Eco-toerisme wint danig aan populariteit de laatste jaren. 'Terug naar de natuur' willen we, en in het om de hoek van Florida's Orlando gelegen Seminole County kan dat sinds kort uitstekend. Daar is het Eco Paspoort ontwikkeld, voor mensen die de natuur inwillen, te paard, op de fiets, met de auto, camper of per kano, boot of wandelend. Wat je maar wilt, het wordt voor je geregeld. Vooral de wildstand moet er ongehoord zijn en met name de bekende alligators moeten er met honderdduizenden voorkomen. Onze verslaggever nam alvast een kijkje...
Op vakantie terug naar de natuur
door RON PEEREBOOM VOLLER
SEMINOLE COUNTY (ORLANDO, FL) - Iedereen die wel eens op het New Yorkse JFK-vliegveld is geland weet wat een ramp het is om daar Amerika in te komen. Wat een verschil met Florida! Op het enorme vliegveld in Orlando word je tenminste niet bekeken alsof je de allergrootste crimineel bent die tracht het land der onbegrensde mogelijkheden binnen te komen. Er is geen of nauwelijks wachttijd en vriendelijke douaniers zetten zonder dralen een stempel in je paspoort en wensen je zelfs een prettig verblijf toe!
"Ja, wij ontvangen jullie graag", lacht Rick Roberts, de 52-jarige directeur van Florida Outback. Zijn organisatie ontwierp het Eco Paspoort, waarmee getracht wordt een nieuwe groep toeristen die, niet belust op Disney, Seaworld of NASA, naar de overweldigende natuur in de sunshine state te lokken. En natuurlijk al die anderen die wel voor zon, zee, strand en vertier komen, te laten kennis maken met de 'natuurlijke' kant van Florida.
En die is prachtig, dat kan ik u verzekeren. Seminole County, op slechts een half uurtje rijden van Orlando, is zo'n 880 vierkante kilometer groot en herbergt diverse van de 151 staatsparken die Florida telt. Zo'n 200 zoetwatermeren en enorme rivieren doorbreken dit gebied, dat stinkend rijk is aan wat ze in Amerika wildlife noemen. En dat kun je door middel van het Eco Paspoort op een bijzondere, naar eigen keuze ingevulde, manier ontdekken.
Met
een airboat over de meren en moerassen van Seminole County is een enerverende
ervaring.
Het werkt simpel, de vakantie wordt in eigen land geboekt waarbij wordt aangegeven welke activiteiten zullen worden ondernomen. In het persoonlijke paspoort komen dan de benodigde vouchers te zitten. Kano-varen, paardrijden, airboat-trips, mountainbiken, klimmen, wandelen, met een camper op stap of logeren op een woonboot, de mogelijkheden zijn onbeperkt en alles is van te voren vast te leggen. Simpelweg op de plaats van bestemming bij de kanoverhuurder of manege je voucher inleveren en gaan!
Rick is het bevlogen brein achter het paspoort en onze gids voor de komende dagen. 'Wij zijn de schatbewaarders van de natuur' zegt hij bijvoorbeeld, en 'iedereen wil toch ontdekken, iedereen wil toch mooie dingen zien'. "Mijn paspoort is je entree tot de natuur van Florida, een opening naar een schitterende wereld. Een paspoort naar rust, ontspanning, avontuur en natuur. Er moeten hier geen Disneyland-wachtrijen ontstaan", beklemtoont hij. "Het is voor mensen die actief zijn, die leuke dingen willen doen in en om de natuur."
Hij wordt haast boos als je over de, bij toeristen zo populaire Everglades begint. Want dat is niks. "Ever betekent altijd en glades betekent nat, nou, is dat een leuk vooruitzicht? 't Is een grote zee van gras en daar moet je dan tien uur voor heen en terug in een bus vanuit Orlando zitten. Hier is het echt. Wat je hier aan natuur tegenkomt is tien keer zo divers als de Everglades. Pfff, daar gooit de piloot van je airboat een marshmellow in het water, de alligator hapt het ding weg en het is omkeren en terug naar huis!"
De rivieren met z'n vele alligators zijn perfect met de kano te bevaren.
