Uw reacties op:"IK BEN GEEN
WATJE"
Deze pagina wordt de
komende week dagelijks bijgewerkt.
SJOERD IS BIJ
LANGE NA DE ENIGE NIET
Toen wij vorige week schreven dat
er ook mannen mishandeld worden door hun partner dachten
we eerlijk gezegd 'maar veel kunnen dat er nooit zijn'.
We hadden dan ook niet veel reacties verwacht op onze
oproep en al helemaal geen reacties van mannen die
hun eigen verhaal herkenden in dat van Sjoerd. Toch
bleken juist die ons massaal te schrijven. Brieven
vol opluchting, omdat ze niet de enigen waren.
"Mijn broer gaf mij vandaag de krant
van zaterdag en zei daarbij 'kijk, er zijn nog meer
van zulke vrouwen in Nederland'. Ik las de kop en
er vloog een straal van blijdschap door mij heen,
zoiets van 'hé, erkenning'. Dit is belangrijke aandacht
voor ons, de mishandelde mannen, en begon te lezen.
Sjoerd heeft bij mij de tranen losgemaakt met zijn
verhaal. Ik dacht 'dit slaat op mij'", schreef bijvoorbeeld
Fred. En zo voelde ook Ronald zich: "Ik heb vijf jaar
geleden afscheid genomen van mijn toenmalige vrouw
die me zeven jaar lang dagelijks terroriseerde en
mishandelde. Mijn klanten dachten vaak dat ik onder
een trein had gelegen of dat ik een eng beest in huis
had." En Gerrit: "De vernederingen van haar kant begonnen
al drie weken na ons huwelijk. Ze is hier jaren mee
door gegaan. Ook ik geloofde jarenlang dat het aan
mij lag als ik weer eens als klootzak werd betiteld.
Of het uitspreken van 'ik haat je' veelal als de kinderen
er bij waren. Hoe je je dan als man voelt, is niet
te verwoorden." Moeten we doorgaan? Wat dacht u dan
van Peter: "Als je thuis kwam van je werk, zei ze
rustig: 'ik zal blij zijn als je weer snel oprot naar
je werk'. Ik zit op een servicewagen en heb menig
keer op een parkeerplaats zitten huilen in de auto."
Nicole wijt de toename van huiselijk
geweld waarbij de vrouw de dader is en de man het
slachtoffer aan de emancipatie: "Met de emancipatie
van de vrouw is alles veranderd. De vrouw is niet
langer ondergeschikt aan de man. Dat werkt natuurlijk
in alles door. Ook binnen relaties." Het feminisme
heeft veel positieve gevolgen gehad en misschien inderdaad
ook wat negatieve. In Jac (91) zijn tijd bijvoorbeeld
sloeg je als vrouw je man hooguit vier keer. "Bij
klap 5 deed ik het anders. Ik greep haar beet, legde
haar over mijn knie, het rokje omhoog en het broekje
omlaag en gaf haar toen een stevig pak billenkoek.
Haar gezicht toen ze weer stond met haar broekje op
de enkels zal ik nooit vergeten. Ze was totaal van
slag en ik ging zonder een woord te zeggen gewoon
aan het werk." Maar een anonieme schrijver denkt dat
mishandeling niet geslachtsgebonden is. "De man trekt
altijd aan het kortste eind. Om een degelijke relatie
te boven te komen, heb je professionele hulp nodig.
De effecten van mishandeling zijn voor mannen net
zo desastreus als voor vrouwen. Dat heeft niets met
geslacht te maken."
De uitgebreide reacties
vindt u hieronder
KROMME WERELD
Ik word er misselijk
van dat mensen lachen om het verhaal van Sjoerd, of
over het feit hoe hij zich eronder voelt, waar halen
mensen het lef vandaan om over andere mensen te oordelen
of beoordelen, als het gaat om zoiets. Voor een vrouw
is het zielig en een man is dan zielig, eigenlijk
is het een kromme wereld!!!!!!!! Het is een gevoel
en is iets wat je wil vergeten wat je een plaats wil/moet
geven, ik zou wel eens willen weten hoe die mensen
het zouden vinden, als er word gelachen om hun "verleden"
wat bij hen nog littekens heeft achter gelaten. Dit
zijn vaak mensen die niet weten waar ze het over hebben,
ik noem ze krampachtige zieltjes.
YOLANDA
SPIJT
Als Sjoerd inziet hoe
fout dit alles is, gaat hij hulp zoeken. Niet alleen
voor zichzelf maar juist ook voor zijn vrouw en (eventueel)
de kinderen. Er ligt een dieper probleem bij de mishandelaar,
waar zeker hulp voor is. Ikzelf ben als kind, met
broer en sommige zussen ernstig mishandeld (slaan
met traproe)geweest door mijn vader. Pas na mijn 40e
jaar, kreeg ik zoveel relatieproblemen dat er jaren
van therapie (samen met m'n man en alleen), pijn,
verlies van levensvreugde etc. nodig waren om bewust
onder ogen te kunnen zien ,wat me als kind is overkomen.
