telegraaf.nlDe krantLaatste nieuwsSportPriveDFTDigi






Vrouw en Relatie 
Reportages 
Uw mening 
Reageer 
WWW de Ware 
---
Uit de krant 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
Autopagina 
Woonpagina 
Reispagina 
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
VacatureTelegraaf 
DFT 
Privé 
Weerkamer 
Headlines 
---
Kopen 
 Speurders 
ElCheapo  
---
Mijn leven 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
---
Contact 
Abonneeservice 
Adverteren 
Mail ons 
Over deze site 
 

     

Waarom zij zeurt en hij liegt

door Daphne van Dijk

Mannen en vrouwen lijken soms twee totaal verschillende wezens. Ook al zijn we van het soort mens, evolutionair zijn we behept met totaal verschillende gedragspatronen. Hoewel we geen holbewoners meer zijn, wordt ons dagelijks handelen nog steeds bepaald door onze oerinstincten: voor hem het jagen, het hare door het grootbrengen van haar kroost en voedsel zoeken. Daardoor begrijpen mannen en vrouwen elkaar niet altijd, stellen Britse communicatiedeskundigen Allan en Barbara Pease in hun nieuwste boek Waarom mannen liegen en vrouwen altijd schoenen kopen.


                                                                                                    Illustratie: Dilys de Jong

 Wilt u reageren op dit artikel, klik dan hier

Mannen zullen nooit stoppen om de weg te vragen. Vrouwen zeuren. Mannen willen altijd gelijk hebben. Vrouwen praten te veel, maar zeggen nooit waar het om gaat. Het is slechts een kleine greep uit het aantal hilarische onderwerpen dat de Britse communicatiedeskundigen Allan en Barbara Pease aanroeren in hun nieuwste boek over relaties. Veel onderzoek, kilometers geanalyseerd filmmateriaal en eigen bevindingen vormden de basis van de verklaringen van de verschillen tussen vrouwen en mannen. Opdat we elkaar misschien wat beter zullen begrijpen.

Onlangs kreeg het echtpaar, dat eerder de bestseller. Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen inparkeren ook uitgeverij Het Spectrum), een brief van een lezer die volgens hen exemplarisch is voor het verschil in communicatie tussen mannen en vrouwen. Een vrouw had aan haar man gevraagd: 'Als ik dood zou gaan, zou je dan opnieuw trouwen?' Hij: 'Nee, natuurlijk niet'. Zij: 'Vind je het dan niet leuk om te trouwen?' Hij: 'Jawel'. Zij: 'Dus je zou wel met iemand anders trouwen als ik dood zou gaan!'

"Eigenlijk wil de vrouw horen dat ze de grootste liefde van zijn leven is", vertelt Allan, die onlangs samen met zijn vrouw Barbara een paar dagen in Amsterdam was ter promotie van hun boek. "Maar dat zegt ze niet. Want vrouwen zijn in tegenstelling tot mannen geprogrammeerd om dingen indirect te vragen. Het is net als wanneer een vrouw aan haar man vraagt of ze vanavond de zwarte of de rode jurk zal dragen. Als hij zegt: 'De rode', zegt zij: 'Maar wat is er mis met die zwarte?'"

Barbara vult aan: "Mannen geven advies, die denken dat je een probleem hebt. Een vrouw zou in zo'n geval zeggen: 'In welke jurk voel je je het lekkerste?' Of: 'Heb je al aan die blauwe jurk gedacht?' Vrouwen willen geen oplossingen. Die willen praten om het praten." Dat komt volgens de Peases omdat het evolutionair biologisch allemaal zo bepaald is. Vrouwen zijn degenen die kinderen baren en het nest verdedigen. Als gevolg daarvan zijn de hersenen van vrouwen ingesteld op voeden, koesteren, liefhebben en zorgen voor andere mensen in hun omgeving. Mannen hebben een compleet andere taakomschrijving. Zij waren jagers, beschermers kostwinners en probleemoplossers. En daarom hebben mannelijke en vrouwelijke hersenen verschillende functies en andere prioriteiten.

"Vrouwen zijn niet direct in hun communicatie omdat ze om te overleven met hun kroost hebben geleerd een team te moeten zijn", stelt Allan. "Zo worden problemen voorkomen. In een vrouwengroep zal nooit iemand opstaan die zegt: 'Ik ben de leider'. Dat roept agressie op. De indirecte communicatie is er om de vrede te bewaren, problemen glad te strijken en aardig en geliefd te worden gevonden."