Da's waar ook, alligators! "Ach, dat zijn best verlegen beesten", sust Rick, vlak voordat we onze zilvergrijze Canadese kano's te water laten. "Krokodillen, die kunnen gemeen zijn, maar als je een alligator met rust laat dan doet 'ie dat ook met jou. Behalve dan als je ze gaat voeren", bezweert hij nog ten overvloede. "En nog steeds zijn er mensen die zo stom zijn om dat te doen. Tja, als ze daar eenmaal aan gewend zijn dan komen ze in de buitenwijken op zoek naar voedsel. En dan verdwijnt er wel eens een hond, ja. Of ze bonken tegen je boot, bedelend om voer. En als je dan niets geeft, kunnen ze besluiten om jou te nemen!"
Bedankt Rick, ons laatste restje vertrouwen in die schuwe, koud-bloedige prehistorische reptielen is als sneeuw voor de hete Floridiaanse zon verdwenen. "Ach, ik overdrijf een beetje", grijnst hij nog. "Er zijn hier in Florida miljoenen alligators én miljoenen mensen. Hoogstens zes of zeven keer per jaar hoor je dat er iemand gebeten is!" Op pad dan maar, voor een twintig kilometer lange kanotocht de Wakavi-rivier af...
Vietnam-veteraan
Don Robbins verblijft alweer negen jaar illegaal in de bossen van het
Wekavi Park en leeft er van wat de natuur hem brengt.
Rustig peddelend zijn we vooral het eerste uur voortdurend op onze hoede. Door de lage waterstand van de rivier bonken we regelmatig over omgevallen bomen en afgebroken takken en iedere keer is het weer schrikken. Gelukkig echter beperkt de zo geroemde wildstand zich tijdens onze tocht tot alles wat kan vliegen. De ene na de andere exotische of juist doodgewone vogel vist, dommelt of vliegt in, aan of over de rivier en geen beer, hert, slang of alligator kruist ons pad.
Het engste dat we onderweg aan wildebeesten hebben gezien waren schildpadden, én Don Robbins, alias de Treetrimmer. De voormalige Vietnam-veteraan verblijft, na genoeg te hebben gekregen van ons stads-stervelingen, alweer negen jaar stiekem in de bossen van het park. De parkwachters weten dat hij er zit, maar tolereren de 48-jarige ex-soldaat omdat hij goed werk verricht. Don verzamelt afval en dan vooral het blik-werk dat niet al te zeer op 'eco' ingestelde toeristen in de natuur achterlaten, om het in te wisselen voor statiegeld. Maar verder ziet hij liever geen mensen meer; behalve dan een enkele kanoër, die hij toch vol trots zijn provisorische kampement laat zien.
De staatsparken
te paard verkennen: ontspannende ontdekkingstochten...
De ontvangst bij de Rock Spring Stables is allerhartelijkst. En je moet er vooral niet vreemd opkijken dat eigenaar Peter Kaiser (42) je in zijn rolstoel ontvangt. Een niet al te geruststellende gedachte zo vlak voor aanvang van onze paardrij-trip, en ik opper een rodeo-ongeluk als ik er bij de als een cowboy uitgedoste Kaiser naar informeer. "Nee, een motorongeluk, in 1975 alweer", grijnst hij onbevangen.
Het heeft hem er juist nooit van weerhouden paard te rijden en in zijn eigen zadelmakerij ontwikkelt hij aangepaste zadels, waarmee hij straks ook andere gehandicapten vertier met zijn paarden wil bieden. Toch zal hij ons niet vergezellen op ons ritje van bijna twee uur. Dat laat hij aan z'n medewerkster Melinda over, die ons voortdurend wijst op alle bijzonderheden onderweg. En ze komt handen en voeten tekort om alle beren-, herten- en coyote-sporen of slangenholen aan te wijzen, maar nooit laten ze zich in het echt zien. Ondanks het soms schichtige gedrag van de paarden als ze iets vreemds in de bossen horen of ruiken.
Vooral als we langs een kleine, dode zwarte beer rijden, tonen onze viervoeters zich niet bijzonder enthousiast. Het aangereden exemplaar is door de parkwachters op een open veld neergelegd om door gieren te worden verschalkt. Ze zijn er nog niet aan begonnen, maar cirkelen er hoog in de lucht boven rond. "Dat komt nog wel", legt parkranger L. Eldredge later uit, "maar hij stinkt nog niet genoeg."
