Floortje Dessing gefascineerd door kou

Op vakantie voor je werk

Daphne van Dijk

Het verlangen naar verre, vreemde en onbekende bestemmingen te reizen, zat er bij presentatrice Floortje Dessing (33) al jong in. Maar als dochter van ouders zonder auto vierde Floortje vooral vakantie in eigen land. Op de fiets. Inmiddels heeft ze de 'schade' ingehaald en reist ze meer dan 200.000 kilometer per jaar, privé maar vooral ook voor het reisprogramma Yorin Travel. En de honderd meest opmerkelijke wereldplekken die Floortje heeft bezocht, heeft ze vastgelegd in een boek. "Als reisfossiel werd me vaak gevraagd wat nou leuke dingen zijn om te zien, vandaar."

illustratie:Dilys de jong

Ze is net terug van een 9-daagse reis door Kenia, Tanzania en Oeganda voor het tv-programma Yorin Travel, dit weekend wil Floortje Dessing even een paar dagen met een vriendin naar Ibiza en volgende week gaat ze naar Zwitserland waar haar ouders bivakkeren. Op vakantie wel te verstaan. "Het klinkt blasé, maar door het vele reizen is vliegen voor mij als de bus pakken voor een ander. Even snel een last-minute boeken naar Ibiza. Lekker toch? En Zwitserland is een soort traditie geworden, dus dat wil ik niet missen. Daarna ga ik meteen door naar Schotland."

Floortje Dessing:'Mijn sociale leven lijdt er behoorlijk onder'

Al een jaar of acht reist Floortje ontzettend veel. Eerst voor Veronica, daarna voor Yorin Travel, dat elke zondagavond wordt uitgezonden. Het boek, '100 wereldplekken die je gezien moet hebben' (uitgeverij Prometheus) bestrijkt ook die periode. Door de vele reizen heeft Floortje grote delen van de wereld gezien, en dan vooral de minder bekende plaatsen. "Bij Yorin Travel werken we volledig onafhankelijk", vertelt Floortje, die naast presentatrice ook coproducente is. "We zoeken zelf bijzondere bestemmingen, vaak naar aanleiding van tips van kijkers, en dan regelen we dat we er met een cameraploeg, geluidsman, producent, regisseur en presentatrice naartoe gaan."

Maffe herinneringen

In het boek staan allerlei bestemmingen: in Nederland, Europa of op verre exotische bestemmingen. "Ik pretendeer niet de leukste 100 plekken te hebben beschreven, wel 100 plekken waar ik bijzondere of maffe herinneringen aan heb. Een van mijn leukste reizen was in Calabrië, een redelijk onontdekte provincie in het meest zuidelijke puntje van de laars van Italië. Daar kun je bij agriturismo's (boerenbedrijven) overnachten op de sinaasappelplantage of in de olijfboomgaard en 's avonds bij de boerenfamilie aan tafel schuiven."

"Ook geweldig was een bezoek aan hotel-restaurant Los Heroes in Costa Rica. De eigenaar, een Zwitser, had in twintig jaar tijd een compleet Zwitsers dorp nagebouwd met Zwitsers chalet waar de bediening in dirndlpakjes kaasfondue en rösti's serveerden. Wat ik eveneens een bijzondere ervaring vond, was toen ik in Japan werd getransformeerd tot geisha, een gezelschapsdame die welgestelde klanten vermaakt met dans, muziek en conversatie. Het grappige was dat die dames nog nooit een westerse vrouw onder handen hadden genomen. En dan torende ik met mijn 1,78 meter ook nog boven al die vrouwtjes van 1.50 meter uit."

Floortje blijkt vooral gefascineerd door koude gebieden. "Ik was in maart op hondensledetocht in Groenland. Het was daar met een gevoelstemperatuur van min 50 graden Celsius echt vreselijk koud! Neem je diepvrieskist thuis, en dat keer twee. Om de paar minuten op de slee stopten we en dan moesten we van de gids een stukje rennen om warm te worden. Maar als je weer op de slee zit, kruipt de kou na een minuut alweer je lichaam in. Aan het begin van de 180 kilometer tocht vroeg de gids nog of we pakken van zeehondenbont wilden, want daar lopen alle eskimo's mee. We weigerden, maar onze thermopakken legden het uiteindelijk af tegen bont. Als iemand in Nederland in bont loopt, vind ik dat belachelijk. Daar niet."

