donderdag 1 februari 2001

Klimspektakel op dodelijke hoogte

Regisseur 'Vertical Limit' kan geen berg meer zien

door MARCO WEIJERS

"Dat was eens, maar nooit weer", verzucht 'Vertical Limit'-regisseur Martin Campbell in Londen, als hem wordt gevraagd of het maken van een bergbeklimmersfilm smaakt naar meer. "Geloof me, ik heb het wel gezien. De problemen waar je tegenaan loopt als je in de bergen aan het filmen bent zijn enorm. Waarbij het onvoorspelbare weer met stip op nummer één staat."

Regisseur Martin Campbell: van pikante komedie naar actiespecialist....

De man die onder ander de James Bond-film 'Goldeneye' en 'The Mask of Zorro' regisseerde, wist voordat hij aan 'Vertical Limit' begon geen snars van alpinisme. "Ik had nog nooit een berg beklommen. Dus toen ik werd ingehuurd om deze film te regisseren, heb ik er direct een paar professionele klimmers bijgehaald. Zij zijn van het begin tot het eind bij het project betrokken gebleven. Er is geen shot gemaakt zonder dat een van hen achter de camera stond en meekeek of alles wel klopte. Ze gaven zelfs advies hoe de spelers moesten ademhalen!"

Dat laatste is minder overdreven dan het lijkt. In 'Vertical Limit' probeert een team van klimmers de top van de K2, de op één na hoogste berg ter wereld, te bereiken. Hun poging brengt de klimmers in de film ver voorbij de 'verticale limiet', een denkbeeldige hoogtegrens waarboven elke ademtocht een marteling wordt en de lucht zo ijl is dat menselijke longen langzaam vollopen met vocht. Zo erg was tijdens de opnamen gelukkig niet, omdat er gefilmd werd op de veel lager gelegen hellingen van Mount Cook in Nieuw-Zeeland.

Wanneer de beklimming in 'Vertical Limit' uitloopt op een fiasco en verscheidene teamleden klem komen te zitten in een gletsjerspleet, zet Peter Garret (Chris O'Donnell) een reddingsoperatie op touw. Niemand is zo gemotiveerd als hij, want onder de vermiste klimmers bevindt zich zijn zus, gespeeld door Robin Tunney. Haast is geboden, want met elke minuut die verstrijkt worden de overlevingskansen van de vastzittende alpinisten kleiner.

Het opnemen van de adembenemende stunts voor 'Vertical Limit' kostte regisseur Martin Campbell de nodige hoofdbrekens. Geavanceerde technieken hielpen hem een handje. Op de foto hangt de stuntman nog aan een kabel, in de film is daar niets meer van te zien.

Wat dan volgt is een aaneenschakeling van lawines, ontploffingen en bloedstollende valpartijen. Helemaal in de lijn van regisseur Campbell, die zich de afgelopen jaren heeft ontpopt tot actiespecialist. Dat was in het begin wel anders. Met een grijns herinnert de in Australië geboren filmmaker zich zijn regiedebuut in de jaren zeventig. "'The Sex Thief' was een low-budget komedie van het pikante soort, die de Britten rode oortjes bezorgde. In werkelijkheid stelde het weinig voor, ik geloof dat er precies twee blote borsten in te zien waren. Destijds was dat al heel gewaagd." Toen hij de film jaren later terugzag, was de inhoud aanmerkelijk pittiger. "Een Amerikaanse distributeur had er allerlei expliciete seksscènes tussen laten plakken. Hadden ze eindelijk eens porno met een verhaal."

Zo'n obscuur werkje als 'The Sex Thief' is niettemin een vruchtbare basis gebleken voor een succesvolle carrière. Vijfentwintig jaar later werkt Campbell in Hollywood met megabudgetten aan megaproducties. "De mogelijkheden die ik hier krijg zijn enorm. Dat is prettig regisseren." Toch beschouwt hij het afleveren van zulke peperdure spektakelproducties niet als het hoogst haalbare. "Ik hou van afwisseling, Wat ik al gedaan heb, hoef ik niet nogmaals te doen. Vandaar ook dat ik na 'Vertical Limit' even geen berg meer kan zien." Om op vermoeide toon te besluiten: "Ik ben eindelijk wel weer eens toe aan een film zónder explosies."