publicatiedatum: 6-12-2001

Niets maakt indruk

Wat brengt ons in beroering? Wat maakt indruk? Waardoor zijn we nog geraakt? Goed, het terrorisme heeft de westerde wereld sinds 11 september 2001 in de ban, maar ook op dat vlak treedt gewenning op. In de krant van vandaag wordt morgen de vis ingepakt en iedereen gaat zijn gang alsof er niets aan de hand is.

Voor de gemiddelde Nederlandse burger is er natuurlijk ook niks aan de hand. Ons land leeft in vrijheid en vrijwel iedereen heeft genoeg geld om het eten op tafel te zetten. Bovendien is er elke dag weer opnieuw zoveel dat op ons afkomt dat het gemoed afgestompt raakt. Trouwens, opwinding als zodanig is typisch iets van deze tijd. Alles wat niet spannend, vernieuwend, baanbrekend of geruchtmakend is, telt niet mee. En daarom moeten we steeds harder schreeuwen om gehoord te worden. Dit fenomeen is, bijvoorbeeld, te merken aan de reclameboodschappen. De beelden, de kleuren en de geluiden worden steeds feller, indringender en luider in een poging de kijker te bereiken.

Maar, het effect is zelden groots. De meeste mensen willen helemaal niet onder de indruk zijn. Zij willen een gewoon leven leiden zonder lawaai, emoties en toestanden. Voor mij persoonlijk geldt hetzelfde. Ik ben het meest in mijn nopjes met een gewone werkdag vol gewone, voorspelbare en normale gebeurtenissen; een eenvoudige maaltijd, een normaal gesprek en de simpele warmte van mijn eigen bed. Niet onder de indruk van deze provocatie? Verbaast me niets.

UW REACTIES

Posttraumatische stress-stoornis? Een ontwrichtende schok. Inbraken, overvallen, aanrandingen en verkrachtingen, auto-ongelukken, een vliegtuig dat neerstort, gijzelingen en oorlogsgeweld, de kranten staan dagelijks vol met berichten hierover. Voor de mensen die zoiets meemaken, zijn het onverwachte, ingrijpende ervaringen die hun leven ernstig ontwrichten. De meeste mensen kunnen zo’n traumatische ervaring zelf verwerken. Maar sommigen slagen er niet in de draad van het dagelijks leven weer op te pakken. Hun angst en machteloosheid blijven terugkomen. Die mensen kampen met allerlei lichamelijke en psychische klachten. Deze kunnen wijzen op een posttraumatische stress-stoornis (PTSS). De gebeurtenis heeft psychisch een diepe wond (=trauma) geslagen en roept zoveel stress op, dat het dagelijks leven erna (= post) ernstig is verstoord. Geschonden vertrouwen. De meeste mensen staan er zelden bij stil dat zij ook zelf het slachtoffer van zo’n schokkende gebeurtenis kunnen worden. Ze hebben het gevoel controle over hun leven te hebben. Dat gevoel van veiligheid en de vanzelfsprekende dagelijkse routine maken het mogelijk normaal te leven en toekomstplannen te maken. Onverwachte, schokkende en levensbedreigende gebeurtenissen, traumatische ervaringen, vagen deze veiligheid en vanzelfsprekendheid in één klap weg. Ze vormen een angstaanjagende confrontatie met de eigen kwetsbaarheid en onmacht en soms ook met de gruwelijke dingen waartoe medemensen in staat zijn. De tijd die nodig is om dat te verwerken, is voor iedereen anders. Tijdens een overval, verkrachting of andere schokkende gebeurtenis handelen mensen vaak zonder iets te voelen of na te denken. Achteraf worden ze overspoeld door ongeloof en verbijstering, ontreddering, verslagenheid en doodsangst. Ze trillen, beven en huilen van verdriet en machteloze woede. In de eerste tijd na de gebeurtenis is er weinig over van het vertrouwen waarmee ze daarvoor in het leven stonden. Dat is een normale reactie op een abnormale gebeurtenis. Ach, wat kan het leven toch saai zijn. Wie staat tegenwoordig nog echt er bij stil???