Ik had alle ellende en verdriet, voor jaren onbewust,
diep weg gestopt, ik denk om te overleven. Maar vroeg
of laat, loop je vast, en dan moet je kiezen. Een
nog erger rotleven; iedereen van je afstoten, of hard
aan een genezingsproces werken. Ik ben nu 53,heb m'n
vader nog voor zijn dood vergeven en kon hem op z'n
sterfbed verplegen. M'n leven is er een stuk beter
op geworden. "Doe" het beter met m'n man en 3 zoons.
Soms steekt er nog wel eens een pijnlijk moment door
m'n ziel en dat heeft dan ook nog veel met "spijt"
te maken. Spijt van zo'n angstige, pijnlijke jeugd,
spijt dat m'n moeder ons onvoldoende kon beschermen
en dat ik mijn eigen kinderen vaak onnodig op de nek
heb gezeten. Hiermee wil ik zeggen dat mijn ervaring
met hulp zoeken en voor een beter leven kiezen- het
waard was en is en ik me nu een fijner, prettiger
mens voel.
ANNET
WHIPLASH EN VRIJHEID
Ik ben een vrouw die
uit een 16 jaar durende soortgelijke situatie ben
gestapt en eigenlijk nog steeds met twijfels en vragen
rondloop of ik het wel goed heb gedaan. Ik denk dat
ik Sjoerd zijn handelswijze heel goed kan begrijpen.
Ik vind hem een held omdat hij het toch na 6 jaar
heeft aangedurfd om op te stappen. Ik heb gewacht
totdat mij partner een time-out inlaste. Ik heb toen
de gelegenheid aangegrepen met mijn drie kinderen
te vertrekken en twee maanden later echtscheiding
aan te vragen. Deze stap heeft mij een flinke mishandeling
met een blijvend whiplash opgeleverd, daarnaast ook
mij vrijheid. Niet helemaal hoor, 5 jaar na dato oefent
hij nog steeds druk op mij uit door het niet betalen
van de kinderalimentatie of in mondjesmaat en door
het niet te betalen schadebedrag wat hem is opgelegd
door de rechter. Daarnaast via rechter afdwingen van
omgangsregeling met de jongste die het niet wilde
omdat hij getuige was van de laatste mishandeling.
Over mishandeling van mannen heb ik eerder gehoord
in mijn leven en vind daarom de stappen die Sjoerd
gezet heeft, ook de hulpvraag waar hij aan heeft voldaan
en de waakzaamheid naar zijn kinderen toe een hele
goede stap naar een heldentoekomst. Ik wens hem meer
dan wie dan ook veel geluk in zijn verder leven met
zijn kinderen.
SUNSHINE
GROENTEBOER
Is het toeval, of was
de enige weken geleden uitgezonden film met Judith
Light en Peter Strauss de aanleiding voor het onderwerp
'De geslagen man'? De film en de reportage op Vrouw
en Relatie behandelen hetzelfde facet van dat probleem:
de gestoorde vrouw als echtgenote en moeder en die
variant zal ongetwijfeld vaker voorkomen dan men zou
vermoeden. Dat vrouwen hun partnet slaan komt mijn
inziens veel vaker voor dan men wil toegeven. Mijn
vader zakte nogal eens door. Op een avond bracht hij
de groenteboer naar huis, die in het dorp als alcoholist
bekend stond. Bij zijn huis aangekomen begon hij mijn
vader uit te schelden: 'Rooie klootzak, donder op,
maak dat je weg komt'. De hond had al gegromd en begon
nu te blaffen, waarop de vrouw van de dronkelap ten
tonele verscheen. Dat was het teken voor mijn vader
om weg te gaan, want hij was inderdaad sociaal ingesteld
en liet een laveloos persoon niet zomaar aan zijn
lot over. Hij kon nog wel horen hoe die op zijn beurt
werd uitgescholden en klappen kreeg.
H. NIJHOF-MÜHLEMANN
LOYALITEIT
Allereerst denk ik dat
deze Sjoerd inderdaad niet de enige is, maar dat dit
verschijnsel zeker net zo sterk is bij kinderen en
vrouwen. De afgelopen vier jaar ben ik zelf uit een
zeer moeizame relatie met zowel lichamelijk maar vooral
ook emotioneel geweld, omhoog geklommen. Ik heb van
de poging tot doodslag wel aangifte gedaan, echter
doordat tegelijkertijd sprake was van een scheiding
en er een aangifte van incest lag betreffende drie
van mijn vier kinderen, is daar nooit wat mee gedaan
en als scheidingsperikel geseponeerd. Het grootste
probleem zit in het feit dat je als slachtoffer van
lichamelijk en/of geestelijk geweld helemaal niet
de behoefte voelt om aangifte te doen tegen de dader.
Een groot stuk loyaliteit en emotionele beïnvloeding
liggen daaraan ten grondslag. Een en ander nog buiten
het feit dat dit soort delicten altijd achter gesloten
deuren plaatsvindt en zelden met getuigen. Dat mishandeling
lichamelijk, seksueel en emotioneel bestaat, is een
feit wat door de maatschappij maar mondjesmaat wordt
erkend. Dat mensen in zo'n situatie terecht komen,
gebeurt helaas meer dan we denken. Ook bijvoorbeeld
op financieel gebied worden nog steeds partners misbruikt.
