Zonne-allergie door Nico Terpstra, arts Elk voorjaar is het seizoen van de zonne-allergie, een relatief onschuldige aandoening die bij mannen weinig voorkomt maar waaraan wel tien tot twintig procent van de Nederlandse jonge vrouwen in meer of mindere mate lijdt. Zonne-allergie komt vooral in onze noordelijke streken veel voor omdat we zo weinig aan de zon worden blootgesteld; in zonnige en warme streken komt het niet of nauwelijks voor. Door langdurige gewenning aan zonlicht verdwijnen de klachten, maar elk voorjaar kunnen ze weer terugkomen. Wanneer iemand allergisch is voor zonlicht, krijgt hij of zij enkele uren na blootstelling aan de stralen van de zon een jeukende uitslag, vooral aan de handen, maar ook wel op de armen of het gezicht. De uitslag bestaat uit kleine bultjes en roodheid, en soms is er sprake van droge huid met kleine blaasjes. De veroorzaker van zonne-allergie is het ultraviolet licht (A of B), dat bij daarvoor gevoelige personen een allergische reactie kan veroorzaken. Overigens kunnen bepaalde medicijnen (zoals antibiotica) of op de huid aangebrachte stoffen (zoals cosmetica) de klachten versterken. Een zonne-allergie hoeft in principe niet behandeld te worden: de klachten verdwijnen vanzelf na enkele dagen. Dit gaat sneller als de 'patiënt' uit de zon blijft. Er is geen blijvende schade. Het beste kun je zonne-allergie voorkomen door in het voorjaar zeer geleidelijk te wennen aan de zon: elke dag een paar minuten meer zonlicht. Een zonnebrandcrème biedt vaak goede bescherming tegen ultraviolet B, maar onvoldoende bescherming tegen ultraviolet A, en als A de oorzaak is van zonne-allergie, kan een onterecht gevoel van veiligheid tot langer zonnen en dus ernstigere zonne-allergie leiden. Als de jeuk ondraaglijk wordt, kun je de drogist of apotheker om raad vragen. In zware gevallen kan de huisarts wel eens een hydrocortison-crème geven. In zeer ernstige of hardnekkige gevallen wil de huisarts nog wel eens verwijzen naar de dermatoloog, die een kuur met ultraviolet-B-lichtbestraling kan voorschrijven. Die moet dan wel al hartje winter beginnen. Bron: Streefkerk en Verheij: Kleine kwalen in de huisartsenpraktijk (uitgeverij Bunge). Publicatie datum = 28 juni 97