Jamie Lee Curtis pakt de bijl weer op!

"Ik heb alles te danken aan horrorfilms"

LOS ANGELES - "Ik kon het eerst niet geloven dat de eerste 'Halloween'-film al twintig jaar oud was", zegt Jamie Lee Curtis over de nieuwste episode in de reeks 'Halloween H2O'. "Wij Amerikanen houden van herdenkingen. Je kunt ons midden in de nacht wakker maken voor een zilveren bruiloft of een mooi jubileum. En daarom vond ik dat we maar weer eens aan de slag moesten met het verhaal."

Jamie Lee Curtis nam zelf het initiatief om deze nieuwe 'Halloween' te maken. In eerste instantie ging ze naar de regisseur van het origineel, John Carpenter, maar die bleek te bezet te zijn. Dus moest ze in haar eentje het filmgevaarte vlottrekken. "Toch wilde ik niet op de titelrol als producent, want dan moet je bij ELKE bespreking zijn. En dat kan ik mij niet permitteren. Ik heb twee kinderen, van vier en twee, en daar wil ik tijd voor vrij maken. Alleen als het moeilijk werd, kwam ik wat dingen regelen."

Zoals het vragen van haar moeder Janet Leigh nog altijd een ikoon van horrorfilms voor haar rol in 'Psycho' voor een mooie bijrol in de film. "Ik zei tegen de schrijvers: dan moeten jullie me wel materiaal geven waarmee ik haar over kan halen. Dus laten ze haar op een gegeven moment zeggen: 'Ach meisje, we hebben allemaal vervelende dingen meegemaakt in ons leven.' Dat vond mamma zo'n goeie grap dat ze meteen 'ja' zei. Weet je, in de film rijdt ze in dezelfde auto als ze deed in 'Psycho'. Die hebben ze van een verzamelaar geleend."

Jamie Lee Curtis wordt na twintig jaar opnieuw geconfronteerd met moordenaar Michael Myers in 'Halloween H20'.

Jamie Lee heeft 'Psycho' nooit gezien. "Dat mocht ik niet van mijn moeder, want die vond die film te eng voor mij. En op een of andere manier is het er nooit van gekomen, daarna. Deze Halloween zou je een eerbetoon aan Hitchcocks meesterwerk kunnen noemen. Het aardige is dat je in alle horrorfilms verwijzingen ziet naar andere horrorfilms. Dat zou nog eens een mooi wetenschappelijk onderzoek kunnen opleveren."

Voor Jamie Lee was het belangrijk dat 'Halloween H20' niet zomaar een badkuip vol met bloed werd. "Voor mij was het uitgangspunt simpel. Ik wilde een vrouw spelen die twintig jaar lang dat trauma met zich mee heeft gesleurd. Die niet meer kan ontkomen aan die waanzinnige beelden van toen en daardoor aan de drugs en de drank is geraakt. En nu na al die jaren gaat ze de uitdaging aan om daar iets aan te doen. Ze pakt nu eindelijk ZELF de bijl. Heb je het publiek horen schreeuwen als ze dat doet. Ze vecht zich over haar problemen heen; daar identificeren mensen zich graag mee."

Ze kijkt niet neer op het horrorgenre. "Hoe zou ik kunnen! Ik heb alles te danken aan de griezelfilms. Ik had anders niet aan werk gekomen. Vrouwen als Jane Fonda waren net dertig, toen ik een jaar of achttien was. En die stonden nog helemaal in het brandpunt van de belangstelling. Dus moest ik wel genoegen nemen met 'Halloween'. Daardoor lukte het om mezelf een beetje te nestelen in de bizz, om iemand te worden in dit vak."

Ze praat over zichzelf in grote bescheidenheid. "Ik vind niet dat ik een bijzonder begaafd actrice ben. Ik doe de dingen ook vaak te simpel. Ik heb met acteurs gewerkt die een enorm ingewikkeld proces aan de dag leggen om tot hun prestatie te komen. Dan willen ze alleen maar genoemd worden bij de naam van hun rol, en alleen maar dat voedsel eten dat hun personage ook tot zich neemt. Maar daar komen briljante prestaties uit. Ikzelf ga veel rechtlijniger met een rol om; ik leer mijn tekst en ik ga staan op de plek waar de regisseur mij hebben wil."

Maar één gave heeft ze wel, vindt ze zelf. "Ik kan de boel goed bij elkaar houden. Waarschijnlijk is dat mijn moederinstinct. Ik vind dat je als ster een soort van cheerleader moet zijn voor de andere crewleden. Jij moet er voor zorgen dat de dollyduwer en de kabelsleper ook met plezier naar zijn werk gaat. Van die mensen moet ik het hebben, dus moet ik ook aandacht voor ze hebben. Ik wil hun namen kennen, hun hobby's, hun familieomstandigheden. En ik wil voor ze juichen als ze een knappe prestatie leveren in hun vak. Omdat ik weet dat de camera die zij bedienen dan beter naar me zal kijken."

Dick van den Heuvel