|
publicatiedatum:
31-01-2002
Tel je zegeningen
 'Tel
je zegeningen', zeg ik steeds vaker tegen mijn patiënten,
om daar gelijk aan toe te voegen 'tenminste als je gezegend
bent met het vermogen om te tellen'. Dan schiet er weleens
eentje in de lach, knikt instemmend om vervolgens gewoon
door te gaan met het klagen over onbenulligheden. Ik
weet het wel: ieder levenspijntje wordt op geheel individuele
en unieke wijze ervaren. En daar moet je als serieuze
hulpverlener met begrip en op reageren.
Maar, ik kan het niet laten om
zeurpieten te confronteren met al het goede dat zij
over het hoofd zien. Zo kreeg ik niet lang geleden een
vrouw op mijn spreekuur die wanhopig was omdat haar
man het huis had verlaten. Toen ik had vastgesteld dat
zij hem door jarenlange vitterij eigenhandig het huis
uit had gejaagd, stelde ik met haar een plan op om hem
weer terug te krijgen. Door haar schuld te bekennen
en beterschap te beloven, besloot hij een maand later
om huiswaarts te keren; iets wat voor het hele gezin
een opluchting was. Zij bekende dat, pas toen hij echt
weg was, het tot haar doordrong hoeveel zij zou missen
als hij definitief van haar zou scheiden.
Ik heb haar vervolgens een lange
lijst van al zijn positieve eigenschappen laten maken
en haar de opdracht gegeven hem iedere dag op minstens
drie complimenten te trakteren. Dat kon ze, zegge en
schrijve, precies twee weken volhouden en verviel toen
weer in haar gebruikelijke geklaag. Ik daag u uit om
het langer vol te houden en om mij te melden hoe het
u bevalt.
UW REACTIES
Zo
herkenbaar... Ik ben zo'n vrouw en ik heb mijn vorige
partner op deze niet zo gepaste wijze de deur uitgejaagd.
Natuurlijk zijn er meer oorzaken maar een zeurpiet dat
ben ik. Kopjes en glazen die op MIJN manier in de kastjes
moeten staan. De was waar niet aangekomen mag worden
want dat gebeurt uiteraard nooit op de juiste (mijn)
wijze. En mopperen.. heel veel mopperen. Over niets,
over alles en over nog meer onzinnige dingen. Nu woon
ik net 3 weken samen. Want het samenzijn in de weekenden
was supergezellig. Het samenwonen zou dan niet veel
anders kunnen zijn toch? Maar jawel ik zie het weer
gebeuren, ik zie het mezelf gewoon doen! Zeuren over
onnozele dingen. Waarom?? Gen flauw idee, misschien
voel ik me wel bedreigd in mijn eigen omgeving. Misschien
ben ik ook gewoon wel niet aardig. Allemaal excuses
om het goed te praten. Niet fair maar wel handig. Maar
de uitdaging om langer dan 2 weken, 3 complimenten per
dag te maken durf ik wel aan. Nou had ik voor mezelf
al bepaald iets aan mijn gedrag te veranderen. Daarom
is mijn voornemen naast de uitdaging een dagboek bij
te houden. Mijn doel is namelijk te weten waar het vandaan
komt. Want de lieverd waarvan ik me partner mag noemen
verdiend het om met respect behandeld te worden. Dus
met ingang van nu beloof ik erg plechtig dat ik het
meer dan 2 weken "probeer" vol te houden...
Petra
Laferte, Lelystad
Hahaha,
dat is nou typisch menselijk, het is moeilijk om te
veranderen, dat merk ik ook aan mezelf... ik heb soms
ook moeite om niet over pietluttige dingetje m'n bek
open te trekken en te gaan zeuren. Maar heel vaak merk
ik aan de reactie van mijn partner dat ik wel heel erg
dom bezig ben. Ruzie hebben we vrijwel nooit, alleen
hevige argumenten wisselingen. En als ik weer eens begin
te zeuren, Denk kijk ik m'n partner recht in de ogen
aan en merk aan haar wel of het terecht is...
Dennis
Rietveld, Amersfoort
Sorry
hoor maar dat gaat echt niet op! Ik ben zelf zeer positief
en vrolijk maar na 5 jaar 'samen' wonen heb ik het echt
gehad!!! Alles draait om eten, roken en koffie, op de
bank in slaap vallen en nog te beroerd zijn om de vaatwasser
leeg te halen (laat staan afdrogen!) alles laat hij
slingeren tot (vuile) onderbroeken toe, die vind ik
dan op de kapstok, op de gekste plaatsen ik ben niet
met hem getrouwd, woon wel samen maar geen sex daar
is hij te moe voor, hij is bij mij ingetrokken, uit
een verwaarloost flatje, maar wist ik veel, de erfenis
van mijn moeder is op en nu gaan al MIJN spullen er
aan! Ik loop al een jaar te zeggen, ga weg, maar dat
doet hij niet!!! En dat lijstje heb ik ook gemaakt maar
er was maar een goed iets... Hij werkt en dan heb ik
rust... Als hij eindelijk een keer gaat (snel hoop ik)
dan is mijn huis een puinhoop vijf kinderen heb ik gehad,
maar nog nooit zoveel om op te ruimen.
M.
Mulder, Huizen
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
UW REACTIES
Dus
positief zijn, blijven en benaderen, waar boeken vol
over worden geschreven in New Age sferen, die door de
wetenschap worden gehekeld werken toch.....
Sia
Veenstra
Amstelveen
Tel
je zegeningen, volkomen mee eens. Ik houd niet van verjaarsvisite
en de laatste keer begreep ik weer waarom. Er wordt
wat afgeklaagd op zo'n avond. Het begint met het weer
en het eindigt vaak, mede door de drank, met de roddel
en achterklap over de zogenaamde vrienden die er natuurlijk
niet bij zijn. Het mooiste is dan als er een echtpaar
elkaar in het openbaar voor rotte vis gaat uitmaken.
Tot grote hilariteit van de feestgangers worden dan
de 'minpuntjes' doorgenomen en besproken met een ieder
die denkt zich er mee te moeten bemoeien. Bekijk je
partner weer eens opnieuw en zie de positieve kanten
en klaag niet meteen.
Ronny
Lammers
Mariaheide
Erg
mee eens.. Je voornemen om gezonder te eten, dat valt
in hetzelfde rijtje volgens mij… Wat zou dat toch eigenlijk
zijn.. Zeuren, negativiteit, slechte gewoontes.. Waarom
is dat toch makkelijker vol te houden en waarom zijn
veranderingen zo moeilijk...
Marie-Claire
Ridderkerk
Helemaal
waar natuurlijk en zeer herkenbaar! En om de waarheid
te zeggen probeer ik zelf heel veel negatieve dingen
optimistisch te bekijken. Maar wanneer MAG je dan wel
TERECHT (?) klagen? Alleen als de klacht door anderen
ook inderdaad het predikaat 'klacht' opgespeld krijgt
en niet als onnodig gezeur gezien wordt? Dus als iemand
erg veel last heeft van zijn verbande duim mag hij daar
niets over laten blijken, integendeel, hij moet zich
verheugen over het feit dat hij nog een duim heeft?
En klagen over hoofdpijn mag niet, want je moet blij
zijn dat je tenminste een hoofd hebt? "Dokter, kunt
U dat mes uit mijn rug halen, ik ben blij dat ik mijn
rug nog heb... EN... een extra mes!" Tja...
Marjolein
Hoofddorp
|
