ROTTERDAM - Feyenoord behoorde de reputatie toe van het bezit van een brede selectie. Tot gisteren. Trainer Bert van Marwijk bleek de afwezigheid van verdedigers Kees van Wonderen en Ramon van Haaren onvoldoende te kunnen opvangen. Terwijl bij Ajax de afwezigheid van zes (!) geachte basisspelers zich nauwelijks liet voelen tijdens de klassieker in De Kuip. Sterker, de Rotterdammers mochten blij zijn dat de aartsrivaal veel te slordig omsprong met een vijftal honderd-procentkansen, anders zou het op een ouderwets grote nederlaag zijn getrakteerd. De score bleef steken op 1-2 in het voordeel van Ajax. Zelfs dit minieme verschil kon het grote gat tussen de winnaar van de UEFA Cup en de landskampioen niet verbloemen.

Jari Litmanen mist de kans op 2-0, maar is luttele minuten later wel succesvol na een vlotte Ajax-aanval. (Foto: Fotografie Rob de Jong)

De dag voor het treffen tussen Feyenoord en Ajax zag trainer Ronald Koeman tot zijn afgrijzen Victor Sikora, Andy van der Meyde en Maxwell afvallen. Terwijl de eerste twee als buitenspelers zouden fungeren. Hoewel Wamberto en Steven Pienaar middenvelders zijn in de ogen van de Ajax-trainer, mochten zij de flankposities invullen. Ze kregen echter een opdracht mee, passend bij hun kwaliteiten. De Braziliaan liep Brett Emerton voor z'n voeten, de Zuid-Afrikaan speelde teruggetrokken op de vleugel, Zlatan Ibrahimovic diende als aanspeelpunt in de spits en Jari Litmanen dook als aanvallende middenvelder op rond de Zweed. Rechtsachter Hatem Trabelsi bleek een wapen van achteruit terwijl linksachter Jelle van Damme met drie dieptepasses Litmanen, Zlatan en Ahmed Hossam alleen voor Zoetebier zette.

Na een onwennig begin klopte de Amsterdamse tactiek dus als een bus en kon die van meerwaarde zijn omdat nagenoeg alle persoonlijke duels werden gewonnen. Zodoende profiteerde Ajax optimaal van de zwakte bij Feyenoord. De tekortkomingen aan Rotterdamse zijde lagen zowel offensief als defensief op de linkerflank bij Tomasz Rzasa/Sebástian Pardo en centraal achterin bij het duo Patrick Paauwe/Ferry de Haan.

Daarbij kregen Paul Bosvelt en Shinji Ono geen poot aan de grond bij het blok Tomás Galásek/Richard Witschge. Bleef als enige wapen over de vrije trap van Pierre van Hooijdonk. Feyenoord mocht er zes in kansrijke positie nemen, maar doelman Maarten Stekelenburg had z'n huiswerk goed gedaan. De ene keer stelde hij een muur op, de andere keer niet. Gevolg was dat de Haarlemmer geen enkele keer in actie hoefde te komen. Al moet worden gezegd dat Stekelenburg diep in de tweede helft werd gered door de kruising bij een vrije trap van invaller Robin van Persie.

Na 22 minuten kwam Ajax verdiend op voorsprong. Edwin Zoetebier bleek één-tegen-één de meerdere van Litmanen (voorzet Pienaar), maar in de rebound kwam de bal van Van Damme bij Wamberto terecht. Zoals altijd zocht de Braziliaan met een krul de verre hoek en liet hij Zoetebier kansloos: 0-1. De Ajax-trein kwam op snelheid en remde zelfs niet af toen Wamberto geblesseerd plaatsmaakte voor Nourdin Boukhari en Litmanen voor zijn doen te vaak balverlies leed.

Twee minuten voor rust maakte de Fin alles goed. De uitblinkende Zlatan (balvast als aanspeelpunt en continu dreigend bij balbezit) tikte de bal juist binnendoor naar Pienaar. De Zuid-Afrikaan koos op het juiste moment voor de opkomende Litmanen en met een bekeken tikje in de korte hoek werd Zoetebier verrast: 0-2. De eerste competitietreffer van de Fin sinds z'n terugkeer.

Het enige wat Ajax te verwijten viel, was dat het de wedstrijd niet al voor rust tot een formaliteit maakte. Zodoende moest de ploeg nog vol aan de bak toen Van Hooijdonk na een goede actie van invaller Bonaventure Kalou de aansluitingstreffer scoorde: 1-2.

Tegen z'n reputatie in toonde Roelof Luinge zich niet consequent, waardoor Van Persie ontsnapte aan rood toen hij de doorgebroken Trabelsi vloerde. Hoewel Luinge in eerste instantie met reden liet doorspelen omdat grensrechter Van Veluwen ten onrechte aan buitenspel dacht, koos de leidsman voor de gemakkelijke weg en gaf Feyenoord snel een vrije trap voor buitenspel. De Rotterdammers profiteerden maximaal, maar uiteindelijk bleef het daarbij.

Ronald Koeman toonde zich na afloop tevreden. Hoewel enige kritische kanttekeningen op z'n plaats waren als je de lat op het niveau van Europese top legt. "In dat geval had je voor rust de genadeklap moeten uitdelen en na het wegvallen van Ibrahimovic en Litmanen op driekwart van de wedstrijd meer op balbezit moeten spelen. Alleen is Hossam een ander soort spits, opportuner, minder balvast, waardoor Feyenoord ons het toch enigszins moeilijk kon maken. Alleen moet je als trainer ook tevreden kunnen zijn. Een 2-1 overwinning en zes punten voorsprong op Feyenoord na pas zeven competitieduels is voor mij voldoende aanleiding hier met een voldaan gevoel te vertrekken."

Het is de trainer-coach van Ajax gegund en hij heeft er samen met zijn assistenten Ruud Krol en Tonnie Bruins Slot zelf de basis voor gelegd. Ondanks vele gedwongen en ongedwongen aanpassingen in z'n elftal en sluimerende kritiek als zou hij te weinig communiceren met z'n spelers, ontwikkelt Koeman zich met topsnelheid in de richting van topcoach.

Waar zijn collega Bert van Marwijk kiest voor een vaste basis met een vaste speelwijze, zoekt Koeman en zijn technische staf binnen bepaalde grenzen voor variatie van spelers en systeem. Om zo optimaal te profiteren van de kwetsbaarheid van de tegenstander. Doorslaggevend daarbij is dat de aangereikte handvatten zijn te grijpen door de spelers. Koeman blijkt de kwaliteiten van z'n spelers uitstekend te kunnen doorgronden. Op de vleugels van Ajax liepen Wamberto en Pienaar als bewijs.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 7 oktober 2002