|
Ik vind het een triest beeld, een jongeling die afscheid moet nemen van zijn geliefde, die als maagd naar de hemel gaat. En ontredderd acherblijft met de vraag waarom?
WIm Methorst, Ede
Ik laat het levende achter me, om met mijn geliefde in volle harmonie in de hemel tot rust te komen.
Pascal, Hilversum
Misschien wel leuk, maar als je kinderen hebt iets minder. En alles moet je uiteindelijk alleen doen. Je wordt alleen geboren, je leeft alleen je eigen leven en sterven doe je ook alleen. Dit is een stelling van een romanticus en niet van een realist.
Iris, Zuidwolde
Moeten dat de engelen in de hemel voorstellen op het schilderij? Troostgedachten? Ikzelf geloof daar niet in. Samen doodgaan? Nou nee, laat mijn dierbaren alsjeblieft zo gelukkig mogelijk worden!
Mariëtte
van Dongen, Rijswijk
Wat een afschuwlijk werk. Marc Chagall heeft wel degelijk zijn best gedaan om de meest contrasterende kleuren bij elkaar te zoeken en deze in dit doek te verwerken
Richard van Wel, Utrecht
Doodgaan is helemaal niet leuk, of dat nou alleen is of met zijn tweeën!
Margot Fraterman, Enschede
Ik vind het maar een stomme opmerking over dat doodgaan! In dit schilderij zie ik een pasgetrouwd stel dat zich in de zevende hemel waant. Zij horen engelen zingen, zitten juist in de bloei van hun leven, zijn lekker verliefd en genieten van de schoonheid om zich heen.
Dominique, Amsterdam
Het lijkt alsof de twee geliefden
het leven samen niet aankunnen en hun troost in
de dood zoeken. Maar zonder elkaar kunnen ze niet.
Ze sterven samen in de hoop elkaar niet te hoeven
missen...
Marlous, Lisse
Het zou niet gek zijn als
je zo de tocht naar de hemel kon maken onder begeleiding
van muziek. 't Is daar overigens wel druk boven.
Maar wel gezellig, denk ik (ook weer muziek).
Mooi schilderij, hoe langer je kijkt hoe meer
details je ziet.
Lineke van Hoorn, Rijswijk
Ik lach me te blubber, want
mijn beste vriend kocht dit voor zijn nieuwe liefje
om haar na drie weken ten huwelijk te vragen en
wij gaven hen een sprookjesboek cadeau. Een jaar
later waren ze gescheiden en hij is nu, zo af
en toe, een minnaar van mijn vrouw. Tja, liefde
laat zich nu eenmaal niet romantiseren omdat ze
vrij wil zijn.
Bernd Ebbo Visser, Arnhem
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
