Homoseksuelen
met kinderwens kiezen bewust
Meer
dan pretpakketje
door
Michou Basu
Jeroen
van der Meulen kwam 18 jaar geleden als allereerste
kunstmatig geïnsemineerde kind van een lesbische
moeder ter wereld. "Spermakind noemden ze me",
herinnert hij zich. Vorige week was hij als ervaringsdeskundige
aanwezig bij de bijeenkomst 'Meer dan Gewenst' van
het COC in Amsterdam voor homoseksuelen met een kinderwens.
"Ach, klasgenootjes vinden altijd wel iets als
ze je willen pesten."
Illustratie:
Dilys de Jong
Wilt
u reageren op dit artikel, klik dan hier
"Nee,
een vader mis ik niet", zegt Jeroen van der Meulen.
En zo veegt hij in een klap alle vooroordelen en argumenten
van tegenstanders van homoseksuele ouders met kinderen
van de tafel.
Achttien
jaar geleden werd zijn moeder nog met de nek aangekeken.
Want een lesbische moeder met een kind dat door kunstmatige
inseminatie is verwekt, dat werd niet geaccepteerd.
Jeroen: "Toen ik laatst aan een vriendin vertelde
hoe ik op de wereld was gezet, reageerde ze enthousiast:
'Te gek, nu ken ik ook zo'n iemand!'. Tja, het is
anders dan bij de meeste kinderen, maar dat maakt
míj toch niet anders?"
Vriendjes
accepteren hem, maken zelfs grapjes over zijn moeder.
"Ben ik verliefd dan zeggen zij: 'Pas maar op
dat je moeder er niet met haar vandoor gaat!' Zijn
moeder Bianca lacht net zo hard mee. "De buitenwereld
maakt er zo'n probleem van, terwijl het juist geweldig
is dat ook ik een kind heb kunnen krijgen."
Toch
waren er best momenten dat haar zoon wel degelijk
een vader miste. "Vroeger, ja. Toen had ik een
kennis van mijn moeder gebombardeerd tot nep-pa. Maar
hij liet me stikken. Als ik nu de werkende vaders
van vriendjes zie, denk ik: 'Wat heb je aan een vader
die er nooit is?'."
|
Hans
Warmerdam: 'Oordelen zijn gebaseerd op ontwetenheid' |
Jeroen
en zijn moeder komen voor in 'Meer dan gewenst' van
Hans Warmerdam, een boek met verhalen over homoseksuele
mensen die hun kinderwens in vervulling zagen gaan.
"Naast donorschap bespreken we ook het raagmoederschap
en de ingewikkelde juridische kant", zegt de
homoseksuele auteur, die zelf vader is van twee dochters
die bij hun lesbische moeder en haar geliefde wonen.
"Tijdens ons onderzoek kwamen we ook een vervelende
situatie tegen. De relatie van het stel was over en
alles liep uit de hand. Er was niets geregeld. Wie
er voor het kind ging zorgen, was onduidelijk."
Homoseksuele
ouders die een of meer kinderen opvoeden, zorgen ook
vandaag de dag nog voor commotie. "Dat komt omdat
het niet in de beeldvorming van iedereen past. Vaak
is een negatieve reactie niet eens kwaadaardig, eerder
onwetend. Gebaseerd op vooroordelen. Mensen staan
er niet bij stil dat ook twee vrouwen een kind kunnen
krijgen."
Marianne
Vleerlaag is samen met Gitta moeder van een dochtertje.
"We wilden dolgraag een kind", vertelt ze.
"Via via kwamen we in contact met een homostel
en vervolgens hebben we een jaar de tijd genomen om
elkaar te leren kennen. Want je gaat natuurlijk niet
met de eerste de beste in zee. Zo leek de eerste kandidaat
op papier de ideale man, maar gevoelsmatig klikte
het niet. Maar deze jongens zijn fantastisch; voor
we het wisten waren we namen aan het verzinnen. Conceptie
was een heikel thema, maar gelukkig dachten we daar
eender over: ik zou via kunstmatige inseminatie zwanger
worden."
