Ode aan geloof en liefde in
'Breaking the waves'
Moderne Jeanne d'Arc
laat de zee splijten
Ze was de deugdzaamheid zelf. Een trouwe kerkgangster en altijd bereid om
meneer de pastoor of anderen te helpen. Maar nu loopt Bess met zwartomrande
ogen, ultra korte rokken en uitdagende nylons de hoer uit te hangen? Is
de duivel in haar gevaren?
Pure, blindelingse liefde ligt ten grondslag aan haar opmerkelijke gedrag,
dat de godvrezende Ouderen in een Schots dorp een gruwel is. Ze waren er
al op tegen dat ze met buitenstaander Jan, een werknemer op het nabijgelegen
olieplatform. Maar de naïeve Bess houdt met heel haar hart van Jan en van
God, met wie ze regelmatig gesprekjes voert.
Als ze God bidt om haar Jan, weg voor een paar weken werk op zijn platform,
eerder thuis te sturen wordt haar wens op tragische wijze vervuld: Jan krijgt
een zwaar ongeluk en blijft na een hersenoperatie over zijn hele lichaam
verlamd. Hij wil dat ze haar leven niet vergooit aan zijn verpleging en
zegt haar andere mannen te zoeken. Onder invloed van zijn medicijnen gaat
hij zelfs verslagen eisen van haar seksuele ondernemingen.
Wat is het goede en waar leidt dat toe? Dat vraagt Lars von Trier zich in
zijn bijzondere film af. Zijn hedendaagse Jeanne d'Arc triomfeert met haar
opofferende trouw aan God over de bijbelvaste gemeenschap, die met het Boek
in de hand anderen hun kleinzielige vooroordelen opdringen. Een Gouden Palm
in Cannes was ook een triomf voor hoofdrolspeelster Emily Watson en haar
regisseur Lars von Trier, die erin slagen om het publiek te laten meeleven
met een vrouw, die met iets minder gevoel geschilderd een achterlijke hysterica
zou zijn.
Foto 2: Emily Watson (Bess) verzorgt haar Jan (Stellan Karsgard)
Op 24 maart 1997 is Emily Watson met een Oscar genomineerd als Beste Actrice
voor haar film "Breaking the Waves"
E.K.
Premiere 29 augustus 1996
|