Gelet op het feit dat ik helaas in mijn vorige relatie
dat alles heb moeten ervaren, wil nog niet zeggen
dat het vanzelfsprekend is om ermee te koop te gaan
lopen. Niet alleen uit een soort van valse schaamte,
maar ook om het onbegrip dat je tegenkomt. Je wordt
inderdaad als minder bekeken, sterker nog: meestal
niet geloofd. Stel dat ik op dit moment mijn verhaal
volledig in de openbaarheid zou brengen, dan zou mijn
ex het zeker niet nalaten me aan te klagen wegens
smaad. Ik ben al vier jaar aan het wachten op het
nog steeds te komen strafproces tegen mijn ex. Met
alle gevolgen, straatverboden en dergelijke van dien.
Gezien het simpele feit dat ik vanuit de bijstand
omhoog ben gekrabbeld, een geweldige partner heb gevonden
die een en ander zeer goed kan begrijpen omdat hij
zelf ook uit een relatie komt waarin hij werd mishandeld,
vernederd en gechanteerd en dat via zijn dochtertje
nog steeds wordt, zijn wij in een situatie beland
waarin wij moeten procederen. Aangezien we geen rechtsbijstand
meer krijgen, kunnen we niet procederen omdat dat
ons faillissement zou betekenen. Ik sta ook hier met
mijn rug tegen de muur. Dat een man of een vrouw of
zelfs een kind zich laat mishandelen is en direct
gevolg van loyaliteit. Wanneer iemand zich loyaal
opstelt naar de ander, is er meteen sprake van vertrouwen.
Op het moment dat iemand zich in vertrouwen naar een
ander opstelt, is er ook ruimte om machtsmisbruik
te laten plaatsvinden. Of mensen nu voorwenden ziek
te zijn om aandacht te krijgen, zich minder voorstellen
dan de ander of de ander juist vernederen doet dan
niet meer ter zake. De machtsverhouding is zoek en
de claims vliegen je om de oren. Dan is het ineens
gewoon zoals een kind ook doet: 'als jij niet doet
wat ik wil, dan…..' Inderdaad is het zo at op het
moment dat de eerste klap valt je je dat beter realiseert
dan wanneer de eerste claim valt, maar lichamelijk
geweld mag dan erg zijn, de psychische druk die tegelijkertijd
op je wordt uitgeoefend, richt vele malen ernstigere
schade aan. Dat is ook wat blijkt uit het verhaal
van Sjoerd en wat ik herken bij mijn huidige echtgenoot,
mezelf en mijn kinderen. Met alleen het accepteren
dat het gebeurd is, ben je er nog niet want al gauw
kom je situaties tegen waarbij je vervalt in je oude
gedrag. Want ook degene die mishandeld wordt, heeft
hierin eigen verantwoordelijkheden. Alleen bij oplettendheid
in een nieuwe relatie, kun je daar uitgroeien. En
geloof me, sommige reacties en emoties gaan nooit
meer echt weg. Ze doen alleen maar minder pijn op
den duur. Gelet op de hopeloosheid van mijn eigen
situatie, de herkenning van het wel en niet durven
praten, ben ik zelf de afgelopen jaren heel hard bezig
met het zoeken naar publiciteit opdat er aan deze
ontkenning in de breedste zin eindelijk eens iets
zou kunnen gaan veranderen. U moet mij maar niet kwalijk
nemen dat deze brief wat warrig overkomt, maar hij
is geschreven na een middag puzzelen om goede brieven
te sturen naar de Raad voor Rechtsbijstand. Wellicht
sprak mij daarom het door u in de krant gepubliceerd
stuk zo aan. Al lijkt het nihil, ik zou toch via deze
weg iedereen die met mishandeling in aanraking komt
op welke wijze dan ook willen zeggen dat wat gebeurd
is een signaal is en dat je daar zelf vaak niets aan
kunt doen. Neem het jezelf niet kwalijk dat het is
gebeurd, maar probeer herhaling te voorkomen. Mocht
het zich toch herhalen omdat je geen andere keus hebt
of denkt te hebben, ga er dan vanuit jezelf anders
mee om. Wat dat betreft is het verhaal van Sjoerd
een goed voorbeeld. Laat de mishandeling bij de ander
en vertrouw diegene niet meer. Heb je kinderen, net
als Sjoerd, dan kom je ellende tegen dat Nederland
lomp omgaat met omgangsregelingen en klakkeloze uitspraken
op kinderen loslaat. Blijf strijdbaar. Zeker kinderen
die in zulke situaties moeten opgroeien, hebben recht
op bescherming. In mijn ogen zou Sjoerd nooit een
omgangsregeling in de weg mogen staan, maar wel de
kinderen bij hem moeten laten wonen bij het eerste
signaal dat het met zijn kinderen niet goed gaat.
Dat is hij aan zijn kinderen verplicht. Het trieste
aan het verhaal is dat Sjoerd ermee moet leren leven,
net als alle anderen (man, vrouw of kind) en dat degene
die het hen heeft aangedaan, de bescherming krijgt
van onze totale maatschappij.
