De titelverdedigster start als laatste en legt de 26 kilometer in Treviso in 32.31 minuten af: een gemiddelde van bijna 48 kilometer per uur en vijf seconden sneller dan de Australische Wilson. Ze zorgt daarmee voor het enige Nederlandse succes op het WK.

De Boekelse, inmiddels verhuisd naar Rotterdam, kan na aankomst geen pap meer zeggen. Voortdurend heeft ze moeten knokken tegen het minimale tijdsverschil met haar tegenstandsters.

Na het veroveren van de regenboogtrui meldt ze zich af voor de wegwedstrijd bij bondscoach Jean-Paul van Poppel, met wie ze vlak voor het WK een conflict had. Leontien ziet het parcours in Verona niet zitten en richt zich op de wereldtitel baanrennen.

Op de WK-baan in Berlijn lijdt Leontien een pijnlijke nederlaag. De renster, in het lopende seizoen goed voor bijna 50 overwinningen en een jaar eerder op het WK nog tweede in de individuele baanachtervolging, wordt twaalfde. "Natuurlijk heb ik de pest in", zegt ze. "Maar iedereen heeft nu gezien dat ik ook maar een mens ben."