&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">
Eurojet

Slapen in een grensgeval

door JAN COLIJN

MANDER - Vijf generaties al is het etablissement in het Twentse Mander op de grens met Duitsland in handen van de familie Nijhuis. En met zoontje Jordie (7) staat de zesde generatie zelfs alweer klaar om het roer over te nemen van dit 'grensgeval'.

Vader, dochter en kleinzoon Nijhuis bij het nieuwe grenspension.

FOTO: JAN STAPPENBELD

Het cafeetje aan de Uelserweg is recent verbouwd om als café-pension 'De Groene Grens' de deuren te heropenen. Het ligt op de route van tal van auto-, fiets- en wandelroutes.

Vandaar dat het een dankbare pleisterplaats is voor automobilisten die de dr. Picardt-route of de Sagenlandroute rijden of de toeristen die de Springendal- of Hezinger-route fietsen. Maar ook de befaamde Pieterpad-wandelroute heeft de pleister geadopteerd. Aangezien Mander bovendien te midden van meerdere natuurgebieden ligt, leggen dagjesmensen er veelvuldig aan voor een adempauze.

Drankvergunning

Het waren de voorvaderen van de huidige uitbaatster Annie Nijhuis die in het jaar 1881 van de toenmalige burgemeester de felbegeerde drankvergunning kregen. Daarnaast hielden de 'Nijhuizen' er naast het café een boerderij, een meelhandel en een winkeltje op na. Tot 1994 werden er zelfs bestellingen aan huis bezorgd: aanvankelijk met paard en wagen, later met tractor, bestelbusje of stationwagen.

Maar schoondochter Annie Nijhuis heeft bij het kantelen der eeuwen het cafeetje een nieuwe dimensie gegeven. Daarbij werd ze op het idee gebracht door haar eigen klanten. Die vroegen zich af waarom ze op zo'n strategische plek nagenoeg op de landsgrens en met toeristische trekpleisters als Oldenzaal, Ootmarsum en Vasse in de buurt geen pensionnetje begon.

'De Groene Grens biedt met slechts vier slaapkamers, een ontbijtzaaltje en een bar onderdak aan liefhebbers van gemoedelijkheid en nostalgie.

De huidige uitbaters koesteren zelfs de minder dierbare herinneringen aan vervlogen tijden. Zo is op zolder nog altijd een zwart geblakerde muur te zien die herinnert aan een brand in de negentiende eeuw. En die muur blijft zitten als aandenken.

Publicatiedatum = 13 mei 2000