AMSTERDAM - Bijna tien jaar geleden veroorzaakte Marlies Dekkers met haar 'Undressed'-collectie een storm in de tot dan toe saaie door mannen gedomineerde lingeriewereld. Inmiddels weten vrouwen van New York tot Moskou 'een échte Marlies Dekkers' te herkennen, behoort 'de blote-billen-jurk' tot de klassiekers en opende ze onlangs haar eerste eigen winkel in Antwerpen. Vanavond geeft Marlies Dekkers een show en feest in de Amsterdamse Club Arena. "Het klinkt vast verschrikkelijk, maar als ik ondergoed aan heb van een ander merk dan van mezelf, voel ik me doodongelukkig!"

Wat is er in tien jaar tijd in de lingeriebranche veranderd? Veel. Toen Marlies Dekkers van de kunstacademie in Breda kwam en 'Undressed' op de markt bracht, vroeg de branche zich af wie haar producten in godsnaam zouden kopen. En wanneer moesten vrouwen een jurk aan die van voor lang en achter zo kort was dat ze een stukje van de billen liet zien? Het was provocerend, omdat het nog niet bestond. Het was geen porno-ondergoed, het waren geen romantische kantjes en het leek in geen velden of wegen op Hema-ondergoed.

"De lingeriebranche was en is een mannen- en fabriekenwereld", zegt Marlies Dekkers, "waarin honderden meisjes achter machines zitten en beha's maken, maar écht ontworpen werd er tien jaar geleden niet. Er werd van elkaar gejat, soms werd er een stilist op gezet om het nét iets leuker te doen, maar er was geen verfrissing. Ik was vreemd genoeg de eerste die ging nadenken over wat er de afgelopen dertig jaar met vrouwen was gebeurd, wat ze wilden, wat hun fantasieën waren en hoe je bepaalde dingen met lingerie kunt verhullen of juist benadrukken."

"Dit is écht een heel ingewikkeld technisch vak, waarin ik nog iedere dag leer door veel te experimenteren en zelf uit te testen. Soms maak ik wel twintig proefmodellen voor een ontwerp uiteindelijk in de winkel terechtkomt."

Ondanks het feit dat het pas negen uur 's ochtends is, zit Marlies Dekkers op haar praatstoel. Ze heeft even haar Rotterdamse ontwerpstudio verruild voor een hotel met slechts twee kamers in Haarlem, waar fotografe Carin Verbruggen de nieuwe mannenlijn vastlegt. Marlies Dekkers draagt een wit T-shirt met haar naam erop. "Laten ontwerpen voor de crew."

Ondanks de aantrekkelijke man in aantrekkelijke slip die door de kamer loopt, gaat Dekkers ongestoord verder. "De ene 75B-cup is de andere niet. Iedere borst is verschillend, maar ze moeten uiteindelijk wel allemaal in die standaard 75B passen. Daarom pas ik de proefmodellen door op tien verschillende vrouwen met dezelfde cupmaat. Sinds kort heb ik zelfs twee mensen in mijn designteam die zich alleen met de pasvorm bezighouden. Dat is pas echt luxe."

Volgens Marlies Dekkers moet het voor vrouwen toch een geruststelling zijn dat er tenminste één vrouw is, die er haar vak van heeft gemaakt. Die er 24 uur per dag over nadenkt hoe ze een cup DD of groter ook nog in een verfijnde beha kan krijgen. "Dat is nu mijn grootste uitdaging. Want kijk, een ondersteunende beha maken in DD kan bijna iedere fabrikant, maar om deze er ook nog fraai uit te laten zien... Je kunt wel een leuk ontwerp maken voor een A of B cup, maar datzelfde model kan niet in DD of E. Eenvoudigweg niet omdat je dan met gewicht en zwaartekracht te maken krijgt. Als je al die fijne bandjes op de rug breder moet maken, ziet het er op het laatst uit of je een paar snelwegen hebt aangelegd. Ik word overigens vaak benaderd door vrouwen met een grotere cupmaat. Die zien het bijna als een morele verplichting dat ik met een oplossing kom. En ik wil het zelf ook zo graag. Ik kan alleen maar zeggen: ik werk eraan."

Die belofte is wel toevertrouwd aan de vrouw aan wie Jip & Janneke-ondergoed nooit besteed was. Die op 7-jarige leeftijd haar moeder al om jarretels vroeg. En Marlies Dekkers heeft de genen doorgegeven: dochter Zilver heeft de smaak ook al te pakken. "Ze is vier nu en ik mag niets van haar weggooien. Ik heb gezegd dat ze al mijn lingerie krijgt als ze zestien is. 'Waar kan ik dat dan vinden als ik zestien ben?' vroeg ze laatst heel serieus. Dus nu heb ik een speciaal ladekastje voor over twaalf jaar. Staat ze regelmatig voor te dromen."