ACHZA
DOMINANT
Ik vind dat als iemand
zich mishandeld voelt in welk opzicht ook het zeker
niet om te lachen is. Of het nu een vrouw is die mishandeld
word door haar man, of een man die mishandeld word
door zijn vrouw. Het komt echter minder vaak voor
dat een man word mishandeld door zijn vrouw dan andersom,
daarom wordt er vaak om gelachen. De reden hiervoor
is dat vrouwen vaak minder dominant zijn dan mannen
en dominantie is de reden voor de mishandeling. Trouwens
sommige vrouwen zijn ook erg sterk
IKE
VERTROUWEN
En of dat ik me dit kan
voorstellen: Ik ook ben door enkele politieagenten
uitgelachen toen ik meldde dat mijn vrouw me had mishandeld.
(Mede daardoor durf het nog steeds tegen niemand uit
mijn omgeving te zeggen). Het koste me veel moed om
deze stap te zetten: Eerst naar de dokter om de mishandeling
te laten vaststellen en verzorgen. Nadien twee uur
in het politiekantoor een proces verbaal laten opmaken.
Nu ik dit schrijf begin ik te huilen als een klein
kind. Ik wordt nu behandeld bij een (mannelijke) psychiater
waar traag vooruitgang wordt geboekt. Na jaren te
zijn mishandeld door mijn vrouw heb ik een diepe afkeer
van elke vrouw. Mijn moeder en zussen moeten het soms
bekopen. Ik kan geen respect opbrengen voor welke
vrouw dan ook. Ik tracht mijn frustraties te kanaliseren,
de psychiater helpt me daarbij. Ik hoop snel weer
normaal naar de maatschappij te kunnen kijken. Ik
heb lang getwijfeld te schrijven aangezien mijn vertrouwen
in elke vrouw zoek is, laat staan in een website als
deze. Ik hoop dat mijn reactie met respect zal worden
begrepen.
KOEN
SCHAMEN
Ik vind Sjoerd absoluut
geen watje maar ook niet echt een held. Gewoon iemand
die voor zijn rechten vecht. Ik heb in zo'n zelfde
situatie gezeten en weet hoe het is en of je nu man
of vrouw bent, dat maakt geen verschil. Mijn huidige
vriend zit nu ook in deze situatie, wij hebben al
2 en een half jaar een relatie en nog steeds is hij
getrouwd met (zoals ik haar noem) de bitch. Geestelijk
en lichamelijk mishandelt ze hem en hij is (nog) niet
sterk genoeg om er goed mee om te gaan. Hij geeft
zichzelf overal de schuld van terwijl hij ook ergens
wel weet dat dat niet zo is. Niets kan hij goed doen,
mag niets zeggen, mag nergens naartoe zonder controle,
zelfs de kilometerstand van de auto wordt opgenomen.
Zij weet volgens mij van onze relatie en wil daarom
niet weggaan bij hem maar nog even flink doortreiteren.
Hij kan ook niet zelf weggaan omdat hij zijn bedrijf
aan huis heeft en altijd aanwezig moet zijn voor eventuele
storingen, dus dat maakt het nog eens extra moeilijk.
Dat het voor Sjoerd heel moeilijk was om zijn verhaal
te vertellen is logisch want daar loopt toch niemand
te koop mee? Ik vind niet dat hij zich moet schamen
maar dat zijn ex vrouw zich moet schamen Ik hoop voor
Sjoerd dat hij in zijn eventuele volgende relatie
een normaal mens treft.
MORGAINE
OPVOEDING
De man hoeft zich niet
te excuseren voor zijn nette opvoeding. De andere
partij ontbreekt dat. Dat is voor hem een dilemma.
Scheiden kost hem geld en ellende. Zij zal dat nooit
ervaren.
D.C. GREINER
LAAT ME NIET LACHEN
Weer een duidelijk beeld
van hoe het niet moet. Als een man een vrouw slaat
dan is zij zielig en hij een beest, hij moet in therapie
of achter de trailies. Maar in ieder geval zal hij
zijn kinderen nooit meer te zien krijgen. Maar nu
is het andersom en is hij een watje, en wat heeft
zij? Therapie? Straf? Nee de voogdij over de kinderen.
Controle eens in de 14 dagen laat me niet lachen,
een blauwe plek is meestal na een week weer weg en
kinderen kunnen ook mishandeld worden zonder blauwe
plekken te krijgen.
BETTY
MIJN VERHAAL
Mijn broer gaf mij vandaag
de krant van Zaterdag en zei daarbij 'kijk er zijn
nog meer van zulke vrouwen in Nederland'. Ik las de
kop en er vloog een straal van blijdschap door mij
heen, zoiets van hé erkenning. Dit is belangrijke
aandacht voor ons, de mishandelde mannen en begon
te lezen. Sjoerd heeft bij mij de tranen losgemaakt
met zijn verhaal. Ik dacht 'dit slaat op mij' of tenminste
zo voelde dat. Ik kon 95% 1 op 1 met elkaar vergelijken.
Marjolein, je kan het je misschien niet voorstellen
maar zo'n onderwerp is voor mij en alle andere mannen
die dit is overkomen zeer belangrijk vanwege het eenzijdig
denken over mishandeling bij vele mensen. Ik ben nu
ook zover dat ik er normaal over durf te praten maar
dat is de eerste twee jaar na het scheiden wel anders
geweest. Het begon bij mij zo'n maand of drie na het
begin van onze relatie. Mijn verhaal van mij is gewoon
precies hetzelfde als dat van Sjoerd. Ik was alleen
maar twee jaar bij haar en je gelooft het niet: na
één jaar ook nog met haar getrouwd. Voor buitenstaanders
niet te vatten, maar ik kon niet de kracht vinden
bij deze vrouw weg te gaan. Zij maakte daar, zo noem
ik het maar, dankbaar gebruik van. Ze zei altijd 'als
je dit naar buiten brengt, zorg ik dat je kan verhuizen
door te zeggen dat jij mij mishandelt' (terwijl mijn
huid vernietigd was en zij geen schrammetje). Niet
allen door dit kom je er niet mee naar buiten maar
ook doordat je het voelt als een falen van je mannelijkheid.
