Pyreneeën Eldorado voor
de sportieve vakantieganger
door Jenny van der Zijden
GAVARNI
De Pyreneeën vormen niet alleen de grens tussen
Frankrijk en Spanje, maar ook een prima reisdoel voor de sportieve
vakantieganger. In dit 430 kilometer brede berggebied, waarvan het hart
bestaat uit bergen met toppen tot bijna 3500 meter vindt je honderden
ijskoude meren, woeste bergstroompjes, groene weiden, diepe kloven,
watervallen en gletsjers. Oftewel een eldorado voor onder meer
wielrenners, mountainbikes, abseilers, kanoërs, rivierrafters en
natuurlijk voor bergwandelaars.
Niet
alle wandelingen in de bergen zijn even eenvoudig te maken. Steenslag,
sneeuw en de soms hoge temperaturen spelen een belangrijke rol. Eigen
foto's
Wij trokken een paar weken met onze vouwcaravan door het Franse
gedeelte van de Haut-Pyreneeën. Een gebied wat niet even snel met
de auto is te doorkruisen. Dit komt onder meer doordat veel valleien
zeer diep zijn ingesneden of beginnen met een 'cirque'; een doodlopend
keteldal met steile wanden. Het bekendste keteldal van de
Pyreneeën is het 'Cirque de Gavarni' aan het einde van de Vallee
de Gavarni. Deze vallei telt veel hotels, mogelijkheden om kamers te
huren en een groot aantal campings die merendeels worden bezet door
trekkers met kleine tentjes.
Wandelroutes
Heerlijk wandelen kan ook bij Col du Tourmalet, rond het Lac de Gaube
vlak onder Cauterets en in de omgeving van Pic de Tantes waar de weg
doodloopt tegen de Spaanse grens. Je kunt dan bij Port de Boucharo de
auto op een parkeerplaats achterlaten en vervolgens kiezen uit diverse
wandelroutes. Wij liepen richting de Breche de Roland. Een schitterend
zeer ruig pad over grotendeels keien, gruis en sneeuw een omgeving waar
vooral de echte bergbeklimmers zich prima kunnen uitleven.
Minder ruig maar ook heel bijzonder is de wandeling naar de bekende
Grand Cascade in het Cirque de Gavarni. Het eerste deel van deze drie
uur durende wandeling kan ook per paard of ezel worden gemaakt. De
rijdieren kunnen echter niet verder dan Hotel du Cirque. Vandaar is het
nog ruim een uur heen en terug klauteren over keien en sneeuw en door
ijskoude bergstroompjes naar het eind van het dal. Heel vermoeiend,
vooral met 35 graden. Maar de aanblik van de waterval die hier vanaf
een hoogte van zo'n 420 meter naar beneden stort om vervolgens ook
zomers onder een dikke laag sneeuw te verdwijnen, is de inspanning
echter meer dan waard.
Koeien
boven een deken van mist.
Zo'n tocht moet je eigenlijk alleen maken met helder weer. Met mist,
wat hier veel voorkomt, loont het de moeite niet. Dat geldt overigens
niet voor alle tochten. Soms kan laaghangende bewolking prachtig zijn.
Vaak is het bewolkt in het dal, terwijl een paar honderd meter hoger de
zon schijnt.
Wolken
Zo liepen wij boven de wolken in de buurt van de Col d'Aubisque. Je
kunt hier bij Gourette een kabelbaan pakken naar de 'Pene Blanque'. Met
twee kabelbanen een keer overstappen kun je hier heerlijk uit de voeten
op 2400 meter. Bomen en struiken groeien op deze hoogte niet meer, maar
dit gemis werd ruimschoots goedgemaakt door de schitterende aanblik van
de dikke laag mist onder ons, de ijskoude ronde meertjes, grillige kale
rotsen en vooral door de grote hoeveelheid sneeuw.
Ook autorijden in de Pyreneeën is prachtig. Wel
goed oppassen. Vaak zijn de wegen erg smal en stijl met veel
haarspeldbochten en zeer diepe ravijnen. Tevens moet je er op bedacht
zijn dat na iedere bocht loslopende koeien, paarden, schapen, geiten en
zelfs bergmarmotten kunt tegenkomen.
Publicatiedatum = 19 september 1998
|