Marianne
en Gitta stelden samen met de mannen een ouderovereenkomst
op. "Daarin hebben we zaken als opvoeding, zorg
en juridische feiten opgenomen. Het is geen rechtsgeldig
document, maar hiermee hopen we onaangename verrassingen
voor te blijven. Stel dat Gitta en ik uit elkaar gaan,
dan moet dat wel goed opgelost worden. Maar we hebben
ook afspraken gemaakt met betrekking tot de feestdagen
en over de rol van de vader. Alles wat we doen, staat
in het belang van ons kind."
De
zwangerschap verliep voorspoedig, maar de bevalling
was zwaar. "Marianne had last van bekkeninstabiliteit",
vertelt Gitta. "Daardoor kon ze na de bevalling
niet meteen voor ons dochtertje zorgen en was ik in
één klap moeder. Dat voelde heel goed.
Toen ik de baby de eerste keer zag, smolt ik meteen.
Natuurlijk had ik mijn onzekerheden. Bijvoorbeeld
over welke plek ik zou innemen in het leven van ons
kindje. En zou ik moeten concurreren met haar biologische
vader Jan Willem? Die angsten bleken ongegrond, alles
verloopt harmonieus."
De
koppels zien elkaar zo vaak als het maar kan. "Elke
feestdag vieren we samen. Daar waren we in het begin
voorzichtig mee. Misschien werd het wel te veel. Nu
vinden we het jammer dat onze dochter haar vaders
zo weinig ziet, omdat we zo ver uit elkaar wonen.
Elk kind heeft een vader nodig. Het meest ideale lijkt
ons twee grote huizen met een verbindingsdeur. Dat
zegt ook iets over de band die wij met elkaar hebben.
Die is onuitwisbaar."
|
V.l.n.r
Gien, Jack, Moshe, Chantal |
En
eenzelfde contact hebben Gien en haar vrouw Chantal
ook met Jack en Moshe. "Meteen na de eerste afspraak
klikte het", vertelt Gien van Bemmel. "We
hadden een vurige kinderwens. Twaalf jaar zijn we
bij elkaar en een kindje was een droom. Maar hoe pak
je dat aan?" Samen met Chantal koos ze bewust
voor een homoseksueel echtpaar. "Ons kind moet
een vader kennen. Het is niet zo maar een genetisch
pretpakketje", zegt Chantal terwijl ze de vijftien
weken oude Daniël de borst geeft. "Het andere
stel moest ook een kinderwens hebben en een actieve
vaderrol willen vervullen. We plaatsten een oproep
op de website www.kidkids.nl en kwamen in contact
met Jack en Moshe." Gien: "Ik kan geen kinderen
krijgen, dus Chantal werd de biologische moeder; Moshe
zou de vader worden. Tijdens oud en nieuw hebben we
de enveloppe geopend waarin het geslacht van onze
baby stond vermeld: een jongen! We besloten meteen
om hem Daniël te noemen, de achternaam van zijn
vader. We waren allemaal door het dolle. Ook onze
ouders zijn in de wolken met hun kleinzoon. Slechts
een paar mensen riepen: 'Goh, dat jullie dat durven'.
Want ja, je krijgt er een relatie bij."
Beren
op de weg zien de paren niet. "Het belang van
onze kleine staat altijd voorop", zegt Jack even
later, terwijl hij kijkt hoe Moshe zijn zoon liefdevol
knuffelt. "Ook wij hebben een overeenkomst op
papier gezet. Zo was het voor ons belangrijk dat Daniël
conform het joodse geloof besneden zou worden."
Dat
niet iedereen het homoseksueel ouderschap meteen accepteert,
kunnen ze begrijpen. "Maar", zegt Gien,
"ik denk dat iedereen die mening bijstelt als
ze zien hoe liefdevol wij met Daniël omgaan."
Meer
informatie:
www.coc.nl/meerdangewenst
www.kidkids.nl
www.homo-ouders.nl
|