Week 50
1999

'Zij gelooft in mij!'
Film over André Hazes mist cruciale scène

Omdat er tijdens het IDFA een ware wolkbreuk aan publiciteit losbarstte omtrent de film 'André Hazes, zij gelooft in mij!', bedachten de uitbrengers dat de film meteen maar de bioscopen in moest. Daar draait hij nu een weekje met enig succes. René Appel volgde de artiest een tijdlang, mocht vrijelijk opnames maken in diens huis en kreeg op die manier niet alleen maar toegang tot het fenomeen maar ook tot het mens daarachter.

André Hazes maakt zich klaar voor een optreden.

Appel toont Hazes als een verschrikkelijke zenuwpees, die haast doodgaat voor een show. Elk optreden lijkt voor de poorten van de hel weggesleurd. Als Hazes in Benidorm mag optreden in een arena waar ook stierenvechters hun kunsten aan den volke tonen, is hij zichtbaar ontroerd. "Als je toch zover gekomen bent, dan heb je wat bereikt als artiest en als mens!" Hij draagt z'n performance op aan zijn vader en aan zijn moeder, en toont ook de tranen die hij heeft als hij terugdenkt aan de keren dat hij met zijn ouders heeft moeten kijken naar het stierenvechten.

Dat optreden wordt een flop. Er kunnen tienduizenden mensen in het stadion en er zijn er uiteindelijk maar een handjevol. Het is een grote teleurstelling voor Hazes, hij voelt het als een persoonlijke afgang en lijdt daar vreselijk onder. Ander 'hoogtepunt' in de film is een optreden in Ahoy dat wél barstensvol zit, maar waar zijn vrouw Rachel ontbreekt. Blijkbaar dat zien we niet zijn de spanningen in huize Hazes zodanig opgelopen, dat de twee tijdelijk van elkander moeten scheiden. Het grijpt Hazes aan, op een bijna onmenselijke manier.

Het is een bijzondere film, vooral omdat de camera dicht op de huid zit van Hazes, en Hazes dat domweg toelaat. Toch mist de film scènes, structuur en vooral ook de diepgang van de filmmaker zelf. Die is toch wat neerbuigend tegenover Hazes, vooral in de manier waarop Appel het volkse milieu schetst van de zanger. Dat had allemaal wel met wat meer respect gemogen. En het feit dat de cineast NIET aanwezig was bij de knallende ruzie die uiteindelijk ervoor zorgt dat Hazes in een hotel moet slapen, is hem werkelijk te vermijden. In Amerika noemen ze zoiets de 'obligatory scène'. Die MOET je hebben, anders heb je geen film.

René Appel had hem niet... z'n film was derhalve nog niet af.

Dick van den Heuvel