|
|
Trier, de oudste stad van Duitsland, was eens de hoofdstad van het Romeinse Rijkdoor HARRY MULLER TRIER - Trier, de oudste stad van Duitsland, was eens de hoofdstad van het Romeinse Rijk ten noorden van de Alpen. Het kreeg de naam 'Augusta Treverorum' en het aardige is dat uit die tijd daar heel veel bewaard is gebleven. De oude stadspoort Porta Nigra, die door de Romeinen met zware blokken zandsteen werd gebouwd, staat nog steeds overeind alss het symbool van de stad. Overal in de souvenirwinkeltjes vind je de poort in vele uitvoeringen terug, zelfs bij de kruidenier, waar macaroni in de vorm van de Porta wordt verkocht.
Ook in de naaste omgeving van de stad, zoals bijvoorbeeld in Bitburg, werd veel uit de Romeinse tijd teruggevonden. Geen wonder dat vooral 's zomers in dit gebied veel toeristen komen. Van de buitenlanders komt het merendeel uit ons land, maar dat komt ook door de twee Nederlandse bungalowparken langs de rivier de Moezel in het dorp Leiwen, niet ver van Trier. In de Duitse stad Trier en in de omgeving is veel uit de Romeinse tijd teruggevonden. Schoenmaker Hans Bensfeld uit Bitburg is in zijn vrije tijd Romeins soldaat. Vanuit zijn woonplaats trekt hij met zijn legergroep LEGIO XXII regelmatig naar Trier, een afstand die te voet in een dag kan worden afgelegd. De dertien soldaten, die vergezeld worden door dertig vrouwen en kinderen, zijn dan als de Romeinen gekleed die hier omstreeks een halve eeuw na de geboorte van Christus leefden.
Hans is de centurio, de aanvoerder van de groep. Achter zijn winkel
heeft hij een compleet museum ingericht met veel echte en nagemaakte
spullen uit de Romeinse tijd. Sieraden, olielampjes van klei, potten en
ook veel munten. Dat geld is overigens niet zo bijzonder, want echte
oude Romeinse munten worden nog veel in Trier gevonden. Ze zijn zelfs
voor zo'n zeventig gulden bij de VVV te koop. 45 Kilo De legeruitrusting van de schoenmaker hangt ook in het museum en daaruit blijkt dat het lang niet altijd meeviel om in de grijze oudheid soldaat te zijn. De complete bepakking weegt zeker 45 kilo en je moet goed getraind zijn om daar een dag mee rond te sjouwen. Hans maakt de sandalen voor de namaak-Romeinen. De platte zolen zijn voorzien van klinknagels.
Het mooiste uitzicht op de Porta Nigra (36 meter lang, 32 meter breed en 30 meter hoog) heb je vanuit het restaurant van het Dorint-hotel aan de overkant van de straat. De Franse kok daar maakt de heerlijkste spijzen klaar en genietend van een grand dessert bedenk ik dat de Romeinen destijds toch ook behoorlijke levensgenieters waren. In de stad is een restaurant waar ook nu nog Romeinse gerechten geserveerd worden. De receptuur komt uit het kookboek van Marcus Gavius Apicius, eens een hele beroemde kok. Erg lekker is de Patina Zomoteganon (een visgerecht met garnalen), Lucanicae (braadworstjes) of Pollus Allecatus (kip in een bijzondere saus).
De poort is in de loop der tijden wel wat veranderd. Het
historische bouwwerk werd zelfs eens omgebouwd tot kerk. Daartoe werd
de poort helemaal volgestort met zand en via een soort heuvel kon men
de bovenste etages bereiken, waar de kerkgangers terecht konden. Er
waren destijds vier poorten in de stad, maar de helft werd afgebroken
om er huizen van te bouwen. Te voet Achter de poort is de oude binnenstad van Trier. Gelukkig niet al te groot en daarom kan ook de niet geoefende wandelaar gemakkelijk te voet alle oudheden bekijken. De belangrijkste winkelstraat is maar liefst dertien meter breed, maar dat was ook in de tijd van de Romeinen de hoofdstraat. Daar probeert nu een man met een draaiorgeltje een paar centen te verdienen. Op zich is dat geen bezwaar, maar hij heeft er ook nog een aap aan een ketting bij. Daar moet je met de handen niet te dicht bij komen, want het dier is in de loop van de tijd behoorlijk agressief geworden. Als het aapje bijt, is dat geheel voor eigen risico, zo staat op een bordje geschreven.