Toen ik het niet meer kon verbergen, uiterlijk en
innerlijk, kwam ik ermee naar buiten vlak voor de
geboorte van mijn lieve dochter Valesca. Ik heb haar
nooit gezien. Twee uur na de geboorte ik werd gebeld
en was helaas te laat mijn dochter bij het gemeentehuis
aan te melden. Dit had de moeder van mijn ex mij afgenomen
ik heb mijn kind twee uur gezien en daarna nooit meer.
Ik heb alles geprobeerd maar in Nederland is het zo
dat als de moeder alle medewerking weigert en het
kind bij de vader wil weghouden, puur om te treiteren,
dan slaagt zij hier 100% in. Ik wil Sjoerd nog zeggen:
'Ik leef met je mee. Petje af voor je dat je dit hebt
willen zeggen. Je verhaal is een kopie van het mijne.
Als laatste wil ik iets zeggen aan de mannen die dit
lezen en misschien ook mishandeld worden en de kracht
nog niet hebben kunnen vinden dit naar buiten te brengen:
Zet alle belangen opzij, laat je door haar niet manipuleren
en besef dat jouw leven je door niemand fysiek of
mentaal mag worden afgenomen en ren dan in godsnaam
zo snel mogelijk naar vriend of familielid voor ze
je weer in haar macht heeft.
FRED
HELD
Ik vind Sjoerd geen watje
maar eerder een held dat hij het zolang heeft volgehouden
in de hoop dat alles wel zou veranderen. Wat ik helemaal
knap vind is dat hij zelf nooit zijn vrouw heeft geslagen
er zijn genoeg mannen die dat wel zouden doen! Soms
kan ik zelf ook wel eens zo kwaad worden op mijn man
dat ik hem ook een knal voor zijn kop geef maar dan
moet hij me wel heel erg kwaad maken. Maar achteraf
voel ik me dan weer ontzettend schuldig omdat het
in principe niets verandert, je kan beter praten over
de problemen die je hebt dan ze met geweld proberen
op te lossen. Ik vind het knap dat hij zich zelf toch
los heeft weten te weken uit deze relatie en als ik
hem was zou ik zijn kinderen goed blijven controleren
op blauwe plekken!!
LINDA
OOK IK
Ook ik, man van 49 jaar,
heb het verhaal van Sjoerd met belangstelling gelezen.
Ik herkende heel veel zaken. Ik ben dan wel niet lichamelijk
mishandeld door mijn vrouw, maar geestelijk des te
meer. De vernederingen van haar kant begonnen al drie
weken na ons huwelijk. Ze is hier jaren mee door gegaan.
Ook ik geloofde jarenlang dat het aan mij lag als
ik weer eens als klootzak werd betiteld. Of het uitspreken
van "ik haat je" veelal als de kinderen er bij waren.
Hoe je je dan als man voelt is niet te verwoorden.
Ook haar familie vond het nodig om eens in de tijd
een "duit" in het zakje te doen en mij en de kinderen
te bestoken met onwaarheden. Nu, kiest mijn vrouw
voor een, zoals ze zegt, "Eigen" leven, waarin geen
plaats is voor man en kinderen. Ze heeft dan ook een
scheiding aangevraagd, mij en de twee kinderen achterlatend.
Eindelijk krijgen wij rust na zoveel jaren. Omdat
ik steeds maar beleef geloven in een gedragsverandering
van haar heeft het huwelijk bijna 22 jaar stand gehouden.
Ook ik hield, net als Sjoerd, intens van mijn vrouw
en het is waar "liefde maakt blind". Het artikel over
Sjoerd heeft mij in ieder geval wel geholpen om bepaalde
zaken een plaatsje te geven en het herkenbare sterkt
mij in de gedachte dat ik mij niet hoef te schamen
voor mijn kinderen. DE keus die ze maken om nu bij
hun vader te blijven, geeft kracht om weer positief
naar de toekomst te kijken. Sjoerd, blijf in jezelf
geloven. Je bent een held! Telegraaf bedankt voor
het artikel.
GERRIT
GEBRUIK JE VERSTAND
Geweld van welke partij
dan ook is niet te rechtvaardigen. Degene die geweld
wordt aangedaan moet alles doen om dit te laten stoppen.
Hierbij maakt het niet uit of het om een man of een
vrouw gaat. Huislijk geweld is geen monopolie voor
mannen. Daarom is het verhaal van Sjoerd niet vreemd.
