Michael Douglas haalde 'The Ghost & The Darkness' uit de stoffige Hollywood-archieven Tientallen miljoenen heeft het grote Hollywood de afgelopen jaren geïnvesteerd in projecten die uiteindelijk helemaal niet doorgaan. Schrijvers krijgen er opdracht na opdracht en scripts komen in stoffige archieven terecht waar ze al snel in de vergetelheid raken. De auteur is betaald en typt zich suf aan een volgend project, de boekhouder van de kelder schrijft op in welk laatje zich dit of dat scenario bevindt. En de kluizen sluiten elke mogelijkheid tot realisatie af. Hadden ze toch even buiten Michael Douglas gerekend. Die wist het sleuteltje te ritselen van deze enorme hal aan ongebruikte ideeën en ging er eens op zoek naar nieuwe producties voor zijn eigen kleine bedrijfje. Onder het motto: wie niet sterk is, moet slim zijn, kon hij zo voor een relatief kleine investering waaronder een fooitje voor de desbetreffende boekhouder met een paar prachtige projecten naar huis gaan, die Hollywood om de een of andere reden had laten liggen. "Ik vond er een script van William Goldman die toch meesterwerken als 'Butch Cassidy & The Sundance Kid' en 'Marathon Man' op zijn naam heeft staan. Heb ik de stof er eens van af geblazen en ben het gaan zitten lezen." Zo kwam Douglas aan 'The Ghost & The Darkness' die nu in de Nederlandse bioscopen te zien is met hemzelf en Val Kilmer in de belangrijkste rollen. Het is het verhaal van John Patterson die aan het eind van de vorige eeuw de opdracht kreeg een brug te bouwen in Oost-Afrika. Een belangrijke brug voor Engeland dat al zijn economische hoop had gevestigd op zijn koloniën en daarom zat te springen om goeie verbindingen met de plantages aldaar. Patterson's klus werd echter volstrekt verstoord door de aanwezigheid van twee leeuwen die een haast mythische moordlust aan de dag legden. Zo verloor de bruggenbouwer een aantal van zijn beste mannen, maar ook het broodnodige vertrouwen van de inheemse bevolking in zijn project. "Een glorieus script", noemt Michael Douglas zijn vondst. "Ik heb het in een adem uitgelezen en ben meteen William Goldman gaan bellen. Die kon zich niet eens meer herinneren dat hij het geschreven had. We hadden binnen de kortste keren een deal en ik kon aan de slag. Want een script vinden is één ding, het dan nog mooi uitvoeren onder deze omstandigheden is een krachtsinspanning van immense proporties." Immers, 'The Ghost & The Darkness' kon niet in Amerika gedraaid worden. Het specifieke Afrikaanse landschap speelt een belangrijke rol in de film. "Het was Patterson helemaal niet te doen om die brug, maar hij wilde dolgraag naar Afrika. Hij wist al alles van dat werelddeel voordat hij er een voet had gezet. Dat element moesten we bewaren in de film. Je moest ruiken en zien waarom onze held verliefd is op dat stukje bruine aarde." Zichzelf bedeelde hij met de belangrijke bijrol van de jager Remington die van levensbelang is bij het opruimen van de twee leeuwen. "Nee, ik heb geen seconde overwogen om Patterson te spelen. Daar kun je beter zo'n jonge ambitieuze knaap als Kilmer voor nemen. Ik had ook wel eens zin in een feestje. Gewoon een draaiperiode waarin ze me konden oproepen als ze me voor een shot nodig hadden, maar waarbij ik niet het volle gewicht van de hele film op mijn schouders hoefde te nemen. Daarom heb ik ook de regie niet gepakt van deze. Ik vond het leuk om het project vlot te trekken en de rest wilde ik zien als een mooie maar vooral BETAALDE vakantie", lacht hij bourgondisch. In de Amerikaanse pers is nogal wat geschreven over de vermeende conflicten tussen hem en Val Kilmer op de set van 'The Ghost & The Darkness', maar daarover doet Douglas liever het zwijgen toe. "Laat ik zeggen: ik zal hem niet snel voor een gezellige barbecue uitnodigen. Maar dat heeft ook met zijn benadering van het vak te maken. Met zo iemand in de buurt bekruipt me altijd het gevoel dat ik niet serieus genoeg met mijn vak bezig ben. Die concentratie van hem levert mij eeuwig een schuldgevoel op. Dan ga ik ook maar even mijn tekst leren..." Bij het scheiden van de markt vragen we natuurlijk hoe het met zijn vader is. "Het gaat een stuk beter met hem. Hij heeft een kleine beroerte gehad en dat heeft nog steeds zijn effect op het spreken. Hij is nu tachtig en door die aanval besef ik dat hij niet meer voor eeuwig bij me zal zijn. Dan probeer je alles zo te plannen om nog zoveel mogelijk tijd samen door te brengen, maar het leven gaat zo snel. Voor je het weet, is er weer een week of een maand voorbij dat je alleen maar een keer gebeld hebt. Onze gesprekken gaan dieper de laatste tijd, alsof we allebei het gevoel hebben dat we geen onderwerp mogen laten liggen." Hij glimlacht als hij aan die ouwe denkt. "We hebben ook heel veel pret over Hollywood en de showbizz. Ik ben nu ook ouder en minder ambitieus en ik begin alles ook wat meer te relativeren. Dan zitten we samen in de tuin en dan zien we onszelf; twee volwassen kerels die hun leven lang niets anders hebben gedaan dan in een fantasiewereld rondwandelen... en daar ook nog hun brood mee hebben verdiend. Dan zijn we samen even volmaakt gelukkig." Dick van den Heuvel Leeuwenjager Michael Douglas (rechts) en bruggenbouwer Val Kilmer. Publicatie 12 juni 1997