Publicatiedatum: 18-06-2001

DE VAKANTIEHATER

Net als iedereen honden lief hoort te vinden, is het tegenwoordig verplicht om bij het woord 'vakantie' uitbundig 'leuk' te roepen. En net als de minderheidsgroep van hondenhaters met de nek wordt aangekeken, hebben vakantiehaters ook te maken met discriminatie. Zo worden zij steevast getrakteerd op uitlatingen als 'jij kan zeker nergens van genieten', 'voel je je zo minderwaardig dat je jezelf niks gunt?', 'bij jullie in de familie is íédereen zeker workaholic' of meer van dat soort gepsychologiseerde gebakken lucht. Ook wordt de vakantiehater stelselmatig op het matje geroepen om zich voor zijn afkeer te verantwoorden met vragen als 'ga je uit principe niet?', 'heb je als kind een vakantie-trauma gehad?' of 'gebruik je jouw vakantiehaat als machtsmiddel tegen je partner?'. Direct of indirect, expliciet of impliciet, openlijk of heimelijk wordt de vakantiehater verketterd als een geestelijk mismaakt persoon. En eerlijk gezegd haat ik mensen die minderheden niet eens het licht in de ogen gunnen.

Daarom breek ik een lans voor de vakantiehater en probeer zijn gedachtewereld inzichtelijk te maken zodat de massa in Nederland de door hun geroemde eigenschap van tolerantie ook eens in de praktijk kan toepassen.Statistisch gezien is de vakantiehater vaker man dan vrouw, vaker een volwassene dan kind en vaker werkend dan in de bijstand. Hij koestert alles wat hem een gevoel van thuis geeft en is zich zeer bewust van al het 'kleine' in het dagelijks leven dat juist zo 'groots' is. Zo kan hij intens genieten van de warmte van zijn eigen bed, de viooltjes in zijn eigen tuin en de bootjes die voorbij varen, terwijl hij met zijn fiets bij de ophaalbrug staat te wachten. Maar, het meest genieten doet de vakantiehater door actief te zijn. Zijn werk is zijn hobby. Het maakt niet uit of hij nu een huis metselt, een maaltijd kookt of zijn auto poetst, als hij maar iets te doen heeft wat iets toevoegt aan het leven van alledag. In tegenstelling tot de ABNO (Algemeen Beschaafd Nederlandse Opvatting) is de vakantiehater niet wars van andere culturen, exotisch eten of avontuurlijk reizen. Maar, hij weet als geen ander dat alles wat van ver komt, ook dicht bij huis te vinden is. Boeken, films, restaurants, muziek en toneel geven hem genoeg buitenlandse voer om zijn liefde voor het binnenland te kunnen relativeren.

De keren dat hij door toeval, dwang of een ander willen plezieren toch op vakantie gaat, wordt hij getroffen door een intens gevoel van leegte en zinloosheid en denkt: 'met al die vreemdelingen die geen deel uitmaken van mijn leven heeft het ook geen zin om relaties aan te knopen; qua comfort, gezelligheid en veiligheid moet ik altijd inleveren; en de kiekjes die mijn partner neemt, zijn altijd van gebouwen en vergezichten die iedereen de dag daarna weer vergeten is'. Kortom, de vakantiehater is een zonderling; maar wel een zonderling met karakter. Hij hoeft geen vakantie van zijn leven. Zijn leven is vakantie.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden