|
Roel van Duijn bestrijdt liefdesverdriet met website
Kabouter
treurt om antilope
"Ik
heb mij jarenlang om het redden van de buitenwereld
bekommerd. Nu zet ik me in voor de binnenwereld."
Roel van Duijn, ooit oprichter van de provo's, later
politicus en biologisch boer weet wat liefdesverdriet
is. Het relaas wat hij zelf schreef over het verlies
van zijn grote liefde Anna, die hij nota bene zelf
de deur had gewezen, is hartverscheurend.
"Pagina's,
virtuele althans, heb ik vol getikt. Dag in, dag uit",
vertelt hij. "Ik ben diep in mezelf afgedaald
en met die kennis die ik zo heb verworven, wil ik
andere mensen helpen die met liefdesverdriet worstelen."
Het
was zo'n mooie liefde, die tussen voormalig kabouter
- voortgekomen uit de provo's - Roel en zijn Anna.
'Mijn antilope', noemde hij haar en als ze aan haar
proefschrift werkte, hield hij zich op de achtergrond.
Hij wilde niet storen. Maar hoewel Anna's wetenschappelijk
geschrift gestaag vorderde, werd haar humeur er niet
beter op. En echt communiceren deden de geliefden
niet meer. Andere dingen aan het hoofd en zo. Tot
het op een dag brak bij Roel. 'Ga weg', zei hij, 'ik
wil een tijdje zonder je zijn'. Toen hij enkele weken
later tot inzicht kwam en het gemis van Anna steeds
pijnlijker werd, wilde ze niet meer terugkomen.
Zelfverwijten
"Dat
ik haar zelf had weggestuurd, de zelfverwijten, dat
maakte mijn liefdesverdriet bepaald niet minder",
vertelt hij met op de achtergrond de kast waarvan
zij de bloemen rood heeft geschilderd. "Ik heb
alle verwerkingsmodellen geprobeerd: drank, zelfdestructieve
plannen, dooddoeners als 'de tijd heelt alle wonden'.
Het bleken stuk voor stuk slechte modellen. De enige
methode die echt werkt is het afdalen in je pijn,
in je verdriet. Het onder ogen zien van je angsten
en je eenzaamheid. Ik was geobsedeerd door mijn verdriet,
door haar. Maandenlang wilde ik alleen maar over haar
praten. Ik was continu mensen aan het bellen om mijn
beklag te kunnen doen. Dat gaat vervelen ja, daarom
zorgde ik ervoor dat ik veel verschillende mensen
bellen kon. Ik heb zelfs een helderziende geraadpleegd."
Hij
noemt het een van de vreselijkste ziektes die een
mens mee kan maken. "Die afschuwelijke pijn omdat
degene van wie je het meeste houdt je de rug heeft
toegekeerd. Het is een afgrond waar je in valt, een
immens gevoel van verlatenheid. Het is niet zozeer
de persoon waar je verdriet om hebt maar de band met
iemand die je hebt verloren. Die band die zei dat
jullie de enigen voor elkaar waren en niet inwisselbaar.
Ik heb van alle gevoelens last gehad. Het 'ik ben
niks meer waard, want ze houdt niet meer van me',
dat is de ergste. Het is alsof je je met een schok
realiseert dat je niet meer bestaat, want je wordt
niet meer bemind door die ene die je boven alles lief
hebt."
In
de maanden na het verbreken van zijn relatie met Anna
kwam de politicus nergens meer toe, vertelt hij. "Ik
was alleen maar bezig met mijn verdriet; ging niet
meer naar vergaderingen, zei alles af. Sinds een week
of zes heb ik de draad weer opgepakt. De pijn is weg.
Het schrijnt nog wel, maar het is niet meer zo allesomvattend.
Al dat praten en schrijven heeft me enorm geholpen."
Chatbox
Lotgenotencontact
is ook een belangrijke insteek voor de site www.liefdesverdriet.nu.
Er is een chatbox met ruimte voor 30 mensen. "Die
is altijd vol. En niet alleen door vrouwen, vertelt
hij. "Vrouwen kunnen beter praten over liefdesverdriet
dan mannen. Daar hebben ze vriendinnen voor waarmee
ze hun gevoelens uitdiepen. Mannen hebben daar minder
geduld voor. Die denken al snel 'nou is het mooi geweest,
ik moet aan het werk'. Toen ik met mijn eigen verlaten
worstelde, waren het dan ook vooral vrouwen die me
aan wilden horen. Op de website echter, komen ook
heel veel mannen. Misschien omdat die nu eenmaal meer
affiniteit hebben met computers dan de meeste vrouwen."
Er
is wel degelijk een verschil in de beleving van de
beide seksen als het om een verbroken liefde gaat.
"Vrouwen zijn trouwer aan hun gevoel, mannen
voelen zich sneller verraden. Dat is toch een gevolg
van een jarenlange patriarchale samenleving. De man
als de koning van zijn gezin, en die koning wordt
afgezet, in het hart gestoken. Het gebroken hart van
een man staat vaak in relatie met zijn gekrenkte trots.
En waar vrouwen het leed verwerken met praten, worden
mannen vaak gewelddadiger. Zeker als ze als gevolg
van een traumatische jeugd toch al verlatingsangst
hebben. Dat geweld kan zich naar anderen toe richten,
maar ook naar zichzelf. Voor ik met de site begon
heb ik 40 mensen geïnterviewd over hun liefdesverdriet.
Ik had meer gesprekken gepland, maar een aantal konden
niet doorgaan omdat er slechts nog nabestaanden waren."
Vernieuwen
"Er
is een stelling", vervolgt hij, "die zegt
dat liefdesverdriet precies half zo lang duurt als
de relatie heeft geduurd. Het kan sneller, weet ik
nu, want zeker bij een lange relatie is het einde
zoek. Je zult maar 20 jaar samen zijn geweest en dan
nog eens 10 jaar moeten treuren. Daar is geen beginnen
aan. Ik heb het daarom op me genomen om mensen te
helpen met dat versnelde proces. Ik wil ze leren diep
in hun emoties af te dalen om zo zichzelf te vernieuwen.
Dat verandert je als mens en pas als je vernieuwd
bent, kun je jezelf open stellen voor een nieuwe relatie
of tevreden en gelukkig alleen blijven."
Creativiteit
is daarvoor nodig, geeft hij aan. Schilderen, schrijven,
maar ook: rennen, fietsen. "Ik ken een vrouw
die een Harley Davidson heeft gekocht en nu met dat
brullende beest over de snelwegen raast. Je moet om
leren gaan met je woede. Als je die woede eenmaal
voelt, als die de plaats inneemt van het schrijnende
gevoel van verlies, ben je al halverwege. Als je maar
niet denkt over je liefdesverdriet heen te komen door
zo snel mogelijk een vervangster voor je verloren
geliefde te zoeken. Dat is geen verwerken, dat is
je kop in het zand steken."
Roel
zelf schreef dus en doet dat nog steeds. Dagboeken
vol. "Aanvankelijk heb ik dat misschien wel gedaan
in de hoop haar naar me terug te schrijven. Inmiddels
is mijn motivatie veranderd, wil ik alleen nog andere
mensen helpen met mijn inzichten. Het ligt dan ook
in mijn bedoeling een boek te gaan schrijven over
liefdesverdriet. Niet alleen met overlevingstips,
maar ook met mijn ervaringsverhaal."
Een
verhaal dat nog niet helemaal af is. Want hoe is het
nou met Anna, de onbekende antilope die zoveel leed
heeft veroorzaakt? "Het gaat heel goed met haar",
zegt Roel. "Ze heeft gelezen wat ik over mijn
liefdesverdriet om haar heb geschreven en vond het
mooi. En meer wil ik daar niet over kwijt."
Wilt
u reageren op dit artikel, klik dan hier
|
