Een op de vijf mannen en
een op de tien vrouwen pleegt overspel
Slippertje is ons niet vreemd!
door Daphne van Dijk
Zolang de mensheid bestaat, wordt er vreemdgegaan. Vooral door mannen, hoewel jonge vrouwen de laatste jaren ook aan hun trekken komen. "De inhaalslag van vrouwen op de arbeidsmarkt vertaalt zich ook naar overspel. Werk is een perfect alibi", aldus gezins- en relatietherapeute Carolien Roodvoets. Binnenkort verschijnt haar boek over de psychologische achtergronden van de klassieke driehoeksverhouding tussen de overspelige getrouwde man, zijn minnares en zijn echtgenote. "Psychologisch gezien is die namelijk het interessantst. Er spelen de meest heftige krachten."
HAN IS NOOIT MONOGAAM
"Ik geloof niet
in eeuwige
trouw"
Han (33) is in bijna elke relatie vreemdgegaan, hoewel hij het momenteel erg rustig aan doet. "Ik geloof niet in eeuwige trouw. Ik snap ook niet waarom ik monogaam zou moeten zijn. Overspel is spannend en geeft me energie. Ik doe het niet om iemand te kwetsen."
Er zijn tijden geweest dat Han er twee minnaressen op nahield die zelf ook een relatie hadden. "Ze wisten het van elkaar." Met de een duurde de verhouding een half jaar. "Tot ze zwanger dacht te zijn en niet wist of het kind van mij of haar vriend was." De andere duurde vier jaar, ook toen Han inmiddels een nieuwe vriendin had. "Met haar bloedde het langzaam dood."
Op de vraag hoe hij het zou vinden als zijn eigen vriendin ook vreemd zou gaan, blijft het even stil. Dan: "Het zou moeten kunnen om mijn eigen gedrag te rechtvaardigen. Het is mij een keer overkomen dat ik er bij een ex-vriendinnetje achter kwam dat ze een minnaar had. Ik was niet jaloers op hun fysieke contact. Wel was ik bang dat die ander haar maatje zou worden."
Han probeert met overspel zijn eigen relatie nooit in gevaar te brengen en houdt het doorgaans geheim. "Ik geef alleen maar toe aan een bepaalde onrust in mezelf. Ik heb moeite om in het burgerlijk gareel te lopen en wil bevestiging dat andere vrouwen mij ook aantrekkelijk vinden."
|
Een getrouwde vrouw die er een ongebonden minnaar op nahoudt, komt minder vaak voor dan een man die een buitenechtelijke verhouding heeft met een alleenstaande vriendin. Hij leent zich nu eenmaal minder voor de positie van afhankelijke lover. Want wanneer zal zij tijd hebben om hem op te zoeken? "Mannen zijn veel minder bereid tweede viool te spelen", vertelt relatietherapeute Carolien Roodvoets. "Hoewel er natuurlijk ook mannen zijn die er juist voor kiezen. Zij kunnen zich niet binden en zijn bang voor intimiteit. Een verhouding met een getrouwde vrouw vinden zij juist prima."
Carolien Roodvoets
FOTO: APA
Keiharde cijfers over hoe vaak mannen en vrouwen vreemdgaan, zijn er niet. Onlangs onderzocht het bureau NetPanel in opdracht van het tijdschrift Blvd. de seksuele uitspattingen van vrouwen. En wat blijkt, een op de drie vrouwen gaat vreemd. Hoewel opgemerkt moet worden dat zoenen ook onder overspel wordt geschaard. Carolien Roodvoets noemt wat voorzichtigere cijfers: "Ik denk dat een op de tien vrouwen en een op de vijf mannen een keer seks buiten het huwelijk heeft gehad."
Monica Lewinsky
FOTO: REUTERS
Maar ja, wat is vreemdgaan? Volgens het onderzoek van Blvd. verstaat 5,7 procent van de ondervraagden flirten ook onder vreemdgaan. Terwijl daarentegen een man als Bill Clinton orale seks niet als overspel bestempelde.
De reden waarom mensen ontrouw zijn, is voor mannen en vrouwen doorgaans hetzelfde. "Dat is in de eerste plaats als er meer binding in een relatie dreigt. Bijvoorbeeld trouwen, samen een huis kopen of kinderen krijgen. Die intimiteit kan beangstigend zijn. Vreemdgaan is dan een soort vlucht. Zo van: 'ik doe toch wat ik wil'," vertelt de relatiedeskundige uit ervaring in haar praktijk. "Een andere reden voor partners om vreemd te gaan, ontstaat vaak als de kinderen in de puberteit komen. De adolescenten gaan meer hun eigen gang en als het hele circus rond de kinderen wegvalt, ontdekken partners soms na al die jaren dat ze uit elkaar gegroeid zijn. Of dat ze voor de kinderen al die tijd bij elkaar gebleven zijn. Tenslotte is er nog het cliché van de midlifecrisis en de vraag 'ben ik nog wel in trek bij anderen?'"
Maar waarom gaan - de inhaalslag ten spijt - nog steeds meer mannen dan vrouwen vreemd? "Mannen kunnen seks, emoties en intimiteit beter loskoppelen dan vrouwen", stelt Carolien Roodvoets. "Zij kan die knop moeilijk uitzetten en denkt eerder aan de gevolgen. Daarom kun je stellen dat het gevaarlijker is voor een relatie als een vrouw eenmaal vreemdgaat. Daarnaast maken mannen soms slippertjes als er kinderen geboren worden. Voor zijn vrouw staat alles ineens in teken van de kinderen en nestdrang. Ze is bijna verliefd op de baby's. Hij kan zich buitengesloten voelen en het komt nogal eens voor dat hij de moederrol van zijn vrouw moeilijk kan combineren met haar rol van seksuele partner. Die zoekt hij dan bij zijn minnares. Mocht de echtgenote zich buitengesloten voelen in een relatie, dan richt ze zich vaak op de kinderen of zoekt steun bij vriendinnen."
Haar boek De duivelsdriehoek. Over de gevaren en de verleidingen van het vreemdgaan (uitgeverij Gottmer Becht) gaat over die getrouwde man die er langdurig een minnares op nahoudt. "Zij neemt de rol van sekspartner over en biedt hem passie, bewondering en zelfvertrouwen. Hij voelt zich ineens weer bevestigd in zijn mannelijkheid." Maar waar minnaars van getrouwde vrouwen de situatie doorgaans wel best vinden of twee gebonden lovers beiden baat hebben bij geheimhouding van hun affaire, gaan minnaressen van getrouwde mannen na verloop van tijd aan hun geliefde trekken. "Tachtig procent van de minnaressen gelooft dat hij zijn vrouw voor haar zal verlaten. Maar slechts 1,5 procent doet dat ook werkelijk."
|
ASTRID BEDROOG HAAR PARTNER
"Ik zocht iemand
die
mij fantastisch vond"
In 1998 was Astrid vijf jaar samen met haar partner. Hoewel ze net moeder was geworden, voelde ze zich ongelukkig. "Hij had een drankprobleem en was heel vaak de hort op. Ik kon geen kant op en ik voelde ook een bepaalde loyaliteit naar mijn kind. We hadden een problematische relatie, maar waren ook papa en mama."
Tot Astrid op een avondje stappen de getrouwde Bob tegen het lijf liep. "Ik had afleiding en spanning nodig en zocht iemand die mij fantastisch vond. Mijn partner had het zo bont gemaakt, dat ik dacht: 'ik ga een keer vreemd en dan ben ik voor tien jaar genezen'. Maar de beer was los."
Astrid en Bob zagen elkaar stiekem. "Maar dat maakte het weer ontzettend spannend." Ondertussen voelde ze zich enorm schuldig tegenover haar man. "Ik ging compensatiegedrag vertonen. Zijn lievelingskostje koken of hem extra verwennen in bed." Haar partner kreeg wel een vermoeden. "Hij vroeg me een keer of ik vreemd ging. Ik heb 'nee' geantwoord."
Na ongeveer een half jaar kwam Bobs vrouw achter de affaire. Astrid besloot haar relatie met de vader van haar kind nog een kans te geven. Inmiddels, drie jaar later, is die relatie toch voorbij. Ze heeft hem nooit over haar minnaar verteld. Ook Bob scheidde van zijn vrouw en heeft nu een nieuwe vriendin.
"Vreemdgaan valt eigenlijk buiten mijn normen en waarden en ik zou het bij anderen afkeuren. Je kiest toch voor iemand? Maar inmiddels weet ik dat je door omstandigheden soms wordt ingehaald door je gevoelens."
|
Nog wat cijfers van het Blvd.onderzoek: 58,7 procent van de ondervraagden vertelt het overspel niet aan de partner. Misschien maar beter, want volgens Carolien Roodvoets is een derde partij aanleiding voor 20 procent van de huwelijksproblemen en wordt slechts een op de tien relaties er beter van nadat een van de partners vreemd is gegaan. "Overspel richt veel schade aan, maar ik vind wel dat je de consequenties moet dragen. Want voor de meeste mensen is vreemdgaan slecht te verdragen. Kijk maar naar partners die er in de jaren zestig openlijk mee experimenteerden. Die zijn er toch behoorlijk van teruggekomen. We willen onze geliefde nou eenmaal niet graag delen met een ander."
Soorten vreemdgangers:
Carolien Roodvoets deelt de vreemdganger in haar boek in vijf typen in:
1. De machtige man
Deze man heeft in het dagelijks leven een belangrijke functie en denkt dat hij zich een minnares wel kan veroorloven. Want vrouwen in zijn buurt schaart hij onder zijn territorium.
2. De grenzeloze man
Voor deze schuinsmarcheerder is elk verbod een uitdaging. Hij denkt met zijn emoties, niet met zijn verstand. Een slippertje zoekt hij niet, maar een mooie, verleidelijke vrouw kun je natuurlijk niet weigeren.
3. De dwangmatige man
Deze Don Juan kan zich niet binden. Hij wil zijn mannelijke identiteit bewijzen door met zoveel mogelijk vrouwen naar bed te gaan.
4. De getraumatiseerde man
Deze man heeft een problematische jeugd gehad. Wellicht had hij een dominante moeder die hem verwaarloosde. In het huwelijk herhaalt het drama uit zijn jeugd zich. Hij ervaart zijn echtgenote meer en meer als zijn boze moeder. Dit verdraagt hij niet en uit woede zoekt hij buiten het huwelijk een 'goede' moeder in de vorm van een minnares.
5. De narcistische of psychotische man
Deze ijdeltuit wil vooral bewonderd worden. Hij gaat vreemd puur voor zijn eigen geluk en genot en gebruikt vrouwen. Om zijn ego op te vijzelen, hebben ze steeds een nieuwe bewonderaarster nodig.
