|
|
Rijnreisje blijft bekoren |
 |
|
De
Loreley was vroeger een gevaarlijke rots
|
door HARRY MULLER
KEULEN - Ongeveer twee eeuwen geleden reisden de eerste Engelse vakantiegangers met een trekschuit langs de Rijn en ontdekten daar Keulen, Koblenz of Rüdesheim. Voor hen was dat toen al het toppunt van vakantie. Tot op de dag van vandaag is een Rijnreis populair gebleven, al ga je tegenwoordig wel op cruise op deze drukke scheepvaartroute.
Het uitzicht op de oevers is vergeleken met vroeger heel anders. Maar wanneer je eenmaal de stad Bonn gepasseerd bent en de rokende schoorstenen van het Ruhrgebied achter je hebt gelaten, komen de goede oude tijden terug. Je ziet heuvels met wijngaarden, dromerige stadjes en talloze kastelen.
Wij varen mee met de Serena met aan boord vooral ouderen.'s Morgens vertrekken we uit Arnhem en tegen middernacht leggen we aan in Düsseldorf. Op de kade wordt het zoveelste wijnfeest gevierd, maar niemand aan boord heeft na deze lange dag nog zin om zich in het feestgedruis te storten. Sommigen praten aan de bar achter een glaasje advocaat met slagroom, een pilsje of een borreltje nog wat na over de belevenissen van overdag.
Hoge leeftijd
Varen op de Rijn is leunend over de railing het landschap aan je voorbij zien glijden, verbaasd zijn over zoveel kolossale schepen op het water die links en rechts passeren, naar mensen kijken die op zandstrandjes genieten van het mooie weer, naar hengelaars die proberen een visje te verschalken en naar kampeerders die hun tent ver buiten een camping langs de waterkant hebben opgezet. En dan is er ook nog een roeibootje (vier met stuurman) dat door de hekgolven van ons schip bijna ten onder dreigt te gaan.
Miljoenen
dagjesmensen genoten al van dit uitzicht bij de Drachenfels.
Met de gemiddelde hoge leeftijd van de passagiers aan boord wordt rekening gehouden. Zo kan bij een excursie naar de Dachenfels - volgens onze gids de meest bezochte berg van Duitsland - vanaf het schip meteen in een toeristentreintje worden gestapt dat je daarna naar een tandradbaan brengt. Lopen en klimmen is er nauwelijks bij. Sinds de opening van dit spoorlijntje naar deze rots hoog boven de rivier hebben al miljoenen dagjesmensen hier genoten van het uitzicht over het landschap. Bij mooi weer kun je zelfs de twee torens van de Dom in Keulen zien. Een zekere graaf Friedrich Leopold zu Stolberg schreef in het jaar 1877 al naar huis: "In een bekoorlijk landschap reist men van Keulen naar Bonn en vandaar veredelt zich de natuur tot de hoogste schoonheid."
Heerlijk
genieten op het zonnedek met op de achtergrond de Dom van Keulen.
Liefhebbers kunnen ook op de rug van een ezel naar de Drachenfels, een klimpartij van maar liefst drie kwartier. Gelukkig maken weinig toeristen gebruik van deze mogelijkheid en kunnen de ezeltjes lekker beneden blijven en alleen maar hooi en ander voedsel happen.
De Serena is lang niet het modernste schip waarmee je een aantal dagen over de Rijn kunt varen, maar wel een gezellig schip. Er is plaats voor 112 passagiers en dus is de sfeer aan boord redelijk knus. De trappen zijn wel wat steil, maar wie slecht ter been is, kan van een stoeltjeslift gebruik maken.
Televisie is aan boord, maar niet in de hutten. Als we varen, is het beeld erg slecht, want de schotelantenne werkt alleen goed als we aan de kant liggen. Het eten is Hollands, zonder tierelantijnen. Natuurlijk ontbreekt de hagelslag niet bij het ontbijt. Bij het diner wordt geen dure wijnkaart gepresenteerd. De keus is eenvoudig: rode of witte wijn.