Vrouwen kunnen misbruik maken van de liefde van hun
man om hem te onderdrukken. Hierbij gaat het niet
alleen om fysiek geweld maar vooral om psychische
mishandeling. Het advies aan de mannen in deze situaties
is daarom gebruik je verstand
MOHAMMED
WEERZINWEKKEND
Waarom zou Sjoerd een
watje zijn? Hoeveel vrouwen die systematisch in elkaar
geslagen worden, verzinnen geen smoezen omdat ze zich
schamen? Ergens moet er voor Sjoerd nog een reden
zijn om zo lang bij haar gebleven te zijn. Tenminste,
dat vermoed ik. Ik heb geleerd om niet voor anderen
in te vullen. En ik weet ook niet wat ik zou doen
als ik geestelijk dan wel lichamelijk mishandeld zou
worden. Het is erg makkelijk om te zeggen: ik zou
het zo en zo doen. Maar dat is niet te voorspellen.
Met de emancipatie van de vrouw is alles veranderd.
De vrouw is niet langer ondergeschikt aan de man.
Dat werkt natuurlijk in alles door. Ook binnen relaties.
Maar.....elke vorm van mishandeling is weerzinwekkend
of het nu door een man of door een vrouw gebeurt.
NICOLE
MISBRUIK Hallo Sjoerd,
ik heb je verhaal gelezen en ik kan me zeer zeker
in je verhaal verplaatsen met wat je hebt meegemaakt,
ook al ben ik een vrouw. Dat er ook vrouwen zijn die
mishandelen, zowel geestelijk als lichamelijk geloof
ik zeker. Ze heeft van jouw goedheid misbruik gemaakt.
En ik hoop dat andere mannen die dit overkomt, er
ook in het openbaar over durven praten. En je bent
zeer zeker geen watje.
H. VAN LEEUWEN
NET ZOVEEL
Er zijn net zo veel
vrouwen als mannen die mishandeld worden
VLINDER
MOED
Er staan geschiedenisboeken
vol geschreven over mensen die in staat zijn om anderen
te misleiden, te vernederen, te mishandelen en te
verraden. Het is Sjoerd overkomen, het is mij overkomen,
het overkomt kinderen en volwassenen, mannen en vrouwen,
hoog opgeleiden en analfabeten, overal ter wereld.
Sjoerd is wat mij betreft absoluut een held. Hij heeft
zich aan zijn vernietigende leefsituatie weten te
ontworstelen. En ik weet hoeveel moed daarvoor nodig
is!
ANNEMIEK
ZIEKE GRAP
Het artikel in de Telegraaf
over mishandelde mannen vond ik uitstekend en goed
getimed. Sjoerd is absoluut een held, omdat hij erover
durft te praten, omdat hij uit deze relatie is gestapt
en omdat hij zijn zelfbewustzijn heeft terug gevonden.
Een mishandelende partner heeft niets met gender te
maken, ook al schijnt iedereen te denken van wel.
Zelf heb ik ook onlangs een relatie beëindigd waarin
ik emotioneel enorm werd mishandeld. Het was geen
gemakkelijke beslissing. Ik heb mijn 4 maanden oude
kind achter moeten laten bij een gewelddadige moeder.
Ik heb geen enkele mogelijkheid mijn kind te beschermen
omdat ik het 'gezag' niet heb. De paar legale rechten
die ik wel heb, zijn bijna niet te gebruiken omdat
ik in dat geval de kans loop mijn omgangsrecht te
verliezen. Ik heb met drie verschillende advocaten
gesproken over het Nederlandse (en Europese) familierecht
en ik heb begrepen dat de wetten in Nederland zijn
ontworpen om het kind te beschermen. In realiteit
echter zijn de wetten een zieke grap die vooral de
misbruiker beschermen. Momenteel zit ik in een zeer
delicate situatie waarbij het onmogelijk voor me is
mijn kind te beschermen als ik me aan de wet houd.
Ik wacht in angst de dag af dat ik voor de keuze gesteld
sta om of vanaf de zijlijn toe te kijken hoe mijn
kind emotioneel mishandeld wordt of ervoor te kiezen
een strafbaar feit te plegen om mijn kind te kunnen
beschermen. Iedere situatie waarin de mishandelaar
de vrouwelijke partner is, ligt erg moeilijk, de man
trekt altijd aan het kortste eind. Om een degelijke
relatie te boven te komen, heb je professionele hulp
nodig. De effecten van mishandeling zijn voor mannen
net zo desastreus als voor vrouwen. Dat heeft niets
met geslacht te maken.
ANONIEM
BILLENKOEK
Ik had ook een echtgenote
die begon te slaan en goed kon kankeren. Toen zij
mij de eerste klap gaf, heb ik haar gezegd dat zij
in het vervolg voor elke klap van mij een dreun terug
zou krijgen. Dus volgde klap 2, 3 en 4. Bij 5 deed
ik het anders. Ik greep haar beet, legde haar over
mijn knie, het rokje omhoog en het broekje omlaag
en gaf haar toen een stevig pak billenkoek. Haar gezicht
toen ze weer stond met haar broekje op de enkels zal
ik nooit vergeten. Ze was totaal van slag en ik ging
zonder een woord te zeggen gewoon aan het werk. Voor
een volwassen vrouw is billenkoek een vernederende
ervaring, maar ze heeft nooit meer een klap gegeven.
Wel kankeren, maar daar had ik geen moeite mee. Ik
kankerde nooit terug maar altijd mee en dan is de
pret minder. We zijn thans 35 jaar getrouwd, zij 81
en ik 91 en we kankeren nog prettig met elkaar. Ze
is thans van mij afhankelijk, kan bijna niet meer
lopen en geen huishoudelijk werk meer verrichten.
