Peny wise, pound foolish, noemen de Engelsen dat. De directie van tabaksfabrikant Brown & Williamson zal de dag bitter betreuren dat ze de opstandige laboratoriumchef Jeffrey Wigand de laan uitstuurde zonder vergulde handdruk. Zonder zijn dikbetaalde baan en zonder een andere bron van inkomsten moest Wigand zijn riante villa verlaten en moest hij schrapen om de dure behandeling van zijn zieke dochter te betalen. Wrok en weerzin tegen de criminele manier waarop de sigarettenindustrie aan klantenbinding deed, leidde tot een getuigenis die de tabaksbaronnen miljarden kostte.

Al Pacino stelt als journalist Lowel Bergman de praktijken van sigaretten- fabrikanten aan de kaak in 'the Informant'.

Een uitermate boeiend portret van de persoonlijke ontwikkeling van Wigand en van de maatschappij waarvan hij deel uitmaakt, levert Michael Mann af in 'The informant'. Het veelomvattende feitenmateriaal van zijn vertelling verwerkte hij buitengewoon knap in een menselijk en vaak spannend drama (in de sfeer van 'All the Presidents Men'), dat niet aan heldenverering doet. Wigand (sterk gespeeld door kameleon Russell Crowe) is iemand met herkenbare zwakheden en dat geldt ook voor de man die hem tot zijn getuigenis bracht, televisiejournalist Lowell Bergman (Al Pacino).

Twijfels zijn er voor Wigand elk moment, zeker als zijn voormalige werkgevers hem onmiskenbaar bedreigen en hem via de media proberen te breken. Maar hij durft op het beslissende moment zijn rug recht te houden. Moed en vasthoudendheid kan Bergman zeker niet ontzegd worden, net zomin als een zeker opportunisme. Maar al zijn de middelen niet altijd vlekkeloos, hij hecht aan de integriteit van zijn beroep. Vakkundig zet hij zijn werkgever CBS onder druk, als de uitzending met Wigands getuigenis over het moedwillige knoeien met het nicotinegehalte in sigaretten om verslaving te versterken, onder druk van de machtige tabaksfirma's dreigt te worden afgelast. Ook in de media draait het om geld, maakt 'The Informant' eens te meer duidelijk. Waar winst de enige morele richtlijn vormt, blijft het aan de eigenwijze enkeling om de hautaine, zich ongenaakbaar wanende uitbuiters zo nu en dan aan de kaak te stellen.

Eric Koch