De vele brieven die de Peases naar aanleiding van hun eerst boek kregen, vormden de aanleiding voor het schrijven van dit boek over relaties. En het was ook voor het echtpaar, dat al jaren gelukkig getrouwd is, op vele fronten een eye-opener. Voor Barbara het feit dat mannen vinden dat vrouwen altijd zeuren, voor Allan dat vrouwen een geheim puntensysteem hanteren.

"Ik had nooit gedacht dat het zogenaamde zeuren zoveel schade veroorzaakt en dat het zo leeft onder mannen", vertelt Barbara. "Wij vrouwen willen mannen alleen maar aan dingen herinneren. Maar omdat we dingen indirect zeggen, begrijpt hij de boodschap niet en vindt hij dat we lopen te zeuren. Stel dat je wilt dat je man de vuilnis buiten zet. Een vrouw zal dan zeggen: 'Kun jij de vuilnis buiten zetten?'. Hij bevestigt, maar een paar uur later staat de vuilnis nog niet buiten. Zij wordt boos: 'Heb je nou nog die vuilnis niet buitengezet? Ik heb het je toch gevraagd?' Maar hij verstond alleen de vraag of hij de vuilnis buiten kan zetten. Ja, dat kan hij, maar omdat hij geen deadline heeft gekregen, doet hij het niet. Als vrouw moet je direct zijn tegen mannen, ze instrueren. Zeg dus: 'Kun je voor vanavond zeven uur de vuilnis buiten zetten?'"

Verrassing

Voor Allan was het puntensysteem dat vrouwen bijhouden een grote verrassing. "De meeste mannen hebben geen idee hoe het werkt, maar vrouwen geven punten voor zogenaamde liefdesdaden van mannen. Dat hij de vieze natte handdoek in de wasmand gooit is één punt, dat hij de deur voor je openhoudt is één punt, dat hij je op je werk belt om te zeggen dat hij van je houdt is één punt. Maar als er al een puntensysteem voor mannen is, dan geven ze op een hele andere manier punten. Dan geven ze 30 punten voor een muur schilderen, 10 punten voor de kinderen naar voetbal brengen en 50 punten voor de hele week werken."

Maar vrouwen geven één punt voor elke inzet van haar partner, ongeacht de grootte ervan. Vijf dagen werken is voor haar 5 punten. Als een man één enkele roos voor zijn partner koopt, geeft ze hem één punt. Als hij een grote bos rozen koopt, krijgt hij nog steeds één punt. Allan: "De score wordt ongelijk en een vrouw krijgt het gevoel dat ze veel meer in huis doet dan hij. En ze zegt er niets van, want vrouwen zijn niet direct. Maar op een gegeven moment barst de bom van onvrede. Dan schreeuwt ze het uit: 'Je doet geen bal in huis!' Terwijl een man zich daar helemaal niet van bewust is."

De verschillen der seksen zijn op zijn minst grappig. Vrouwen gaan graag in groepjes met elkaar naar het toilet. Ooit een man horen zeggen: 'Hé Hans, ga je mee plassen?' Als hij haar een route uitlegt en zegt: 'De derde rotonde links, na de zesde afslag A10 nemen', zal zij het niet vinden. Wel als hij zegt dat ze bij het roze gebouw naast de Nationale Bank rechtsaf moet en tegenover het meer links inslaat. En als zij liegt, doet ze dat om anderen een prettig gevoel te geven. Hij liegt om een gunstig beeld van zichzelf te geven.

Winkelen is voor mannen enorm stressvol, die kijken liever naar sport. Voor hen is dat een substituut van hun vroegere jachtactiviteiten. Winkelen voor vrouwen is ontspannend en gezellig. Het is zoals ze eeuwen geleden met andere vrouwen voedsel in de buurt van het hol gingen zoeken. Vrouwen kunnen meerdere dingen tegelijk doen en meerdere onderwerpen in een zin aansnijden. En als er een wasmachine zou bestaan met een supersonische afstandsbediening, zouden mannen waarschijnlijk de was doen.

De ene sekse is niet beter dan de andere. Ze zijn gewoon verschillend. En dat moeten we volgens de Peases van elkaar leren waarderen en begrijpen. Barbara: "Als Allan iets niet in de koelkast kan vinden, weet ik inmiddels dat het komt doordat mannen een tunnelvisie op lange afstand hebben, da's handig met jagen. Vrouwen kunnen in een hoek van 45 graden alles overzien." Allan: "Zo heb ik geleerd dat als Barbara thuis komt en iets wil vertellen, ik gewoon moet luisteren en haar niet met ongevraagde adviezen en oplossingen moet bestoken. Een vrouw wil alleen een luisterend oor. Door dat wederzijdse begrip, word je uiteindelijk veel toleranter naar elkaar toe."


© 1996-2003 Dagblad De Telegraaf. Alle rechten voorbehouden.