publicatiedatum: 3-5-2001

Cadeautjes geven

Ver in de vorige eeuw was het nog leuk om cadeautjes te geven. Oom Piet had geen geld voor een nieuwe pijp. Tante Greet miste de grote borden van haar boeren-bontservies en mijn vrienden glommen van vreugde als zij een langspeelplaat kregen.

Tegenwoordig is het geven van een cadeau een vervelende opgave om de doodeenvoudige reden dat iedereen alles al heeft. Kinderen stikken al in het speelgoed voordat ze geboren zijn en de Ferrari die nog ontbreekt aan de collectie auto's van mijn buurvriend Henk gaat mij als verjaardagspresentje gewoon te ver. Dat niemand meer iets te wensen heeft, is vooral te merken aan de uitnodigingen die ik tegenwoordig voor jubileumfeestjes ontvang. Onderaan het kaartje staat steevast: 'Doe een bedrag naar eigen vermogen in een envelop als bijdrage voor de wereldreis van het feestvarken.' Uit protest neem ik dan een set modern beschilderde eierdoppen mee of een groot paraplu met op het doek de tekst: 'Wie beschutting zoekt, kom bij mij.'

Nee, de welvaart heeft veel moois gebracht maar iedereen wel de kans ontnomen om zijn medemens te verrassen. Daarom heb ik besloten om niets meer te kopen en draag mijn oude camera permanent bij me. Van iedereen die ik waardeer neem ik foto's en bij gelegenheid krijgen zij hun eigen beeltenis met een mooi lijstje er om heen. Waarom? Een foto is zelfgemaakt, origineel, persoonlijk en veelzeggend. En zo hoort een echt cadeau ook te zijn.

UW REACTIES

Ik vind het wel heel makkelijk om mee te doen aan een gezamelijke storting, voor een gezamelijk cadeau. Maar uw verhaal heeft mij wel aan het denken gezet waarom? Ja iedereen heeft gewoon alles. Uw aanpak vind ik heel leuk en in mijn ogen origineel. Zelf hebben wij de instelling, kom gewoon dat is al een cadeau op zich en wil je toch per se met iets aankomen zetten, is een bos bloemen meer dan genoeg.

Nicolette Franken
Hilversum

Arme man... Door gewoon op te letten kom ik er altijd wel achter wat een leuk presentje zou zijn. Vaak zijn het gewoon de kleine hebbedingetjes. Zelfs een fotorolletje voor iemand die wel zijn camera, maar geen filmrolletje bij zich heeft.

Gusta Schwager
Almelo

U hebt groot gelijk. Ik heb nooit meegedaan aan die flauwekul. Maar ik ben 51 en ik herinner mij nog goed hoe het in de jaren 50 en begin 60 was. De mensen waren met veel minder tevreden. Dit is ook logisch, want wat er niet is, mis je niet ook. Toen ik zelf kinderen kreeg, heb ik ze niet tot op het bot verwend. Ik liet ze sparen voor de dingen, die ze wilden hebben. Het gevolg is dat ze zich al vroeg bewust waren van de juiste waarde van het geld. Wel legden wij eenderde van het totaalbedrag erbij, wanneer zij tweederde hadden gespaard. Mijn kinderen zijn nu volwassen en gaan gelukkig verstandig met geld om. Mijn dochter is zelfs zuinig! Wij hebben ze geleerd om eerst te sparen en dan het geld uit te geven. Sinds ik oma ben, neem ik voor mijn kleinkinderen nooit speelgoed of snoep mee, maar iets van kleding, wat zij op dat moment ook echt nodig hebben. In de familie hebben wij afgesproken dat alle nichtjes en neefjes een vast bedrag krijgen, afhankelijk van de leeftijd. Dit stopt wanneer ze 18 jaar zijn, omdat zij dan meestal zelf erbij werken. Dit systeem werkt heel goed. Met vrienden en vriendinnen houden wij het ook matig. Meestal een flesje wijn of een bloemetje. Toen wij vorig jaar een groot feest gaven, hebben wij de mensen verzocht een plantje of een flesje wijn mee te nemen. Wij wilden eigenlijk helemaal niets, maar dat werkt in de praktijk ook niet. Je vraagt je wel eens af waar het allemaal naar toe moet. Hoe meer de mensen hebben, hoe ontevredener zij vaak zijn. Het draait in het leven toch niet alleen om materiële zaken!

M. van Collenburg
Hellevoetsluis

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

UW REACTIES

Het is inderdaad waar dat je vaak niet weet wat te geven voor een verjaardag of speciale gelegenheden. Beste oplossing is om zelf iets te maken en dan te geven, origineel en mensen vinden het vaak veel leuker dan zo'n fabrieksbouwsel wat verjaart.

Cynthia Florizoone
Skelmersdale, Engeland

Niet alleen de welvaart heeft ervoor gezorgd dat we elkaar niet meer kunnen verrassen. We nemen er ook vaak de tijd niet meer voor om iets leuks te bedenken. Neem nu moederdag. Toen de kinderen klein waren maakten ze op school iets leuks/liefs. Dat heb ik allemaal bewaard. Als ze me nu vragen wat ze me kunnen geven is mijn 'oprechte' antwoord: "Een dag geen ruzie maken en gezellig iets samen doen is het leukste dat jullie me kunnen geven." Met deze provocatie zegt u hardop wat volgens mij heel veel mensen denken. Herinner ons er tegen de tijd van Sinterklaas en Kerst nog maar eens aan. Misschien draait de middenstand dan niet de beste maand van het jaar, maar de gezinnen (genietend van de echte surprises met gedichten) zullen er wel rijker door worden. Chapeau!

Iris
Zuidwolde

Ik kan uiteraard alleen voor mezelf spreken en ik hou van foto's, ik omring mezelf met foto's van de mensen van wie ik hou, ontelbare foto's koester ik en zie in gedachten weer de momenten van toen terug, een foto, vooral ongedwongen, onverwachts is een mooi cadeau. Ook het feit dat hij/zij het de moeite waard vindt om het moment vast te leggen, getuigt van een mooi cadeau. Wat mij betreft, Jeffrey, vind ik je idee heel mooi!

Mariëtte van Dongen,
Rijswijk

Een bedrag naar eigen vermogen mag niet op de uitnodiging van een feest staan. Natuurlijk gunt iedereen het feestvarken zijn of haar wereldreis en niets is ergerlijker dan het 5e peper-en-zoutstel, daarmee provoceert de gever. Wie geen geld wil geven, dient op zoek te gaan naar een werkelijk origineel geschenk, iets handigs voor op die wereldreis, een fotoalbum voor de nog te maken fotos bijvoorbeeld. En altijd moet het werkelijke geschenk de smaak van de ontvanger hebben, niet van de gever. Het gaat erom iemand echt blij te maken.

Mara
Amsterdam