&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

MEXICO MET EEN RUGZAK Met een welwillende glimlach laat deze Mexicaan in Pátzcuaro zich op de foto zetten. door Annette Karimi MEXICO-City - De taxi-chauffeur stuurt zijn auto een zijstraatje van Mexico-city in. Uit de schaduw springen enkele mannen tevoorschijn, en rukken ruw aan de portieren. "Je geld of je leven," snauwen ze in slecht Engels. Zo'n overval staat een toerist te wachten in de Mexicaanse hoofdstad. Tenminste, volgens reisgidsen die Amerikaanse toeristen citeren. De ervaring leert gelukkig anders. Veelal blijkt de taxi overbodig omdat het metro-net zich zeer eenvoudig laat kennen. Bovendien is dit rampscenario te voorkomen met een handleiding over het Latijns-Amerikaanse land, die meldt welke (privé-)taxi's vermeden moeten worden.Berucht en terecht is wel de grauw-grijze deken van smog die over de stad hangt. Ook het aantal tasjesdieven schijnt dramatisch toe te nemen in de uitdijende stad van 16 miljoen inwoners. Maar daar is op het streng-bewaakte centrale plein (Zócalo), weinig van te merken. Wreedheid Aanrader is er het presidentiële paleis. De Mexicaanse meester Diego Rivera heeft er in bonte muurschilderingen de wreedheid uitgebeeld van de Spaanse veroveraars. Deze Europeanen bepaalden de geschiedenis van het land nadat ze in 1519 Mexico waren binnengevallen, en de indianen hun wil en wet hadden opgelegd. Toch is het zaak Mexico-city zo snel mogelijk te verlaten. Want wie een rugzak heeft, geen bezwaar tegen openbaar vervoer, en zin in cultuur en avontuur, kan in het land piramides beklimmen, zonnebaden in een mondaine badplaats, en over adembenemende bergen en uitgestrekte vlakten rijden. Op de stedenroute van Teotihuacán naar Guanajuato, Zacatecas, Guadalajara, Puerto Vallarta en Pátzcuaro is het allemaal te vinden. Een georganiseerde reis boeken is onnodig. Het openbaar vervoer in het Latijns-Amerikaanse land is uitstekend geregeld, en met een reisboek, een enkel woordje Spaans en gezonde verstand is het land veilig en goed te bereizen. Met een bankpas is bovendien ook gekluns met geld wisselen uit de boze. Overal in de steden staan pin-automaten, die de toerist ook in het Engels bedienen. En bij moeilijkheden blijken de Mexicanen doorgaans vriendelijk en behulpzaam. Piramides in Teotihuacán Op nauwelijks vijftig kilometer van Mexico-city roepen de twee piramides van Teotihuacán lang vervlogen tijden op. De archeologische topattractie was ooit de grootste stad voor de Spanjaarden het land in de zesde eeuw n. Chr. binnenvielen. Vanaf de piramide van de Maan in Teotihuacán is het een adembenemend uitzicht op de piramide van de Zon. De kleinere bouwwerken tussen de twee gevaarten in waren ooit regeringsgebouwen, en woonhuizen van notabelen.   Maar voor een adembenemend uitzicht moet je wel over stalen zenuwen en een goede conditie beschikken. De zeventig meter hoge piramide van de Zon, in de eerste eeuw gebouwd en gereconstrueerd in 1908, laat zich niet zonder slag of stoot bedwingen. Meer dan 240 reuze-treden scheidt de toerist van de top. Op de weg naar boven ontbreekt het zelfs hier en daar aan een trapleuning. Datzelfde geldt voor de verderop gelegen kleinere, maar even steile piramide van de Maan. Guanajuato Ruim vier uur reizen verder ligt Guanajuato. Het universiteitsstadje is gebouwd tegen de hellingen van een diep ravijn en wordt met recht geroemd om haar authentieke uitstraling. Op een afstand lijkt het net een bont stadje uit Madurodam. Nadat er goud en zilver was gevonden, begonnen in 1550 de Spaanse overheersers ook hier hun spreekwoordelijke terreur tegen de indianen. Maar ook begonnen de Europeanen aan de bouw van kathedralen en kerken, theaters en herenhuizen, die vandaag de dag het uiterlijk van de stad bepalen. Een karakteristieke straat in het universiteitsstadje Guanajuato.     Fascinerend, zelfs griezelig, zijn de ondergrondse wegen en kruispunten in de stad. Er is geen rekening gehouden met voetgangers, en een wandeling in dit ondergrondse wegen-net is af te raden: de uitlaatgassen in de afgesloten, holle ruimten vormen een aanslag op de longen. Treft de toerist een festival in Guanajuato, zoals in oktober het beroemde Cervantino-festival, dan barst het stadje al gauw uit zijn voegen. Van heinde en verre stromen Mexicanen naar de stad om in de straten te hossen tijdens de straatfeesten en theater-en muziekoptredens. Bij dergelijke volksfeesten kunnen trouwens hotelprijzen verdubbelen, en is het raadzaam enkele dagen van tevoren te boeken. Buiten deze hoogtijdagen zorgen de studenten in de stad, zo'n 15.000 in totaal, ervoor dat Guanajuato niet kan inslapen. Zacatecas Even schilderachtig is het zilverstadje Zacatecas dat per bus ruim vier uur verwijderd ligt van Guanajuato. Opvallend is de afwezigheid van toeristen. Dat verklaart overigens het gestaar van de lokale Mexicanen. "Nederlanders?", zegt een enkeling verbaasd. "Volgens mij heb ik er nog nooit een hier ontmoet." De lokale elite spaarde in 1729 kosten noch moeite bij de bouw van de enorme roze kathedraal van Zacatecas.   