Ik ben huisman geworden, zorg voor het eten, doe de
was en alle inkopen. Ze krijgt altijd thee op bed
en soms het hele ontbijt en we kankeren nog steeds
gezellig door samen. Soms komt ze naar me toe, geeft
me een kusje en zegt: 'je bent toch wel lief'. Voor
geen goud wil ik haar missen, want als zij weg is
hebben wij niets meer om te kankeren.
JAC
FEEKS
Lange tijd, ongeveer
22 jaar lang, ben ik getrouwd geweest met een feeks
en maakte ik alle dagen de vier windstreken mede.
Mijn echtgenote tierde, schreeuwde, beschuldigde,
gooide diverse dingen kapot, vernederde me, pestte
me en mishandelden mij duizenden keren psychisch.
Ik was achteraf veel te netjes, te goed en te verdraagzaam
en verwende haar steeds meer ten koste van mijzelf
en ten gunste van mijn twee zonen om maar vrede in
huis te hebben. Zo veegde ik alle brokken steeds op
na het stukgooien. Slaan deed ze me één keer en ik
zei 'bij de tiende vuistslag die je me geeft, sla
ik terug'. Ik telde er tien, toen gaf ik een klap
terug en heeft ze me nooit meer geslagen. Ze vernietigde
wel dag na dag mijn zelfrespect en ik werd psychisch
door haar heel zwaar belast. Ik voelde me een grote
nul. Een bevriende pastoor regelde een scheiding en
ik kwam terecht in een klooster. Men noemde mij daar
'Hongerend Rusland'; ik was een lopende zombie. Na
vijf jaar verliet ik het klooster en ik leerde ongeveer
zeven jaar geleden een fijne vrouw kennen. Deze is
precies het tegenovergestelde van mijn ex-vrouw en
nu kan ik al zeven jaar genieten van het aanwezig
zijn van Roos, een wereldvrouw, met recht een Godsgeschenk.
WIM
MACHT
Huilen, dat gebeurde
er meteen met me toen ik aan uw artikel begon over
mishandeling van mannen door vrouwen. Ik ben een man
van 38 jaar, 198, stoer voorkomen en ook mishandeld.
Echter niet door een vrouw, maar door mijn inmiddels
ex-vriend. Ik heb vier maanden een relatie met Wim
gehad. Snel werd duidelijk dat hij heel agressief
kon reageren. Ik keek uit wat ik zei om hem maar niet
op de kast te jagen. Hij was vaak boos en viel dan
in de slachtofferrol. Na twee maanden kreeg ik een
asbak naar mijn hoofd gegooid. Ben toch bij hem gebleven.
Ik dacht dat ik hem kon ondersteunen om zijn leven
wat structuur te geven. Hij bleef agressief met woorden.
Ik was bang van hem. Gek genoeg dacht ik steeds dat
ik weg zou gaan als ik zou worden geslagen. Dat gebeurde
op zondag 28 januari. Ik kon geen kant op. Hij heeft
me drie directe vuistslagen in mijn gezicht gegeven
en me tegen de rand van het bed gegooid. Ik dook in
elkaar en deed niets terug. Ik ben toen bij hem weg
gegaan. Hij zei nog: 'als je nu maar een beetje op
je woorden past, dan sla ik jou niet meer.' Kun je
nagaan…… Na een week heb ik melding van het voorval
bij de politie gedaan. Bij een melding wordt daar
door de politie niets mee gedaan; alleen bij aangifte
gaan ze naar hem toe. Ik denk er nog steeds over om
deze melding om te zetten in een aangifte. Hij heeft
me nadat ik bij hem ben weg gegaan, nog drie weken
telefonisch bedreigd. Enkele uitspraken waren: 'ik
sla je kop eraf' en 'ik krijg je nog wel, is het niet
vanavond, dan volgende week' en 'je hebt me naar de
klote gemaakt, ik pak jou nog wel'. Inmiddels weet
ik dat ik niet de enige ben die door Wim is mishandeld.
Ook heb ik gehoord dat Wim zijn taalgebruik en agressiviteit
heel gewoon vindt. Hij heeft geen last van zijn geweten.
Nu weet ik dat niet hij, maar ik het slachtoffer ben
en dat slaan niet uit onmacht gebeurt maar uit macht.
RJ
HUILEN IN DE AUTO
Ik ben 26 jaar getrouwd
geweest met zo'n dominante vrouw waarbij je niks goed
kon doen. Mijn leeftijd is nu 55 jaar. Sinds anderhalf
jaar gescheiden, het was niet meer uit te houden bij
deze vrouw. Als je thuis kwam van je werk, zei ze
rustig: 'ik zal blij zijn als je weer snel oprot naar
je werk'. Ik zit op een servicewagen en heb menig
keer op een parkeerplaats zitten huilen inde auto.
