ieder was overweldigend. Mijn moeder is positief, lief, staat altijd klaar met raad en daad. Zeurt niet, pept een ander altijd op. Kortom, een geweldig mens en mijn allergrootste vriendin.

CHRISTIEN DESSING

SCHAT

Mijn moeder is een schat. Ik woon 1500 km van haar vandaan, maar moet haar dagelijks bellen om te horen of alles goed gaat. Ik heb een enorm goede binding met haar. Kan alles aan haar kwijt en ze staat altijd voor iedereen klaar. Ondanks haar leeftijd (81) blijft het een vlotte vrouw met een moderne opvatting. Toch zou er een dag komen dat wij elkaar gaan missen; hoop dat het nog 81 jaar gaat duren. Ik kan me niet voorstellen dat ze er niet meer zou zijn.

Y.G.

GETUIGE

Ik heb geen contact met mijn moeder. Zij heeft mij laten vallen in mijn jeugd toen ik haar heel hard nodig had. Toen ik zwanger was van mijn eerste kind, heb ik haar vergeven. Mijn huwelijk was een groot fiasco (man alcoholist, geestelijke en lichamelijke mishandeling). Na 14 jaar (!) ben ik gescheiden. Mijn moeder was zo blij voor me dat ik eindelijk van hem af was. Maar later bleek ze getuige voor hem te zijn, om mij zwart te maken bij zijn advocaat, zodat ik niks kreeg bij de scheiding. We waren in gemeenschap van goederen getrouwd. Nu, vijf jaar later, woon ik met mijn dochter van 14 en mijn nieuwe vriend samen (mijn zoon die dit jaar 18 wordt, woont helaas bij zijn vader) en wij zijn onwijs gelukkig! En mijn moeder? Met haar wil ik niets meer te maken hebben.

BIBI

RIJST

Mijn moeder was de liefste vrouw van de wereld. Ze was moeder, raadgeefster in alle opzichten, denkt altijd op de eerste plaats aan haar drie kinderen, ondanks kogels die om haar heen vliegen. Ze heeft het als weduwe van 24 jaar aangedurfd om rijst (beras) voor de kinderen in de grote gudangs in de Jappentijd op te halen (in Semarang, Indonesië). Ik ben nu 69 jaar en toch mis ik haar nog.

K. DE WITT-BUDIARTI

VERPLICHTING

God zit in ieder mens en dat heeft niets met alleen moeders te maken. Moeders behoren de beste te zijn voor hun kinderen, maar de realiteit laat helaas anders zien. Wees zuinig op je moeder? Is dan ook een stomme tekst. Wees zuinig op je kinderen klinkt stukken beter. Een moeder heeft een 21-jarige verplichting aangehaald en laat ze die dan met liefde en geduld afmaken. Maar ook dat laat in de realiteit te wensen over.

Moeders zijn niet heilig, maar hebben wel een verplichting op zich genomen. Laten ze daar eens heel goed bij nadenken als ze kinderen nemen. Ik zelf had geen moeder en ook geen goede opvangouders. Maar gelukkig heb ik mijn kinderen met liefde en verantwoording grootgebracht. Of ze respect voor me hebben, dat is onbelangrijk. Wat ik wel weet is dat ze van me houden!

MARIA

TROTS

Mijn moeder is 88 jaar, ik zelf ben 54. Je zou denken twee generaties dus er zullen nogal eens verschillen van mening en inzicht zijn. Niets van dit alles. Zij staat nog midden in de huidige tijd, hoewel zij wel eens moeite heeft met de mentaliteit van vandaag de dag, maar dat heb ik ook. Zij is niet mijn vriendin, maar echt mijn moeder.

Zo'n lang leven, daar is een boek over te schrijven. Een niet bepaald vrolijke jeugd heeft ze gehad, maar gelukkig vond zij mijn vader, die een vrolijker kijk op het leven had. Hij hielp haar te leren genieten. Dit heeft geresulteerd in een meer dan fijne jeugd voor mij en mijn zus. Vanaf mijn geboorte tot heden heeft ze al onze belevenissen opgeschreven. We mochten zeker niet alles, maar werden opgevoed met respect voor anderen en kwamen niets te kort. Tot op de dag van vandaag heb ik er nog profijt van dat in die vroege jaren ons de waarde van het geld werd geleerd. Werk ervoor, maar wees vooral trots op jezelf. Helaas is mijn vader veel te vroeg overleden. Mijn moeder moest alleen verder. Nou, dat deed ze dan ook. Ondanks het grote verlies en verdriet is ze er voor gegaan. Natuurlijk mag ze zich gelukkig prijzen dat haar gezondheid nog goed is. De lichamelijke ongemakken, het minder goed kunnen lopen accepteert ze zonder te klagen. Het woord eenzaamheid komt niet in haar woordenboek voor. Heeft ze dan veel koffiedrinkers en andere aanloop? Nee hoor, ze vermaakt zichzelf. Nooit doet ze niets, altijd bezig. Haar grote hobby is nu het aankleden van oude poppen. Zo'n kleine zestig stuks zijn er inmiddels opgeknapt en aangekleed. Heel veel plezier heeft ze daarin en bovendien is het voor een goed doel. De poppen gaan de wereld over naar kindertehuizen in Roemenië, Ghana, Indonesië of waar men er maar blij mee is.

