telegraaf.nlDe krantLaatste nieuwsSportPriveDFTDigi





Vrouw en Relatie 
Reportages 
Uw mening 
Reageer 
WWW de Ware 
---
Uit de krant 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
Autopagina 
Woonpagina 
Reispagina 
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
VacatureTelegraaf 
DFT 
Privé 
Weerkamer 
Headlines 
---
Kopen 
 Speurders 
ElCheapo  
---
Mijn leven 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
---
Contact 
Abonneeservice 
Adverteren 
Mail ons 
Over deze site 
 

     

Publicatiedatum: zaterdag 24 april 2004

WWW.DE WARE

Een vriend


"Wat ben je stil", zei ze. "Ja, me dunkt", zei Ruud. "Ik wil niet kinderachtig doen maar die aantijgingen van jou komen behoorlijk hard aan. In feite verwijt je me dat ik geen goede vriend voor je ben, dat ik er een geheime agenda op na houd." Maaike haalde haar schouders op. Ze strekte haar blote, nog winterwitte benen. "Dat is toch ook zo", zei ze laconiek.

Ruud keek met een duistere blik naar de zee. De strandtenten waren inmiddels alweer een week of twee open maar het was de eerste keer dat hij op het terras zat. Tink speelde nog steeds op het strand. "Nog een pilsje?", vroeg Maaike terwijl ze opstond. "Is goed", zei Ruud. Hij scheurde boos kleine stukjes van een bierviltje en vroeg zich af waarom hij zich eigenlijk zo beledigd voelde. Als hij eerlijk was, dan had ze natuurlijk gelijk. Hij kon zich niet herinneren ooit met Maaike koffie - of beter nog, whisky - gedronken te hebben zonder zich bewust te zijn van het feit dat hij een jongetje was en zij een meisje. Het grote probleem was eigenlijk dat hij geen idee had waarom dat niet zou mogen. Zelfs als je 'alleen maar vrienden' was, dan nog kon je als man moeilijk om het gegeven heen dat Maaike een decolleté had waar de gemiddelde vrouw een moord voor zou doen. "En", zo mijmerde Ruud verder, "wanneer ik totaal onontvankelijk zou zijn voor Maaikes eh... pluspunten, dan zou ik haar waarschijnlijk ook nog eens tot in het diepst van haar ziel beledigen."

"Bier en bitterballen", zei Maaike, "daarom duurde het zo lang voor ik terugkwam. Ik barst van de honger. De laatste tijd heb ik geen maag meer, maar een hol vat in mijn buik." Ruud griste een bal van de schaal en verbrandde zijn mond aan de hete ragout. "Zeg Maaike", zei hij toen, "volgens mij zou jij het helemaal niet leuk vinden als ik jou niet als meisje maar alleen als maatje zou zien. Als een Hannes met wie ik over lekkere wijven scoren en poolen zou praten. Als jij die krullen van je naar achteren gooit, dan wil je toch gewoon dat ik dat opmerk? En toen ik je kuste in de hal, gedroeg je je nou niet bepaald als iemand die mij niet als een jongetje beschouwt. Volgens mij was ik op dat moment heel erg man en jij heel erg vrouw."

Maaike keek schuldbewust naar de grond. "Ach nou ja", zei ze, "voor Enrico was ik er misschien ook wel heel erg op uit om jou zover te krijgen dat je me niet alleen als de gezellige buurvrouw zou zien. Maar op dit moment heb ik gewoon heel hard een goede vriend nodig. Een aanbidder kan ik niet gebruiken en het is net alsof de afstand tussen ons steeds groter wordt. We zijn geen geliefden maar ook geen vrienden meer. En wie moet me dan bijstaan als ik zwanger blijk?"

Ruud verslikte zich in zijn bitterbal. "Zwanger", piepte hij. "Wat leuk... denk ik, toch... Voor Tink...", besloot hij zwak. "Zal Enrico je niet bijstaan? Hij is toch de vader?" Maaike kneep haar ogen tot spleetjes. "Natuurlijk is hij de vader. Ik heb het verdomme één keer met hem gedaan, in euforie, toen hij net terug was. Er bestaat verder niet zoiets als seksuele aantrekkingskracht tussen hem en mij. En nee, hij zal me niet bijstaan. Hij is Spanjaard, Ruud. En katholiek. Ik kan het kind niet houden. Rico zal weer vertrekken en ik zie me niet in mijn eentje voor twee kinderen zorgen. Ik zal het moeten laten weghalen."

Marjolein Hurkmans


© 1996-2004 Dagblad De Telegraaf. Alle rechten voorbehouden.