Hoewel ook Trier
tijdens de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd werd, ziet het marktplein
er nog net zo uit als in de Middeleeuwen. Onder de vroegere veemarkt
(Viehmarkt) zijn de resten gevonden van een openbaar badhuis dat aan
het eind van de tweede eeuw na Christus werd gebouwd. Prachtig is te
zien hoe groot de baden wel waren en hoe de verwarming van de vloeren
en het water was geregeld. Over deze opgravingen heen heeft men een
glazen gebouw gezet. Waar de Romeinen eens een bad namen, worden nu
concerten georganiseerd maar ook bijvoorbeeld een wijnproeverij. Elders
in de stad vond men de overblijfselen van het badhuis Barbara, dat een
oppervlakte had van meer dan vier hectare. Daarvan is een kwart
blootgelegd. Badpaleis Er werd wat gepoedeld door de Romeinen, want ook de Kaiserthermen zijn in Trier te zien. Een deel dat boven de grond stond, is zelfs bewaard gebleven en ziet er uit als een oude stadsmuur. Dit was een van de grootste badpaleizen van het Romeinse Rijk. Er waren aparte zalen waar je in koud of warm water kon baden. Verder vijf zwembaden, een massageruimte, sauna's en kleedruimtes. Het geheel was compleet gemaakt met een ruimte om te sporten. In de onderaardse gangen werkten slaven om de aanvoer van helder warm water te kunnen garanderen.
Er is in Trier ook een amfitheater, maar dat is weinig indrukwekkend. Toch konden indertijd zeker 25.000 Romeinen daar een plaatsje vinden om vermaakt te worden met bokswedstrijden, vuurvreters of bijvoorbeeld slangenbezweerders. Heel mooi is de Basilica, die helemaal als vroeger werd opgebouwd en nu dienst doet als protestantse kerk. Dit was de troonzaal van de Romeinse keizer, waar ook recht gesproken werd. De ruimte is zo groot, dat zelfs de kolossale Porta Nigra erin zou passen. In de wijde omgeving van Trier hebben de Romeinen hun
sporen achtergelaten. In Bitburg zijn vondsten te zien in het
plaatselijke museum, maar ook heeft men daar een stadswandeling
uitgezet langs de resten van muren, zuilen en poorten die de Romeinen
hier bouwden. Even buiten deze stad heeft men de resten van Romeinse
villa's opgegraven, zoals de Villa Borg en de Villa Otrang. Heel mooi
zijn daar de mozaïekvloeren, die goed bewaard zijn gebleven. Bungalowparken Dicht bij Trier is het wijndorpje Leiwen met twee Nederlandse bungalowparken. Het nieuwste is Eurostrand Mosel, dat gelegen is tussen de wijngaarden langs de Moezel.
Directeur André ter Huurne: "Al jaren hebben wij in Fintel aan de rand van de Lüneburger Heide een park waar wij op basis van alles inclusief onze gasten ontvangen. Naast alle drankjes is ook het amusementsprogramma bij de prijs inbegrepen. Het concept was zo'n succes, dat we nu ook bij Trier een park hebben gebouwd. Vooral clubs maken tijdens het weekeinde gebruik van onze arrangementen. In de dagen door de week zijn het meestal de senioren die komen. Ook zij hoeven zich geen moment te vervelen. Wij organiseren dan excursies en ook een wijnproeverij op een Moezel-schip."
Het park is compleet ingericht met riante witte huizen, die vaak voorzien zijn van meerdere badkamers. Er is ook een overdekt zwembad, bowlingbanen en een sportcentrum. Sinds kort heeft men een hotelservice met een eigen restaurant. Enkele kilometers verderop is het park 'Sonnenberg', dat behoort tot de keten van Landal GreenParks. Hier heeft men 245 bungalows beschikbaar en er is ook een camping. In totaal kan men hier 2000 gasten ontvangen en dat is meer dan het totale aantal inwoners van Leiwen. REISWIJZER Het Duits Verkeersbureau in Amsterdam (telefoon 020-6978066 of folderbestellijn 0900-1091029) heeft brochures over Trier beschikbaar. Inlichtingen over Eurostrand Mosel worden verstrekt via het gratis telefoonnummer 0800-0225909 en via het internet www.eurostrand.de. Landal GreenParks is te bereiken in Voorburg, telefoon 070-3003500. Publicatiedatum = 17 juli 1999
|
De Porta Nigra met het treintje voor de toeristen.
Fraaie huizen aan het marktplein in Trier.
Links: Deze Romeinse soldaat staat
in het museum van schoenmaker Hans Bensfeld.
Rechts:
Schoenmaker Hans Bensfeld als romein.
Het dorpje Leiwen aan de Moezel.
Mariabeeldjes zie je veel
Van de Kaiserthermen is een deel boven de grond weer opgebouwd.
Fraai zijn de witte huizen van
Eurostrand Mosel.
André ter Huurne met de burgemeester en de
wijnkoningin van Leiewen.