Op Koninginnedag was het dus voor mij weer op zoek naar poppen en de missie was geslaagd; ze kan voorlopig weer vooruit. Iedere zondagochtend ga ik bij haar op de koffie en nooit komen we gespreksstof te kort. Over werkelijk alles praten we samen, geloof, het einde van dit bestaan, seks, de regering en mijn werk. Mijn wekelijkse belevenissen van mijn werk bespreken we uitvoerig, alleen zij kent mij zo goed dat ook haar mening voor mij van het grootste belang is. Als ik in de put zit dan zegt ze wel eens: 'Was je vader er nog maar, die begreep je zo goed'. Dat was ook zo, maar ze doet zichzelf te kort als ze denkt dat het voor mij bij haar anders voelt. Om haar geest helder te houden, blijft ze geïnteresseerd in het wel en wee van de wereld. Maakt zich over alle onrecht soms net zo boos als ik en is blij met goede gebeurtenissen. Ze voert een levendige correspondentie met Amerika en Duitsland. Meer dan trots ben ik op haar. We leven beiden ons eigen leven en zitten zeker niet elke dag bij elkaar, maar hoewel het niet te vermijden is moet ik er niet aan denken dat ze er op een dag niet meer zal zijn. Als eerbetoon aan haar ben ik van plan, als me dat is gegeven, op dezelfde wijze oud te worden en een tevreden en goed mens zijn.

MAGDA VAN DER HORST

VRAAG

Er is al ruim twaalf jaar weinig tot geen contact met mijn moeder. Waarom? Daar heb ik geen antwoord op. Ik veronderstel dat mijn moeder niet in staat is tot het voelen van echte emoties. Ze is oppervlakkig en haar kinderen passen niet in het perfecte plaatje dat ze in haar hoofd heeft. In het weinige contact dat er is geweest, werd altijd geïnformeerd naar 'uiterlijkheden'. Heb je een auto, vriend, een huis? Terwijl een belangstellende vraag naar mijn welzijn fijner zou zijn geweest. Ik probeer ermee te leven dat het zo is en niet anders. Maar het blijft moeilijk, zeker als ik straks zelf kinderen heb.

ANONIEM

WEER

Het is net als het weer, de ene dag gaat het beter dan de andere. Vaak bedoelt ze het goed, daar gaan we dan maar van uit. En haar hart zit op de goede plaats, want ze doet heel veel voor ons. Jammer dat mijn broer het niet kan waarderen, daardoor mist hij de oma voor zijn kinderen die onze kinderen niet meer kunnen missen. Een kei van een dame, die moeder van ons.

MONIQUE MOLEMA

LASTIG

Uit intens verdriet slechts een klein schrijven van een moeder na de oproep in De Telegraaf van 8 mei over het verdriet onder moeders die in de ogen van hun intens verharde, egoïstische, door aanhang de andere kant op gedirigeerde kinderen in diens ogen het woord 'moeder' niet waard meer zijn en alleen 'ik' denken en doen. Velen zullen anoniem willen reageren uit schaamte voor wat hun kinderen met hun (verworven) aanhang hun aandoen. Een echte moeder die iedere dag jaar in, jaar uit voor haar kinderen klaarstaat, haar leven voor ze wil geven, is in deze maatschappij niet van toepassing meer, alleen lastig in de ogen van de kinderen. Als u eens wist wat er onder de ouders (moeders) speelt.

Een verdrietige eenzame moeder op moederdag die hoopt en bidt dat de dag gauw voorbij is.

L. SURINAMER

PLEEGMOEDER

Helaas moet ik vertellen dat ik sinds twee jaar geen contact meer met mijn moeder heb. Sinds anderhalf jaar heb ik nu een schat van een pleegmoeder, die ik dan maar verwen, en zeker op moederdag! Dat wilde ik even vertellen, ik ben blij dat de meeste moeders wel verwend worden op moederdag! En gun het hun ook!