In
het Middeleeuwse stadje Oberwesel leggen we helaas niet aan.
Onderweg geeft onze reisleider informatie over wat we op de oevers zien. Niet overal kunnen we immers aanleggen om alles wat beter te bekijken. Dat is soms wel jammer. Het plaatsje Overwesel varen we snel voorbij, maar via de luidsprekers aan boord horen we, dat dit een van de mooiste middeleeuwse stadjes langs de Rijn is. Beroemd om de vestingmuren met verdedigingstorens, de fraaie architectuur van de huizen en de plaatselijke kerk, die van rode zandsteen is gebouwd. Vanaf het zonnedek maken velen een plaatje voor het fotoalbum thuis.
Alle camera's komen weer tevoorschijn bij de Lorelei, de beruchte rots waar volgens de overlevering een dame de schippers verleidde met haar gezang, waarna de schepen te pletter sloegen. Tegenwoordig levert dit eens zo gevaarlijke punt voor de scheepvaart geen problemen meer op. Aan boord klinkt het lied 'Ich weiss nicht was soll es bedeuten, dass ich so traurig bin', maar verder verder maakt de Lorelei met twee vlaggen op de top toch weinig indruk meer.
Natuurlijk horen we alle bijzonderheden over de kastelen en ruïnes langs onze route. We zien de ijzeren korven bij de torens hangen, waar overspelige vrouwen en misdadigers een tijdje in moesten zitten. Ook is er een pracht van een slot dat gekocht werd door een rijke Amerikaan, die net als wij een toeristisch tochtje langs de Rijn maakte. Veel kastelen zijn keurig gerestaureerd en worden ook weer bewoond.
'Oud'
en 'nieuw' op de Rijn.
In Rüdesheim (jaarlijks drie miljoen toeristen) liggen we een dag en een nacht aan de kade. Rond het jaar 1800 kwamen daar de eerste Engelse toeristen. Hun schepen werden toen nog door paarden getrokken. De paden langs de rivier worden nu gebruikt door fietsers en wandelaars. Veel mensen kennen de Drosselgasse, een omhoog lopend straatje met veel vertier in de stadje. Jaren geleden een plek, waar jongelui die te diep in het glaasje hadden gekeken, nogal eens met elkaar op de vuist gingen. Dergelijke uitspattingen zijn er tegenwoordig niet meer, omdat de kasteleins het drankgebruik nauwkeurig in de gaten houden en al te luidruchtige jongeren uit de etablissementen worden geweerd.
Muziek is er nog genoeg. Soms is dat een jongeman die uit een elektronisch
orgel een heel orkest tevoorschijn tovert, een andere keer is dat een
hoempa-orkest dat vrolijke deuntjes speelt. De Drosselgasse lijkt dan
net het Eurovisie songfestival. Maar hier speelt en zingt iedereen door
elkaar en is de lucht doordrenkt met de geur van alcohol, braadworst en
patat. Japanners hebben het stadje in hun reisprogramma 'Europa in een
week' opgenomen. Ze blijven meestal maar enkele uren.
Ook een manier om een mooie plaats aan de Rijn te bekijken....
|
REISWIJZER
|
| Diverse touroperators hebben een Rijnreis in hun programma opgenomen. Hoe luxer het schip, hoe duurder zo'n Rijnvakantie is. Een weekje op de Serena van Arke Reizen kost ongeveer duizend gulden. Extra moet betaald worden voor de drankjes aan boord en de excursies, bijvoorbeeld naar Cochem, Maria Laach en Altenahr. Inlichtingen bij de reisbureaus en bij het Duits Verkeersbureau in Amsterdam, telefoon 020-6978066. |
EIGEN FOTO'S
Publicatiedatum = 19 augustus 2000
