Hans Teeuwen en Kim van Kooten spelen de hoofdrollen in 'Jezus is een Palestijn'.

Het is het verhaal van de 25-jarige Ramses, die in een sekte zit waarin elke vorm van seksueel contact is verboden. In de beschermde omgeving verdwijnt de eigen wil en de eigen persoonlijkheid en is Ramses verworden tot een ongevaarlijke schakel in een groter mechanisme. De zaak begint echter te schuiven als Ramses uit de sekte wordt weggelokt door zijn zusje omdat zijn vader op sterven ligt en daardoor terugkeert in de normale wereld, waar hij verliefd wordt en wél weer seks heeft.

De vorm die Crijns kiest voor zijn verhaal, is die van de gruwelijke komedie. Hij is laten we zeggen openhartig in de keuze van de beelden. Seks wordt dan ook getoond als expliciete seks, inclusief de in elkaar schuivende delen. Hier en daar leidt dat tot bijna hilarische beelden; ook al drijft Crijns nergens de spot met zijn personages. Die blijven in ieder geval in zichzelf geloven, ook al is het duidelijk dat Crijns zelf verder nergens in gelooft.

'Jezus is een Palestijn' is niet mijn kopje thee, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen. En het is zeker dat Nederland voor een groot deel gevuld is met mensen voor wie deze film niet is gemaakt. En toch moet je 'Jezus...' niet zomaar verwerpen met kreten als 'blasfemisch', want daarvoor weet Crijns te goed waar hij het over heeft. Daarvoor is hij ook te authentiek en te integer als regisseur. Niet alles wat hij in zijn film laat zien, is helemaal gelukt daar had hij klaarblijkelijk ook het budget niet voor maar hij heeft zijn film zeker niet gniffelend en zelfingenomen gemaakt. Dat op zich moet je respecteren, al kun je je afvragen of zo'n instelling genoeg reden is voor de kijker om een kaartje te kopen voor zijn project.

Dick van den Heuvel