De grootste vijand van de beer in Florida is de auto. "Al die snelwegen zijn dwars door hun leefomgeving aan gelegd. Waren er begin deze eeuw nog zo'n 15.000 beren in het wild, nu zijn dat er nog maar 1500", verklaart de boswachter. "Een hond probeert nog wel weg te springen voor een auto, maar een beer niet. Die gaat recht op z'n doel af en als er een auto aankomt maakt 'm dat niets uit. Toch probeert de staat Florida in de parken de beer weer een zo natuurlijk mogelijke omgeving terug te geven. Er worden tunnels onder de snelwegen aangelegd en we verbinden de parken onderling, waardoor de leefomgeving een stuk groter wordt."
De gieren vinden in de oudste cypresbomen ter wereld aan de rand van Lake Jessup een heerlijke opwarmplekje...
Eldredge merkt duidelijk een opkomst van het Eco-toerisme. "Hoe meer mensen zich met de natuur bezig gaan houden, hoe beter", zegt hij, ons gidsend door een piepklein deel van het Wekavi State Park. "Het zou ons een hoop werk uit handen nemen als mensen wat bewuster met de natuur zouden omgaan." Dan wijst hij ons op de oorsprong van de rivier waar we zo driftig op hebben gepeddeld. Een prachtige natuurlijk bron, in het verleden als kuuroord fungerend; maar tegenwoordig in de zomer een razend druk openlucht-zwembad. De 160 tot 180 miljoen liter die er per dag naar boven borrelen doen er meer dan dertig kilometer over te belanden in nog zo'n prachtige rivier: de St Johns.
De tussenliggende meren en moeraslanden zijn bij uitstek geschikt om met zogenaamde airboats overheen te scheuren. De staat Florida heeft geen enkele moeite met de platte schuitjes die zijn uitgerust met zware motoren en een enorme propellor, die zo voor de voortstuwing zorgt. En een oorverdovend kabaal veroorzaakt! Todd Braden (40), onze piloot, doet het al twintig jaar en heeft nog steeds geen gehoorproblemen. Zegt 'ie. Het lawaai deed mij in ieder geval zo snel mogelijk naar de beschikbare geluidsdempers grijpen. Een eenvoudig bootje met groteske Buick-motor erin die zorgt voor een top van 120 kilometer per uur, aldus de dik ingepakte piloot. "This thing can fly, man", verzekerde Todd me, maar dat had ik in mijn veel te dunne truitje al snel in de gaten...
De parkrangers leggen aangereden beren op een open plek in de bossen als maaltijd voor de talloze gieren.
Het enorme Lake Jessup, waar wij die ochtend overheen raceden, moet zeker zo'n 10.000 alligators herbergen die langer zijn dan drie/vier meter, zegt Todd, er direct aan toevoegend dat we misschien wel ietwat te vroeg zijn. "Het zijn tenslotte koudbloedige dieren. Die komen pas te voorschijn als de zon lekker schijnt." Gelukkig hoefden we ons op de twee uur durende trip niet te vervelen. Zeker de luchtbrigade liet zich weer van z'n sterkste kant zien: adelaars, gieren, reigers, meeuwen, ibis' of pelikanen, het zijn maar enkele van de ontelbare soorten die opgeschrikt door ons vroege kabaal het hazenpad kozen. Ongetwijfeld net als de alligators...
Variatie is wat Seminole County de bezoeker te bieden heeft. Nog enkele voorbeelden: van een rustige cruise met rivierboot Romance tot aan verdwalen op de grootste vlooienmarkt ter wereld, Flea World. Van een prachtige rondrit met een ouderwetse restauratiewagen uit de jaren vijftig, de Florida Central Adventure Dinner Train, tot aan een bezoek aan het historische Sanford. Van een ontspannen ochtend golfen op een van de vele mooie banen tot aan een kijkje bij The Senator, 's werelds oudste en grootste cypres ter wereld (3500 jaar oud, 42 meter hoog, omtrek 14 meter en diameter 5,18 meter). Van winkelen in het enorme Seminole Towne Center tot aan dineren in een van de vele sfeervolle restaurants. In Seminole County is genoeg te doen...
Publicatiedatum = 14 maart 1998