"Dat 'Undressed' nu op zeshonderd plaatsen in de wereld hangt, waaronder bij De Bijenkorf en Galeries La fayette in Parijs, geeft wel aan dat er de laatste jaren veel is veranderd. Als een archeoloog over 500 jaar mijn ondergoed vindt, dan moet hij er toch wel aan aflezen dat de vrouw in dit tijdperk heel vrijgevochten moet zijn geweest. Haha. Laatst was ik in Antwerpen in de nieuwe winkel, komt er een vrouw van zeventig naar me toe, écht waar, zeventig jaar, zegt: 'Ik ben een enorme fan van je' en tilt haar truitje omhoog. 'Wat draag jij?' vroeg ze ook nog. Toen kon ik natuurlijk niet achterblijven, dus hup ik ook mijn T-shirt omhoog."

Om het contact met de klanten te behouden, draait Marlies Dekkers regelmatig een halve dag mee in winkels die haar product verkopen. "Als een bedrijf flink groeit, loop je het risico dat je het contact met de klant verliest en dat vind ik veel te leuk. Het is namelijk niet zomaar even een beha kopen. Er gebeurt nog zoveel meer in dat pashokje. Voor veel vrouwen is het echt een overwinning. En vergis je niet, dat geldt ook voor vrouwen met maat 34. Vrouwen zijn zo streng voor zichzelf. Je kunt graag het figuur willen hebben van een model, maar als je 's morgens niet wakker wordt als Kate Moss, en je eenmaal beseft dat dat ook nóóit zal gebeuren, dan zul je jezelf toch moeten accepteren. En als dát gebeurt, dan kan het plezier beginnen. Dat wilde ik vanaf het begin met mijn werk bereiken. Dat vrouwen plezier aan hun eigen lijf beleven en gaan experimenteren met lingerie. Dat ze die overgang maken van droom naar werkelijkheid. Ik vind zelf dat ik pas geslaagd ben als ik een vrouw dat pashokje uit zie komen en ik een twinkeling in haar ogen zie, dat ze boven zichzelf uitstijgt."

"Het leuke", zo stelt Marlies Dekkers terwijl ze een net geschoten polaroid bekijkt van een jongen in een wit boxershort, "is dat je onder je kleren kunt zijn wie je wilt. Naar een belangrijke vergadering zul je je zakelijk kleden, maar als je daaronder een spannend setje aandoet, voel je je nét even anders. Heb je net even die ándere glimlach op je gezicht. Of helemaal geen slip dragen, dat is ook heel leuk. Doe ik zelf regelmatig, maar dat mag ik van mijn verkoopteam niet meer tegen de pers zeggen. Vinden ze niet goed voor de business. Ach, het is gewoon leuk om iets spannends te doen onder je kleren. Het is een monoloog met jezelf."

"Overigens wil ik niemand iets aanpraten. Laat iedereen vooral zelf doen wat-ie wil. Dat is toch het leuke van deze tijd. Dat álles kan. En dat ik het nog mag zeggen ook. Die zogeheten erotische lingerie bijvoorbeeld van Christine LeDuc, van die te kleine synthetische slips met te smalle kruisjes waarin je driedubbele dijen krijgt, daar word ik niet blij van. En ik zou ook niet dood gevonden willen worden in een 'Sloggi'. Maar begrijp me niet verkeerd. Ik vind het goed dat dát er ook is. Diversiteit in het aanbod moet er zijn." De hele wereld hoeft dus niet in Marlies Dekkers te lopen? "Nee zeg, alsjeblieft niet. Dat mijn lingerie maar altijd in vrijheid en blijheid gekocht mag worden. Ik zou het vreselijk vinden als een man tegen zijn vrouw zegt: 'Je moét een Marlies Dekkers-setje kopen, want dat vind ik zo geil'."

Ook de Amerikaanse markt toont inmiddels belangstelling voor haar spiderweb-beha's en slips met bandjes die de billen omlijsten. "Victoria's Secret heeft ook net een order geplaatst", zegt ze niet zonder trots. En sinds deze zomer is er badkleding, die binnen twee weken was uitverkocht.

Hoe zou ze haar ontwerpen zelf willen noemen? "Ik zie het als het verschil tussen lectuur en literatuur. Het laatste is veel verfijnder en geraffineerder en er is veel langer over nagedacht. Literaire lingerie zou denk ik wel een goede benaming zijn."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 9 augustus 2002