Gesloopt

Na 180 kilometer kwam de ploeg gesloopt aan op het eindpunt. Ook de camera had het begeven. "We waren ontzettend moe. Nu begrijp ik dat het kwam door de kou. Ik kon alleen maar huilen. Het was vreselijk, maar fantastisch tegelijk. Ik kan het iedereen aanraden die even een break met zichzelf nodig heeft!" Toch weerhoudt dit avontuur Floortje er niet van hard te werken aan haar grootste droom: Antarctica. "Daar wil ik zo graag heen. Het is moeilijk en vreselijk duur er te komen. Ik hoop dat het gaat lukken."

"Het leuke van reizen is te zien hoe anders andere culturen kunnen zijn." En soms is het ook improviseren als je als vegetariër in the middle of nowhere ragout van ijsberenvlees krijgt aangeboden. Of in een land bent, waar geen vis op het menu staat. "Ik was een keer op paardentocht in Mongolië en daar kennen ze geen vis, eten ze bijna geen groente. Wel veel schapen. Voordat ik op reis ga, neem ik tegenwoordig zakken met nootjes, Cup-a-Soup, Snickers en Liga's mee."

"Iedereen die reist, weet dat dingen soms tegenvallen. En dat geldt ook als je met een cameraploeg op pad bent, want dan kunnen autoriteiten soms heel lastig zijn. Of ze willen al het ruwe filmmateriaal zien, of ze willen geld. Zoals toen we met de Trans Siberië Express vanuit Rusland naar Peking vertrokken. Iedereen met een pet op daar, meende er wat over te mogen zeggen danwel recht te hebben op smeergeld. China daarentegen, was tot onze verbazing niet zo lastig. Doordat we er in de sars-periode doorheen reisden, was het visumbeleid versoepeld."

Geasfalteerd

Ziek is Floortje nooit geworden tijdens een reis: "Ik moet het afkloppen, maar ik denk dat ik door het vele reizen vanbinnen geasfalteerd ben." Ook is er nog nooit iets vreselijks gebeurd, op een gat in haar hoofd na. "Ik zeil al jaren, en heel veel. Tijdens een bezoek aan Ierland kreeg ik in een Laser (boot) de giek tegen mijn harses waardoor ik overboord viel. Ik zat onder het bloed en iedereen schrok zich dood. De gapende wond op mijn hoofd moest gehecht worden. Ik heb veel heftiger dingen gedaan, zoals bergbeklimmen, bungyjumpen, als Tarzan tussen bruggen schommelen; maar juist bij het zeilen - wat ik heel goed kan - ging het mis."

Soms leidt reizen in een ander land tot grappige misverstanden, zoals de keer dat Floortje naar Zuid-Korea vertrok, onder andere om een cursus Sonmudo, een oosterse vechtkunst, bij monniken te volgen. "In Zuid-Korea zeggen mensen nooit 'nee'. Dus toen wij onze gids vroegen of we bij een overheidsgebouw mochten filmen, zei hij 'difficult' en toen we vroegen of de grens met communistisch Noord-Korea gefilmd mocht worden, was dat 'very, very difficult'."

Ook nadelen

Maar er zitten ook nadelen aan het vele reizen: het is soms heel erg vermoeiend. "En mijn sociale leven lijdt er behoorlijk onder. Ik moet echt vechten om iedereen te blijven zien. Ik ben gemiddeld vijf maanden per jaar op pad. En dus moet ik regelen en plannen om bij een bepaalde verjaardag of bruiloft te zijn. Soms mislukt dat. Zoals de keer dat mijn broer ging trouwen. Ze hadden het heel kort van tevoren besloten en de huwelijksvoltrekking hielden ze heel sober en klein, maar toch baalde ik ervan dat ik er niet was."

"De geboorte van mijn jongste neefje heb ik gelukkig wel mee kunnen maken. Mijn zus zou in het najaar bevallen en ik zou met Yorin Travel rond die periode naar Japan gaan; een reis die ik echt niet kon afzeggen of uitstellen. Mijn zus was een week voor vertrek uitgerekend, maar het kindje kwam maar niet. Ik droeg nog allemaal grappige tips aan. Dat ze maar veel ananas moest eten, omdat ik had gehoord dat dat kon helpen. Uiteindelijk werd hij een dag voor mijn vertrek geboren. Dat was weer kantje boord!"

"En door het intensieve reizen is uiteindelijk mijn relatie stukgelopen. Je ziet elkaar te weinig, we deden veel te weinig dingen samen. Als ik thuis was, was ik moe van het reizen. Dat is de keerzijde." Lachend: "Ik ben benieuwd of ik ooit iemand zal vinden die wel in mijn reizend bestaan past!"

Wilt u reageren op dit artikel, klik dan hier