De koks Michel de Kalbermatten en Freddy Moren uit de Zwitserse stad Sion komen al meer dan tien jaar naar de Vakantiebeurs. In een namaak-berghut maken zij portie's raclette, gesmolten kaas met een kleine aardappel in een schil en een paar augurkjes. Zij vragen er vijf gulden voor en dat is beslist niet duur.
Deze Zwitsers reizen met hun raclette-kaas langs toeristische beurzen in heel Europa.
Michel
en Freddy reizen jaarlijks langs twaalf verschillende toeristische
beurzen in Europa en nemen daarvoor in totaal ongeveer 5000 kilo kaas
mee. Plus natuurlijk de nodige wijn uit de streek Wallis als de droge
witte Fendant en de rode Dole. Het tweetal heeft de Nederlandse Wieske
de Boer meegenomen voor de bediening. Zij woont met haar man Marten in
de stad Thun, waar hij een slagerij heeft. Een portie gedroogd vlees
kost in het Zwitserse restaurant iets meer dan een tientje, maar dat
kan ook niet anders. Dit vlees kost zo'n tachtig gulden per kilo, maar
voor een kilo varkensvlees moet je bij de Zwitsers ook al vier tientjes
betalen.
Bier
Gerhard Henninger uit Kulmbach is de baas van het Duitse restaurant met zo'n honderd zitplaatsen. Hij heeft veel vaten bier uit Beieren meegenomen, maar zijn trots is de Kulmbacher Bratwurst, wat kleiner dan de braadworst die meestal wordt verkocht. De smaak is prima door het gebruik van allerlei fijne kruiden. In trek is ook de warme witte worst, die gekookt geserveerd wordt met een beetje zoete mosterd. Ook leverkaas, leverworst en kasseler rib staan op de spijskaart en natuurlijk is er Kartoffelsalat en Sauerkraut. Jammer is wel, dat men dit jaar de hoempa-muziek thuis had gelaten.
De specialiteit van onze Oosterburen: bier en veel worst.
Dankzij de inzet van touroperator Polyplan hebben de Grieken voor veel meer sfeer gezorgd. Men heeft een orkestje met bouzouki-muziek uit Athene laten komen, die alleen muziek speelt die tijdens het regime van de kolonels in de gevangenissen gecomponeerd werd.
Er is gewoon een stukje Griekenland opgebouwd met witte huisjes met blauwe luiken, blauw tapijt op de vloer, blauw-witte kleedjes op de tafels, blauwe stoelen en witte pilaren die van geperst karton zijn gemaakt. Ook niet helemaal echt zijn de plastic wijnranken en bloemen. Toch denk je op een Grieks pleintje te zitten, temeer daar overal rode wijn uit Kreta, witte wijn uit Patras, ouzo en metaxa geschonken wordt.
De Grieken zorgden voor erg veel sfeer met zelfs een huisje en een terras.
De warme pitta-broodjes met gyros (geroosterd lamsvlees) vinden zoveel aftrek, dat maar liefst 18 man personeel ingezet moet worden om een ieder tijdens de topdrukte op tijd te kunnen helpen. Salades met Griekse kaas en tsatziki (een mengseltje van yoghurt, komkommer, knoflook en dille) worden veel gevraagd, maar ook het mierzoete gebakje kadaiffi voor bij de koffie schijnen tal van Nederlanders lekker te vinden.
Zuid-Afrika
Heel bijzonder is het kleine cafetaria van Matthias Kleingeld in de stand van Zuid-Afrika. Hij is geboren in Bloemfontein en bezit sinds enige tijd het restaurant Pygmalion in Amsterdam. Ook hij heeft een menukaart met kleine hapjes, zoals 'pap met boerewors'. De worst is uniek, want die wordt door elke familie anders gemaakt. Matthias heeft het geheime recept van zijn oma gekregen. Volgens hem is deze worst wat malser dan die wij kennen.
Matthias Kleingeld maakte in de stand van Zuid-Afrika hapjes volgens een geheim familie-recept.
'Lamskerrie met rys' is ook lekker. Het is lamsvlees in een kerrie-saus met wat rijst erbij. Deze gele rijst wordt in Zuid-Afrika altijd na een begrafenis gegeten en daarom ook wel 'begrafenisrijst' genoemd. Het gerecht wordt opgediend in een kom met ook enkele plakjes banaan met kokos. 'Sosatie' is een spiesje met kip in een kerrie-marinade en heel pikant zijn een soort soesjes met gedroogd struisvogelvlees. Dit gerecht wordt 'ou-vrou-onder-die-combers' genoemd. Combers zijn dekens. Wie meer van zoetigheid houdt, kon 'melktert' (een soort vanillepudding met kaneel) of 'pompoenkoekies' bestellen.
De Scandinavische landen hebben samen een restaurant ingericht, waar Gert Petersen al voor de achtste keer de scepter zwaait. Hij woont op het Deense eiland Aero, ongeveer 75 kilometer lang en maximaal slechts 7 kilometer breed. Er wordt alleen maar Deens bier geschonken en men serveert veel gerechten met gebakken of gerookte zalm. Ook broodjes garnaal vliegen over de toonbank en in reusachtige pannen wordt goulash uit Kopenhagen klaar gemaakt. Elk jaar vraagt men Gert naar zijn fameuze champignons in gesmolten kruidenboter. Dit gerecht heeft hij in ons land bedacht en is daarom het niet typisch Deens.
Erg veel belangstelling voor de champignons in kruidenboter en de broodjes gerookte zalm bij het Scandinavisch restaurant.
Pub
Natuurlijk was er ook weer een Engelse en een Ierse pub, waar vooral veel bier gedronken werd en tussen de glazen door hard en soms wat vals gezongen werd. Ook de Belgen hadden hun speciale bieren (bollekes) mee naar Utrecht genomen en de Antwerpenaren serveerden daarbij grote plakken brood met ham.
Ons eigen land was met een van de grootste stands op de Vakantiebeurs vertegenwoordigd. Onder het motto 'Bourgondisch Brabant' kon je rondom een soort boerderij met klompen, bezems en veel houtsnippers op de vloer lekkernijen uit deze provincie bestellen. Het trappistenbier kwam van een kloosterbrouwerij in Berkel Enschot, de Bossche bol (een soort moorkop) werd bij de koffie geserveerd, de worstebroodjes met een vulling van gehakt gingen er in als koek, de Brabantse broeder is een soort krentenbrood met spijs en ook kon je broodjes kaas kopen. Heel bijzondere kaas, want die had men eerst in het trappistenbier gedrenkt.....
De Brabantse lekkernijen met trappistenbier, de Bossche bol en worstebroodjes.
Publicatiedatum = 17 januari 1998