Je denkt dan waaraan heb ik dit verdiend. Altijd word
je zwart gemaakt, dat je een jan Lul bent, of een
klootzak. Nooit een zoen als je thuis komt en veertien
jaar geen seks gehad met mijn ex. Op den duur hadden
we iedere dag ruzie om de kleinste dingen. Ik was
ongeveer vijf jaar geleden bij de huisarts om te praten
en die zei dat we naar relatietherapie moesten, maar
mijn ex zei dat zij gezond was en alle schuld bij
mij lag. Mijn ex deed net of we het heel arm hadden,
maar ik heb een gewoon salaris waarvan we met twee
kinderen rond konden komen. Ze kreeg het voor elkaar
bij de supermarkt groente en diverse levensmiddelen
te krijgen die over de datum waren of slecht waar
ze dan voor ons weer eten van maakte. Ze klaagde ook
op de markt dat ze het slecht had en kreeg toen alle
soorten brood voor één gulden. Ze was ook heel stiekem
en vertelde nooit wat ze deed. Als we met vakantie
gingen naar Duitsland regelde zij dat altijd en dat
mocht niets kosten. Drie jaar terug liep de ruzie
zo hoog op dat ik het zat werd en het huis ben uitgegaan
omdat ze toen zei dat ze vies van mij was en dat ze
daarom ook geen seks met me wilde. Ik kan wel boekdelen
schrijven over deze vrouw. Ik wil niet zielig doen,
maar ik moest mijn hart luchten. Ik heb in 2001 een
Indische vrouw ontmoet waarmee ik in december 2001
ben getrouwd. En met deze vrouw ben ik dolgelukkig,
zelfs vlinders in mijn buik. Ik wist niet dat het
nog kon als je 55 was. Ik word helemaal in de watten
gelegd, maar op dit moment is ze nog in Jakarta omdat
we op en verblijfsvergunning wachten.
PETER
HET TOPJE VAN DE
IJSBERG
Ik wil niet met mijn
naam in de krant omdat ik nog steeds getrouwd ben.
Ik ben nu 60 jaar en ongeveer 35 jaar getrouwd, diverse
huwelijkscrises doorgemaakt en therapie gevolgd waardoor
veel duidelijker is geworden. En draaglijker. Ik heb
gemerkt dat het vaak je eigen jeugd is waarmee het
begint, waarna je dergelijke mensen aantrekt. In mijn
huwelijk begon het dan ook met het zien dat mijn vrouw
zich niet happy voelde en als ik dan zei 'is er iets?',
dan kwam het antwoord: 'dat weet je heel goed'. En
dn wist ik het niet en omdat ik me zo verantwoordelijk
voelde, kreeg ik een rotgevoel. Zo gaat het zonder
dat je het in de gaten hebt steeds verder tot scheldpartijen,
beschuldigingen die niet waar zijn, beledigen, vernederingen
over inkomen, negeren, stiltebehandelingen (bijvoorbeeld
drie weken lang geen woord of blik krijgen). Gelukkig
door mijn eigen instelling geen fysiek geweld. In
principe ben ik anti-geweld en mijn twee kinderen
hebben dan ook nog nooit een tik gehad. Dit is een
korte reactie van mij en daar ik veel mannen tegenkom,
bijvoorbeeld in een café die dan wat opener zijn,
weet ik dat geestelijke mishandeling voor veel mannen
een probleem is. Van negeren en seksuele onthouding
tot in een andere ruimte van het huis gaan wonen aan
toe. Daar het de meeste mannen niet eigen is te reageren,
zal wat u binnen krijgt waarschijnlijk het topje van
de ijsberg zijn.
HANS
ENG BEEST
Ik heb vijf jaar geleden
afscheid genomen van mijn toenmalige vrouw waardoor
ik zeven jaar lang dagelijks werd geterroriseerd en
mishandeld. Mijn klanten dachten vaak dat ik onder
een trein had gelegen, of dat ik een eng beest in
huis had. Ik ben al die tijd bij haar gebleven vanwege
het feit dat we twee kinderen hadden en dat ik altijd
weer hoopte dat zij zou veranderen. Dat bleek dus
niet het geval te zijn. Voor de buitenwereld waren
wij een zeer representatief gezin, woonden in een
huis van circa twee miljoen, reden in de beste auto's,
altijd perfect gekleed etc. Haar laatste wapenfeit
was dat als ik ook maar overwoog om weg te gaan, ik
me wel moest realiseren dat zij al het mogelijke zou
doen om mijn kinderen (waarvan ze wist dat ik heel
veel van ze hield) bij me vandaan te houden. Uiteraard
heb ik netjes met advocaten de rechtsgang doorlopen
en ook de rechter zei dat er 'hoe dan ook een omgangsregeling
zou komen, mevrouw'. Nu, diverse instanties en rechtszaken
verder, is dit tot op heden nog steeds niet gebeurd.
Zelf heb ik met mijn huidige vrouw een zoontje van
drie jaar en gelukkig zelden problemen. Mijn vertrek
is het beste dat ik ooit heb gedaan. Dat een man een
vrouw mishandelt is haast 'logisch', maar omgekeerd
vindt men onmogelijk. Zelf ben ik zowel geestelijk
als lichamelijk in zeer goede conditie en gelukkig
heel sociaal. Dat heb ik van huis uit meegekregen.
Wat ik ervan geleerd heb, is dat alles zolang duurt
als je het toelaat en dat iedere burger onder dergelijke
onvoorziene omstandigheden zomaar opeens met een aanklacht
in de cel kan belanden
. RONALD