D. de Jong,
Utrecht

Ik ben wel onder de indruk van jouw provocatie! Weet je waarom? Omdat ik open voor sta, zoals de meeste mensen. Thuis, in mijn eigen veilige, rustige kamer zit ik achter de computer De Telegraaf te lezen. Ik zuig te veel informatie en reklame op. Daarna krijg ik de indruk dat ik moe van word. Waarom willen we zo graag gehoord worden? Waarom kunnen we niet iets meer naar elkaar gaan luisteren? Waarom vinden we het belangrijk om ons geld uit te geven aan de derde-wereldlanden, terwijl we onze dakloze burgers in de kou laten staan? Of nog beter... Neem maar als voorbeeld de gemeente waar ik woon. We verzamelen de hulpgoederen en het geld voor de verschillende hulporganisaties. Onze kinderen verkopen ieder jaar trouw de kinderpostzegels. We houden allemaal van onze kinderen. Ons dorp kan de schoolgaande kinderen van werkende ouders geen buitenschoolse opvang bieden. Er is geen geld voor! Deze kinderen zijn aangewezen op een niet professionele oppas, die je ook nog zwart moet gaan betalen. Maakt dat indruk op iemand? Misschien moeten we een TV-show, met een paar super-sterren, gaan maken, een fijn giro-nummer zien vinden en het geld gaan inzamelen voor de buitenschoolse opvang.

Maria Tucak,
Berlicum

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

UW REACTIES

Ik lees regelmatig de publicaties en wat mij opvalt is het cameleon gedoe van de hr Wijnberg. Vroeger freud en nu to the point. Geen geleuter meer van het gele stepje in je jeugd ed.. Ja de therapeut moet ook aan de slag blijven. Gelukkig wordt de samenleveing er zichzelf van bewust dat er teveel geneuzeld is in het verleden. Maar zoals met veel dingen is het effect pas na jaren zichtbaar. Dus blijf maar lekker stoeien met de pen en doe vooral mee aan de mode. Morgen is alles weer anders.

Huib,
Reeuwijk

De situatie in de wereld neem ik op zodra ik dat te horen krijg en als ik dan iets hoor over antrax of hoe dat misschien mag heten op zijn Nederlands, denk ik 'Ach, wat een gezeur'. Mensen met kanker en aids, daar wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed. Is misschien veel erger voor de naaste familie, etc. Wat de wereldsituatie betreft wordt door mij opgenomen en meer niet, zolang wij hier zelf moeten knokken ons hoofd boven water te houden en met 2 stevige benen op de grond moeten blijven, staan blijft het bij een reactie van 'vreselijk, arme mensen', maar meer ook niet. Mensen zijn slechte dieren die eigenlijk het recht niet hebben om dat soort dingen elkaar aan te doen, zeker mensen met een geloof niet. Ben blij dat ik geen geloof heb en probeer zo goed mogelijk mijn leven te leiden zonder leugens en bedrog, waardoor ik soms heel hard mijn neus stoot. Maar ik voel me er wel bij. Groeten uit Perú

Joy Hoks de Zúñiga,
Arequipa, Perú

De meeste mensen willen niet onder de indruk zijn? Nou, ik wel. Dat maakt het leven leuk, onde de indruk raken van iets. Dat hoeft niet iets groots te zijn, maar kan iets heel simpels zijn. Toevallig vandaag met iemand die ik nauwelijks ken een gesprek gehad over hoe zij het had ervaren dat ze 7 maanden geleden een kindje kreeg dat het Syndroom van Down had. Zij vertelde daar zo eerlijk en open over tegen mij die ze nauwelijks kent en op dat moment hadden we een heel intiem gesprek. Het vertrouwen dat ze me gaf en de eerlijkeid en het verhaal, daarvan was ik diep onder de indruk. En dit soort dingen is wat het leven en mensen interessant maakt.

Lucie Leusink,
Arnhem

Samen met mij zijn er velen die zich wel zorgen maken om de overbelichting van "steun anti-terrorisme" campagne van de States. Waarom compenseren ze dat niet met een strijd tegen armoede, corruptie en criminaliteit? De wereld zit niet te wachten op een alles omvattende anti-terror geestelijke entiteit. Voor de rest gaat alles met ons goed.

J.van Dijckman,
Amsterdam