LISA

WANDELEN

Ook kinderen kan men niet uitkiezen. Als men de familie een beetje kent en zich de moeite neemt ook de familie van de partner een beetje te leren kennen, kan men zich een voorstelling maken hoe het kind eruit zal zien en welke karaktertrekjes het zou kunnen hebben. Opgroeien tijdens een echte economische crisis, en de tienerjaren slijten tijdens een verschrikkelijke oorlog, bracht ook in een neutraal land beperkingen met zich mee. Mijn moeder had het dus niet makkelijk, temeer daar haar negen jaar jongere zusje in alles werd voorgetrokken door hun humorloze stugge moeder, die ook nog eens de goede kleren verstopte, zodat mijn moeder zelfs op zondagmiddag niet uit kon gaan. Geen wonder dat ze zich aan de eerste de beste man vastklampte toen ze meerderjarig werd. De eerst de beste was hij nu ook weer niet, want hij werd de vader van mij, nog een zus en drie broers. Maar moeder kwam van de regen in de drup en moest vijftien jaar lang inwonen bij haar schoonmoeder in een dorp waar men in die dagen mensen uit de stad maar rare snuiters vond. Terwijl oma het kerkenblaadje las, verdiepte onze moeder zich in een vrouwentijdschrift. Naast naai- en breipatronen was er ook altijd een sprookje in stripvorm. Zodra het blad werd bezorgd, bestormden we haar om de tekst voor te lezen. Natuurlijk had ze daar niet altijd direct zin in, of ook net geen tijd, maar dat begrijp je pas als je zelf moeder bent geworden. In ieder geval heeft onze moeder een ontzettend moeilijk karwei geklaard door in dat vreemde dorp vijf kinderen op te voeden, te voeden en te kleden van een minimuminkomen. Ze onderhield ook nog een moestuin! Haar enige pleziertjes waren een piepende en krakende oude radio, een romannetje en wat snoepgoed in het weekend. En om van het eeuwige toezicht van oma verlost te zijn, ging ze iedere zondagmiddag met ons wandelen, het moest al pijpenstelen regenen, als dat niet doorging. Daarvoor verdient ze al onze genegenheid en respect, te meer omdat vader die eerste vijftien jaar van hun huwelijk de meeste tijd afwezig was om elders de broodnodige centen te verdienen.

Helaas kwam ze met haar tweede echtgenoot weer van de regen in de drup, maar na het verwerken van zijn lange ziekbed en dood, kan ze eindelijk doen en laten wat ze wil, voor zover nog mogelijk gezien haar leeftijd. In ieder geval redt ze zich met haar bijna 80 jaar nog wonderwel in het huis van onze voorvaderen, waar ze wettelijk eigenlijk geen recht meer op had, maar wij laten haar daar wonen zo lang het nog kan. Uiteraard was ze onze steun en toeverlaat voor zover nodig, maar ze zag niet in waarom meisjes ook zouden kunnen doorleren, daarvoor kregen we dus geen steun, maar dat kunnen mijn zus en ik haar dus niet kwalijk nemen. Enige eigenwijsheid is mij ook niet vreemd, en ik wil graag mijn eigen boontjes doppen. Wel is ze trots op haar andere dochter die de voorkeur gaf aan een bul in plaats van een levenspartner, en die zich ondanks haar door noeste arbeid verkregen doctoraat ook niet te goed voelt om moeder geregeld op te zoeken en in de auto mee uit te nemen. Hoewel die nog steeds het hele land per trein afreist als ze daar zin in heeft. De geografische afstand tussen haar en mij is te groot om elkaar regelmatig te zien. In het begin schreven we ons eens per maand, omdat naar het buitenland telefoneren toen nog erg duur was. Dat deden we alleen maar in noodgevallen. Zo nu en dan bel ik haar op, maar de afgelopen maanden heb ik verzaakt, het is ook moeilijk om een goed tijdstip te kiezen, haar echtgenoot had een satellietschotel aangeschaft en er is altijd wel iets op tv, als ze niet net de hort op is. Voor mijn verjaardag stuurde ze al twee weken van tevoren een kaart, ze heeft helemaal niet in de gaten dat de posterijen ook internationaal veel sneller werken. Dus ze zal wel mijn zelfgemaakte kaart voor moederdag op tijd hebben gekregen. Ik was de enige van de vijf die aan haar dacht op moederdag, zei ze eens, jaren geleden. Maar sinds die andere vier ook gesetteld zijn, organiseert de oudste van de broers meestal een etentje bij hem thuis. Dus al met al, onze familieverhoudingen en daarmee die met moeder zijn goed tot uitstekend te noemen.

HEIDI NIJHOF-MÜHLEMANN

ONMISBAAR

Mijn moeder is mijn steun en toeverlaat, beste vriendin en de liefste persoon die er voor mij is. Ze heeft het niet altijd even makkelijk gehad met mij (door ziekte en problemen op school). Maar ze liet het er nooit bij zitten en had alle geduld van de wereld met mij. Voor mij is ze absoluut onmisbaar, ik houd ontzettend veel van haar.

MELISSA ALBERS