Behalve de knusse straatjes, koloniale gebouwen en een enorme roze kathedraal vormt een bezoek aan de oude zilvermijn El Edén een hoogtepunt. Bij de 50 meter diepe afdaling in deze mijn is het wel even doorbijten als het liftje begint te stotteren, en te schudden. Eenmaal op de vierde etage voert een spookachtige wandeling over vele diepe mijnschachten. Een van de mijntunnels doet op bepaalde dagen nog dienst als disco voor de lokale jeugd. .Reiswijzer De luchtvaartmaatschappij United Airlines vliegt vanaf Schiphol elke dag naar Mexico-city met een overstap in Washington. Op tien minuten na bedraagt de vliegtijd 16 uur, en aankomst is rond een uur of negen 's avonds. Met een rechtstreekse vlucht op Mexico-city doet de KLM er 12 uur over, en vliegt op maandag, dinsdag, vrijdag, zaterdag en zondag naar de Mexicaanse hoofdstad. Inentingen voor Mexico zijn afhankelijk van welk deel van het grote Latijns-Amerikaanse land. Handig is vooraf de tropenafdeling van een Nederlands ziekenhuis te bellen. Soms worden inentingen tegen Hepatitus A en malaria geadviseerd. Eten De Mexicaanse keuken is zeer gevarieerd en kent vele lokale specialiteiten. Vaste bijgerechten bij alle maaltijden zijn in Mexico doorgaans tortilla's, frijoles en chili's, respectievelijk maïspannenkoeken, bonen en pepers. Het is raadzaam op de hygiëne van een restaurant te letten, en zeker de eerste week ook de 'zwaarte' van het voedsel in acht te nemen. Zo leert de ervaring dat een typische Mexicaanse lekkernij als guacamole gestampte avocado's met uien, chili, tomaten en citroenen in combinatie met bonen en tortilla's de maag doen steigeren. Aanrader is ook de burrito, de bekende opgerolde pannenkoek met kaas, vlees, bonen en chili, en de vele Mexicaanse soepen. Mexicanen eten zelf vaak in comodores, eettenten op straat en op de markt, waar het voedsel voor je neus worden klaargemaakt. Zoek in ieder geval altijd een drukbezochte plek. Openbaar vervoer Mexico heeft een zeer efficiënt bus-netwerk. Voor busreizen die maximaal 6 uur in beslag nemen is het niet nodig vooraf te reserveren. De bussen variëren van superluxe tot eenvoudig. Er is vrijwel altijd plek, de wachttijd bedraagt hoogstens drie kwartier, en de bussen zijn (zeer) comfortabel. De enige uitzondering op deze regel is de goedkope busmaatschappij Galeano, die zijn chauffeur 14 uur zonder aflossing laat rijden, in elk gehucht stopt, en de bus laat gebruiken als verhuiswagen. Tijdens de rondreis blijkt vrijwel elke bus recente Amerikaanse films (met Spaanse ondertiteling) te vertonen. Als een enkele chauffeur toch een western van eigen bodem opzet, blijkt het Mexicaanse niemendalletje een slaapmiddel van de eerste plank. Guadalajara Twee indianen-vrouwen zitten op het centrale plein van Guadelajara van het zonnetje te genieten.   Mexicanen proberen oude tradities in leven te houden, zo vertellen volksdansers in de tweede stad van het land, Guadalajara. "We dansen oude Indianen-dansen zodat deze niet vergeten worden", vertelt een langharige jongeman op het grote plein in de stad. Behalve met folkloristische optredens, kunnen vele dagen gevuld worden op de kleurrijke pleinen en in de theaters, musea en kathedralen. Opvallend mooi is het Instituto Cultural de Cabanâs, een voormalig kindertehuis met 32 binnenhofjes, en muurschilderingen van de Mexicaanse meester José Clemente Orozco. Puerto Vallarta Voor een adempauze tijdens deze steden-reis is Puerto Vallarta, de populaire Mexicaanse badplaats aan de Grote Oceaan, de aangewezen plek. De vele hotels, restaurants en winkels doen soms wel huiverig denken aan de verpeste delen langs de Spaanse kust. Maar feit is dat de zee in de Bahia de Las Banderas (Baai van de Vlaggen) een heerlijk temperatuur heeft, en de zandstranden schoon zijn. Moe van waterskiën, zonnebaden en cruises is het heerlijk slenteren langs de galeria's. Vele Mexicaanse kunstenaars proberen in Puerto Vallarta hun keramiek, houtsnijwerken, maskers en meubels te slijten. 's Avonds is er keuze te over aan restaurants, bars en disco's. Pátzcuaro In schril contrast met deze op westerse toeristen gerichte, drukke badplaats, ligt een dagreis verder het karakteristieke berg-stadje Pátzcuaro, op een hoogte van 2175 meter. Het fraaie plein in het centrum lijkt gemaakt te zijn voor een grote theekrans: Mexicaanse ouderen zitten er genoeglijk bij elkaar en vrouwen met boodschappen rusten er uit tussen spelende kinderen, straatverkopers en joggende volwassenen. Vanuit het stadje is makkelijk een excursie te maken langs de indianendorpen, die grenzen aan het Meer van Pátzcuaro. Elk dorp heeft zijn eigen typische handenarbeid, en dagelijks stallen de indianen er hun servies, koperwaar, en maskers, in de straten uit. Foto's maken van Mexicanen, met name indianen, zoals overal tijdens de rondreis, is een heikele zaak. De ene Mexicaan wordt boos, de ander loopt schichtig weg of grijnst welwillend, en de derde wil geld zien. Een regel is niet te geven, maar beleefdheid van de bezoeker in Mexico staat voorop Publicatiedatum = 01 juli 2000