ALANYA - "De autoriteiten in de Turkse stad Alanya hebben in de zeven jaar sinds het Nederlandse verkrachtingsdrama weinig geleerd", zegt Yme Drost van de destijds in het leven geroepen Stichting Geweld Slachtoffers Alanya. "Net als toen gebeurt er zonder druk uit Nederland weinig tot niets."

Gelukkig hebben de slachtoffers een belangrijke pleitbezorger, namelijk Yme Drost uit Hengelo, vrijwillig opkomend voor de belangen van Letta van Klooster, moeder van de vermoorde Marijke van Dijk en haar twee vriendinnen die het drama ternauwernood overleefden, Susanne Kranenburg en Hanneke Sweep. Drost reisde na het horen van de vrijlating van Hakan Karayavuz spoorslags naar Turkije.

,,Wat mij drijft?" zegt de eigenaar van een bloeiend letselschade-bureau, ,,Ooit ben ik zelf bijna gemangeld door een ministerie. Sindsdien kom ik op voor de betrokkenen van zaken als deze. Belangeloos. Gewoon omdat ik die mensen wil helpen."

Hulp kunnen de Alanya-slachtoffers, zo zal in de loop van de maandag blijken, goed gebruiken. Tot het moment dat Drost in de Turkse badplaats verschijnt, hebben de lokale gezagsdragers laks geopereerd en dat terwijl al sinds donderdag bekend is dat de tot drie keer levenslang veroordeelde Karayavuz op foutieve gronden amnestie heeft gekregen. "Veel erbarmen met de slachtoffers tonen ze hier niet", concludeert Drost.

Als de Nederlander zich om negen uur in Alanya meldt bij officier van justitie Selami Hatiboglu komt op dat moment pas het dossier van Karayavuz op tafel. ,,Dit gaat nu in een envelop en wordt naar Hatay gebracht", belooft de officier van justitie plechtig. "Daar zal de rechter zo snel mogelijk beslissen of Karayavuz onterecht is vrijgelaten."

Hatiboglu verklaart ook dat hij zeer met de slachtoffers meeleeft en hij plakt de envelop dicht en stuurt een bode op pad. Tien uur met de auto naar Hatay in Oost-Turkije, waar Karayavuz zeven jaar opgesloten zat.

Hoofdcommissaris van politie Mehmet Sogut doet eerst nog moeilijk als Drost zich niet veel later bij hem op het bureau meldt met een boodschap uit Nederland.

,,Amnestie is amnestie. Ik kan Karayavuz niet zomaar oppakken. Hij staat onder huisarrest. Hem in de gaten houden is het enige wat ik kan doen", verweert de politiebaas zich. Maar Drost laat het er niet bij zitten. ,,Ik wil met eigen ogen zien dat Hakan geen kant op kan", eist hij. ,,Dat ben ik aan de slachtoffers verplicht."

Bij het appartement van Hakan Karayavuz, even buiten Alanya, lijkt er op dat moment nog geen vuiltje aan de lucht voor de vrijgelaten Turkse moordenaar. De politiemensen die hem bewaken zijn in burger en kijken verveeld rond. Als een donderslag bij heldere hemel besluit de hoofdcommissaris echter tot actie over te gaan. En zo is Drost onverwacht getuige van de arrestatie van Hakan Karayavuz. De Turk wordt ongeboeid maar hardhandig van vijf hoog het trappenhuis naar beneden gedreven. Hij verzet zich vloekend en tierend en zijn ogen schieten vuur als hij ziet dat hij wordt gefotografeerd. ,,Geen foto's! Geen foto's! Ik maak je af", schreeuwt hij als hij de politieauto wordt ingeduwd.

De hoofdcommissaris heeft een simpele verklaring voor zijn onverwachte optreden. ,,Ik heb de macht om iemand 24 uur lang zonder vorm van proces vast te zetten."

Later blijkt dat de politie zelfs een man heeft opgespoord wiens dochter zou zijn aangerand door de Karayavuz. Die vader heeft aangifte gedaan en daardoor kan de 32-jarige Turk langer dan 24 uur worden vastgehouden.

Drost is blij met deze politielist, maar wil niet te vroeg juichen. ,,Ik hoop maar dat het allemaal niet voor de show is. Het gaat ons maar om één doel: de amnestie voor Hakan moet worden teruggedraaid. Anders is hij zo weer vrij."

Ook Letta van Klooster haalt opgelucht adem als zij van Yme Drost, in een telefoongesprek, verneemt dat de moordenaar van haar dochter weer achter de tralies zit. ,,Zit-ie echt vast? Ja, goed zo. Hij werd geslagen? Nog beter", reageert ze fel. "Nee, ik probeer nog niet al te blij te zijn. Daarvoor moet dit beest eerst definitief achter slot en grendel."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 4 juni 2002