Een beetje sprookje eindigt met 'En ze leefden nog lang en gelukkig'. Daarna gaat met een zucht het boek dicht. Einde verhaal. Niemand die zich ooit heeft afgevraagd hoe de prins en Sneeuwwitje het rooiden ná de wittebroodsweken. Met een scheidingskans van een op drie worden de meeste verhalen echter pas na de huwelijksvoltrekking echt interessant. Wie redden het en wie niet en vooral waarin zit 'm het verschil?

Volgens relatiedeskundige Fiona Brouwer ligt dat in feite heel eenvoudig. "Alleen mensen die in staat zijn het stadium van de volwassen relatie te bereiken, maken kans op eeuwig geluk. De meeste stellen komen echter nooit zo ver."

Ze heeft er voor doorgeleerd. Studeerde in Amerika bij een van de vaste psychotherapeuten die hun medewerking verlenen aan de Oprah Winfrey-show en geeft inmiddels alweer enkele jaren tweedaagse cursussen aan paren met relatieproblemen en trainingen in het bedrijfsleven. Volgende week komt daar voor het eerst ook een vierdaagse bij met de titel 'Plezier en creativiteit'.

"In veel relaties verleren mensen het samen plezier maken", legt ze uit. "Ze komen niet meer aan elkaar toe, hebben het te druk met de kinderen en de dagelijkse beslommeringen om samen iets leuks te ondernemen. Tijdens de vier dagen die ik voor die mensen heb georganiseerd, ligt juist op dat samen doen het accent. Ze leren er de tango dansen, maar ook toneelspelen bijvoorbeeld. Ik wil graag dat ze met elkaar lachen, net als vroeger toen ze net verliefd waren." En zo komen we weer terug op die drie stadia die iedere relatie als het goed is, doormaakt. "Het eerste stadium is natuurlijk de romantische verliefdheid. De meeste mensen zijn geneigd om als een blok te vallen voor iemand met dezelfde negatieve trekjes als hun opvoeders. Verliefdheid is in feite een natuurlijke narcose. Bij nuchter verstand zouden die mensen elkaar niet eens aardig vinden.

Als die roes, die in het beste geval anderhalf jaar heeft geduurd, voorbij is, belandt zo'n stel in het stadium van de onvolwassen relatie. Vrijwel ieder mens heeft in zijn jeugd bepaalde trauma's opgelopen. Ik onderscheid twaalf emotionele behoeftes, zoals begrip, erkenning en respect, waaraan moet zijn voldaan in de kindertijd. Voor de gebieden die toen echter verwaarloosd zijn, zoeken wij compensatie bij onze partner. Wij willen dat hij of zij die behoeftes alsnog bevredigt. Helaas vragen wij die aandacht op een negatieve manier door te zeuren en ruzie te maken bijvoorbeeld, waardoor de ander geen zin heeft om aan onze verwachtingen te voldoen. Zo belanden we dan in een constante machtsstrijd, die je overal om je heen ziet. Al dat gedoe bij al die stellen en gezinnen zijn er het gevolg van."

Na de onvolwassen relatie bereiken sommigen uiteindelijk de volwassen relatie. "Helaas komt ongeveer 85% van de paren daar nooit. Die blijven hangen in een onbevredigende relatie of gaan uit elkaar. Een aantal onderkent echter dat er problemen in hun verhouding zijn gerezen en gaat daar zelf of met hulp van een therapeut aan werken. Daarvoor moet je dus eerst inzien dat niet alleen je partner fouten maakt, maar dat er ook een aantal dingen aan jou mankeren. Dat die persoonlijkheidsstoornisjes het gevolg zijn van je jeugd en dat je partner ze niet voor je kan oplossen, maar dat je dat zelf moet doen. Je moet leren met je geliefde te praten, uit te leggen wat je stoort en vooral waarom. Daarom leren we iedereen tijdens de weekends en ook tijdens de komende vierdaagse in ieder geval de standaard dialoogvormen die zaken bespreekbaar maken zonder dat daar meteen ruzie van komt."

'Veranderingsgedragverzoek' heet dat officieel. "Het gaat in feite om vier punten. In eerste instantie leg je uit waar je frustratie vandaan komt. Bijvoorbeeld 'Ik vind het heel vervelend dat jij zo vaak om 9 uur al op de bank in slaap valt'. De zin daarna begin je met 'Daardoor voel ik me....'; in dit hypothetische geval dus 'daardoor voel ik me minder belangrijk dan al die andere mensen om je heen, zoals je collega's, bij wie je kennelijk wel wakker kunt blijven'. Vervolgens ga je verder met 'En als ik me zo voel dan reageer ik door...' en als laatste zeg je 'Ik reageer op die manier omdat ik bang ben dat...' Door zo je gevoelens te verwoorden, maak je dingen bespreekbaar, zelfs als je een heel gesloten natuur hebt, terwijl ook mensen die meestal heel veel herrie gaan schoppen tijdens zo'n gesprek wel moeten luisteren. Want ook dat is kenmerkend voor de meeste stellen. Meestal is een van de twee een maxiseerder, iemand die van alles er meteen uitgooit, terwijl de ander juist een miniseerder is, iemand die zich in zichzelf opsluit als er problemen zijn."

"Mensen die deze manier van praten aanleren, zie je zienderogen verzachten ten opzichte van elkaar. Ze drijven de zaken minder op de spits, krijgen meer begrip voor hun partner. Ik vind het geweldig om mee te maken hoe dat gaat. Tijdens de weekends komen die stellen het hotel binnen en dan weten ze niet hoe ver ze van elkaar af moeten zitten. Als ze op zondagavond weer vertrekken, straalt de liefde en warmte er vanaf."

Juist vanuit die groep oud-'patiënten' kwam de vraag om een langer evenement te organiseren. "Op de terugkomavonden zeiden ze me dat ze het zo jammer vonden dat het weekend precies was afgelopen op het moment dat ze het weer leuk met elkaar hadden en dat ze het beangstigend vonden dat ze het zo snel alweer zonder hulp moesten zien te rooien. De vierdaagse is dus per definitie niet bestemd voor probleemstellen, die kunnen beter eerst de basiscursus volgen. Het is echt een uitje voor geliefden die het op zich goed met elkaar hebben, maar hun leven samen nog leuker willen maken."

Behalve volgende week staat er ook nog een dergelijk evenement gepland voor eind maart.

Info: www.diamondlife.nl